Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009
ΠΤΥΕΛΟΔΟΧΕΙΟ
Προσπάθησα πολύ να το αποφύγω, γιατί αγαπώ τον ελεύθερο διάλογο και απεχθάνομαι τη λογοκρισία. Έχω ανεχθεί σχόλια από αμιγώς υβριστικά μέχρι ανυπόφορα χλευαστικά χωρίς πολλή στενοχώρια. Εκεί όμως που άρχισα πραγματικά να ενοχλούμαι, ήτανε με το σπαμάρισμα.
Θες να πεις τα δικά σου, κύριε; Άνοιξε ένα μπλογκ και πες τα! Τι σου φταίει το δικό μου;
Ποδαρικό στο πτυελοδοχείο μου θα κάνει ένα θαυμάσιο κατά τα άλλα σχόλιο ενός Ανώνυμου (από τους πολλούς που μας στοιχειώνουν, δεν ξέρω αν δεν έχουνε καταλάβει ότι με την επιλογή "όνομα/διεύθυνση URL" στη φόρμα των σχολίων μπορούν να βάλουν ένα όνομα χωρίς να χρειάζεται να έχουνε δικό τους site ούτε και λογαριασμό blogger, ένα ονοματάκι τέλος πάντων όποιο να 'ναι, να ξέρουμε με ποιον μιλάμε κάθε φορά), το οποίο όμως δεν είχε καμμία μα καμμία σχέση με την ανάρτηση όπου το έβαλε (ή τέλος πάντων είχε τόσο μα τόσο έμμεση σχέση, και ήτανε τόσο τεράστιο και τόσο αυτάρκες, ώστε πραγματικά έμοιαζε να χρησιμοποιεί το μπλογκ μου για να προβληθεί, χωρίς καθόλου να ενδιαφέρεται να συζητήσει).
Ιδού:
Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009
ΖΩΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ
Σας προτείνω να ξεκινήσετε από αυτήν την ανάρτηση - είναι ένα βιντεάκι που κρατά ελάχιστα, εγγυημένα απολαυστικό. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα ιδιαίτερα σε όσους ενδιαφέρονται για το κυνήγι, είτε υπέρ είναι είτε κατά. (Διαγόρα, this means you!!)
Κατέληξα εκεί ακολουθώντας σύνδεσμο από αυτήν την ανάρτηση της ΠΟΦΥΖΩ, που προέρχεται από το πραπάνω μπλογκ.
Το θέμα με ενδιαφέρει ιδιαίτερα, μάλιστα ένα παρόμοιο θέμα έγινε αφορμή να ανοίξω αυτό εδώ το μπλογκ. Η πρώτη μου ανάρτηση αφορούσε την κατοχή κατοικιδίων, και μάλλον με αφορμή αυτά που διάβασα τώρα θα επανέλθω σύντομα στο θέμα.
Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2009
ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΣΤΗ ΓΑΖΑ
Η Ελληνική Ομάδα Διάσωσης και «Το Χαμόγελο του Παιδιού»
αποστέλλουν ανθρωπιστική βοήθεια στην εμπόλεμη Γάζα
Η Ελληνική Ομάδα Διάσωσης και «Το Χαμόγελο του Παιδιού», τηρώντας τις υποσχέσεις τους, αποστέλλουν ανθρωπιστική βοήθεια στην εμπόλεμη Γάζα.
Εξασφαλίζοντας την συνοδεία και την απευθείας παράδοση της βοήθειας στους πολίτες της Γάζας και έχοντας τις επίσημες άδειες όλων των εμπλεκόμενων αρμόδιων φορέων, αναχωρούμε εντός των ημερών. Η αποστολή έχει διασφαλίσει την συνεργασία της Ισραηλινής Κυβέρνησης.
Η βοήθεια θα συνοδεύεται από Νοσηλευτές και Γιατρούς της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης. Στο πλοίο θα επιβαίνουν αποκλειστικά και μόνο Υγειονομικοί, χωρίς δημοσιογράφους και κομματικά στελέχη.
Η Ελληνική Ομάδα Διάσωσης έχει αναλάβει την συγκέντρωση των φαρμάκων.
Χρειαζόμαστε την συμμετοχή όλων για την συγκέντρωση των παρακάτω προϊόντων:
Εμφιαλωμένο Νερό
Συμπυκνωμένο Γάλα
Γάλα σε σκόνη
Παιδικές Τροφές
Αλεύρι
Ζάχαρη
Ζυμαρικά
Όσπρια Κουβέρτες
Καλέστε καθημερινά, όλο το 24ωρο στην Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά
SOS 1056 για να συνδεθείτε με «Το Χαμόγελο του Παιδιού» σε όλη την Ελλάδα και να ενημερωθείτε για τον τόπο και τρόπο παράδοσης των προϊόντων.
Απευθύνουμε έκκληση σε φορείς, εταιρείες και ιδιώτες να στηρίξουν την προσπάθεια αυτή με την συγκέντρωση τροφίμων αλλά και την διάθεση κατάλληλων υγειονομικά χώρων για την αποθήκευση των αγαθών που θα συγκεντρωθούν ώστε να οργανωθεί η αποστολή της ανθρωπιστικής βοήθειας μέχρι την λήξη της κρίσης.
«Το Χαμόγελο του Παιδιού»
Εθελοντικός Οργανισμός για τα Παιδιά
Κεντρική Υπηρεσία:
Στουρνάρη 16, Αθήνα 10683
Τηλ.: +30 210 3306140 - Fax.: +30 210 3843038
E-mail: info@hamogelo.gr - URL: www.hamogelo.gr
[επικοινώνησα τηλεφωνικά μόλις τώρα, στο Μαρούσι το σημείο συγκέντρωσης είναι Γκλιάτη 2 από 9 το πρωί έως 9 το βράδυ, 210-6095844, συγκεντρώνονται μόνο είδη, όχι χρήματα, αν κάποιος θέλει να κάνει χρηματική δωρεά καταθέτει το ποσό στο Χαμόγελο και επικοινωνεί τηλεφωνικά για να διευκρινίσει ότι το ποσό είναι για τη Γάζα]
Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2009
"ΙΝΔΙΑΝΟΙ" ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Ενημερώθηκα σχετικά από το ακόλουθο άρθρο της Ελευθεροτυπίας:
Τη μονομερή καταγγελία και αποχώρηση από όλες τις συμφωνίες που είχαν υπογράψει με την κυβέρνηση των ΗΠΑ το 1851 και το 1868, ανακοίνωσαν οι βορειοαμερικανοί Ινδιάνοι της φυλής Λακότα Σιού, ανακηρύσσοντας τις ιστορικές περιοχές τους που σήμερα βρίσκονται σε πέντε πολιτείες (Β. και Ν. Ντακότα, Νεμπράσκα, Ουαϊόμινγκ, Μοντάνα) ανεξάρτητα εδάφη. Τον Φεβρουάριο επέδωσαν αίτημα αναγνώρισης της ανεξαρτησίας τους στις πρεσβείες 15 χωρών (Ρωσίας, Βολιβίας, Γαλλίας, Βενεζουέλας, Νικαράγουας, Τουρκίας και Ινδίας), αίτημα που δεν απορρίφθηκε αλλά παραμένει εκκρεμές. Η αμερικανική κυβέρνηση παρέλαβε την καταγγελία των συμφωνιών στο αρμόδιο γραφείο Ινδιάνικων Υποθέσεων του υπουργείου Εσωτερικών, ανακοινώνοντας ότι πρόκειται για υπόθεση χωρίς σημασία και ότι «αν υπάρξουν παράνομες πράξεις στις περιοχές που αυτοανακηρύχθηκαν ανεξάρτητα εδάφη, τότε θα ακολουθήσουν οι συνήθεις διαδικασίες σύλληψης και φυλάκισης των παραβατών». Από την πλευρά των Λακότα, ανακοινώθηκε ότι το Κίνημα Βορειοαμερικανών Ινδιάνων θα διεκδικήσει νομικά την επιστροφή της προγονικής γης και θα εκδώσει διαβατήρια για όσους ζουν στις περιοχές τους.
Πόσο γελοία, πόσο υποκριτική είναι η έκφραση "αυτοανακηρύχθηκαν ανεξάρτητα εδάφη"! Λες και υπάρχει κανένας άλλος τρόπος να κηρυχθεί ένα κράτος ανεξάρτητο, λες και θα έρθει κανείς απ' έξω να τους πει "παιδιά μου, σας ανακηρύσσω ανεξάρτητους", λες και οι ίδιες οι ΗΠΑ δεν πλήρωσαν την ανεξαρτησία τους με αίμα!
Αλλά όχι, αυτοί είναι ινδιάνοι, ερυθρόδερμοι, παιδιά κατώτερου θεού, δεν είναι δυνατόν να έχουν το θράσος να αυτοανακηρύσονται ανεξάρτητοι και να το στηρίζουν και νομικά, λέει, μα δεν έχουν το θεό τους! Επειδή, λέει, οι ΗΠΑ δεν τήρησαν τις συμφωνίες που υπέγραψαν μαζί τους! Τολμάνε και μιλάνε, οι αμόρφωτοι, οι απολίτιστοι!
Αλλά έχουμε εμείς ράμματα για τη γούνα τους! Θα λάβουμε τα κατάλληλα νομικά μέτρα για τις παραβάσεις τους! Φυσικά σύμφωνα με τους νόμους που εμείς θεσπίσαμε, έτσι ώστε να βολεύουν εμάς - όχι τι νομίσατε!
Η πρώτη μου σκέψη ήταν, δεν έχουν καμμία ελπίδα. Δεν θα τους αφήσουν. Ύστερα όμως σκέφτηκα, ίσως όχι ακόμη, αλλά είναι μια αρχή. Και μόνο το ότι ορθώνουν το ανάστημά τους και διεκδικούν τα δικαιώματά τους, είναι μια αρχή.
Κάποτε η ρωμαϊκή αυτοκρατορία φάνταζε το ίδιο πανίσχυρη με την σημερινή αυτοκρατορία των ΗΠΑ, ίσως και περισσότερο ακόμη. Το μέλλον είναι μπροστά μας.
Έναν ωκεανό μακριά, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ευχηθώ στο λαό των Λακότα κουράγιο να συνεχίσουν τον αγώνα τους. Μακάρι να πετύχουν το σκοπό τους ειρηνικά, έτσι όπως το επιδιώκουν.
Επίσης στην Ελευθεροτυπία διάβασα την εξής ανακοίνωση των Λακότα σχετικά με τον πόλεμο στην Παλαιστίνη, την οποία παραθέτω συνοπτικά εδώ (το πλήρες κείμενο στο σύνδεσμο):
Αναγνωρίζοντας την αντιστοιχία του αγώνα μας με τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού για ουσιαστική αναγνώριση του δικαιώματος να ζει στη γη του, διακρίνουμε επίσης τις ίδιες μεθόδους καταδυνάστευσης μέσα σε αβίωτα στρατόπεδα συγκέντρωσης και μετά από σφαγές, όπως ακριβώς συμβαίνει με τη λεγόμενη Ινδιάνικη Πολιτική της αμερικανικής κυβέρνησης.
Και παραθέτουν τη λίστα των μεγάλων ψεμάτων, που θολώνουν την εικόνα της συντελούμενης σφαγής:
* Το Ισραήλ πλήττει στρατιωτικούς στόχους προσπαθώντας να αποφύγει τις απώλειες αμάχων.
* Η Χαμάς παραβίασε την εκεχειρία.
- Το Ισραήλ ποτέ δεν τήρησε την εκεχειρία. Από την πρώτη στιγμή δημιούργησε «ζώνη ειδικής ασφάλειας» διχοτομώντας τη Γάζα. Στις 4 Νοεμβρίου το Ισραήλ βομβάρδισε τη Γάζα παραβιάζοντας και έτσι την εκεχειρία.
* Η Χαμάς χρησιμοποιεί ανθρώπινες ασπίδες, γεγονός που αποτελεί έγκλημα πολέμου.
- Δεν υπάρχει καμία τέτοια ένδειξη. Σε τόσο πυκνοκατοικημένη περιοχή ο πληθυσμός δεν θεωρείται ανθρώπινη ασπίδα.
* Ο αραβικός κόσμος δεν καταδίκασε την ισραηλινή επίθεση, επειδή κατανοεί το δικαίωμα του Ισραήλ να αμύνεται.
- Οι αραβικές κυβερνήσεις δεν αντιπροσωπεύουν τους λαούς τους και η σιωπή τους δεν οφείλεται στο ότι συμφωνούν με το Ισραήλ αλλά στο ότι είναι υποταγμένες στις ΗΠΑ.
* Το Ισραήλ δεν ευθύνεται για τους θανάτους αμάχων Παλαιστινίων, διότι τους προειδοποίησε να απομακρυνθούν.
- Ο λαός της Γάζας είναι παγιδευμένος από το ίδιο το Ισραήλ, που εμποδίζει τη διέλευση των συνόρων.
Ας ευχηθούμε στους "ινδιάνους" της μέσης ανατολής και στους "ινδιάνους" της αμερικής καθώς και σε όλους τους "ινδιάνους" του κόσμου να έχουν κουράγιο, δύναμη και ευρηματικότητα για να αντιστέκονται στους επίδοξους "καουμπόηδες" που σαλαγάνε τα γελάδια αυτού του έρημου πλανήτη.
ΥΠΕΡ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ
Η πρώτη μου αντίδραση ήταν ότι δεν είναι σωστό να μποϋκοτάρουμε επιχειρήσεις που συνδέονται έμμεσα μόνο με το Ισραήλ. Το όλο concept μου θύμιζε υπερβολικά συνωμοσιολογία του τύπου "οι κακοί εβραίοι που έχουν παντού απλωμένα τα πλοκάμια τους" και "οι κακοί αμερικάνοι που είναι ανδρείκελα των κακών εβραίων". Στη συνέχεια όμως άρχισα να το σκέφτομαι. Σαφώς είναι ρατσιστικό, φασιστικό και επιπλέον άστοχο να μποϋκοτάρουμε ένα μικρομάγαζο επειδή ο ιδιοκτήτης του είναι εβραίος στο θρήσκευμα ή στην καταγωγή. Όμως μια μεγάλη εταιρεία που έχει συμφέροντα στο Ισραήλ, αν δει τις πωλήσεις της να πέφτουν για το λόγο αυτό, μπορεί να διακόψει τις σχέσεις της με το Ισραήλ, και έτσι να ασκηθεί και από εκεί πίεση.
Περιορίζομαι να σας δώσω εδώ κάποιους συνδέσμους που παρέχουν πληροφόρηση και από εκεί και πέρα καθένας ας πράξει κατά συνείδηση.
Παρουσίαση του θέματος στο μπλογκ Διάλογος για την Κοινωνία.
Παρουσίαση του θέματος στην οργάνωση καταναλωτών Νέο ΙΝΚΑ.
Παρουσίαση του θέματος στο Τι Βί Χωρίς Σύνορα.
Απευθείας σύνδεσμος σε ένα πολύ ενδιαφέρον σχόλιο στην παραπάνω παρουσίαση.
Ο τίτλος της ανάρτησης είναι μια προσπάθεια να δηλώσω ότι δεν τίθεμαι προσωπικά εναντίον κανενός, ούτε του Ισραήλ, ούτε των Εβραίων, αλλά υπέρ των ανθρώπινων δικαιωμάτων, υπέρ της προστασίας της ανθρώπινης ζωής.
Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2009
ΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑΣ
Επίσης στο σημερινό δελτίο ειδήσεων του Alter στις 19:45, και αν όχι σήμερα τότε το επόμενο Σάββατο ή την επόμενη Κυριακή, θα παρουσιαστεί το ίδιο θέμα, με σύντομες συνεντεύξεις ορισμένων από τους συμμετέχοντες στο άρθρο του Έψιλον.
[Το βίντεο του Άλτερ μπορείτε να το δείτε εδώ .
Ευχαριστώ τη Μαριλού για το σύνδεσμο.]
Θεωρώ πολύ καλό το ότι γίνονται τέτοια βήματα, προκειμένου να ενημερωθεί ο κόσμος για την ύπαρξη μιας εναλλακτικής τοποθέτησης στο θέμα της θρησκείας, τόσο από την άποψη της προσωπικής θρησκευτικότητας όσο και από την κοινωνική-πολιτική άποψη.
Πάρα πολλοί άνθρωποι είναι ή δηλώνουν θρήσκοι απλώς και μόνον επειδή έτυχε να γεννηθούν σε μια θρησκευόμενη κοινωνία και δεν τους πέρασε ποτέ κάτι άλλο από το μυαλό. Καλό είναι αυτοί οι άνθρωποι να έρθουν σε επαφή και με μια διαφορετική άποψη, ώστε να έχουν στη διάθεσή τους περισσότερες επιλογές.
Πέρα από αυτό όμως, ανεξάρτητα από το πόσοι θρήσκοι άνθρωποι υπάρχουν σε μια κοινωνία και σε ποιο θρήσκευμα ανήκουν, καλό είναι να θυμόμαστε ότι το θρήσκευμα αφ' ενός αποτελεί προσωπικό δεδομένο, το οποίο με βάση τις αρχές των ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν θα πρέπει να υποχρεούμαστε να αποκαλύψουμε (βλέπε θρησκευτικός όρκος, βλέπε αίτηση για απαλλαγή από τη διδασκαλία των θρησκευτικών, θυμήσου το ζήτημα της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες), και αφ' ετέρου είναι μια προσωπική επιλογή και στάση ζωής που δεν έχει θέση στις δημόσιες εκδηλώσεις (βλέπε αγιασμός) και στην πρωτοβάθμια παιδεία (βλέπε ομολογιακή διδασκαλία θρησκευτικών).
Τόσο απλά.
Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2009
ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ
καλή σας μέρα και καλή χρονιά!
Σήμερα θα σας βάλω μιαν άσκηση για το σπίτι - χόουμγουωρκ, που λέμε και στα ελληνικά. Θα σας θέσω ένα ερώτημα που με απασχολεί τον τελευταίο μήνα και που το θέτω σε όποιον βρω μπροστά μου πρόχειρο, σε μια προσπάθεια αν όχι να βρω απάντηση, τουλάχιστον να διασκεδάσω την απελπισία μου.
Πρώτα η εισαγωγή:
Επηρεασμένη από το ντοκυμανταίρ Zeitgeist, από το ντοκυμανταίρ "Εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου" του Στέλιου Κούλογλου, από τα πρόσφατα γεγονότα στους δρόμους της Αθήνας, από τις συζητήσεις περί παγκόσμιας οικονομικής κρίσεως (υπαρκτής ή μη), από τη θλιβερή κοινωνική και πολιτική κατάσταση που επικρατεί στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, κάθομαι και σκέφτομαι: Πώς μπορεί να αλλάξει η κατάσταση, πώς μπορεί η ανθρωπότητα να χαράξει μια πορεία δημιουργική και όχι καταστροφική;
Το ερώτημα φυσικά δεν είναι καινούριο. Μυριάδες άνθρωποι το θέτουν εδώ και μυριάδες χρόνια, δεκάδες φιλόσοφοι προτείνουν απαντήσεις, και κάθε ενθουσιώδης έφηβος νομίζει ότι έχει βρει την απάντηση. Εγώ η ίδια, όπως πολλοί εξίσου αφελείς με εμένα, νόμιζα επί σειρά ετών ότι μπορεί να υπάρξει μια απάντηση σε κοινωνικό επίπεδο, με τη μορφή μιας πολιτικής μεταρρύθμισης, φερ' ειπείν, ή μιας οικονομικής καινοτομίας, ή μιας κοινωνικής συνειδητοποίησης, και πάντα πίστευα πως η αρχή πρέπει να γίνει από την παιδεία, αυτήν που διαμορφώνει τις επόμενες γενιές.
Τώρα τελευταία όμως, ανακάλυψα κι εγώ επιτέλους την Αμερική - μεταφορικά μιλώντας, αν και ομολογώ ότι υποκύπτω στη γοητεία του φτηνού λογοπαίγνιου. Κατάλαβα επιτέλους - ή νομίζω ότι κατάλαβα, μέχρι να καταλάβω κάτι άλλο - ότι η μοίρα του πλανήτη δεν βρίσκεται ουσιαστικά στα χέρια των πολλών, αλλά των λίγων. Ότι αυτοί που κινούν τα νήματα της εξουσίας είναι πραγματικά ελάχιστοι, λίγες ισχυρές οικογένειες (με ή χωρίς εισαγωγικά) που φροντίζουν μόνο για την ευημερία των μελών τους. Και φυσικά δεν είναι οι πολιτικοί ηγέτες - αυτοί είναι ως επί το πλείστον ανδρείκελα, μαριονέτες στα χέρια των πραγματικών ηγετών, των οικονομικών. Είναι ιδιοκτήτες τραπεζών και μεγάλων πολυεθνικών, είναι άπληστοι οικονομικοί καρχαρίες που ποσώς ενδιαφέρονται για τα πάθη και τα βάσανα του κόσμου ή για τις επιθυμίες των ψηφοφόρων.
Αυτοί, και μόνον αυτοί, έχουν τη δύναμη να αλλάξουν την πορεία του κόσμου.
(Και θα μου πείτε, δεν το ήξερες κυρά μου; Το ήξερα, απλά δεν είχα συνειδητοποιήσει σε τι βαθμό ισχύει. Νόμιζα ότι είχαμε περισσότερη δύναμη εμείς εδώ κάτω. Τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω ότι η δύναμη είναι πολύ πιο συγκεντρωμένη από όσο νόμιζα.)
Και το ερώτημά μου τώρα είναι: πώς μπορούμε να επηρεάσουμε αυτούς έτσι ώστε να το κάνουν; Πώς μπορούμε να επηρεάσουμε τους ισχυρούς του κόσμου έτσι ώστε να ασκήσουν μια πραγματικά φιλόζωη πολιτική; (όπου φιλόζωη εννοώ φιλική προς τη ζωή).
Έχει παρέλθει προ καιρού η εποχή όπου μπορούσε κανείς να πάρει πέτρες και ξύλα, να γκρεμίσει την πύλη της Βαστίλλης, να πιάσει το βασιλιά από τα πέτα, να τον σύρει στην καρμανιόλα και να τον καρατομήσει. Ούτως ή άλλως απεχθάνομαι τις αιματοχυσίες, η βία γεννά βία, και η κατάληξη της Γαλλικής Επανάστασης ήταν ο Ναπολέων.
Μοιάζει αφελές να σκεφτεί κανείς ότι μπορεί να τους επηρεάσει επικαλούμενος τα ανθρωπιστικά τους αισθήματα - πολύ απλά, δεν διαθέτουν τέτοια αισθήματα, ή ίσως δεν θεωρούν τους άλλους (εμάς δηλαδή) ακριβώς "ανθρώπους", μάλλον χρήσιμα ζώα, όπως οι αγελάδες, που κοιτάζεις να τις ταΐζεις και να τις έχεις περίπου υγιείς ώστε να τις εκμεταλλεύεσαι, αλλά δεν σκοτίζεσαι και για τα αισθήματά τους ή τις απόψεις τους, ούτε θρηνείς το θάνατο και τα βάσανά τους.
Ωστόσο πρέπει να υπάρχει ένας τρόπος. Και πρέπει να υπάρχει, γιατί αν δεν υπάρχει απομένει μονάχα να σταυρώσουμε τα χέρια, να σηκώσουμε τους ώμους και να κοιτάξουμε να κουτσοβολευτούμε όσο μπορούμε - να γίνουμε δηλαδή άβουλα πιόνια στο παιχνίδι αυτό.
Εσείς ποιος νομίζετε ότι είναι ο τρόπος;