Ανοιχτή επιστολή στον κ. Γεώργιο Παπανδρέου, πρωθυπουργό της Ελλάδας
Κύριε Παπανδρέου,
Έλαβα εχτές ένα δεύτερο εκκαθαριστικό από την εφορία. (Το πρώτο είχε έρθει πριν τρεις μήνες και είχα επιστροφή, την οποία όμως ποτέ δεν εισέπραξα, διότι η ειδοποιήση έλεγε ότι θα έρθει νέα ειδοποίηση, η οποία ποτέ δεν ήλθε.) Το εκκαθαριστικό αυτό έλεγε ότι κάνει να πληρώνω 300 ευρώ επειδή είμαι, λέει, επιτηδευματίας (ελεύθερος επαγγελματίας είμαι, μεταφράσεις κάνω, κύριε Παπανδρέου μου). Ελεγε επίσης ότι κάνει να πληρώνω άλλα 500 τόσα ευρώ ως εισφορά αλληλεγγύης.
Αλληλεγγύη ποιου σε ποιον, κύριε Παπανδρέου μου;
Αφού τα λεφτά πάνε στο κράτος, φαντάζομαι ότι η αλληλεγγύη είναι προς την κυβέρνηση, και μια που εσείς είστε η κεφαλή της κυβέρνησης, τα λέω σε σας. Γιατί, κύριε Παπανδρέου μου, πρέπει να δείξω αλληλεγγύη εγώ σε σας; Πότε δείξατε αλληλεγγύη εσείς σε μένα; Όταν γινόταν η κακοδιαχείριση των πόρων του κράτους, των δήμων, των ασφαλιστικών ταμείων; Όταν η χώρα μας δανειζόταν και τα λεφτά πήγαιναν σε μίζες και σε άχρηστα έργα; Όταν αυξήσατε το ΦΠΑ και μας γεμίσατε φόρους, πνίγοντας την αγορά, με αποτέλεσμα να πέσουν οι δουλειές μας κατακορυφα; Όταν ζητάτε και ξαναζητάτε φόρους και εισφορές χωρίς να έχετε ποτέ δώσει ανάλογες παροχές;
Ποια αλληλεγγύη κύριε Παπανδρέου μου;
Και μη μου πείτε, σαν κάτι άλλους, ότι "μαζί τα φάγαμε". Εγώ τίποτα δεν έφαγα, κύριε Παπανδρέου μου: απόδειξη ότι δεν έχω πάρει δράμι, μάλιστα έχασα προσφάτως μερικά κιλάκια (όχι ότι μου κακοπέφτει, διατηρώ και τη σιλουέτα μου). Εγώ ανήκω στην κατηγορία των ευγενών ηλιθίων που κάνουν ειλικρινή φορολογική δήλωση, που δε ζητούν ρουσφέτια και διορισμούς κάτω από το χαλάκι, που δεν παίρνουν μίζες και φακελάκια, που είναι πάντα συνεπείς στις οικονομικές και λοιπές υποχρεώσεις τους προς το κράτος και προς πάντας. Εγώ δεν σας είπα να πάρετε δάνεια, να κάνετε λάθος επενδύσεις και κακούς χειρισμούς. Εσείς, και καθένας πριν από εσάς στη θέση σας, οριστήκατε εκπρόσωπος του ελληνικού λαού για να διαχειριστείτε με τον καλύτερο τρόπο τον τόπο του - και δεν το κάνατε.
Δεν φταίω εγώ, κύριε Παπανδρέου μου, γι' αυτό - ούτε εγώ ούτε κανένας έλληνας πολίτης, πέρα από όσους συμμετείχαν στη διαφθορά και την κακοδιαχείριση. Και σα να μην έφτανε που πληρώνουμε όλοι εμείς τα δικά σας σπασμένα, χωρίς να έχουμε υποχρέωση, δεν βλέπουμε να απαγγέλλονται κατηγορίες σε κανέναν, δεν βλέπουμε ούτε καν μια δικαστική έρευνα, δεν βλέπουμε να προσάγεται κανείς. Βατοπαίδια, Ζήμενς, σκάνδαλα ένα σωρό, πυροτεχνήματα στην τηλεόραση που αργότερα σβήνουν και κανείς πια δεν ασχολείται μαζί τους, και νομίζετε πως τα ξεχάσαμε. Όχι, κύριε Παπανδρέου μου, δεν τα ξεχάσαμε καθόλου.
Τον περασμένο χρόνο έμεινα ένα εξάμηνο χωρίς καθόλου δουλειά, κύριε Παπανδρέου μου. Ούτε ένας πελάτης, τόσος δα, ούτε για δείγμα. Οι τιμές έχουν πέσει κι άλλο, κύριε Παπανδρέου μου, λες και δεν ήταν ήδη αρκετά χαμηλές. Αλλά εσείς αποφασίσατε ότι ως επιτηδευματίας δεν μπορεί, όλο και κάποιο κομπόδεμα θα έχω χώσει κάτω από το στρώμα, και μου ζητάτε 300 ευρώ τέλος. Κρίμα που είμαι επιτηδευματίας και δεν είμαι επιτήδειος, σαν εσάς, κύριε Παπανδρέου μου. Αλλά αν ήμουν, δε θα βρισκόμουν εδώ: θα λιαζόμουν στις Μαλδίβες με ένα μοχίτο στο χέρι, απολαμβάνοντας τους καρπούς των κόλπων μου.
Οι λογαριασμοί μου στην τράπεζα και το ταμιευτήριο έχουν πατώσει τελείως, κύριε Παπανδρέου μου. Ο ένας έχει μέσα τρία ευρώ και ο άλλος τέσσερα (μπορεί να έχουν και λίγα λεπτουδάκια). Ντρέπομαι που το λέω, αλλά έβαλα χέρι ως και σε μια μικρή κληρονομιά της ηλικιωμένης μητέρας μου - μη φανταστείτε, δυο τρεις χιλιάδες ευρώ ήταν, τα έφαγε κι αυτά το μεσοπρόθεσμο.
Γιατί πρέπει και να ζήσω, κύριε Παπανδρέου μου. Πρέπει και να πληρώσω τη ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ, τα κοινόχρηστα. Πρέπει να παώ στο σουπερμάρκετ, στο μπακάλη, στο μανάβη. Ο μήνας έχει είκοσι κι εγώ έχω πενήντα ευρώ στην τσέπη κι αναρωτιέμαι, τι να πρωτοκάνω; Να κάνω τις επισκευές που χρειάζεται το σπίτι, ούτε λόγος. Θα βάλουμε κουβά όταν βρέχει. Αλλά τα άλλα, πώς να τα αγνοήσω; Να μην πάρω γάλα για το παιδί, ψωμί, αυγά; Και με τα φρούτα και τα λαχανικά τι να κάνω; Να ζητήσω βερεσέ; Σαράντα πέντε χρονών γυναίκα, επιτηδευματίας, και να ζητάω βερεσέδια; Ντροπής πράγματα, κύριε Παπανδρέου μου.
Τώρα βέβαια εσάς μπορεί και να μη σας ενδιαφέρει αν θα ζήσω και πώς θα ζήσω, κύριε Παπανδρέου μου. Παράπλευρη απώλεια του μεσοπρόθεσμου κι εγώ όπως και τόσοι. Αλλά αν δεν ζήσω, κύριε Παπανδρέου μου, δεν θα σας πληρώσω. Κι αυτό σας ενδιαφέρει, έτσι δεν είναι;
Οπότε, κύριε Παπανδρέου μου, για σκεφτείτε το λίγο καλύτερα. Κι ο πιο σκληρός εκτροφέας αγελάδων ακόμα, γνωρίζει ότι δεν πρέπει να τα παραζορίζεις τα ζωντανά, γιατί θα σου ψοφήσουν. Κι άμα σου ψοφήσουν, δεν θα έχεις τι να αρμέγεις. Θα χάσεις το εισόδημα, κύριε Παπανδρέου μου.
Για σκεφτείτε το λίγο καλύτερα λοιπόν. Και για ενημερώστε τους φίλους σας στο ΔΝΤ και στα εξωτερικά εκεί πέρα, που τους κάνετε όλα τα γούστα λες και δεν έχετε άλλη έγνοια, γιατί ως φαίνεται δεν ξέρουν ούτε από αγελάδες ούτε από ανθρώπους.
Γιατί αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, κύριε Παπανδρέου μου, εγώ σας το λέω: δε θα καθήσω να ψοφήσω. Θα ακολουθήσω τα άλλα γελάδια που την κοπάνησαν για γειτονικά λιβάδια - ή μήπως δεν έχετε πάρει χαμπάρι, κύριε Παπανδρέου μου, ότι ένα σωρό έλληνες, κυρίως νέοι και φερέλπιδες, έχουν ήδη φύγει για το εξωτερικό;
Και στην ανάγκη, στην απελπισία μας, εμείς τα γελάδια μπορεί και να σηκώσουμε κεφάλι στο βοσκό.
Χωρίς εκτίμηση
Μία ελληνίδα
Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
