"ΟΙΚΟΘΕΝ"

Ρέκβιεμ για τα όμορφα πράγματα που χάνονται

Επιστρέφοντας από τις καλοκαιρινές μας διακοπές στην Μεσσηνία και αναζητώντας τόπον αναψύξεως πάνω στον αυτοκινητόδρομο, ακολουθήσαμε την κατεύθυνση που μας υπέδειξε μια πινακίδα με την ένδειξη "παραδοσιακά προϊόντα". Δεν περιμέναμε τίποτε περισσότερο από τα συνηθισμένα σκονισμένα καφεστιατόρια - σουπερμάρκετ που καλύπτουν διεκπεραιωτικά τις βασικές ανάγκες των ταξιδιωτών.

Ήδη από το εξωτερικό του το κατάστημα προμηνυόταν διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Η ξύλινη επιγραφή "Οίκοθεν - παντοπωλείον", γραμμένη στο χέρι, ανάμεσα σε πυκνούς θάμνους, κάτω από τα κεραμίδια και πάνω από την πέτρινη σκάλα, δίνει το στίγμα του χώρου. Ενός χώρου πραγματικά ξεχωριστού, κλάσεις ανώτερου όχι μόνο από όλα τα παρόδια καταστήματα εξυπηρέτησης ταξιδιωτών, αλλά και από πολλά άλλα μαγαζιά.


Παντού επικρατεί καλό γούστο, καλαισθησία και μεράκι. Οι επισκέπτες απολαμβάνουν μερακλίδικο καφεδάκι, πεντανόστιμες πίτες και γλυκά του κουταλιού στα ζωγραφισμένα τραπεζάκια καφενείου, ψωνίζουν τοπικά προϊόντα άριστης ποιότητας, τόσο συμβατικά όσο και βιοκαλλιεργημένα, ξεφυλλίζουν τα πολυάριθμα βιβλία στις δύο βιβλιοθήκες που βρίσκονται στη βεράντα και στο εστιατόριο.

Πολλές κατοικημένες χελιδονοφωλιές στολίζουν τα δοκάρια της βεράντας. Παραδοσιακά έπιπλα και αντικείμενα κοσμούν το εστιατόριο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.

Μια τζαμαρία με φυτά εσωτερικού χώρου παρεμβάλλεται ανάμεσα στο εστιατόριο και την τουαλέτα, μια τουαλέτα που αξίζει εύφημο μνεία, τόσο για την άψογη καθαριότητα και άνεση που παρέχει, όσο και για την καλαισθησία της.


Απολαύσαμε την σύντομη παραμονή μας εκεί, ψωνίσαμε εξαιρετικά χωριάτικα λουκάνικα και πίτες, συγχαρήκαμε την κυρία στο ταμείο για τον όμορφο και φιλόξενο χώρο, για να πληροφορηθούμε προς μεγάλη μας έκπληξη και λύπη ότι το κτίριο πρόκειται να κατεδαφιστεί τέλη Σεπτεμβρίου, εξ αιτίας της διαπλάτυνσης του αυτοκινητόδρομου. Στον νέο δρόμο θα υπάρχουν αντίστοιχα παρόδια καταστήματα, αλλά η άδεια κατασκευής και εκμετάλλευσής τους έχει δοθεί σε μεγάλη εργολαβική εταιρεία. Μπορείτε να φανταστείτε τι μορφή θα έχει το νέο κατάστημα: ένα απρόσωπο μοντέρνο φαστφουντάδικο, από αυτά που βρίσκει κανείς παντού στον κόσμο και που ξεχνάει αμέσως μόλις τα εγκαταλείψει.

Η κυρία που μας εξυπηρετούσε παραπονέθηκε:
- Δεν θα μπορούσαν να το δώσουν τουλάχιστον στην νομαρχία, κι εκείνη να το διαθέσει σε ντόπιους; Να ενισχυθεί η τοπική οικονομια, να προωθήσουμε τα προϊόντα μας;




Εγώ μηχανικός δεν είμαι. Αναρωτιέμαι όμως, ήταν πραγματικά αναγκαία αυτή η κατεδάφιση; Ο δρόμος μοιάζει να έχει αρκετό περιθώριο να φαρδύνει κατά τρεις ή τέσσερις λωρίδες, χωρίς να χρειαστεί να φύγει το κτίριο. Θα μίκραινε ο χώρος στάθμευσης, αυτό όμως θα μπορούσε πιστεύω να λυθεί. Από την άλλη πλευρά του δρόμου το έδαφος είναι σχετικά επίπεδο και θα μπορούσε να επεκταθεί και προς τα εκεί ο δρόμος, χωρίς να ενοχλήσει το μαγαζί. Ούτε υπάρχει εκεί κάποια απότομη στροφή που να πρέπει οπωσδήποτε να καταργηθεί για λόγους ασφαλείας.

Υποθέτω ότι κάποιοι σχεδίασαν τον δρόμο στα χαρτιά, βασισμένοι σε χάρτες, χωρίς να επισκεφθούν την περιοχή. Αλλά κι αν έκαναν μια σύντομη επίσκεψη, αμφιβάλλω ότι θα μπόρεσαν να σχηματίσουν σαφή εικόνα για τις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής από όπου περνάει ο δρόμος - η διαπλάτυνση θα λάβει χώρα σε μια έκταση αρκετών χιλιομέτρων. Εννοείται πως γνώριζαν την ύπαρξη του καταστήματος - σίγουρα θα είχαν πληροφορίες τόσο γι' αυτό όσο και για όλα τα άλλα κτίρια που βρίσκονται κοντά στον δρόμο. Οι πληροφορίες όμως θα ήταν τεχνικές και άψυχες - τόσα τετραγωνικά μέτρα, τόση παλαιότητα, τόσα ευρώ αποζημίωση.

Πώς όμως αποζημιώνεται η προσωπική εργασία και το μεράκι; Πώς αποζημιώνεται η απόλαυση της φιλοξενίας σε έναν ζεστό και φιλικό χώρο; Πώς αποζημιώνεται το νοιάξιμο, ο πολιτισμός, η ομορφιά;


Οι ιδιοκτήτες του "Οίκοθεν" σκοπεύουν να προσπαθήσουν να βρουν κάποιον χώρο κοντά στον δρόμο, με εύκολη είσοδο και έξοδο, και να επαναλάβουν το εγχείρημά τους. Τους εύχομαι καλη επιτυχία.


Περισσότερες φωτογραφίες στο picassa web album "Oikothen"