Βαθιά στις σκοτεινές κοιλάδες πεθαίνουνε οι πεινασμένοι.
Αλλά εσύ τους δείχνεις το ψωμί και τους αφήνεις να πεθαίνουν.
Εσύ έχεις θρονιαστεί αιώνιος κι αόρατος
κι αστράφτεις ανελέητος πάνω απ’ το αιώνιο Σχέδιό σου.
Άφησες να πεθάνουνε οι νέοι κι οι χαροκόποι
μα αυτούς που θέλουν να πεθάνουν, δεν τους άφησες.
Πολλοί από κείνους που τώρα έχουνε σαπίσει
πιστεύανε σε σένα και πεθάναν γεμάτοι εμπιστοσύνη.
Άφησες τους φτωχούς φτωχοί να μείνουνε χρόνια και χρόνια
γιατί ήτανε οι πόθοι τους πιο όμορφοι απ’ τον Παράδεισό σου.
Πεθάνανε, αλίμονο, πριν δουν το φως σου
πεθάνανε μακάριοι, όμως - και σαπίσαν παρευθύς.
Μα πώς μπορεί να μην υπάρχει αυτό που μπορεί έτσι να ξεγελά;
Αφού τόσοι και τόσοι ζούνε από σένα και δεν μπορούν
χωρίς εσένα να πεθάνουν
πες μου, τι σημασία έχει τ’ ότι δεν υπάρχεις;
8 σχόλια:
Να θεσπιστεί άμεσα ως πρωινή προσευχή στα σχολεία! :)
Από τα αγαπημένα μου! Το σκεφτόμουν και εγώ να το ποστάρω...
Ποστάρισέ το, γιατί όχι? κι εγώ αλλού το είδα και πήρα την ιδέα.
Τι να σχολιάσω; τον Μπρέχτ; Ιεροσυλία δεν θα ήταν;
Πραγματικά. Ίσως θα έπρεπε να κλείσω τα σχόλια. :-)
Δηλαδή ο Μπρεχτ είναι ιερός αλλά ο θεός όχι;Από αρχαιοτάτων χρόνων το ανίερο,όπως είχαν επισημάνει οι Έλληνες,τιμωρείται.
Άγνωστος ο λόγος της τιμωρίας.
Μα ο θεός ούτε υπήρχε, ούτε υπάρχει, duh!
Υπάρχει όμως η ιδέα "Θεός" και η πίστη σε αυτήν.
Όπως λέει κι ο ποιητής:
"Μα πώς μπορεί να μην υπάρχει αυτό που μπορεί έτσι να ξεγελά;"
Δημοσίευση σχολίου