Έτυχε να βρεθούμε στη σχολή, στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Το νεοσύστατο τμήμα Βιολογίας μοιράζονταν αίθουσες και εργαστήρια με τα υπόλοιπα τμήματα στο παλιό κτήριο της θρυλικής ΦΜΣ. Δίπλα ακριβώς απ’ τη ΦΜΣ όμως φύτρωνε ένα 9όροφο κτίσμα που θα στέγαζε Βιολογικό, Φαρμακευτική και Πληροφορική.
Το 1987 μάς βρίσκει στο 9όροφο να προσπαθούμε να βρούμε έναν χώρο να στεγάσουμε τις ανησυχίες μας και τη συντροφικότητά μας. Η αντίθεσή μας στο νόμο Τρίτση μάς οργανώνει όλους τους εκτός των τειχών φοιτητές του Βιολογικού στην Ομάδα Πρωτοβουλίας, η οποία οργανώνει και την κατάληψη του 9όροφου στα μέσα Νοέμβρη. Συνέλευση τη συνέλευση η ομάδα μαζικοποιείται και η κατάληψη κρατάει μέχρι τις διακοπές.
Η κατάληψη ήταν λειτουργικότατη προτείνοντας μια διαφορετική εικόνα και χρήση του κτηρίου! Ένα παλιό Ντεσεβώ συμβολικά γίνεται πολύχρωμη γλάστρα και ο νότιος τοίχος διακοσμείται με υπέροχες εικόνες. Αντιμαθήματα που δημιουργούσαν μια άλλη σχέση μ’ αυτό που σπουδάζαμε, συνεχείς συναυλίες, προβολές και προτάσεις για μια άλλη σύνδεση με τον Πανεπιστημιακό χώρο, διαμόρφωναν μέρα με την ημέρα μια ζωή δημιουργική, ζωντανή, μακριά απ’ τα καταναλωτικά πρότυπα της επίπλαστης ευζωίας που κυριαρχούσε. Στα πλαίσια της κατάληψης είχαμε εντοπίσει ότι στο 9όροφο δεν είχε προβλεφθεί ούτε ο παραμικρός χώρος συνάθροισης και αναψυχής των φοιτητών. Έτσι εκεί που αργότερα ήταν ο χώρος του θυρωρού αρχίσαμε να λειτουργούμε ένα υποτυπώδες καφέ.
Με τον ερχομό του 1988 το κίνημα των καταλήψεων υποχωρεί και η μαζική πια Ομάδα Πρωτοβουλίας Κατάληψης μετατρέπεται σε Εναλλακτική Ομάδα Βιολογικού. Η ΕΟΒ ήταν ένας χώρος συνάντησης σχεδόν όλων των εκφάνσεων της αριστεράς και της οικολογίας. Όμως το θέμα του χώρου συνέχισε να υπάρχει. Έτσι καταλάβαμε μια αίθουσα γεμάτη μπάζα στην είσοδο του κτηρίου. Με πολλή δουλειά και μεράκι και με πρώτα έπιπλα κάποια σκηνικά απ’ τη θεατρική ομάδα της ΦΜΣ και κάποιες «ρόδες» της ΔΕΗ οργανώσαμε το ΣΤΕΚΙ του ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΥ. Το Στέκι καθιερώθηκε με την στήριξη συντρόφων από άλλα τμήματα και με 24ωρες βάρδιες για πολύ καιρό, για να αποτραπεί η είσοδος ανθρώπων της διοίκησης αλλά και «οργανωμένων» φοιτητών οι οποίοι δεν έβλεπαν με καλό μάτι την ύπαρξη ενός αυτοοργανωμένου χώρου.
Στα παραπάνω αξίζει να προσθέσουμε ότι η Εναλλακτική Ομάδα Βιολογικού
δεν ήταν μια απλή παρέα ή ομαδούλα κάποιων περιθωριακών ατόμων. Ήταν πρώτη
δύναμη στις εκλογές του Βιολογικού του ΑΠΘ εκείνης της εποχής, μια εποχή που
όλες τις υπόλοιπες σχολές τις μονοπωλούσαν τα «μεγαθήρια» ΠΑΣΠ και ΔΑΠ. Και
ήταν πρώτη δύναμη λόγω της απήχησης που είχε στους φοιτητές του Βιολογικού όλων
των ετών, μεγαλύτερων και μικρότερων. Και μάλιστα χωρίς να το κυνηγήσουμε. Απλά
συνέβη.
Μέρα με τη μέρα το Στέκι του Βιολογικού έδινε το στίγμα του! Αυτοοργάνωση των αναγκών μας ενάντια στα καταναλωτικά πρότυπα, για μια ζωή όπως εμείς τη θέλαμε. Σε πολύ λίγο έγινε χώρος τακτικής συνάντησης ανθρώπων και συλλογικοτήτων της πόλης, πολύ διαφορετικών μεταξύ τους. Αρνητές στράτευσης και οικολόγοι, μαθητές, φοιτητικές πολιτικές ομάδες, κινηματικές συλλογικότητες της πόλης έβρισκαν φιλόξενο χώρο στο Στέκι. Το Φλεβάρη του ’88 στο Στέκι έγινε το γενέθλιο πάρτι του αυτοδιαχειριζόμενου Ράδιο-Κιβωτός. Η καθημερινή παρουσία πολλών και διαφορετικών ανθρώπων στις εβδομαδιαίες προβολές, στις γιορτές, τις συναυλίες αλλά και στα διαλλείματα ανάμεσα στα μαθήματα και τα εργαστήρια ήταν η αιτία που καθιερώθηκε ως χώρος το Στέκι του Βιολογικού. Άξια αναφοράς βέβαια είναι το πολύ προχωρημένο για την εποχή περιοδικό του Στεκιού «Η Μανούβρα», όπως επίσης και οι δεκάδες μπροσούρες που κυκλοφορούσε η συνέλευση του στεκιού για τα πολιτικά θέματα της εποχής.
Τα χρόνια που ακολούθησαν, το «Στέκι στο Βιολογικό» πλέον, γνώρισε δόξες ως αυτοοργανωμένος συναυλιακός χώρος, και καθιερώθηκε ως το κύριο σημείο συνάντησης όλων των ανήσυχων φωνών της πόλης.
Η έμπρακτη στάση μας υπέρ της αυτοοργάνωσης, υπέρ του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης, ενάντια στην εντατικοποίηση της ζωής στο Πανεπιστήμιο, η πρότασή μας για ένα εναλλακτικό μοντέλο λειτουργίας των Πανεπιστημιακών χώρων αλλά και η δράση μας ενάντια στη διαχείριση κυλικείων και λεσχών από οργανωμένα συμφέροντα που άρχισαν να βάζουν πόδι στο ΑΠΘ, άφησε έντονα τα σημάδια στα μυαλά όλων αυτών που ήθελαν φοιτητές πελάτες σε Πανεπιστήμια επιχειρήσεις.
Έτσι 34 χρόνια μετά, σε μια κοινωνία καθημαγμένη απ’ την οικονομική και υγειονομική κρίση, το πολιτικό κατεστημένο που διοικεί τη χώρα, δείχνει τα δόντια του καταργώντας το Πανεπιστημιακό Άσυλο και γεμίζοντας τα πανεπιστήμια με ένστολους, οι οποίοι έχουν ρητή εντολή να καταστείλουν ό,τι κινείται. Φυσική συνέπεια αυτής της πορείας ήταν και το «γκρέμισμα», όπως μετέδωσαν τα αργυρώνητα ΜΜΕ, του Στεκιού μας.
Οι καιροί αλλάζουν, οι καταστάσεις εξελίσσονται, νέες προκλήσεις εμφανίζονται και οι νέες γενιές έχουν να χαράξουν νέα πορεία. Είναι βέβαιο ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, οι νέοι θα ξαναπάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους. Κι εμείς θα είμαστε στο πλευρό τους για να χτίσουμε όλοι μαζί το μέλλον, με τα σωματεία μας, τις συλλογικότητές μας και τα Στέκια μας!
«Εκτός από τη λογική, υπάρχει και το όνειρο».
Και τα όνειρα δεν πεθαίνουν.
Εναλλακτική Ομάδα Βιολογικού 1987 - Ιδρυτική ομάδα Στεκιού του Βιολογικού ΑΠΘ
Το κείμενο αυτό βγήκε μέσα από συλλογική ζύμωση και το προσυπέγραψα κι εγώ, ως μέλος της ομάδας.
Μπορείτε να το μοιραστείτε σε μορφή pdf εδώ: Στέκι Βιολογικού
