Ο Μήτσος είναι οδηγός φορτηγού. Ανεβοκατεβαίνει τους δρόμους της Ελλάδας μεταφέροντας οτιδήποτε του ανατεθεί από το ένα μέρος στο άλλο. Συνήθως μεταφέρει αγροτικά προϊόντα. Τις προάλλες ανέβηκε Πάτρα, φόρτωσε χύμα λεμόνια Χιλής και τα μετέφερε στα συσκευαστήρια του Άργους. Δυο μέρες αργότερα, τον έστειλαν πάλι στα ίδια συσκευαστήρια, όπου φόρτωσε συσκευασμένα λεμόνια ελληνικά και τα μετέφερε σε διάφορα σούπερ μάρκετ.
Τα λεμόνια Χιλής είναι, λέει, κατά 10 λεπτά φθηνότερα από τα ελληνικά.
Την παραπάνω ιστορία την έμαθα από πρώτο χέρι, από άτομο απόλυτα αξιόπιστο, και έχω κάθε λόγο να θεωρώ ότι είναι αληθινή - αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι το παλικάρι δεν το λένε Μήτσο και δεν πήγε στην Πάτρα ούτε στο Άργος αλλά σε κάποιες άλλες πόλεις (άλλαξα το όνομα και τα τοπωνύμια για να προστατεύσω την ανωνυμία του, όσο μπορώ τέλος πάντων).
Δεν ξέρω εσείς τι συμπέρασμα βγάζετε, εγώ πάντως λέω να αρχίσω φυλάω τα ρούχα μου περισσότερο από πριν. Ήδη κάνω το προφανές: όταν ψωνίζω από σούπερ μάρκετ κοιτάζω πάντα να διαλέγω ελληνικά προϊόντα. Άμα βλέπω μόνο αχλάδια Αργεντινής, λεμόνια Χιλής και πορτοκάλια Ισραήλ, αφήνω τα ψώνια για άλλη μέρα. Δε θα χαθούμε κιόλας.
Κοίτα όμως που μπορεί και να μην είναι αρκετό αυτό. Μπορεί - μπορεί λέμε, μια υπόθεση κάνουμε - τα "λεμόνια Αργολίδας" ή "λεμόνια Κορινθίας" ή ή ή που διαλέγω να καταλαβαίνουν τα ισπανικά καλύτερα από τα ελληνικά. Το κακό είναι πως δε μιλάνε τα άτιμα, κι αναρωτιέμαι τι θα μπορούσε να γίνει. Ας πούμε ένας δειγματοληπτικός έλεγχος με ανάλυση DNA (δε μπορεί, θα είναι διαφορετικές οι λεμονιές της Χιλής, ή μήπως όχι; μήπως όλοι πλέον μπολιάζουν από ένα και μοναδικό δέντρο και όλα τα λεμόνια είναι κλώνοι όλων των υπολοίπων;), με εξέταση της μικροβιακής χλωρίδας (τι στην ευχή, όλο και κάποιο Χιλιανο μύκητα θα πετύχουμε, σωστά;). Αν αποφασίσει ν' ασχοληθεί ας πούμε το Υπουργείο Γεωργίας ή κανένα Ινστιτούτο του Καταναλωτή, ίσως βρεθεί μια άκρη. Ίσως και όχι.
Και στο αναμεταξύ, οι αγρότες της Αργολίδας πετάνε την παραγωγή τους ή εγκαταλείπουν τα κτήματα, οι αγρότες της Χιλής δουλεύουν για τρεις πεντάρες - και πολλά λέω, μάλλον: για βάλτε με το νου σας το κόστος μεταφοράς από το Σαντιάγο ή το Βαλπαραΐσο ως την Πάτρα κι από εκεί ως το Άργος - και κάποιοι μεσάζοντες βγάζουν λεφτά για να μην κάνουν απολύτως τίποτε.
Προς το παρόν, εγώ ψωνίζω από ένα μικρό κατάστημα βιολογικών προϊόντων, όπου εμπιστεύομαι απόλυτα την ιδιοκτήτρια και γνωρίζω ότι φέρνει φρέσκα λαχανικά από το Μαραθώνα κάθε δυο μέρες και όπου το γάλα και τα γιαούρτια προέρχονται από μια μικρή μονάδα στο Λιβαδερό Κομοτηνής.
Τα λεμόνια Χιλής είναι, λέει, κατά 10 λεπτά φθηνότερα από τα ελληνικά.
Την παραπάνω ιστορία την έμαθα από πρώτο χέρι, από άτομο απόλυτα αξιόπιστο, και έχω κάθε λόγο να θεωρώ ότι είναι αληθινή - αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι το παλικάρι δεν το λένε Μήτσο και δεν πήγε στην Πάτρα ούτε στο Άργος αλλά σε κάποιες άλλες πόλεις (άλλαξα το όνομα και τα τοπωνύμια για να προστατεύσω την ανωνυμία του, όσο μπορώ τέλος πάντων).
Δεν ξέρω εσείς τι συμπέρασμα βγάζετε, εγώ πάντως λέω να αρχίσω φυλάω τα ρούχα μου περισσότερο από πριν. Ήδη κάνω το προφανές: όταν ψωνίζω από σούπερ μάρκετ κοιτάζω πάντα να διαλέγω ελληνικά προϊόντα. Άμα βλέπω μόνο αχλάδια Αργεντινής, λεμόνια Χιλής και πορτοκάλια Ισραήλ, αφήνω τα ψώνια για άλλη μέρα. Δε θα χαθούμε κιόλας.
Κοίτα όμως που μπορεί και να μην είναι αρκετό αυτό. Μπορεί - μπορεί λέμε, μια υπόθεση κάνουμε - τα "λεμόνια Αργολίδας" ή "λεμόνια Κορινθίας" ή ή ή που διαλέγω να καταλαβαίνουν τα ισπανικά καλύτερα από τα ελληνικά. Το κακό είναι πως δε μιλάνε τα άτιμα, κι αναρωτιέμαι τι θα μπορούσε να γίνει. Ας πούμε ένας δειγματοληπτικός έλεγχος με ανάλυση DNA (δε μπορεί, θα είναι διαφορετικές οι λεμονιές της Χιλής, ή μήπως όχι; μήπως όλοι πλέον μπολιάζουν από ένα και μοναδικό δέντρο και όλα τα λεμόνια είναι κλώνοι όλων των υπολοίπων;), με εξέταση της μικροβιακής χλωρίδας (τι στην ευχή, όλο και κάποιο Χιλιανο μύκητα θα πετύχουμε, σωστά;). Αν αποφασίσει ν' ασχοληθεί ας πούμε το Υπουργείο Γεωργίας ή κανένα Ινστιτούτο του Καταναλωτή, ίσως βρεθεί μια άκρη. Ίσως και όχι.
Και στο αναμεταξύ, οι αγρότες της Αργολίδας πετάνε την παραγωγή τους ή εγκαταλείπουν τα κτήματα, οι αγρότες της Χιλής δουλεύουν για τρεις πεντάρες - και πολλά λέω, μάλλον: για βάλτε με το νου σας το κόστος μεταφοράς από το Σαντιάγο ή το Βαλπαραΐσο ως την Πάτρα κι από εκεί ως το Άργος - και κάποιοι μεσάζοντες βγάζουν λεφτά για να μην κάνουν απολύτως τίποτε.
Προς το παρόν, εγώ ψωνίζω από ένα μικρό κατάστημα βιολογικών προϊόντων, όπου εμπιστεύομαι απόλυτα την ιδιοκτήτρια και γνωρίζω ότι φέρνει φρέσκα λαχανικά από το Μαραθώνα κάθε δυο μέρες και όπου το γάλα και τα γιαούρτια προέρχονται από μια μικρή μονάδα στο Λιβαδερό Κομοτηνής.
Παπούτσι από τον τόπο μου, με τη βούλα και με το μαχαίρι.
14 σχόλια:
Ελληνικά λεμόνια στα μέσα του Ιουλίου; Το άλλο με τα ελληνικά καρπούζια το Δεκέμβριο το ξέρεις;
Θυμήθηκα αυτό τώρα.
Άντε πες ότι τα είχαν στο ψυγείο (λέμε τώρα...). Αλλά τότε τα Χιλιανά τι τα έκαναν? Τα ήπιαν μόνοι τους?
Σε σχέση με το σύνδεσμο που έβαλες, πολύ καλό το κειμενάκι, μόνο που αισθάνομαι υποχρεωμένη να επισημάνω ότι δεν με ενοχλούν τα λεμόνια Χιλής επειδή είναι "χειρότερα", αλλά επειδή
1. δεν υπάρχει κανένας λόγος να κουβαλάμε λεμόνια από την άλλη άκρη του κόσμου, εφόσον έχουμε δικά μας (υπάρχουν και οι δίφορες λεμονιές, υπάρχουν και τα ψυγεία),
2. αν δεν έχει λεμόνια αυτή την εποχή μπορούμε να κάνουμε και χωρίς λεμόνια (όποιος δεν μπορεί ας πάρει Χιλής, αλλά να ξέρει τι παίρνει - πράγμα που μας φέρνει στο σημείο 3)
και ΚΥΡΙΩΣ,
2. δεν μου αρέσει να με κοροϊδεύουν (τη στιγμή μάλιστα που εγώ δεν είμαι Μήτσος - με την κακή έννοια - για να πιστεύω ότι τα Χιλιανά λεμόνια είναι "κακά" και τα ελληνικά "καλά", απλώς θέλω να ξέρω τι αγοράζω για να κάνω ενημερωμένη επιλογή).
Όλα αυτά είναι ρυθμισμένα από διμερείς συμφωνίες, που ορίζουν ότι η ισπανία (πχ) να μην πληρώνει δασμούς για να εισάγει το οτιδήποτε, ενώ ο έλληνας παραγωγός να πνίγεται από εφορίες, εισφορές και φόρους, δάνεια και τόκους, καταντώντας ΚΑΙ φτωχός ΚΑΙ μη-ανταγωνιστικός.
την αγροτική ελλάδα την πολέμησαν πάρα πολύ και με τις επιδοτήσεις μεγάλων καλλιεργειών (καπνά, βαμβάκι, κτλ) την σκότωσαν εντελώς.
Πως αλλιώς θα παίρναμε δανεικά να συντηρούμε δημόσιους υπάλληλους και τα προνόμια των πολιτικών?
Πως αλλιώς θα είχαν στην ελβετία μίζες οι πρώην και νυν υπουργοί?
Μελάνη,
συμφωνούμε απλά νομίζω ότι αν δεν υπήρχε η νοοτροπία που καυτηριάζει το κείμενο στο link, οι τύποι αυτοί δε θα καίγονταν τόσο να βαφτίζουν τα ξένα λεμόνια ελληνικά. Οι διαφημιστές έφτιαξαν αυτή τη διαφήμιση όχι από "πατριωτισμό" αλλά γιατί ήξεραν ότι υπάρχει κοινό που θα τσιμπήσει.
Το ίδιο ισχύει για κάθε ελληνικό προϊόν, για αυτό κανένας δεν έρχεται να στήσει επιχείρηση στην ελλάδα, ενώ και οι επιχειρήσεις που υπήρχαν έφυγαν όλες.
Όσο και να ρίξουν τους μισθούς, αν δεν ρίξουν τα μούτρα τους οι ηγεσίες και οι αρχές να δουλεύουν σωστά και χωρίς χρηματισμούς, γρηγορόσημα και μίζες, αν δεν άρουν αυτές τις προδοτικές συμβάσεις, όχι με το μνημόνιο, ούτε με όλα τα λεφτά του κόσμου δε σωνόμαστε.
Rowlf, θα συμφωνήσω σ' αυτό που λες.
Μόνο που εκτός από τη νοοτρπία που καυτηριάζει ο φίλος μας στο λινκ, υπάρχει και η άλλη νοοτροπία που λέει ότι στηρίζουμε την εγχώρια παραγωγή - και πώς θα τη στηρίξουμε αν δεν ξέρουμε τι αγοράζουμε?
Αθηνά, δίκιο έχεις, αυτά που λες εξηγεί ίσως το γιατί φέρνουμε λεμόνια απ' έξω, αλλά δεν εξηγεί γιατί πρέπει να τα βαφτίζουμε ελληνικά.
Επιβίωση στα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Βρες μου μία επιχείρηση χωρίς ατασθαλίες οποιουδήποτε τύπου κι εγώ θα σου φτιάξω μουσακά (που έχω γύρω στα 15 χρόνια να φτιάξω, δόξα να έχει η πεθερά μου)
Λυπάμαι, ειδικά για τους αγρότες καθόλου δε συγκινούμαι.
Ελάχιστες κοινωνικές ομάδες υπήρξαν πιο προνομιούχες στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες. Ας δει κανείς τα μεγέθη των επιδοτήσεων που έπαιρναν χωρίς να χρειάζεται να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους για να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί.
Ή μήπως να θυμηθούμε το κλείσιμο των δρόμων κάθε φορά που ήταν να θιγεί κάποιο προνόμιό τους;
Καταγγελεια στον ΕΦΕΤ σκεφτηκε κανεις να κανει; Εκτος και εαν η συζητηση καφενειου σε ενα blog θα διορθωσει καλυτερα την κατασταση...
Καταγγελία με τι στοιχεία? Δεν υπάρχουν αποδείξεις για τίποτε.
Εγώ ειδικά δεν ήμουν ούτε καν μάρτυρας των γεγονότων, μου τα μετέφεραν άλλοι (τους οποίους εγώ εμπιστεύομαι απόλυτα, αλλά δεν είναι επιχείρημα αυτό για τον ΕΦΕΤ).
Άσχετο αλλά έχει βιολογικά στο Μαραθώνα;
Τι να σου πω, έτσι υποτίθεται. Θες να μάθω περισσότερες λεπτομέρειες και να σου πω?
Από μανάβη της περιοχής μου άκουσα μιά διαφορετική ιστορία: Βούλγαροι έμποροι έρχονται με φορτηγά και με την οικογένεια, κόβουν και φορτώνουν όλα τα λεμόνια από την Κορινθία και τα πάνε στη Βουλγαρία όπου τα πουλάνε με μεγάλο κέρδος. Στο μεταξύ οι αγρότες μας κάθονται στο καφενείο, (ενώ οι Βούλγαροι δουλεύουν) και εισπράττουν και καλλίτερες τιμές απ' ό,τι αν τα πουλούσαν στους ντόπιους εμπόρους. Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια. Θα το ψάξω...
poly kalo. kapoy to pire to mati mou kai se metafrasi
Δημοσίευση σχολίου