ΕΔΩ Η ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΣΩΣΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΓΡΙΠΠΗ

Λοιπόόόόν....

...την παλιά γρίππη, τη θυμάστε πώς ήτανε;

Ε κι αυτή μέσες άκρες ίδια είναι!

Αν είστε άνω των εβδομήντα ετών ή των εκατόν πενήντα κιλών κι αν πάσχετε από ΧΑΠ ή άλλο ανάλογο νόσημα, καλό είναι να πάτε στο νοσοκομείο. Διαφορετικά μην το διανοηθείτε, θα σας πεθάνουνε. Χωθήτε στο κρεβάτι, πιείτε πορτοκαλάδες, κλαυτείτε δεόντως, και σε λίγες μέρες θα συνέλθετε.

Εμβόλιο δε χρειάζεται, σάμπως για την άλλη γρίππη κάνατε ποτέ εμβόλιο; Εξαιρούνται οι περιπτώσεις που εξαιρέσαμε και παραπάνω, καθώς και το νοσηλευτικό προσωπικό των νοσοκομείων. Αν κολλήσετε, τι να κάνουμε, υπομονή: ας κάνει τίποτα και το ανοσοποιητικό σας σύστημα!

Άντε περαστικά σας και καλές γιορτές!

Ο ΑΗ ΒΑΣΙΛΗΣ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!

Ένας παλιός συμμαθητής μου εξέφρασε πρόσφατα στο facebook μια απορία σχετικά με το μύθο του Άη Βασίλη και το αν και πώς να το πει στα παιδιά του. Οι φίλοι έτρεξαν να τον συνδράμουν πρόθυμα, όπως φαίνεται από τα άφθονα σχόλια που ακολουθούν (μετέτρεψα τα γκρήκλις και τα κεφαλαία σε πεζογράμματα ελληνικά προς διευκόλυνσή σας). Μέσα σε αγκύλες με πλάγια γράμματα, βρίσκονται οι δικές μου σκέψεις.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΣ: Έχεις δύο κόρες... Η μία λίγο πριν τα 8 έχει αντιληφθεί ότι δεν υπάρχει Άϊ Βασίλης. Η δεύτερη λίγο πριν τα 4 ζει τον μύθο με προσμονή. Πώς τα συνδυάζεις χωρίς να θίξεις τη νοημοσύνη της πρώτης ή την φαντασία της δεύτερης;

[Και η δεύτερη έχει νοημοσύνη. Γιατί ανησυχείς μόνο για τη φαντασία της;]

1. Ντύνεσαι Santa με την βοήθεια της Μεγάλης... και συντηρείς το όνειρο της μικρής...

[Δεν είναι της μικρής το όνειρο, είναι των μεγάλων που της το έθρεψαν. Η μικρή μια χαρά θα τα βγάλει πέρα με την αλήθεια. Για τους μεγάλους δεν είμαι τόσο σίγουρη!]

2. Τα όνειρα μας κάνουν να χαμογελάμε... και στον ύπνο μας!!! Είναι καλύτερα από τους εφιάλτες των μεγάλων... ας ζουν τουλάχιστον τα παιδιά αυτήν την ξενοιασιά!!

[Γιατί θεωρείς υποχρεωτικό να πιστεύεις ένα μύθο για να νιώθεις ξενοιασιά; Γιατί νομίζεις ότι η μόνη εναλλακτική στους "εφιάλτες", δηλαδή στις έγνοιες του ενήλικα, είναι το ψέμα;]

3. Σκέψου δυο όνειρα: το πρώτο εσένα με την καθημερινή σου ένδυση να τους λες για την οικονομική κρίση... και το δεύτερο εσύ ντυμένος Santa να τους φέρνεις το μήνυμα της αγάπης και της προσμονής των ημερών... ποιο θα προτιμούσες να έβλεπαν στον ύπνο τους;

[Γιατί μπαίνεις σε ψευδοδιλήμματα; Δεν θα μπορούσες να τους φέρεις το μήνυμα της αγάπης και της προσμονής με τα καθημερινά σου ρούχα; Δεν θα μπορούσες να αναπαραστήσεις τον μύθο ντυμένος Άη Βασίλης, έχοντας ξεκάθαρο ότι είσαι εσύ μασκαρεμένος, όπως τις απόκριες; Γιατί νομίζεις ότι πρέπει ντε και σώνει τα παιδιά να πιστεύουν ένα ψέμα για να είναι ευτυχισμένα;]

4. Αν και θα έπρεπε να το συζητούμε στο γρουπάκι ΚΑΙ ΟΙ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ ΕΧΟΥΝ ΨΥΧΗ, αφού το θετεις εδώ, πιστεύω ότι πρέπει να κάνεις τη μεγάλη σου "μια μικρή μαμά" και να ζητήσεις τη βοήθειά της για να "μην βγει η μικρή από τον όμορφο κόσμο του παραμυθιού"

[Η μικρή μπορεί θαυμάσια να μείνει στον "όμορφο κόσμο του παραμυθιού", όπως και η μεγάλη, όπως κι εσύ, χωρίς να είναι ανάγκη να πιστεύει ότι το παραμύθι είναι αλήθεια. Μπορεί να γνωρίζει ότι είναι ψέματα και να το απολαμβάνει εξίσου, όπως απολαμβάνεις εσύ μια ταινία μυθοπλασίας ή μια θεατρική παράσταση.]

5α. Κυριε, δεν γνωριζομαστε, αλλα πραγματικα θεωρω τελειως λαθος την προσεγγιση σας να μεταμορφωσετε ενα παιδι 8 χρονων σε 'μικρη μαμα' οταν υπαρχει μια πραγματικη μαμα μεσα στο σπιτι του Σωτηρη. Ο ρολος του καθενος μας μεσα στην οικογενεια πρεπει να ειναι πολυ ξεκαθαρος...

[Σε αυτό συμφωνώ, και το λέω και σε σχόλιό μου παρακάτω. Τα μεγάλα παιδιά δεν πρέπει να παίρνουν ρόλο γονιού, ούτε να έχουν μυστικά από τα μικρότερα σε συνεννόηση με τους γονείς.]

5β. Αξιζει να διαθεσεις λιγο απο το χρονο σου και να βαλεις τον εαυτο σου, στην ηλικια της 'μεγαλης' σου κορης και να σκεφτεις τι πραγματικα θα ηθελες να ακουσεις αν για καποιο λογο ειχες χασει απο τα 8 σου χρονια (πολυ νωρις δηλαδη) το μαγικο ονειρο του Αγιου Βασιλη.... αυτο πρεπει να λυσεις. Η μικρη σου ειναι σε καλο δρομο...

[Γιατί θεωρείς ότι ο "καλός δρόμος" είναι να πιστεύουμε τα παραμύθια για όσο περισσότερο μπορούμε; Γιατί νομίζεις ότι τα 8 χρόνια είναι "πολύ νωρίς" για να αρχίσεις να χρησιμοποιείς την λογική σου και να αμφισβητείς; Η μεγάλη ήδη κατάλαβε μόνη της την αλήθεια. Τι σε κάνει να πιστέυεις ότι θα ήθελε να ακούσει άλλο ένα ψέμα;]

6. Ως μητέρα τριών σε συμβουλεύω κι εγώ να συντηρήσεις το παραμύθι και το μυστήριο! Τα παιδιά τον έχουν ανάγκη τον Αι Βασίλη. Ο γιος μου, που είναι πολύ μεγαλύτερος (κ´ ξέρει ασφαλώς)συμμετέχει στο παιχνίδι και κάνει τον ανήξερο κ´ στις μικρές και σε εμάς κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς! Μάλλον τον ενδιαφέρει το «κόλπο» που χρησιμοποιεί ο Santa (daddy) κάθε φορά για να εμφανίσει τα δώρα κάτω από το δέντρο χωρίς να γίνει αντιληπτός!!
Κράτα το μυστήριο για τη μεγάλη και το παραμύθι για τη μικρή!!! Είναι στοιχεία της παιδικότητας τους!

[Στοιχείο της παιδικότητας είναι η ανάγκη να ζουν στιγμές παιχνιδιού με τους γονείς τους και στιγμές μαγείας με την μεταφορική έννοια της λέξης. Δεν είναι στοιχείο της παιδικότητας η πίστη στο συγκεκριμένο μυθικό πρόσωπο. Αυτό είναι κάτι που εμείς διδάξαμε στα παιδιά.
Το γεγονός ότι ο μεγάλος γιος σου συμμετέχει στο θέατρο ενώ ξέρει την αλήθεια και το απολαμβάνει εξίσου, δεν σου δείχνει ότι δεν είναι ανάγκη να συντηρείς ένα ψέμα για να εξασφαλίσεις την μαγεία του παραμυθιού;]

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΣ: Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον! Έχει μια μαγεία το facebook, σχόλια για το ίδιο θέμα από 5 δικούς μου φίλους που μεταξύ τους δεν γνωρίζονται καν!!! Εν πάσει περιπτώσει, η ιεροτελεστία ακολουθείται! Άλλωστε, μόλις προχθές γράφηκε από την μεγάλη το καθιερωμένο γράμμα για τον Ουρανό, το οποίο το αφήσαμε πάνω από το τζάκι για να το πάρει τη νύχτα ένα ξωτικό...Όπερ και εγένετο, το γράμμα μας είναι πια στα χέρια του Άϊ Βασίλη!

[Τι άλλο να πω πέρα από καλό ταξίδι και καλό παιχνίδι σε όλους σας; Υποθέτω πως έκανες το καλύτερο. Αφού σε σένα αρέσει να συντηρείς τον μύθο, είναι πιθανο να αρέσει και στις κόρες σου. Είναι πιθανό να προτιμούν να υποκρίνεστε όλοι, παρά να αποκαλυφθεί η αλήθεια. Καλή διασκέδαση.]

7. Ντύνεσαι ΕΣΥ santa, σκας μύτη, και τις αφήνεις να το βιώσουν οι καθεμιά... με τον τρόπο της... οι γυναίκες βρίσκουν πάντα το δρόμο για το όνειρο....

[Γιατί νομίζεις ότι ο δρόμος για το όνειρο πρέπει να περνά απαραιτήτως μέσα από το ψέμα; Δεν θα μπορούσαμε να ξεκαθαρίσουμε στα παιδιά από την αρχή την αλήθεια, και να τα αφήσουμε να το βιώσουν σαν ένα υπέροχο δώρο του μπαμπά προς εκείνα;]

8. Καλλιεργείς και στην πρώτη τον μύθο όσα περισσότερα χρόνια μπορείς.

[Μα η πρώτη ήδη ξέρει την αλήθεια! Πώς μπορείς να τον προτρέπεις να της πει ευθέως ψέματα; Πώς μπορεί να τον προτρέπεις να εξευτελίσει την νοημοσύνη της πάνω που άρχισε να την χρησιμοποιεί; Ποιον και σε τι θα ωφελούσε αυτό;]

9. Απλά το αγνοείς και κάνεις οτι υπάρχει. Και η μεγάλη, πιστεύω, θα συνεχίσει να συμμετέχει με χαρά και κρυφή ικανοποίηση που γνωρίζει (;) την αλήθεια.

[Το πιθανότερο είναι να γίνει αυτό που λες: η μεγάλη θα κάνει την πάπια. Πες μου όμως, αφού μπορεί να το κάνει αυτό η μεγάλη, γιατί νομίζεις ότι δεν μπορεί να το κάνει και η μικρή; Γιατί δεν εξετάζεις το ενδεχόμενο να μπουν ΟΛΟΙ στο παιχνίδι και να ΚΑΝΟΥΝ όλοι μαζί ότι υπάρχει;]

10. Εδώ τις έχεις κάνει να πιστεύουν ότι υπάρχει ομάδα Ολυμπιακός. Πάντως πέρα από την πλάκα, ναι. Κάνεις σαν να υπάρχει και για τις δυο ο Άι Βασίλης. Τουλάχιστον εγώ που το ήξερα, έκανα ότι δεν, και περίμενα τα δώρα με την ίδια προσμονή.

[Δεν θα ένιωθες την ίδια χαρά και προσμονή αν ήξερες ότι τα δώρα τα φέρνει ο μπαμπάς σου ντυμένος Άι Βασίλης; Σε τι σε ωφελούσε η προσποίηση, πέρα από το να εξασφαλίσει την παροχή των δώρων; Τι σου πρόσφερε συναισθηματικά;]

11. Ειναι σαφές οτι η μεγάλη μπαίνει σιγά σιγά στον κόσμο των "μεγάλων" με τα μυστικά τους, τις συνωμοσίες τους και τις απομυθοποιησεις τους. Εχει βεβαια δρομο ακόμα ευτυχώς. Μια γλυκεια "δωροδοκία" και μία εξήγηση ότι ο santa υπάρχει αλλά όσο μεγαλώνεις αλλαζει ισως ο τρόπος που τον αντιλαμβάνεσαι είναι μια λύση... για φέτος τουλάχιστον.

[Γιατί "ευτυχώς"; Από πότε η πλάνη είναι αξία και η αλήθεια είναι απευκταία; Γιατί να μην δώσει και στην μικρή την εξήγηση που προτείνεις για την μεγάλη; Γιατί η αλήθεια θεωρείται "κόσμος των μεγάλων" και το ψέμα "κόσμος των παιδιών";]

12. Θα ντυθείς εσύ ρε παιδί μου... πάλι!!!

[Σωστά, έτσι τα βρήκαμε, έτσι τ' αφήσαμε. Άσε τους προβληματισμούς τώρα!]

13. ...τι εννοεις δεν υπαρχει Αι Βασιλης ;

[Σωστός! ...για τον χριστούλη θα τα πούμε αργότερα.]

14. Δύσκολη στιγμή και λίγο μελαγχολική, η μεγάλη είναι μαρτυριάρα?

[Δύσκολο πράγματι να λες στο παιδί ότι του έστησες ένα παραμύθι. Δεν θα ήταν πιο εύκολο να του έλεγες από την αρχή την αλήθεια; Άσε πια την τελευταία πρόταση: από πότε θεωρειται "μαρτυριάτικο" ένα παιδί που μοιράζεται τις ανακαλύψεις του με τα αδέρφια του;]

ΕΓΩ: Λες στη μικρή (ας ακούει κι η μεγάλη) το εξής παραμύθι (διανθισμένο όσο μπορείς): "κάθε χρόνο, οι άνθρωποι γιορτάζουν την πρωτοχρονιά, και δίνουν δώρα ο ένας στον άλλον (αν είσαι θρήσκος, της λες και για το χριστό και τα δώρα που του έφεραν οι μάγοι). Επειδή στους ανθρώπους αρέσουν τα παραμύθια, λένε ότι τα δώρα τα φέρνει ένας καλός παπούλης, ο Άη Βασίλης (μπορείς να πεις επίσης ότι είναι γέρος σαν τον χρόνο που φεύγει και φέρνει δώρα στον νέο χρόνο που έρχεται). Καμμιά φορά ντύνονται και Άη Βασίληδες και φέρνουν τα δώρα. Έτσι γιορτάζουν την πρωτοχρονιά, και δείχνουν ο ένας στον άλλον την αγάπη τους."

[Πάντα σπαστικιά και αντιδραστικά εγώ.]

ΕΓΩ: Τα παιδιά είναι σε θέση να καταλάβουν και να δεχτούν ΤΑ ΠΑΝΤΑ, σε κάθε ηλικία. Δεν χρειάζονται παραμύθιασμα για να βιώσουν τη "μαγεία της παιδικής ηλικίας". Ποτέ δεν είπα στην κόρη μου ότι υπάρχει Άη Βασίλης (ή νεράιδες, ή φαντάσματα, ή καλικάντζαροι, ή ή ή). Πάντα φρόντιζα να ξεκαθαρίζω ότι είναι όμορφα παραμύθια (και να ενημερώνω ότι υπάχουν άνθρωποι που τα περνούν γι' αληθινά).
Όσο μεγαλώνει το παιδί, τόσο πιο δύσκολα δέχεται την απομυθοποίηση. Κι αν το μάθει τυχαία από άλλον, θα πληγωθεί. Κάντο λοιπόν τώρα, με αγάπη και στοργή, και όλα θα πάνε καλά.

[Σιγά μην έπεισα κανέναν...]

15. Θα είναι το "κοινό σας μυστικό" με την μεγάλη. Και δεν θα χαλάσετε τη φαντασία της μικρής. Άλλωστε ο Αι Βασίλης υπάρχει στην καρδιά μας, και στις αναμνήσεις μας...

[Τι χρειάζονται τα "μυστικά" μεταξύ αδελφών; Πώς βοηθούν την εγγύτητα και την επικοινωνία; Γιατί νομίζεις ότι η φαντασία της μικρής κινδυνεύει; Η φαντασία δεν είναι συνώνυμο της ευπιστίας και της αφέλειας. Ίσα-ίσα, αποκαλύπτοντας στη μικρή την αλήθεια και βάζοντάς την στο παιχνίδι, θα της καλλιεργήσεις τη φαντασία ακόμα περισσότερο.]

16. Το θέμα είναι ότι "ΥΠΑΡΧΕΙ" ο Αη Βασίλης γιατί ακόμη και όταν μάθουν ότι δεν υπάρχει, εξακολουθούν να ζητούν έξτρα δώρο και από αυτόν. Εμείς θυμάμαι το ξεπεράσαμε εύκολα το πρόβλημα αυτό.

[Το γεγονός ότι ζητούν έξτρα δώρο ακόμη κι αφού ξέρουν ότι δεν υπάρχει, δεν σας δίνει να καταλάβετε ότι δεν έχουν ανάγκη να πιστεύουν σ' αυτόν για να μπουν στο παιχνίδι των δώρων και της μαγείας;]

ΕΓΩ: Συμφωνώ ότι δεν είναι σωστό να γίνει η μεγάλη κόρη "μικρή μαμά" για κανένα λόγο. Ο ρόλος της "μαμάς" ανήκει στους ενήλικες.
Όσον αφορά το να συνεχίσετε το παραμύθι: όταν ήμουν μικρή, η κατά 11 χρόνια μεγαλύτερη αδερφή μου μού έγραφε γράμματα σαν "Άη Βασίλης", συντηρούσε δηλαδή μαζί με τους γονείς μου το παραμύθι. Η στιγμή που το συνειδητοποίησα ήταν οδυνηρή και δυσάρεστη, ένιωσα ότι όλοι με κοροϊδεύουν και δεν καταλάβαινα τον λόγο. Θα είχα νιώσει πολύ καλύτερα αν μου είχαν πει την αλήθεια εγκαίρως.

[Προφανώς πιάστηκα κότσος. Όλοι οι άλλοι μόλις το ανακαλύπτουν κάνουν την πάπια για να εισπράττουν δώρα. Καλά να πάθω!]

ΕΓΩ: Αυτό πάντως που μου κάνει ΤΡΟΜΕΡΗ εντύπωση είναι πόσο πολύ ανάγκη έχουν οι ΕΝΗΛΙΚΕΣ να συντηρήσουν το παραμύθι, σε σημείο να τους φαίνεται υγιές αυτό και ανεπιθύμητη η αληθεια. Μάλλον είμαι σπάνιο είδος εγώ...

[Είμαι μία στο εκατομμύριο!]

Εδώ είχαν φτάσει τα σχόλια την τελευταία φορά που διάβασα τον διάλογο.

Εννοείται ότι οι σκέψεις στις αγκύλες έμειναν σκέψεις - δεν θα μπορούσα να τις καταθέσω εκεί, αν μη τι άλλο επειδή θα ξέφευγα από το στενό πλαίσιο της απάντησης στο αρχικό ερώτημα, και ήδη είχα ξεφύγει αρκετά. Ο τοίχος του facebook δεν είναι blog και η δεοντολογία εκεί είναι διαφορετική. Γι' αυτό τις μετέφερα εδώ, για να μπορέσω να τις μοιραστώ.

Πιο αποκαλύπτικό απ' όλα μου φαίνεται το σχόλιο του τύπου που παραδέχεται ότι όταν κατάλαβε την αλήθεια, έκανε τον κινέζο για να συνεχίσει να παίρνει δώρα. Σε συνδυασμό με τα σχόλια των γονιών που ελπίζουν ότι η μεγάλη κόρη θα κάνει την πάπια, και που συνιστούν στον μπαμπά να κάνει επίσης την πάπια για όσο περισσότερο καιρό μπορεί, αν όχι να καλλιεργήσει ενεργά το ψέμα και στην μεγάλη (λες και θα μπορούσε, τώρα που πήρε στροφές ο εγκέφαλός της), δείχνει πόσο πολύ προσκολημμένοι είμαστε στα έθιμα.

Διαβάζω αυτόν τον καιρό το θαυμάσιο βιβλίο του Κόνραντ Λόρεντς "Επιθετικότητα" (εκδόσεις Χατζηνικολή, 1978). Εκεί μέσα λέει κάπου ότι η τήρηση των εθίμων, των τυπικών, των τελετουργικών, είναι βασικό συνεκτικό στοιχείο μιας κοινωνίας. Είναι αυτά που ορίζουν ποιοι είμαστε "εμείς", που μας ταυτοποιούν ως μέλη της ομάδας. Κατόπιν τούτου, καθένας που θέλει να είναι μέλος τηρεί το τελετουργικό ευλαβικά, όσο παράλογο ή ακατανόητο ή φαινομενικά ασήμαντο κι αν είναι, μόνο και μόνο για να νιώσει ενταγμένος.

Όλη αυτή η ιστορία με τον Άη Βασίλη νομίζω πως έχει να κάνει περισσότερο με αυτό και λιγότερο με την "ανάγκη για μαγεία και παραμύθι" που επικαλούνται οι περισσότεροι. Παρατηρούμε μάλιστα ένα συγκλονιστικά αποκαλυπτικό φαινόμενο: όσοι ανακαλύπτουν την αλήθεια, προτιμούν να προσποιηθούν ότι δεν την ξέρουν! Και όχι μόνον αυτό, αλλά προτιμούν να προσποιούνται και οι άλλοι! Σας θυμίζει μήπως αυτό κάτι; Λόγου χάρη, τα εκατομμύρια "γιαλαντζί" θρήσκων που μας περιβάλλουν; Τους αμέτρητους ανθρώπους που δεν δίνουν δεκάρα αν υπάρχει θεός ή όχι, αλλά ενδιαφέρονται πάρα πολύ να πάνε στην ανάσταση, να πετάξουν ρύζι στους γάμους, να βαφτίσουν τα παιδιά τους "γιατί έτσι κάνουν όλοι";

Ω ναι, η κοινωνική ένταξη είναι ΠΟΛΥ σημαντική. Δεν πιάνει χαρτωσιά η αλήθεια μπροστά της.

Ως κερασάκι στην τούρτα, παραθέτω το πρόσφατο σχόλιο του φίλου ενδιαφερόμενου που είχε την απορία:

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΟΣ: [προς όλους γενικά:] Παιδιά με έχετε συγκινήσει με το ενδιαφέρον σας, πραγματικά... [και προς εμένα ειδικά:] Αν θυμάμαι καλά, ήσουν από τότε Μελάνη!!![όπου Μελάνη, βέβαια, είχε βάλει το πραγματικό μου όνομα].

Πράγματι, από τότε ήμουν έτσι - από παιδί δηλαδή. Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, αγαπούσα την αλήθεια και απεχθανόμουν το ψέμα. Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, αμφισβητούσα τα δεδομένα, διασταύρωνα πληροφορίες, απαιτούσα αποδείξεις. Πλάσμα αλλόκοτο, αντικοινωνικό, αντιπαθητικό - δεν εννοούσα να χάψω τα βολικά παραμύθια, να δεχτώ τα φαινομενικά ανώδυνα έθιμα χωρίς εξέταση, να υποκριθώ πίστη για να καρπωθώ τα οφέλη της ένταξης.

Και ορίστε που κατάντησα - να γράφω ριζοσπαστικά άρθρα στο ίντερνετ, να διαχειρίζομαι ένα αθεϊστικό blog κι ένα αθεϊστικό forum, να αντιμάχομαι τα χρηστά ήθη της κοινωνίας μας! Ποιος θέλει τέτοιο πράγμα για το παιδί του ή για τον ίδιον;

Συμπέρασμα:

Ο Άη Βασίλης υπάρχει!

Κι όποιος τολμήσει να πει το αντίθετο, δεν έχει δώρο τα χριστούγεννα!

ΨΈΜΑΤΑ ΚΙ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΕΤΣΑ 'Ν' ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

Έλαβα σήμερα ένα μήνυμα που θα παραθέσω στο τέλος της ανάρτησης και που ανέφερε ως πηγή του μια ανάρτητη στο mypharm (χωρίς σύνδεσμο, τον βρήκα και σας τον προσφέρω). Στην προσπάθεια να διασταυρώσω αυτά που έλεγε, πήγα στην ιστοσελίδα της Le Monde Diplomatique καθώς και στην ιστοσελίδα του διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης, όπου δεν βρήκα καμμιά αναφορά στο θέμα. Αν η Γαλλία και το Μεξικό όντως είχαν προσάγει φαρμακευτικές εταιρείες, θα περίμενε κανείς ότι το ίδιο το διεθνές δικαστήριο θα είχε την υπόθεση στη λίστα του. Έλεγξα τις δυο λίστες που υπάρχουν και δεν είδα κανένα τέτοιο θέμα. Αν η γαλλική εφημερίδα είχε όντως δημοσιεύσει στο τεύχος του Ιουλίου του 2009 ένα άρθρο με αυτό το θέμα, θα έπρεπε να υπάρχει στην ιστοσελίδα της. Έκανα αναζήτηση με λέξεις κλειδιά, έλεγξα τους τίτλους όλων των άρθρων του Ιουλίου 2009, και δεν το βρήκα. Παρακαλώ όσους μπορούν να το διασταυρώσουν και να με ενημερώσουν, γιατί μπορεί εμένα να μου ξέφυγαν. Κατόπιν τούτου δεν έλεγξα τους άλλους ισχυρισμούς του μηνύματος παρά μόνο επιφανειακά, με ένα γκουγκλάρισμα, και δεν βρήκα καμμιά επιβεβαίωση της απαγόρευσης του εμβολίου από τις διάφορες χώρες που αναφέρονται, ούτε καν από μία.

Για να βεβαιωθώ πέραν πάσης αμφιβολίας, έστειλα μηνύματα στη Le Monde Diplomatique, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και στην Γαλλική Πρεσβεία στην Αθήνα όπου αναφέρω την είδηση και ζητώ να μου πουν αν αληθεύει. Δεν έχω λάβει ακόμη απάντηση. Έγραψα επίσης στο snopes.com ρωτώντας αν έχουν υπόψη τους την υπόθεση, αφού έκανα μια αναζήτηση στην ιστοσελίδα τους χωρίς να βρω πληροφορίες (πράγμα αναμενόμενο, αν όντως η είδηση κυκλοφορεί μόνο στα ελληνικά). Ούτε αυτοί μου απάντησαν ακόμη.

Αν κάποιος γνωρίζει κάτι τεκμηριωμένο σχετικά με την υπόθεση, παρακαλώ πολύ να με ενημερώσει, θα του είμαι ευγνώμων.

EDIT: Όπως μας ενημέρωσε ο Αθανάσιος Αναγνωστόπουλος, και επιβεβαίωσε ο Averell, σύμφωνα με το Άρθρο 34 του καταστατικού του Δικαστηρίου της Χάγης, στη Χάγη προσφεύγουν μόνον κράτη κατά κρατών. Επομένως η είδηση είναι σίγουρα ψευδής.

Βάζοντας στην αναζήτηση τις λέξεις κλειδιά "Le Monde Diplomatique Baxter Roche Pharma", ή "Γαλλία Μεξικό Baxter Roche Pharma" βρήκα εκατοντάδες αναρτήσεις σε ελληνόφωνα μπλογκ και φόρουμ που αναπαράγουν αυτούσιο το μήνυμα αυτό, χωρίς τεκμηρίωση και χωρίς διασταύρωση. Το μόνο που μου έρχεται να πω είναι ΑΜΑΝ ΠΙΑ! Ως πότε αυτή η ανεύθυνη αναπαραγωγή φημών; Ως πότε αυτά τα αλυσιδωτά μηνύματα αερολογίας πάσης φύσεως;

Αλλά τι ρωτώ, αφού ξέρω την απάντηση: όσο υπάρχει ανθρώπινο είδος θα υπάρχουν και φήμες. Διαβάστε τώρα το μήνυμα να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται:

ΠΑΙΔΙΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ. ΕΙΝΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ.

H Γαλλία παραπέμπει τις Φαρμακευτικές Εταιρείες Baxter, Roche & Pharma στο ΔιεθνέςΔιακαστήριο της Χάγης
Πρωτοφανής διασυρμός των εταιριών με τα εμβόλια της γριπης.

Νοέμβριος 3, 2009 από mypharm

Le Monde - Diplomatique, Ιούλιος 2009
Η Γαλλία ταρακουνά το κατεστημένο των Φαρμακευτικών Εταιρειών στην Ευρώπη με την παραπομπή των φαρμακευτικών εταιριών Baxter, Roche & Pharma στο Διεθνές Διακαστήριο της Χάγης στις 12 Ιουλίου 2009 διότι έχει αποκαλυφτεί το μέγεθος αυτής της νέας τακτικής, που θέλει νέους πελάτες, που να νομίζουν ότι κινδυνεύουν, για να πωλούνται τα νέα πανάκριβα και επικίνδυνα φάρμακα κατηγορώντας τις 3 εταιρίες ότι σπέρνουν σκόπιμα τον πανικό και πως σκόπιμα σε εργαστήρια δημιούργησαν τον εν λόγω ιό καθώς και οι Γαλλικές αρχές ασκούν δριμύ κατηγορώ ως προς την σκόπιμη απελευθέρωσή του στον αέρα με έναν και μοναδικό σκοπό το κέρδος. Επίσης, εξετάζονται ταυτόχρονα σοβαρές και βάσιμες καταγγελίες από δικηγόρους του United States Department of Justice καθώς και γιατρών και επιστημονικού προσωπικού του Amercian Medical Association η εμπλοκή στην όλη υπόθεση της γρίπης των χοίρων, δίκτυο καναλιών και επιχειρήσεων μέσων μαζικής ενημέρωσης οι οποίες όπως υποστηρίζεται χορήγησαν ή αλληλο-χορηγήθηκαν με φαρμακευτικές εταιρίες έτσι ώστε να πάρει το θέμα διαστάσεις διεθνούς εμβέλειας. Η υπόθεση αναλαμβάνει ακόμα πιο διεθνή χαρακτήρα μιας και το Μεξικό παραπέμπει την εταιρία Baxter επίσης στο διεθνές δικαστήριο διότι όπως λέει, όλοι οι θάνατοι στο Μεξικό τον περασμένο Απρίλιο και Μαϊο εκτός από ένα περιστατικό οφείλονται στο γεγονός τ' ότι τους χορηγήθηκε το εμβόλιο κατά τους μήνες Δεκέμβριο 2008 και Ιανουάριο 2009 - εμβόλια τα οποία περιείχαν μείγματα από ανθρώπινους ιούς - τον ιο του SARS, ιός των πουλερικών και ιός των χοίρων. Οι πρώτες χώρες που απαγορεύουν την χορήγηση εμβολίων για την γρίπη απάτη είναι η Νέα Ζηλανδία, Σκωτία, Ιρλανδία, Ισπανία, Πορτογαλία, Γαλλία, Ολλανδία, Σουηδία και το Μεξικό. Απαγορεύουν την χορήγηση εμβολίων για την εν λόγω γρίπη.«Για να πουληθούν τα φάρμακά μας πρέπει να εφεύρουμε αρρώστιες» Στα μέσα του Σεπτέμβρη του 2005 έγινε στην Μάλτα μία Πανευρωπαϊκή Ιατρική Σύνοδος για την γρίπη με χορηγούς τις εταιρείες παραγωγής αντιγριπικών εμβολίων και αντιϊκών φαρμάκων. Μεταξύ αυτών και η Roche. Εκεί από τα χείλη του γενικού διευθυντή του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ) ανακοινώθηκε επίσημα ότι: «Δεν γνωρίζουμε πότε αλλά μία πανδημία γρίπης αναμένεται να πραγματοποιηθεί. Λείπει μόνον μία συνθήκη για την πραγματοποίηση αυτού του γεγονότος, ένας ιός ικανός να μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο». Επίσης είπε ότι «ο αντιγριπικός εμβολιασμός συνιστάται, διότι θωρακίζει τον οργανισμό και σαν ψυχολογική συνήθεια». Δηλαδή το κοινό εμβόλιο κατά της γρίπης αν και δεν βοηθά ιατρικά, βοηθά ψυχολογικά, ως placebo - ψευδοφάρμακο δηλαδή! Όμως ο ιατρός Ερνέστο Μπούργκιο «Αν υπάρχει μία χρονιά που το κοινό αντιγριπικό εμβόλιο δεν συνίσταται είναι ιδιαίτερα εκείνη κατά την οποία υπάρχει φόβος πανδημίας. Αν είναι αλήθεια, ότι ένας εκ των κινδύνων είναι ο ιός Η5Ν1, αυτός θα μπορούσε να επανασυνδυαστεί με την εμβολιαστική ρίζα κτώντας τα αντιγόνα, με κίνδυνο να ξεσπάσει στο εμβολιασμένο άτομο ένας πραγματικός κυκλώνας στα κύτταρά του. Ένας κανόνας που υπάρχει σε περίπτωση πανδημίας είναι, ότι ο προληπτικός εμβολιασμός αποτελεί μία στρατηγική πολύ επικίνδυνη». Δηλαδή αν κατά την προδρομική περίοδο μίας ασθένειας γίνει εμβολιασμός (χρονικό διάστημα, που μπορεί να κρατήσει από 4 ημέρες ως και 3 μήνες χωρίς να μφανίζονται καθόλου συμπτώματα), τότε όπως λέει και ο Μπούργκιο, τα αποτελέσματα είναι βαριές και ανεπανόρθωτες βλάβες, ή θάνατος. Πληροφοριακά για τους γονείς, που δέχονται τόσο απρόσκοπτα να εμβολιάζουν τα παιδιά τους ή τον εαυτό τους, κάθε φορά πριν το πραγματοποιήσουν θα πρέπει να προσεύχονται.... Αυτό διότι ο εμβολιασμός ενδέχεται να συμπέσει μέσα στην προδρομική περίοδο της ασθένειας. Η στρατηγική του marketing των μεγάλων Φαρμακοβιομηχανιών έχει πλέον σαν στόχο της τους υγιείς ανθρώπους, όσοι λίγοι έχουν πλέον απομείνει. Και φυσικά τα χημικά φάρμακα και τα εμβόλια δεν κάνουν τίποτε άλλο απ' το να διευρύνουν την πελατεία των Φαρμακοβιομηχανιών δημιουργώντας νέους πελάτες - αρρώστους στην «Επιχείρηση Ασθένεια».

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=97348

Στα ψηλά το πέρασε η ελευθεροτυπία το αρθρο αυτό και ας συνεργάζεται με τη Le monde.

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=97348

Στα ψηλά το πέρασε η ελευθεροτυπία το αρθρο αυτό και ας συνεργάζεται με τη Le monde. Tώρα όμως που κυκλοφόρησε στο ίντερνετ έβγαλε μια αναφορά απλή όπως θα δειτε στο λινκ.
Το κύριο συμπερασμα δεν είναι μονο οι ιστορίες απατης που αποκαλύπτονται.Το αίτιο σε όλη aυτή την ιστορία είναι το ότι δεν μπορούμε να εφαρμόζουμε χρηματοκοικονομικά κριτήρια στις φαρμακευ τικες εταιρίες.Δεν είναι coca-cola το φαρμακο για να θέλουμε αναπτυξη των πωλησεων και αναπτυξη αγοράς τόσο απλά.Αποστολή των εταιριών πρέπει να είναι η θεραπεία και όχι οι πωλήσεις φαρμάκων. Μόνο με ψυχρά χρηματοοικονομικά δεδομένα θα επιδιώκαμε να "ασθενοποιήσουμε" τους υγιείς και όχι να υγιαίνουμε τους ασθενείς για να πιάσουμε στόχους.


[Σημείωση ιστολόγου: Παραλείπω το άρθρο της Ελευθεροτυπίας, καθώς μπορείτε να το διαβάσετε απευθείας από τη σελίδα της. Πάντως κι εκεί γίνεται αναφορά στην υποτιθέμενη καταγγελία τριών φαρμακευτικών εταιρειών από μέρους της Γαλλίας.]

ΔΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΣΧΟΙΝΙ ΝΑ ΚΡΕΜΑΣΟΥΝ ΤΗ ΜΠΟΥΓΑΔΑ!

Όταν μια φίλη μού είπε στο τηλέφωνο ότι στις ΗΠΑ οι πολίτες διεκδικούν το δικαίωμά τους να απλώνουν τη μπουγάδα, νόμισα ότι έκανε πλάκα. Διάβασα έκπληκτη το σχετικό άρθρο της Ελευθεροτυπίας, αλλ' αρνήθηκα παρόλα αυτά να το πιστέψω, κι έκανα μια σύντομη έρευνα στο διαδίκτυο (γνωστό στα ελληνικά και ως γκουγκλάρισμα).

Απίστευτο και όμως αληθινό: σε ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ υπάρχουν τοπικοί νόμοι που απαγορεύουν το άπλωμα ρούχων σε σχοινί, ενώ σε άλλες υπάρχουν πολλοί κανονισμοί πολυκατοικιών, ιδίως σε μεγάλα συγκροτήματα (condominium) που περιλαμβάνουν αυτήν την απαγόρευση.

Τα βασικά επιχειρήματα των μπουγαδομάχων είναι ότι τα κρεμασμένα ρούχα είναι "αντιαισθητικά", αλλά και ότι θίγουν τα χρηστά τους ήθη, δεδομένου ότι ενδέχεται να περιλαμβάνουν και εσώρουχα.

Όπως διαβάζω σε άρθρο του News-Record, ένας γερουσιαστής της πολιτείας της Βόρειας Καρολίνας κατέθεσε σχέδιο νόμου για απαγόρευση της απαγόρευσης - για να μην μπορούν οι διάφορες πόλεις και κομητείες να εφαρμόζουν τέτοιους κανονισμούς. Το επιχείρημα του ήταν ότι θα πρέπει όποιος πολίτης το επιθυμεί να έχει την δυνατότητα να χρησιμοποιεί το άπλωμα στον αέρα ως εναλλακτική λύση στο ενεργοβόρο στεγνωτήριο. Πλην όμως το σχέδιο πήγε άπατο: οι λοιποί γερουσιαστές τον πήραν στο ψιλό, άρχισαν τις εξυπνάδες για σώβρακα και η ψηφοφορία εκτροχιάστηκε σε παρωδία.

Αναρωτιέμαι αν έχει νόημα να σχολιάσει κανείς κάτι τόσο γελοίο: ίσως να μην είχε, αν δεν υπήρχαν κάποιοι άνθρωποι που βρίσκονται αντιμέτωποι με τους γελοίους αυτούς νόμους. Ευτυχώς ο κόσμος αντιδρά: οι ακτιβιστές μπουγαδολάτρες υψώνουν το λάβαρο των σεντονιών με τα μανταλάκια και διεκδικούν το δικαίωμα να απλώνουν τα ρούχα τους σε σχοινιά έξω από τα σπίτια τους.



Μην απλώνετε τα βρακιά σας, γιατί θίγετε τα χρηστά ήθη του γείτονα και προσβάλλετε την αισθητική του. Μάλιστα. Προτάσεις για νέους νόμους:

Μην φοράτε φούστες που αποκαλύπτουν περισσότερο των δύο τρίτων του συνολικού μήκους του μηρού διότι προκαλείτε σεξουαλικά τον πλησίον σας. Μην κυκλοφορείτε με μαγιό που καλύπει λιγότερο από το 20% της συνολικής επιφάνειας του σώματος, διότι προσβάλετε την δημοσίαν αιδώ. Μην κυκλοφορείτε με ασιδέρωτα ρούχα δημοσίως, διότι προσβάλετε την αισθητική των ατσαλάκωτων γειτόνων σας.

Ενός κακού, μύρια έπονται.

...ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΟΡΝΙΖΑ ΔΩΡΟ

Εχτές κατέφθασε το βλαστάρι μου στο σπίτι κρατώντας μια μεγάλη πλαστική σακούλα. Περιείχε τις φωτογραφίες της τάξης που είχε τραβήξει προ ενός μηνός περίπου ένας φωτογράφος στον χώρο του σχολείου. Κοίταξα μέσα και είδα έκπληκτη όχι μόνο την κλασσική φωτογραφία των παιδιών με τη δασκάλα στο προαύλιο (σε μέγεθος Α4 με ωραίο φαρδύ περιθώριο), αλλά και ένα τεράστιο χάρτινο ημερολόγιο τοίχου με την φωτογραφία κολλημένη επάνω, και μια φωτογραφία της κόρης μου μέγεθος 10 επί 15, και τέσσερις φωτογραφίες μέγεθος διαβατηρίου, και μια μεγέθυνση γύρω στα 20 επί 30 σε τεράστια γυάλινη κορνίζα. Ένα χαρτάκι τοποθετημένο στην τσάντα του παιδιού μας πληροφορούσε ότι η τιμή του "πακέτου" ήταν 16 ευρώ, ότι δεν ήταν υποχρεωτικό να το κρατήσουμε, και ότι σε περίπτωση που το κρατούσαμε έπρεπε να καταβάλουμε το αντίτιμο την επόμενη κιόλας μέρα.

Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Αναρωτήθηκα με ποια λογική, για να έχω ένα ενθύμιο της σχολικής τάξης του παιδιού μου, πρέπει να φορτωθώ κι ένα σωρό άλλα πράγματα που κανείς δεν με ρώτησε αν θέλω, και να πληρώσω 16 ευρώ; Γιατί δεν μου δίνεται η δυνατότητα να αγοράσω μόνο μία αναμνηστική φωτογραφία της τάξης; Γιατί δίνουν το πακέτο στο παιδί να το φέρει στο σπίτι, με αποτέλεσμα να δει τις φωτογραφίες, να ενθουσιαστεί, και να μου είναι από δύσκολο έως αδύνατον να αρνηθώ να τις κρατήσω χωρίς μεγάλο συναισθηματικό κόστος; Και γιατί πρέπει να αποφασίσω μέσα σε μία μόνο μέρα;



Η περίφημη κορνίζα που θα ήθελα να φορέσω κολάρο στον φωτογράφο

Τηλεφώνησα αμέσω στο σχολείο και ζήτησα να μιλήσω με τον υπεύθυνο διοργάνωσης της φωτογράφισης. Πληροφορήθηκα ότι την οργάνωσε ο σύλλογος γονέων. Την ώρα εκείνη δεν υπήρχε κανείς στα γραφεία του συλλόγου, ευτυχώς όμως μου είχε κόψει από την προηγούμενη (και μοναδική) συνέλευση του συλλόγου να ζητήσω τα κινητά ορισμένων μελών του προεδρείου. Τηλεφώνησα λοιπόν στην αντιπρόεδρο και της εξέθεσα τα παράπονά μου.

Η κοπέλα ήταν πολύ ευγενική. Μου έδωσε δίκιο και προσπάθησε να μου εξηγήσει το σκεπτικό με το οποίο ο σύλλογος επέλεξε την λύση αυτή. Μου είπε ότι πήραν προσφορές από πολλούς φωτογράφους και αυτή ήταν η πλέον συμφέρουσα. Ότι σε άλλα σχολεία χρεώνουν ένα επιπλέον ποσό που πηγαίνει υπέρ του συλλόγου, ενώ εδώ τουλάχιστον δεν το κάνουν. Ότι τουλάχιστον έχουμε την δνατότητα να επιστρέψουμε τα πακέτα, ενώ άλλοι φωτογράφοι δεν το δέχονται. Ότι οι φωτογράφοι τους προσφέρουν, εκτός από τα πακέτα, και διάφορα δώρα, όπως βιντεοκάμερες και φωτογραφικές μηχανές, που τις βάζουν στη λαχειοφόρο αγορά των χριστουγέννων και κερδίζουν χρήματα για τον σύλλογο. Ότι στην έκτη τάξη εκτός από τις φωτογραφίες τυπώνουν κι ένα άλμπουμ που έχει μεγάλο κόστος, και οι φωτογράφοι τους κάνουν καλύτερη τιμή αν είναι πελάτες. Ότι αν πάρουν μικρότερο και άρα φτηνότερο πακέτο, χωρίς την κορνίζα και τις έξτρα φωτογραφίες, τους δίνουν λιγότερα δώρα και λιγότερες προσφορές. Ότι μια χρονιά επιχείρησαν να τον κάνουν διαφορετικά, τράβηξε τις φωτογραφίες ένας πατέρας και τις τύπωσαν μόνοι τους, έφτιαξαν μόνοι τους το άλμπουμ της έκτης και πήραν δώρα για τη λαχειοφόρο με τη γνωστή μέθοδο του πόρτα-πόρτα-ζήτα από διάφορα καταστήματα, αλλά τους ήρθε τελικά πιο ακριβά, η ποιότητα ήταν χειρότερη, τα δώρα του λαχείου πιο ευτελή, πουλήθηκαν λιγότεροι λαχνοί, και βγήκαν ζημιωμένοι. Και ότι την προθεσμία της μιας μέρας την βάζουνε για να μην το παρακάνουν στις καθυστερήσεις οι γονείς, κοντολογίς λένε μια μέρα για να είναι δύο ή τρεις, γιατί αν πούνε τρεις θα γίνουν πέντε ή έξι.

Δηλαδή, της είπα, στην ουσία μας ζητάτε να κάνουμε μια έξτρα εισφορά υπέρ του συλλόγου, και μας δίνετε πέντε φωτογραφίες και μια κορνίζα δώρο. Δες το κι έτσι, μου είπε. Κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Μακάρι να βρεθεί κάτι καλύτερο.

Έκλεισα το τηλέφωνο σκεφτική. Μου φαίνεται άδικο να αναγκάζεται ο κάθε γονιός να πληρώνει ντε και σώνει 16 ευρώ για τη φωτογραφία, και αν δεν τα πληρώσει να μην έχει τίποτα, ούτε καν μια απλή αναμνηστική 10 επί 15 βρε αδελφέ. Από την άλλη, αν τους δώσουν τη δυνατότητα να πάρουν την απλή αναμνηστική, πάρα πολλοί θα αρκεστούν σ' αυτήν και δεν θα πάρουν το πακέτο, και ο σύλλογος θα βγει χαμένος.

Κάπου εκεί αναρωτιέται ίσως κανείς, τι τα θέλει τα λεφτά ο σύλλογος γονέων; Η απάντηση είναι, για το σχολείο των παιδιών. Όπως πληροφορηθήκαμε οι "καινούριοι" γονείς της πρώτης τάξης στην πρώτη συνέλευση της χρονιάς, ο σύλλογος καλύπτει τις ανάγκες του σχολείου όταν δεν μπορούν να καλυφθούν με άλλον τρόπο. Αγοράζει φωτοαντιγραφικά μηχανήματα, ντουλάπες, γραφεία, διαμορφώνει αίθουσες, τοποθετεί κάγκελα, κάνει γενικώς δηλαδή έργα υποδομής, διοργανώνει εκδηλώσεις και διευκολύνει με κάθε τρόπο το έργο των διδασκόντων και τη λειτουργία του σχολείου.

Το σωστό, φυσικά, μοίαζει να είναι να μην χρεώσει κανείς τις φωτογραφίες με το ζόρι, αλλά να δώσει τη δυνατότητα στον καθένα να αγοράσει όποιες και όσες θέλει βάσει ενός τιμοκαταλόγου, αποσυνδέοντας τη φωτογράφιση από τα έσοδα του συλλόγου, και να ζητήσει ο σύλλογος μεγαλύτερη συνδρομή από τους γονείς προκειμένου να καλύψει τα έξοδά του, ή να ζητήσει έκτακτες εισφορές.

Έλα όμως που κανείς δεν βάζει το χέρι στην τσέπη όταν του πουν ότι χρειάζεται καινούριο φωτοαντιγραφικό, ενώ πολλοί το βάζουν ευχαρίστως για να αγοράσουν τα πορτρέτα των βλαστών τους! Στην αρχή της χρονιάς μάς ζητήθηκε να καταβάλουμε το ποσό των 20 ευρώ ως εισφορά για τον σύλλογο. Ο διευθυντής στην ομιλία του μας παρακάλεσε να τα πληρώσουμε, όχι όπως πέρυσι που οι περισσότεροι δεν πλήρωναν. Αν δεν πληρώνουν την κανονική συνδρομή, ένα ποσό τόσο ευτελές όσο 20 ευρώ τον χρόνο, τι θα γινόταν αν το ποσό ήταν μεγαλύτερο ή αν υπήρχαν έκτακτες εισφορές;

Το σωστό, θα μου πείτε, θα ήταν να αγόραζε το φωτοαντιγραφικό το ίδιο το σχολείο με λεφτά του κράτους, και όχι να το αγοράζουν οι γονείς. Τι θα γινόταν όμως αν το σχολείο το ζητούσε και δνε το εγκρίνανε, ή καθυστερούσε η έγκριση επί μήνες; Τι θα γινότανε αν το ζητούμενο ήταν τα κάγκελα του δευτέρου ορόφου για την ασφάλεια των παιδιών (περσινό έργο του συλλόγου) ή η διαμόρφωση της αίθουσας εκδηλώσεων; Θέλουμε να περιμένουμε το κράτος να κάνει σωστά τη δουλειά του ή θέλουμε να έχουν τα παιδιά μας ένα σωστό σχολείο;

Κι εκεί είναι τελικά η ουσία: οι ευθύνες μετακυλίονται, όποιος μπορεί να λουφάρει το κάνει, ο μόνος τρόπος να λειτουργήσει κάτι είναι με ιδιωτική πρωτοβουλία και προσωπική εργασία λίγων ανθρώπων, ο μόνος τρόπος να αποσπάσεις συμμετοχή είναι με εκβιασμό, κι αν δεν έχεις τον τρόπο να εκβιάσεις απλώς την πάτησες.

Σήκωσα τους ώμους μου και είπα στην κόρη μου, πάμε στο δωμάτιό σου να κρεμάσουμε το ημερολόγιο.

Ως του χρόνου που θα ξαναγίνει φωτογράφιση, έχω καιρό να οργανωθώ.