Εκλογές 7ης Ιουλίου 2019

Πεπόνι, ροδάκινα, βερίκοκα... καρπούζι να πάρει; Καλύτερα όχι, πολύ βαρύ, πολύ μεγάλο, πάντα τους μένει και χαλάει, κρίμα είναι. Την άλλη φορά, ίσως. Κοντεύει μιάμιση, να πάει και για τα ψάρια τώρα, τέτοια ώρα πάντα ρίχνουν τις τιμές, να πάρει κάμποσα να βάλει και κατάψυξη. Και μετά γραμμή σπίτι, να προλάβει πριν γυρίσει το παιδί, βέβαια έχει έτοιμο το φαγητό, ζέσταμα θέλει μόνο και μια σαλάτα, τα ψάρια για αύριο.

Ευτυχώς τα φέρνουν βόλτα αρκετά καλά, όταν άρχισε η περίφημη κρίση στριμώχτηκαν άσχημα, αλλά τώρα τα βολεύουν, όλοι τα έχουν με τον ΣΥΡΙΖΑ κι έχουν δίκιο, βέβαια, αλλά μήπως αυτοί έφεραν την κρίση; Αυτοί δεν κατάφεραν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα των προηγούμενων, σάμπως πάντα έτσι δεν γίνεται; Δεν έκανε μόνο στραβά ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά πού να τολμήσεις να το πεις και να μη σε πάρουν με τις πέτρες;

Ο κόσμος βλέπει μόνο τα του οίκου του, μόνο τα οικονομικά σα να λέμε, φυσικό είναι, τι τους νοιάζει αν έγινε το σύμφωνο συμβίωσης; Αυτοί στην εκκλησιά θα παντρευτούν έτσι κι αλλιώς. Σκοτίστηκαν για τους ομοφυλόφιλους, μη σου πω ότι ενοχλούνται κιόλας στην ιδέα. Εκείνη όμως σκέφτεται τον φίλο της τον Τάσο, παλιό συμφοιτητή, τον ξανάδε φέτος στη μάζωξη που έκαναν, θυμάται το πλατύ του χαμόγελο την ώρα που της έλεγε ότι ζει με τον σύντροφό του τώρα με σύμφωνο συμβίωσης, χαίρεται με τη χαρά του, χαίρεται που έγινε το σύμφωνο και χαλάλι τα άλλα.

Σκέφτεται και τον Σωκράτη με το σοκολατένιο προσωπάκι, χρυσό παιδάκι, συμμαθητή της μικρής της στο δημοτικό, που τώρα θα γίνει Έλληνας και με τη βούλα, γιατί στην ουσία Έλληνας ήταν βέβαια κι από πριν, αφού εδώ γεννήθηκε, εδώ μεγάλωσε, ελληνικά μιλάει, αυτόν τον τόπο αγαπάει. Και χαίρεται που δόθηκε η ιθαγένεια στα παιδιά αυτά, γιατί είναι δικά μας παιδιά, είναι συμπατριώτες μας, είναι ο πλούτος του τόπου μας, είναι οι γείτονες, οι φίλοι, οι συγγενείς μας.

Χαίρεται και που κατάργησαν αυτή τη χαζομάρα με τη βλασφημία, αν είναι δυνατόν να πέφτει πρόστιμο και φυλακή για τέτοιους λόγους, στην εποχή μας. Κατάργησαν και τον θρησκευτικό όρκο στα δικαστήρια, καιρός ήταν, τιμή και συνείδηση έχουμε όλοι, τα άλλα δεν χρειάζονται.

Ψιλά γράμματα, θα μου πεις, μα εκείνη πάντα τα διάβαζε τα ψιλά γράμματα, πάντα την ένοιαζαν αυτά που δεν ένοιαζαν τους πολλούς. Και χαίρεται μ' αυτά και γι' αυτό ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, γιατί τα μετράει αυτά, γιατί θέλει κι άλλα τέτοια, κι ας τον φοβάται στα οικονομικά. Ίσως όχι και τόσο, στο κάτω-κάτω το ΤΕΒΕ μειώθηκε πολύ, έτσι μπόρεσε κι αυτή άλλωστε να κάνει ξανά έναρξη και να κόβει τιμολόγια, να πιάσει έτσι και πελάτες εξωτερικού και να ορθοποδήσει λιγάκι.

Άλλωστε, σκέφτηκε, σάμπως θα βγει; Ο Κούλης θα βγει, οι άλλοι ας είναι στη Βουλή τουλάχιστον σαν αντίλογος. Και πράγματι αυτός βγήκε, δε βαριέσαι, να δούμε τώρα τι θα κάνει κι αυτός. Εκείνη πάντως ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ, είχε τις αμφιβολίες της αλλά τελικά το έκανε, για να υπάρχει ο αντίλογος. Αλλά δεν το είπε πουθενά, δεν έχει όρεξη να λογοφέρει με κανέναν. Ποιος λίγο ποιος πολύ, όλοι έχουν τα παράπονά τους, με το δίκιο τους κιόλα πολλές φορές, σάμπως εκείνη δεν έχει παράπονα; Όμως έγιναν και καλά πράγματα, το σωστό να λέγεται, γι' αυτό τους ψήφισε.

Αλλά δεν είναι ανάγκη να βγάλει και μπαντιέρα, έτσι δεν είναι;

Ντομάτες κόκκινες, ωραίες, μυρωδάτες, τέτοιες δε βρίσκει στον μανάβη, φρέσκο κόλιαντρο και πεπόνι αργίτικο, ύστερα μύγδαλα και μέλι εκλεκτό, η λαϊκή έχει λίγο τρέξιμο αλλά η αλήθεια βρίσκει κανείς πράγματα που δεν βρίσκει αλλού, άλλωστε της αρέσει η βόλτα, τα χρώματα, ο κόσμος, οι φωνές... Πάντα έρχεται λιγάκι αργά, αλλά δεν πειράζει. Κλείνει το μαγαζί λίγο νωρίτερα κι έρχεται και τις πιο πολλές φορές βρίσκει αυτά που θέλει.

Δόξα τω Θεώ το μαγαζί πάει καλύτερα, τώρα που έφυγε ο ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα θα πάει ακόμη καλύτερα, πρώτα ο Θεός. Μας τσάκισαν αυτοί οι αχαΐρευτοι, μας πάτησαν κάτω, έπνιξαν τη μικρή επιχείρηση, τι να σου κάνει κι αυτή; Μακάρι τώρα να συνέλθουμε λιγάκι, Παναγιά μου. Ευτυχώς βγήκε η Νέα Δημοκρατία, ήταν σίγουρο ότι θα έβγαινε, βέβαια, αφού οι άλλοι τα κάνανε σαν τα μούτρα τους, από πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις.

Κι εκείνη βέβαια ψήφισε Νέα Δημοκρατία, να γλιτώσει η χώρα από τους άχρηστους. Είναι αλήθεια πως δεν της αρέσουν κάτι φασιστόμουτρα που πήραν από κοντά, Πλεύρης, Βορίδης, κι αυτός ο Γεωργιάδης δύσκολα χωνεύεται, αλλά τι να σου κάνουν κι αυτοί; Έπρεπε να βγουν, έπρεπε να μαζέψουν όσο περισσότερες ψήφους μπορούσαν, να πιάσουν όλες τις μπάντες. Σε πολλούς δεν άρεσε αυτό, ούτε σ' εκείνη αρέσει, είναι αλήθεια, αλλά το αντιπαρέρχεται για το καλό της χώρας.

Συντηρητικό κόμμα, είναι αλήθεια, αλλά και τι πειράζει; Οι παραδόσεις δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν, έτσι τα βρήκαμε έτσι τα κρατάμε. Το θέμα είναι να έρθει ανάπτυξη, να κινηθεί λίγο η αγορά, να πάρουν και μέτρα προστασίας μην έχουμε άλλα κακά σαν αυτά στο Μάτι και στη Μάντρα, Θεέ μου φύλαγε. Γι' αυτό και τους ψήφισε αυτή, αλλά δεν το κοινολογεί, γιατί ξέρει ότι πολλοί τους βλέπουν με μισό μάτι. Ώρες είναι να της πουν καμιά κουβέντα, αυτό έλειπε, να τ' ακούσει κι από πάνω.

Δεν είναι ανάγκη να βγάλει και ντουντούκα, έτσι δεν είναι;

-Ματούλα, καλημέρα!
-Πέρσα μου, τι μού γίνεσαι; Όλα καλά;
-Ε, τα βλέπεις, τρέχω.
-Και ποια δεν τρέχει...
-Έχω και το σπίτι ανάστατο, λείπαμε και δεν πρόλαβα να κάνω τίποτα.
-Κατεβήκατε στο χωριό για τις εκλογές;
-Ναι, δεν μας έφταναν οι δημοτικές... Και να πεις να μην πας; Δεν μπορείς να μην πας. Ειδικά τώρα, ο Σάκης επέμενε, πρέπει, έλεγε.
-Κι εμένα ο Βαγγέλης...
-Αλήθεια, εσύ τι ψήφισες;
-Τι να ψηφίσω, Πέρσα μου; Λευκό. Αφού είναι παρ' τον έναν, χτύπα τον άλλον.
-Καλά λες. Να σου πω, κι εγώ λευκό έριξα.
-Βγήκε Νουδού, βέβαια.
-Ε, ήταν αναμενόμενο. Να δούμε τώρα τι θα κάνουν κι αυτοί.
-Άντε να δούμε. Ό,τι είναι, ας είναι για καλό.
-Μακάρι, Ματούλα μου, απ' το στόμα σου και στου Θεού τ' αυτί.
-Μακάρι, Πέρσα μου.