Τις προάλλες πήγα στο σουπερμάρκετ Άλφα Βήτα για να κάνω τα ψώνια μου. Επέλεξα το συγκεκριμένο κατάστημα, αν και βρίσκεται αρκετά πιο μακριά από εκείνο όπου ψωνίζω συνήθως, επειδή έχει μια δεξαμενή συλλογής μεταχειρισμένου μαγειρικού λαδιού για ανακύκλωση. Πήρα λοιπόν τα μπουκαλάκια μου και πήγα να τα αδειάσω.
Το concept της ανακύκλωσης λαδιού είναι σχετικά καινούριο στη χώρα μας. Εγώ το πρωτοείδα στην Ισπανία εδώ και μια πενταετία. Στο σπίτι των φίλων που μας φιλοξενούσαν υπήρχε ένα πεντόλιτρο πλαστικό δοχείο κάτω από το νεροχύτη, όπου μαζεύανε τα τηγανόλαδα, και όταν γέμιζε το πήγαιναν για ανακύκλωση. Η ιδέα μου φάνηκε καταπληκτική και όταν γύρισα στην Ελλάδα αναζήτησα πηγές ανακύκλωσης λαδιού. Μόλις πριν δυο χρόνια κατάφερα να ανακαλύψω την Revive, που όμως συνεργάζεται μόνο με εστιατόρια, συλλέγοντας μεγάλες ποσότητες. Το σύστημα είναι το εξής: σου φέρνουν ένα βαρελάκι, κάμποσο μεγάλο, και όταν το γεμίσεις τους τηλεφωνείς, έρχοντια και το παίρνουν και σου φέρνουν ένα άδειο. Δεν ξέρω τι χωρητικότητα έχει το βαρελάκι, αλλά θα είναι μεγάλη, γιατί σε δυο χρονια ίσα που το έφτασα ως τη μέση.
Όταν λοιπόν άκουσα ότι ο Βασιλόπουλος έχει βάλει ανακύκλωση λαδιού σε κάποια καταστήματά του, έβγαλα έναν αναστεναγμό ανακούφισης. Επιτέλους ξεφορτώθηκα μια και καλή το βαρέλι από τη βεράντα μου. Τώρα πια αρκεί να έχω δυο άδεια πλαστικά μπουκάλια από γάλα ή νερό στο ντουλάπι κάτω από το νεροχύτη,.
Πηγαίνοντας λοιπόν να αδειάσω ευπειθώς τα μπουκαλάκια μου στη δεξαμενή, είδα έναν κύριο να πλησιάζει με τα δικά του μπουκαλάκια από την άλλη μεριά.
- Μόνοι μας τα αδειάζουμε; με ρώτησε.
- Τι να σας πω, δε βλέπω κανέναν εδώ, του απάντησα χαμογελαστά.
Ξεβίδωσα το καπάκι της δεξαμενής, άδειασα το λάδι, κι έφυγα αφήνοντας τον κύριο να αδειάσει το δικό του. Επειδή όμως δεν είχα καμμιά όρεξη να σέρνω μαζί μου δυο άδεια μπουκάλια από λάδι μέσα στο κατάστημα, ούτε είχα διάθεση να γυρίσω στο αυτοκίνητο να τα αφήσω, αναζήτησα ένα μέρος για να τα ακουμπήσω μέχρι να τελειώσω τα ψώνια μου και να τα πάρω μετά. Τα ακούμπησα λοιπόν σε μια γωνιά δίπλα στις συσκευές συλλογής συσκευατιών (πλαστικό, αλουμίνιο και γυαλί) που βρίσκονταν δίπλα στις δεξαμενές. Σκέφτηκα προς στιγμήν να τα ρίξω στην ανακύκλωση πλαστικού, αλλά ήταν μεσα στα λάδια και δεν ήμουν σίγουρη αν μπορούσαν να αξιοποιηθούν έτσι. Προτίμησα λοιπον να τα αφήσω να με περιμένουν και μπήκα να ψωνίσω.
Όταν βγήκα, τα μπουκάλια μου με περίμεναν ήσυχα στη θέση τους. Με περίμενε όμως και κάτι άλλο που με ξάφνιασε πολύ: σε έναν μικρό κάδο σκουπιδκών δίπλα στα μηχανήματα, πάνω πάνω βρισκόταν η σακούλα με τα δύο πλαστικά μπουκάλια του κυρίου με τον οποίο είχα συμπέσει. Ήταν σίγουρα τα ίδια: αναγνώρισα τη σακούλα και τα μπουκάλια, το ένα ήταν ελαφρά παραμορφωμένο (μάλλον από καυτό λάδι, υποθέτω ότι δε σκέφτηκαν να το αφήσουν να κρυώσει πρώτα), και είχαν ακόμη λίγο λάδι στον πάτο. Τα κοίταξα για λίγο μην ξέροντας τι να υποθέσω και τι να κάνω. Τελικά τα πήρα μαζί με τα δικά μου στο σπίτι μου, όπου τα έπλυνα και τα έβαλα κανονικά στην ανακύκλωση την επόμενη μέρα.
Αυτό που με ξάφνιασε όμως και που εξακολουθεί να μου φαίνεται ανεξήγητο είναι το εξής: πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που κάνει τον κόπο να ανακυκλώσει το λάδι του να πετάει αμέσως μετά τα πλαστικά μπουκάλια στα σκουπίδια, και μάλιστα ενώ υπάρχουν δίπλα κάδοι ανακύκλωσης;
Έκανα διάφορες σκέψεις, από το "δεν θα το σκέφτηκε" (ανεπαρκές) μέχρι το "δεν θα το είδε" (απίστευτο), νομίζω όμως ότι το πιο πιθανό είναι το εξής: η γυναίκα του τού είπε "μια που θα πας στο σούπερ μάρκετ, πήγαινε άδειασε και το λάδι στην ανακύκλωση", πράγμα το οποίο και έκανε. Επειδή όμως δεν του είχε πει "και αφού το αδειάσεις, φέρε τα μπουκάλια πίσω να τα πλύνω" ή "μόλις τελειώσεις, ρίξε τα μπουκάλια στην ανακύκλωση" δεν το έκανε.
Δεν ξέρω αν πρέπει να χαίρομαι που η ανακύκλωση μπήκε στη ζωή μας ή να λυπάμαι που δεν είμαστε όλοι όσο συνειδητοί θα έπρεπε, δεν ξέρω αν πρέπει να συγχαρώ τον κύριο για την προσφορά του ή να τον κατακρίνω για την αμέλειά του. Αποφασίζω όμως ότι προτιμώ να χαρώ: εν τέλει το αποτέλεσμα μετράει, και τουλάχιστον το λάδι ανακυκλώθηκε, ασχέτως κινήτρου, έστω κι αν το πλαστικό χάθηκε.
Ανακυκλώστε λοιπόν κι εσείς, και πείσετε και τους γνωστούς σας να το κάνουν! Ακόμη κι αν σας βρούνε λίγο σπαστικό στην αρχή, το αποτέλεσμα αξίζει τον κόπο.
Το concept της ανακύκλωσης λαδιού είναι σχετικά καινούριο στη χώρα μας. Εγώ το πρωτοείδα στην Ισπανία εδώ και μια πενταετία. Στο σπίτι των φίλων που μας φιλοξενούσαν υπήρχε ένα πεντόλιτρο πλαστικό δοχείο κάτω από το νεροχύτη, όπου μαζεύανε τα τηγανόλαδα, και όταν γέμιζε το πήγαιναν για ανακύκλωση. Η ιδέα μου φάνηκε καταπληκτική και όταν γύρισα στην Ελλάδα αναζήτησα πηγές ανακύκλωσης λαδιού. Μόλις πριν δυο χρόνια κατάφερα να ανακαλύψω την Revive, που όμως συνεργάζεται μόνο με εστιατόρια, συλλέγοντας μεγάλες ποσότητες. Το σύστημα είναι το εξής: σου φέρνουν ένα βαρελάκι, κάμποσο μεγάλο, και όταν το γεμίσεις τους τηλεφωνείς, έρχοντια και το παίρνουν και σου φέρνουν ένα άδειο. Δεν ξέρω τι χωρητικότητα έχει το βαρελάκι, αλλά θα είναι μεγάλη, γιατί σε δυο χρονια ίσα που το έφτασα ως τη μέση.
Όταν λοιπόν άκουσα ότι ο Βασιλόπουλος έχει βάλει ανακύκλωση λαδιού σε κάποια καταστήματά του, έβγαλα έναν αναστεναγμό ανακούφισης. Επιτέλους ξεφορτώθηκα μια και καλή το βαρέλι από τη βεράντα μου. Τώρα πια αρκεί να έχω δυο άδεια πλαστικά μπουκάλια από γάλα ή νερό στο ντουλάπι κάτω από το νεροχύτη,.
Πηγαίνοντας λοιπόν να αδειάσω ευπειθώς τα μπουκαλάκια μου στη δεξαμενή, είδα έναν κύριο να πλησιάζει με τα δικά του μπουκαλάκια από την άλλη μεριά.
- Μόνοι μας τα αδειάζουμε; με ρώτησε.
- Τι να σας πω, δε βλέπω κανέναν εδώ, του απάντησα χαμογελαστά.
Ξεβίδωσα το καπάκι της δεξαμενής, άδειασα το λάδι, κι έφυγα αφήνοντας τον κύριο να αδειάσει το δικό του. Επειδή όμως δεν είχα καμμιά όρεξη να σέρνω μαζί μου δυο άδεια μπουκάλια από λάδι μέσα στο κατάστημα, ούτε είχα διάθεση να γυρίσω στο αυτοκίνητο να τα αφήσω, αναζήτησα ένα μέρος για να τα ακουμπήσω μέχρι να τελειώσω τα ψώνια μου και να τα πάρω μετά. Τα ακούμπησα λοιπόν σε μια γωνιά δίπλα στις συσκευές συλλογής συσκευατιών (πλαστικό, αλουμίνιο και γυαλί) που βρίσκονταν δίπλα στις δεξαμενές. Σκέφτηκα προς στιγμήν να τα ρίξω στην ανακύκλωση πλαστικού, αλλά ήταν μεσα στα λάδια και δεν ήμουν σίγουρη αν μπορούσαν να αξιοποιηθούν έτσι. Προτίμησα λοιπον να τα αφήσω να με περιμένουν και μπήκα να ψωνίσω.
Όταν βγήκα, τα μπουκάλια μου με περίμεναν ήσυχα στη θέση τους. Με περίμενε όμως και κάτι άλλο που με ξάφνιασε πολύ: σε έναν μικρό κάδο σκουπιδκών δίπλα στα μηχανήματα, πάνω πάνω βρισκόταν η σακούλα με τα δύο πλαστικά μπουκάλια του κυρίου με τον οποίο είχα συμπέσει. Ήταν σίγουρα τα ίδια: αναγνώρισα τη σακούλα και τα μπουκάλια, το ένα ήταν ελαφρά παραμορφωμένο (μάλλον από καυτό λάδι, υποθέτω ότι δε σκέφτηκαν να το αφήσουν να κρυώσει πρώτα), και είχαν ακόμη λίγο λάδι στον πάτο. Τα κοίταξα για λίγο μην ξέροντας τι να υποθέσω και τι να κάνω. Τελικά τα πήρα μαζί με τα δικά μου στο σπίτι μου, όπου τα έπλυνα και τα έβαλα κανονικά στην ανακύκλωση την επόμενη μέρα.
Αυτό που με ξάφνιασε όμως και που εξακολουθεί να μου φαίνεται ανεξήγητο είναι το εξής: πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που κάνει τον κόπο να ανακυκλώσει το λάδι του να πετάει αμέσως μετά τα πλαστικά μπουκάλια στα σκουπίδια, και μάλιστα ενώ υπάρχουν δίπλα κάδοι ανακύκλωσης;
Έκανα διάφορες σκέψεις, από το "δεν θα το σκέφτηκε" (ανεπαρκές) μέχρι το "δεν θα το είδε" (απίστευτο), νομίζω όμως ότι το πιο πιθανό είναι το εξής: η γυναίκα του τού είπε "μια που θα πας στο σούπερ μάρκετ, πήγαινε άδειασε και το λάδι στην ανακύκλωση", πράγμα το οποίο και έκανε. Επειδή όμως δεν του είχε πει "και αφού το αδειάσεις, φέρε τα μπουκάλια πίσω να τα πλύνω" ή "μόλις τελειώσεις, ρίξε τα μπουκάλια στην ανακύκλωση" δεν το έκανε.
Δεν ξέρω αν πρέπει να χαίρομαι που η ανακύκλωση μπήκε στη ζωή μας ή να λυπάμαι που δεν είμαστε όλοι όσο συνειδητοί θα έπρεπε, δεν ξέρω αν πρέπει να συγχαρώ τον κύριο για την προσφορά του ή να τον κατακρίνω για την αμέλειά του. Αποφασίζω όμως ότι προτιμώ να χαρώ: εν τέλει το αποτέλεσμα μετράει, και τουλάχιστον το λάδι ανακυκλώθηκε, ασχέτως κινήτρου, έστω κι αν το πλαστικό χάθηκε.
Ανακυκλώστε λοιπόν κι εσείς, και πείσετε και τους γνωστούς σας να το κάνουν! Ακόμη κι αν σας βρούνε λίγο σπαστικό στην αρχή, το αποτέλεσμα αξίζει τον κόπο.
