Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ ΤΙΜΗΜΑΤΑ

Κοίτα να δεις που θέλω να είμαι ανεπίκαιρη και δεν τα καταφέρνω!

Σχεδόν με το που ποστάρισα την προηγούμενη ανάρτηση, συνέβη το τραγικό επεισόδιο του φόνου του δεκαεξάχρονου παιδιού από τον αστυνομικό. Και την επόμενη μέρα όταν πήγα να πάρω τη μικρή από το σχολείο, στην επιστροφή, μπροστά μας περπατούσαν δυο γιαγιάδες με τα εγγονάκια τους, συμμαθητές της κόρης μου, κουβεντιάζοντας για τα επεισόδια. Είπαν, είπαν, τι δεν είπαν για αυτούς που καίνε και καταστρέφουν περιουσίες, δεν είπανε κουβέντα για το φόνο, και κάποια στιγμή η μία ξεστόμισε την αναμενόμενη ατάκα, πιστή στο ρόλο της:

"Ένας Παπαδόπουλος χρειάζεται."

Δεν κρατήθηκα και είπα, "Μου επιτρέπετε;" κι έπιασα την κουβέντα.

Δύσκολη η προσέγγιση, δύσκολη και η ανεύρεση κοινού εδάφους. Είπα ότι για μένα ο Παπαδόπουλος δεν είναι λύση, όποιο κι αν είναι το πρόβλημα, ότι μια τέτοια λύση φέρνει περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει (αν λύνει), ότι τα επεισόδια είναι απαράδεκτα, μα άλλο τόσο ή και περισσότερο απαράδεκτος είναι ο εν ψυχρώ φόνος ενός παιδιού. Με τα πολλά κατόρθωσα να επικεντρώσω τη συζήτηση στο ότι αυτό που χρειάζεται είναι ένα κράτος που να λειτουργεί σωστά, ότι χρειάζεται παιδεία, μόρφωση, τόσο για τα παιδιά που τα σπάνε εξοργισμένα όσο και για τον αστυνομικό που δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί την εξουσία της θέσης του ούτε να κατανοήσει τις ευθύνες του. Σε αυτά τουλάχιστον συμφωνήσαμε και υπερθεματίσαμε. Χωρίσαμε στην άλλη γωνία, και η δεύτερη κυρία κατέθεσε το συμπέρασμα: "Έτσι είναι ο έλληνας, δεν αλλάζει."

"Ειλικρινά ελπίζω πως δεν είναι έτσι", ήταν το μόνο που μπόρεσα να πω.

"Μακάρι", μου αντιγύρισε η κυρία, χωρίς να το πιστεύει.

Τράβηξα για το σπίτι, βαθιά απογοητευμένη. Περισσότερο ίσως από μια ερώτηση που δεν μπόρεσα να απαντήσω επαρκώς πάνω στην κουβέντα. Κάποια στιγμή η μία κυρία με είχε ρωτήσει, "Εσάς σας έχει ενοχλήσει ποτέ η αστυνομία;" εννοώντας φυσικά ότι ο νεαρός ήταν "κακός", ήταν "παλιόπαιδο", ήταν "από τους άλλους" κι επομένως του άξιζε αυτό που έπαθε.
Της απάντησα κάτι σαν "Όχι, μα τι σχέση έχει αυτό;", και είπα ότι η συμπεριφορά του αστυνομικού ήταν εγκληματική, ότι τίποτα δεν δικαιολογεί αυτό το φόνο, ότι σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες αυτός που προκάλεσε ήταν ο αστυνομικός και όχι το παιδί, εκείνες είπαν το αντίθετο, και η συζήτηση πήγε να παρεκτραπεί.

Θα ήθελα να έχω πει πως ακόμη και αν το παιδί προκάλεσε, ακόμη και αν πρόσβαλε λεκτικά, ακόμη και αν χειροδίκησε - πράγματα που ξέρουμε ότι δεν ισχύουν - ακόμη όμως και αν ίσχυαν, ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΟΥΝ ΤΟ ΦΟΝΟ.

Αλίμονο αν η ποινή της εξύβρισης και της χειροδικίας ήταν η εκτέλεση χωρίς δίκη. Γιατί αν είναι έτσι, τότε τι ποινή αρμόζει στον ίδιο τον δήμιο; Δεκάκις εις θάνατον νομίζω, και λίγο του είναι.

Μα έχει νόημα πραγματικά η τιμωρία του εγκληματία; Σε τι θα ωφελήσει, τον ίδιον ή τους άλλους; Θύμα και ο εκτελεστής όπως και ο εκτελεσμένος, ένας αμόρφωτος, απαίδευτος, ανεγκέφαλος κόκορας που του έβαλαν στα χέρια ένα σιδερένιο πυροβόλο καυλιτσέκι και το κραδαίνει αυτάρεσκα, χωρίς καμμία συναίσθηση της ευθύνης του. Άραγε η κάθειρξη θα τον βοηθούσε να γίνει καλύτερος;

Αναρωτήθηκα εχτές σε μιαν άλλη κουβέντα, τι θα γινόταν αν όλα τα χρήματα που πηγαίνουν στη συντήρηση των φυλακών, αυτών των άθλιων φυλακών του κατ' ευφημισμό σωφρονιστικού μας συστήματος, πήγαιναν σε ομάδες κοινωνικών λειτουργών και σε οργανισμούς επανένταξης, κοντολογίς αν είχαμε ένα σύστημα σωφρονισμού και όχι τιμωρίας.

Οι συνομιλητές μου με κοίταξαν σαν να έπεσα σε άλλο πλανήτη.

Πού να τους έλεγα να καταργηθεί και η αστυνομία...


**Ειρήσθω εν παρόδω, παρατηρήσατε πώς πέρασε ωραία και καλά σε δεύτερη και τρίτη μοίρα η υπόθεση Βατοπεδίου; Βολικό, έτσι;**

18 σχόλια:

Elias είπε...

Έτσι είναι ο έλληνας, δεν αλλάζει
Εγώ ήμουν, εγώ το είπα αυτό (μεταμφιεσμένος σε γιαγιά)

Ανώνυμος είπε...

Αόρατη ειπε:
"Μα έχει νόημα πραγματικά η τιμωρία του εγκληματία; Σε τι θα ωφελήσει, τον ίδιον ή τους άλλους; "
Στον ίδιο σίγουρα όχι όμως θα παραδειγματίσει άλλους τέντυ-μπάτσους που πιστεύουν πως η δύναμη του όπλου είναι η επέκταση του ανδρικού τους γοήτρου..
Ζούμε σε μια ανελέητη αστυνομοκρατία όπου ο καθε πολίτης είναι ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίον.
Γι'αυτό και υπάρχουν κάμερες παντού γιατί είμαστε όλοι υποψήφιοι εγκληματίες..
Φυσικά καταδικάζω τους δήθεν "αναρχικούς" που έσπαγαν αυτές τις μέρες τις βιτρίνες σαν "ένδειξη οργής" (μη χέσω) για το φόνο του παιδιού.
Όλες οι φασαρίες έγιναν από άτομα της κρατικής μηχανής για να μπορεί να δικαιολογηθεί η επίσπευση της επιβολής ενός ολοκληρωτικού και φασιστικού καθεστώτος οργουελικού τύπου.
Καλώς ήλθατε συνέλληνες στον "Μεγάλο Αδερφό"!
Ο Έλληνας θα αλλάξει εφόσον διαλέξει την μόρφωση όμως είναι πολλοί που προτιμούν να είναι πρόβατα από το να γίνουν ελεύθεροι άνθρωποι χωρίς βοσκούς στο κεφάλι τους..

resident είπε...

Πάντως για λέμε και του στραβού το δίκιο,δεν ξέρουμε τι προηγήθηκε γιατί πολλά ειπώθηκαν,ούτε έχει τελειώσει η βαλλιστική έρευνα.Ασφαλώς αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν ανάγκη ο αστυνόμος -τσαμπουκάς να πυροβολήσει κατά οποιαδήποτε κατεύθυνση,αλλά μου αρέσει τα γεγονότα να λέγονται ακριβώς όπως έγιναν.Γι αυτό ας περιμένουμε να δούμε τι ακριβώς έγινε,απλά μήπως τα δεκάκις ισόβια που γράφεις γίνουν απλά ισόβια.Δίκαιο δεν είναι?

Ασυγχώρητη είπε...

Αόρατη Μελάνη, θα στο έγραφα στο προηγούμενο ποστ, πόσο δυστυχώς επίκαιρο ήτανε... Φφφ.

Αόρατη Μελάνη είπε...

Διαβάστε μια εξαιρετική ανάρτηση του Τριπ εδώ

Αόρατη Μελάνη είπε...

Ρέζιντεντ, πολύ φοβάμαι ότι καμμία βαλλιστική έρευνα δεν πρόκειται να δικαιολογήσει στο ελάχιστο την πράξη του αστυνομικού.

Όπως και να έχει, όμως, το θέμα μου δεν είναι ακριβώς αυτό. Το θέμα μου είναι η στάση πολλών ανθρώπων, μια στάση βαθύτατα φοβική και παρωπιδική: οι αστυνομικοί δικαιολογούνται σε κάθε βιαιότητα γιατί "μόνον έτσι μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους", κάθε θύμα κρατικής βίας "τα ήθελε και τα έπαθε", αυτοί που υποφέρουν είναι πάντοτε οι "κακοί άλλοι" που παραβιάζουν τους κανόνες του παιχνιδιού.

Δεν είπα ότι αξίζουν δεκάκις ισόβια στον αστυνομικό που πυροβόλησε. Είπα ότι ΑΝ θεωρήσουμε δικαιολογημένο το γεγονός ότι πυροβόλησε, τότε θα πρέπει να δικαιολογήσουμε και τη θανατική ποινή γενικώς, γιατί περί αυτού πρόκειται. Περί έκπτωση της ζωής, περί έκπτωσης αξιών, περί διακριτικής μεταχείρισης. Προσπαθώ, αδέξια ίσως, να δείξω την αντίφαση στο σκεπτικό της μεγάλης μάζας του κοινού.

Για να επανέλθω στο θέμα της ποινής του αστυνομικού, για μένα δεν τίθεται θέμα ποινής, αλλά ψυχιατρικής θεραπείας. Το θέμα είναι ποιος θα επιληφθεί αυτής της θεραπείας; Εμφανώς κανείς.

Άθεος είπε...

Την τελευταία σου φράση Μελάνη κανένας δεν την σχολίασε. Όμως ίσως να παίζει κι αυτό το σενάριο. Ίσως κάποιο επεισόδιο ήθελε να προκαλέσει η κρατική μηχανή για να περάσει σε δεύτερη μοίρα την υπόθεση του Βατοπεδίου, αλλά από τον κακό χειρισμό του μυαλού και του καυλιτσεκιού, όπως είπες κι εσύ το περίστροφο του αστυνομικού, τα πράγματα πήραν άλλη τροπή και η χρόνια αγανάκτηση του κόσμου έτρεψαν τα πράγματα στα άκρα, πράγμα που εκμεταλλεύτηκαν οι «γνωστοί άγνωστοι» μόνοι τους ή με υπεράνω καθοδήγηση, με τα επεισόδια όπως τα ξέρουμε.
Θα μάθουμε ποτέ τι κρύφτηκε αυτές τις μέρες από την υπόθεση του Βατοπεδίου… γιατί, δεν μπορεί, κάτι θα κρύψανε από τον χρόνο που κερδίσανε!
Ή για να επιστρέψω στα γεγονότα των τελευταίων ημερών, μετά από τόσες καταστροφές, θα βγάλουμε τουλάχιστον κανένα πολιτικό όφελος;

Averell είπε...

@ αόρατη μελάνη

Έχετε ανοίξει ένα μεγάλο θέμα, το οποίο περιέχει συναισθηματισμούς πολλούς, αλλά και παραπληροφόρηση εκατέρωθεν. Δεν έχει και τόσο νόημα να προσπαθήσει κανείς να εξηγήσει γιατί, ακόμη κι εάν η όποια δικτατορία ήταν υπέροχη, πάλι θα έπρεπε να προτιμούσαμε την πιο ατελή δημοκρατία- για το λόγο αυτό και προσπαθώ να ψυχολογήσω τους ανθρώπους που εκδηλώνουν την προτίμησή τους στα δικτατορικά καθεστώτα.

Εξαιρώ δύο κατηγορίες: όσους είχαν ωφεληθεί προσωπικά (με αθέμιτες μεθόδους) από την παρ' ημίν χούντα και την νοσταλγούν γι' αυτό το λόγο - και όσους εκδηλώνουν την επιθυμία τους για δικτατορία εν είδει σαρκασμού (ανεπιτυχούς, θα συμφωνήσω) περισσότερο ως απόρριψη του πολιτικού κατεστημένου που μας κυβερνά αυτές τις ημέρες, παρά ως επιλογή μη-δημοκρατικής κυβέρνησης.

Αν κάποιος δεν ανήκει σε κάποια από τις δύο αυτές κατηγορίες, λοιπόν, είναι προφανές ότι στην ιεραρχία των αξιών του έχει άλλα πράγματα παραπάνω από την προσωπική του ελευθερία. Οπωσδήποτε δεν εμπιστεύεται την πλειοψηφία των συνανθρώπων του και, το πιθανότερο, ούτε τον ίδιο του τον εαυτό. Προτιμά για θεμελιώδη ζητήματα της ζωής του να αφήνει να αποφασίζουν άλλοι. Θεωρεί ότι οι επιλογές που θα κάνει στη ζωή του θα κινούνται σε τόσο περιορισμένο πεδίο, ώστε να μην τον πειράζει για τα υπόλοιπα να αποφασίζει μια κυβέρνηση που δεν έχει εξαρτήσεις από αυτόν. Δεν διακρίνεται από υψηλές προσωπικές προσδοκίες ή φιλοδοξίες.

Κατά κανόνα θα πρόκειται για άνθρωπο που ομιλεί απαξιωτικά για την πολιτική σκηνή (με εκφράσεις του τύπου: γιατί, μήπως έχουμε πραγματική δημοκρατία σήμερα;) και που δεν κάνει καν τον κόπο να συμμετέχει στην πολιτική διαδικασία ενεργά, παραμένει παρατηρητής και απ' έξω, αναζητώντας απλώς ευθύνες. Στην πραγματικότητα δεν τον ενδιαφέρει ποιος είναι στην εξουσία, κι ας εκδηλώνει την προτίμησή του για μη-δημοκρατικά εκλεγμένα καθεστώτα. Αυτό που αναζητεί από τη "χούντα" είναι η μεγαλύτερη επιβολή της "τάξεως" και της "ασφαλείας", η αυθαιρεσία των αστυνομικών και των άλλων πολιτειακών οργάνων. Το πιθανότερο είναι ότι αποβλέπει σχεδόν στο σύνολο των αρνητικών χαρακτηριστικών που συνεπάγεται μια δικτατορία, θεωρώντας ότι δεν έχει τίποτε να χάσει μέσα στην αδιαφορία του για τα κοινά. Επίσης, εάν είναι ηλικιωμένος, το πιθανότερο είναι ότι δεν έχει γνωρίσει την αυθαιρεσία ενός αυταρχικού καθεστώτος και, ιδίως, των μικρο-μεσαίων στελεχών του, αυτών που εκμεταλλεύονται τη σύνδεσή τους με το καθεστώς για να βγάλουν τα προσωπικά τους απωθημένα ή, απλώς, για να πλουτίσουν εις βάρος των γειτόνων τους.

Και, φυσικά, κατά κανόνα ένας τέτοιος άνθρωπος είναι συντηρητικός (όχι με την έννοια του δεξιού) - αναπολεί δόξες, μεγαλεία, τα επιτεύγματα των Ελλήνων όταν έχουν "ηγέτες" κ.λπ. Κι επειδή θεωρεί ότι οι Έλληνες (που δεν αλλάζουν!) είναι βόδια και δεν ξέρουν το καλό τους και δεν μπορούν ν' αναγνωρίζουν ηγέτες, ο "ηγέτης" θα πρέπει να τους επιβληθεί με το στανιό.

Τι ποσοστό των Ελλήνων πιστεύετε ότι έχει αυτά τα χαρακτηριστικά; Ίσως και μεγαλύτερο, από όσο φανταζόμαστε. Δεν νομίζω όμως ότι συζητείται πλέον στην Ελλάδα σοβαρά το ενδεχόμενο εκτροπής - κι ας κάνουν κάποιοι επίδοξοι "ηγέτες" όσες ασκήσεις επί χάρτου θέλουν στο μυαλό τους.

Αόρατη Μελάνη είπε...

Ως συνήθως, αγαπητέ Αβερελ, έχετε το χάρισμα να διατυπώνετε τις σκέψεις μου καλύτερα από εμένα!

Ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιο.

"Αν κάποιος δεν ανήκει σε κάποια από τις δύο αυτές κατηγορίες, λοιπόν, είναι προφανές ότι στην ιεραρχία των αξιών του έχει άλλα πράγματα παραπάνω από την προσωπική του ελευθερία."

Ακριβώς αυτό θεωρώ κι εγώ ότι συμβαίνει.

Σκεφτόμουν σήμερα ότι ο δεν είναι τυχαίο που ο συντηρητισμός συνιστά την κυρίαρχη τάση σε κάθε πληθυσμό. Όταν οι συνθήκες του περιβάλλοντος είναι λίγο έως πολύ σταθερές, συμφέρει να παραμένει κανείς ως έχει - και αντιστρόφως, προκειμένου να παραμείνει ως έχει, χρειάζεται να διατηρήσει σταθερές τις συνθήκες του περιβάλλοντος. Ως εκ τούτου υποθέτω ότι η εξέλιξη ευνοεί περισσότερο τον συντηρητισμό παρά την επιθυμία για αλλαγή.
Τα ριζοσπαστικά στοιχεία υπάρχουν και συνεχίζουν να υπάρχουν, επειδή κάποιες φορές η αλλαγή του περιβάλλοντος δεν μπορεί να αναχαιτιστεί, και τότε είναι ακριβώς αυτά τα στοιχεία που θα ηγηθούν της αλλαγής και θα οδηγήσουν στη δημιουργία μιας νέας τάξης.
Και μετά βέβαια τα συντηρητικά στοιχεία θα αναδυθούν και πάλι, επιδιώκοντας τη διατήρηση της νέας τάξης.

Και οι δύο τάσεις λοιπόν χρειάζονται, γι' αυτό και υφίστανται και οι δύο παράλληλα, παρά την αντίφασή τους. Όμως ο συντηρητισμός χρειάζεται πιο συχνά και σε μεγαλύτερη έκταση, με αποτέλεσμα οι συντηρητικοί να είναι πάντα περισσότεροι, χωρίς ωστόσο ποτέ να εκτοπίζουν εξ ολοκλήρου τους ριζοσπάστες, μια που και αυτοί είναι μακροπρόθεσμα απαραίτητοι για τη διατήρηση του συστήματος.

Αφελής ίσως η ανάλυση, δεν ξέρω, ήταν απλώς μια σκέψη που έκανα.

Αόρατη Μελάνη είπε...

Άθεε, δεν ξέρω τι παίζεται ακριβώς, και μάλλον ελάχιστοι το ξέρουν.

Τι νομίζω:

Ότι ο φόνος έγινε απλούστατα από εγκληματική ηλιθιότητα, ότι υπήρξε μια αυθόρμητη αντίδραση, και ότι από εκεί και πέρα κάποιοι (δεν ξέρω ποιοι, ίσως και περισσότερες της μίας ομάδες) εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση προς όφελός τους, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά. Δεν αποτολμώ εικασίες, αν είναι η ίδια η κυβέρνηση που θέλει δικαιολογία για να επιβάλει αστυνομικό κράτος, αν είναι οι αντίπαλοί της που θέλουν να πιέσουν για πρόωρες εκλογές, αν είναι οι αμερικάνοι που θέλουν να φέρουν μια χούντα ή κι εγώ δεν ξέρω τι. Πολλά σενάρια ακούγονται, ας κρατάμε καλύτερα μικρό καλάθι.

Δεν φαντάζομαι ότι τα επεισόδια προκλήθηκαν με σκοπό να ξεχάσουμε το Βατοπαίδι και τα άλλα, δεν αμφιβάλλω όμως ότι μια που προκλήθηκαν, αναπόφευκτα αποσπούν την προσοχή από άλλα θέματα, που ίσως να είναι ίσης ή και μεγαλύτερης ουσίας.

Ναπoλέων είπε...

Αγαπητή Αόρατη Μελάνη,
πολύ ...ορατά έβαλες ένα σωρό θέματα σ' αυτό το {καλογραμμένο} άρθρο σου. Έτσι δικαιολογούνται και τα ...σεντονοειδή, καλογραμμένα πάντως κι αυτά, σχόλια που έλαβες.
χούντα
αλλαγή
δημοκρατία
σωφρονισμός
συντηρητικότητα
κουκούλωμα "ιεράς" ληστείας

κι άλλα ακόμα.
Δεν θα «μεταγγίσω» εδώ τα δικά μου ...σεντόνια για τα παραπάνω, όποιος θέλει τα βρίσκει στο μπλογκ μου.
Θα πω τις σκέψεις μου όσο πιό "τηλεγραφικά" μπορώ.
ΧΟΥΝΤΑ
Κύριο υπεύθυνο για τα υπολείμματα επίκλησής της θεωρώ τον μακαρίτη τον Καραμανλή και το «στιγμιαίο» του, το οποίο δεν επέτρεψε να φανεί ο "δεύτερος" και ίσως σπουδαιότερος ρόλος της: Καταλήστευση, διαφθορά. Ξεχάσαμε το ...«Μπαλόσημο»;;;
ΑΛΛΑΓΗ
Πέρα από το κλασσικό «τα πάντα ρεί» υπάρχει και το μπρεχτικό:
Ο "Α" βρήκε τον "Β" συμμαθητή του μετά από 20 χρόνια.
- Βρέ σύ, καθόλου δεν άλλαξες!
- Μπά! λέει ο "Β" και ...χλώμιασε.

Όσοι δεν βλέπουν την συνεχή αλλαγή {στα πάντα, ασχέτως προς τα πού...} είναι κοντόθωροι.
δΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Έτσι με μικρό «δ», democracy δηλαδή όχι republic, που πολλοί, ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ, τις συγχέουν.
Είναι μία, μόνον μία, μοναδική και δεν έχει διαβαθμίσεις. ΜΕΓΑ σφάλμα κάνει όποιος μιλάει για λιγότερη ή περισσότερη... Είναι η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ με την οποία η βούληση ενός "σώματος" μετατρέπεται ΠΙΣΤΑ σε αποφάσεις, ρυθμίσεις, νόμους, ΠΡΑΞΗ.
Και βέβαια δεν λειτούργησε ποτέ και πουθενά ακόμα. Ως τώρα έχουν λειτουργήσει διαφόρων διαβαθμίσεων ΟΛΙΓΑΡΧΙΕΣ, από τις πιό αποκρουστικές έως τις πιό ...τρωγώσιμες, τις δυτικές λεγόμενες. Άντε... Και την «Αθηναϊκή». Μην χάνεστε σε άλλες "σκολιάς ατραπούς".
ΣΩΦΡΟΝΙΣΜΟΣ
Δεν νομίζω ότι μπορεί να γίνει κατ' ελάχιστο σε έγκλειστους. Έξω από τις φυλακές μόνον γίνεται, μέσα στην κοινωνία δηλαδή. Οι φυλακές μόνο αποτρεπτικά μπορούν να λειτουργήσουν γιαυτό και πρέπει σταδιακά να περιοριστούν στο ελάχιστο. Και οι φυλακές και οι εγκλειόμενοι.
ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΤΗΤΑ
Απότοκος του φόβου. Όποιος φοβάται θέλει να μείνουν τα πράμματα "αναλλοίωτα", όπως {νομίζει ότι...} τα ξέρει.
Μόνη «θεραπεία»: Μιά Γενική {5-19 χρονών}Παιδεία που να "παράγει" άφοβους, αυτεξούσιους πολίτες κι όχι εξετασοτρομοκρατημένα υποψήφια εργαλεία παραγωγής.
ΚΟΥΚΟΥΛΩΜΑ "ιεροληστείας"
Μην το φοβάστε γιατί στο Βατοπέδι, Τοπλού, Εμμαούς, διακυβεύεται το μέλλον πολλών ατόμων {ψαράδων, ακτημόνων κ.ά.} που δεν θα μείνουν άπραγοι αν...
Δεν είναι σαν την ...ζαχοπουλιάδα, που αφορά έναν στενό κύκλο μεγαλομπάσταρδων. Άμεσα δηλαδή. Γιατί έμμεσα όλους μάς αφορά. Το "έμμεσα" όμως εύκολα ξεθωριάζει.

Ελπίζω να μην μου ...επιτεθεί κανείς ότι σάς έπηξα στις "ρετσέτες"...
Αναλυτικές θέσεις θα βρεί στο μπλογκ μου.

Καλό ΠΣΚ, όσο καλό μπορεί να είναι...
Καλό μας κουράγιο.
αγάπη - αφοπλισμός - ειρήνη
Ναπολέων

Άθεος είπε...

Ποιος μπορεί απόλυτα να πει τι ακριβώς συνέβη;
Όλα αυτά όμως που αναφέρθηκαν, «Παίζουν»!
Λίγο ως πολύ, υπάρχει η ηλιθιότητα του φύλακα, η ανευθυνότητα και η αδυναμία της αστυνομίας και της κυβέρνησης, η βαρβαρότητα των «γνωστών αγνώστων» η αγανάκτηση του κόσμου, η φτώχεια και η ανηθικότητα εκείνων που έκαναν το πλιάτσικο…
Ξέχασα τίποτα;
Τι σημασία έχει…
Όλα όσα αναφέρθηκαν είναι σωστά!
Αμφιβάλει κανείς;
Μια φράση από τα προηγούμενα μόνο θα χρησιμοποιήσω
«μετά από τόσες ζημιές, σε έμψυχο και άψυχο υλικό, θα βγάλουμε τουλάχιστον κανένα πολιτικό όφελος;»
Ή τσάμπα έγιναν κι αυτές;

Averell είπε...

@ αόρατη μελάνη

Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Είναι πάντοτε χαρά μου να παρακολουθώ τις αναρτήσεις σας - και τους εξαιρετικούς σχολιαστές σας!

Δεν ξέρω αν έχετε διαβάσει το κείμενο Why I Am Not a Conservative του F. A. von Hayek (επίμετρο στο βιβλίο του "The Constitution of Liberty")- ίσως δώσει και μια άλλη προοπτική στο συλλογισμό που αναπτύξατε.

Heliotypon είπε...

'Οταν έγιναν τα επεισόδια των φυλακών, με την απεργία πείνας των κρατουμένων, είχα φανταστεί ένα νέο είδος φυλακής, με λογικές ανέσεις για τους κρατούμενους, με καλό φαγητό, με προσωπικό που έχουν όλοι πτυχία ψυχολογίας, με φιλικούς διευθυντές που θα μιλούσαν στον πληθυντικό στους κρατούμενους, με εργαστήρια, με θέατρο, με θιάσους από κρατούμενους, με χώρους για ερωτικές συνευρέσεις με τους/τις συντρόφους τους. Η ποινή θα ήταν στέρηση της ελευθερίας και όχι ζωώδης διαβίωση. Αναρωτιέμαι αν μια τέτοια φυλακή δεν θα ήταν πραγματικά αναμορφωτική και σωφρονιστική, αντί σχολείο εγκληματικότητας και πηγή συσσώρευσης θυμού και αντικοινωνικών συναισθημάτων.

Αόρατη Μελάνη είπε...

Αφήνοντας κατά μέρος το ουτοπικό όλων αυτών των προτάσεων, και μια που κατεβάζουμε ιδέες, εγώ νομίζω ότι η φυλάκιση ως ποινή είναι ούτως ή άλλως αντιπαραγωγική. Θα πρότεινα καταναγκαστικά έργα κοινής ωφελείας, όχι με σκοπό την τιμωρία, αλλά την αναμόρφωση. Έργα προσαρμοσμένα κατά περίπτωση. Όχι δηλαδή να σπάνε πέτρες για να βασανίζονται, αλλά να συνεισφέρουν εκεί που όντως υπάρχει ανάγκη. Να εκπαιδεύονται σε νέες εργασίε,ς ενδεχομένως. Πολλά θα μπορούσαν να γίνουν, και πιο οικονομικό θα ήταν για το κράτος να πληρώνει τους μισθούς των κοινωνικών λειτουργών που θα επέβλεπαν όσους θα εξέτιαν τις ποινές από το να συντηρεί τις φυλακές και να τους έχει να κάθονται και να τρώνε χωρίς να κάνουν τίποτα - σε άθλιες συνθήκες, φυσικά. Αυτό δεν ωφελεί κανέναν.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πόσο συμφωνώ. Ακόμα κι αν το νεαρό θύμα επ[ιτέθηκε στον αστυνομικό και ήταν αναρχικός (τούτη ήταν η εντύπωση όλη την Κυριακή) δεν υπάρχει κανένας λόγος να του επιτεθεί ένας πατέρας 3 παιδιών, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τον πυροβολισμό.

Ναπoλέων είπε...

Η ...ονειροφαντασία σου, "Ηλιότυπον", πραγματώνεται μόνον όπως λέει η φιλοξενήτρα μας.

Αναμόρφωση μόνο η κοινωνία μπορεί να κάνει {όταν είναι ...αναμορφωμένη η ίδια βέβαια...} όχι τα κλειστά συστήματα, όποιου είδους.

Για τον "Δείμο του Πολίτη" αλλά και για τον Resident θα παραθέσω κάτι που έχω βάλει κι αλλού:

Πυροβόλησε στον αέρα, θυμωμένος, ας δεχτούμε, από τον ταραξία και υβριστή νεαρό, και τον είδαν, ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ, να πέφτει κάτω αιμόφυρτος, από την εξοστρακισμένη, ας δεχτούμε, σφαίρα.
Δεν έπρεπε να προστρέξουν να δούν μήπως απλώς τραυματίστηκε και να τον μεταφέρουν το ταχύτερο σε ένα νοσοκομείο;;;
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΥΤΑΤΟ ΠΑΡΑΠΤΩΜΑ ΑΥΤΟ;;;
Που αξίζει τη βαρύτατη τιμωρία τους (και των δύο!);;;
Μόνο οι οδηγοί τιμωρούνται (βαρύτατα και καλώς!) για εγκατάλειψη θύματος;;;

α-α-ε
N.

Αόρατη Μελάνη είπε...

Καλώς τον Ναπολέοντα! Νομίζω ότι έχεις δίκιο, και είμαι σίγουρη ότι ο Δείμος τουλάχιστον συμφωνεί μαζί σου, δεν βλέπω να είπε κάτι διαφορετικό από αυτό που λες.

Άβερελ μόλις σήμερα κατόρθωσα να διαβάσω το άρθρο που μου σύστησες, πολύ ενδιαφέρον πραγματικά, σε ευχαριστώ.