Κάθε τόσο ξεφυτρώνει η ερώτηση "και σε τι πιστεύουν οι άθεοι;"
Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να λέμε ότι η διαφορά μας από τους θεϊστές είναι ακριβώς αυτή, ότι δεν πιστεύουμε αλλά γνωρίζουμε, δεν δεχόμαστε αλήθειες "εξ αποκαλύψεως" αλλά μόνο εξ ανακαλύψεως, δεν αναγνωρίζουμε αυθεντίες αλλά τεκμήρια.
Αυτά, βεβαίως, σε ό,τι αφορά τη γνώση. Γιατί σε ό,τι αφορά τις σχέσεις και τις αρχές ζωής, φυσικά και πιστεύουμε. Μόνο που δεν υπάρχει μια ενιαία "αθεϊστική πίστη" στα θέματα αυτά, καθένας έχει τα προσωπικά του πιστεύω.
Ιδού λοιπόν σε τι πιστεύω εγώ:
Πιστεύω στην αγάπη, στη στοργή, στην ομορφιά.
Πιστεύω στις σταγόνες της βροχής στη διψασμένη γη.
Πιστεύω στη ζωή, στη δύναμη της θέλησης, στον αγώνα.
Πιστεύω στους φίλους μου, στην αγκαλιά που ανοίγει σαν τη λαχταράς.
Πιστεύω στη γλύκα του διπλού κρεβατιού τις νύχτες του χειμώνα.
Πιστεύω στις πεταλούδες, στα ελάφια, στα μυρμήγκια, στους αίλουρους.
Πιστεύω στο χλωρό χορτάρι, στα χιόνια του μονοπατιού, στην καταιγίδα.
Πιστεύω στο φτερό του τσαλαπετεινού και στο ξωκκλήσι των βράχων.
Πιστεύω στο φόβο, στο φθόνο, στην ασχήμια.
Πιστεύω στο θάνατο και στην αναγέννηση.
Πιστεύω στον πηλό και στον αγγειοπλάστη.
Πιστεύω στα σκόρπια κομμάτια που φέρνει ο άνεμος.
Πιστεύω στον πόνο και τη χαρά της γέννας.
Πιστεύω στα νησιά, πιστεύω στα γεφύρια.
Πιστεύω στην ελπίδα και στην απελπισία.
Πάνω απ' όλα πιστεύω στο μόχθο της ψυχής μου
στη γιορτή της ζωής
και στην ξεγνοιασιά.
Διάολε, δε χρειάζεται να πιστεύεις στο θεό για να νιώθεις έκσταση και δέος μπροστά στο μεγαλείο της ύπαρξης, ούτε για να συμπάσχεις με το συνάνθρωπό σου, ούτε για να γράψεις άθλια στιχάκια μια κουρασμένη νύχτα.
Ελπίζω να μη μετανιώσω φριχτά αύριο το πρωί.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
26 σχόλια:
Αυτό μοιάζει με τους θεούς που υπήρχαν στη βροχή και στις μπανάνες, όπως στις φυλές των αβορίγινων: η ομορφιά πρέπει να έχει όνομα.
Σε νιώθω και είμαι μαζί σου, όμως.
"δε χρειάζεται να πιστεύεις στο θεό για να νιώθεις έκσταση και δέος μπροστά στο μεγαλείο της ύπαρξη"
Απλά την έκσταση και το δέος που περιγράφεις, καθώς η φράση σου "Πιστεύω στην αγάπη, στη στοργή, στην ομορφιά", είναι αυτό που εμείς ονομάζουμε Θεό.
Dynx "Απλά την έκσταση και το δέος που περιγράφεις, καθώς η φράση σου "Πιστεύω στην αγάπη, στη στοργή, στην ομορφιά", είναι αυτό που εμείς ονομάζουμε Θεό."
Γιατί, οι λέξεις Αγάπη,Στοργή,Ομορφιά...άσχημες είναι και πρέπει να τις αλλάξεις με μια λέξη που ΔΕΝ ξέρεις τι σημαίνει?!
Μη μου απαντήσεις ότι ξέρεις τι σημαίνει!
Θα επιστραφεί...ως απαράδεκτο !
Αόρατη Μελάνη, απλό και όμορφο! Κοινώς εξαιρετικό!!!
@Dynx
Μπορείς να το ονομάσεις και "ανακούκουρδα στη χλόη" άμα σε βολεύει καλύτερα! No problemo. Αρκεί να μη θέλεις να επιβάλεις αυτήν τη μετονομασία και σε άλλους, γιατί ο πολιτισμός προάγεται όταν έχουμε όλοι κοινά σημεία αναφοράς!
@Batcic
Συμφωνώ, έρχεσαι στα λόγια μου.
Athinovio, η ομορφιά έχει όνομα, λέγεται ομορφιά.
Dynx, όταν το ονομάσεις "θεό", δημιουργείται σύγχιση, γιατί πολλοί αρχίζουν να νομίζουν ότι ο "θεός" είναι κάτι άλλο πέρα από αυτό.
Kats3777, κι εγώ έτσι το βλέπω.
Batcic, για την κοινωνική συνύπαρξη αρκεί να μη θες να επιβάλεις τη μετονομασία. Αλλά για να συννενοηθούμε χρειάζεται κάτι παραπάνω: η παραδοχή που έκανε ο Dynx, ότι δηλαδή είναι το ίδιο πράμα με άλλο όνομα. Παραδοχή που ΔΕΝ κάνουν όλοι οι θρήσκοι (νομίζω για την ακρίβεια ότι ελάχιστοι την κάνουν - οι περισσότεροι πιστεύουν ότι "θεός" είναι κάτι παραπάνω από απλή αγάπη, ομορφιά, δέος, έκσταση).
Όπως λέει και η φράση της Γκόλντσταϊν που έχω στην αριστερή στήλη του μπλογκ, "η θρησκευτική γλώσσα είναι μια μεταφορά, το πρόβλημα είναι όταν παίρνουμε τη μεταφορά για κυριολεξία".
Γεια σου Αόρατη Μελάνη!
Πιστεύεις στην αναγέννηση;;;
Εδώ σε θέλω κόρακα:
Define "αναγέννηση" pleeeeeeease!
:-)
Idom
Όπως και να 'ναι έτσι όμορφα και μεγαλειώδικα άρχισαν όλα!
:-)
(Τα τής θρησκείας εννοώ.)
Το οποίο καταδεικνύει ότι έσύ ως άθεη είσαι απλά μία ... προτόγονη πιστή!
:-))
Φιρί φιρί το πας να σε διαγράψουν απ' το σύλλογο, οι σκληροπυρηνικοί!
:-)))
Idom
Idom, πιστεύω σε ολα. Και ναι, κάπως έτσι άρχισαν όλα. Μετά όμως εξελίχθηκαν κάπως αλλιώς.
Μια χαρά το βρίσκω, Μελάνη. Από την εμπειρία μου, η καλύτερη πνευματική δουλειά παράγεται υπό τις πιο παράδοξες συνθήκες. Κι έμενα όταν ξαγρυπνάω με πιάνουν τα καλλιτεχνικά μου. LOL
να μην ξεχνάμε και την Αόρατη Ροζ Μονόκερω παρακαλώ...
Εγώ πιστεύω στο να ξυπνάω το πρωἱ, και να είμαι ο ίδιος (μια ρυτίδα και μια άσπρη τρίχα πάνω ή κάτω, άσχετο).
Και να κοιτάω στο δίπλα μαξιλάρι.
Και να χαμογελάω.
Υπέροχο Ποστ Μελάνη
Δώσε μας πρώτα, καλή μου Μελάνη, έναν ορισμό του ρήματος "πιστεύω".
Αν "πιστεύω" σημαίνει αποδέχομαι κάτι χωρίς αποδείξεις, τότε με συγχωρείς αλλά εγώ δεν πιστεύω όχι μόνον σε κανένα θεό, αλλά και σε κανένα απ' αυτά που αναφέρεις στο post σου.
Προσωπικά έχω σταματήσει να χρησιμοποιώ τη λέξη "πιστεύω", κι αν καμμιά φορά την εκστομίζω, εννοώ "νομίζω", "θεωρώ", "εκτιμώ", "υποθέτω" κ.λπ.
Φίλε μου Aldebaran, αν πάρουμε κυριολεκτικά το ρήμα πιστεύω με τον ορισμό που δίνεις, ούτε κι εγώ πιστεύω σε τίποτα.
Εδώ χρησιμοποιώ το ρήμα καταχρηστικά, ποιητικά, μεταφορικά αν θέλεις. Ο λόγος που το κάνω είναι ακριβώς για να δείξω ότι λέγοντας "πιστεύω" εννοούμε πολλά και διάφορα πράγματα και αυτό γίνεται πηγή παρεξηγήσεων.
Λέμε π.χ. "πιστεύω στο θεό" και εννοούμε "δέχομαι την ύπαρξη θεού χωρίς να ζητώ αποδείξεις", λέμε "πιστεύω σε σένα" και εννοούμε "έχω εμπιστοσύνη στις ικανότητές σου", λέμε "πιστεύω στην αγάπη" και εννοούμε "θέλω να εκδηλώνεται αγάπη στον κόσμο και συμβάλλω όσο μπορώ σε αυτό".
Ίσως κάποια στιγμή γράψω ένα ποστ για το τι είναι "πίστη".
Καλό μήνα!
Πείτε το παντού. Γράψτετο, διαδώστετο!
Είναι η ..."ατάκα" του μηνός.
Αν όχι η "ατάκα" της χρονιάς...
Καλό μήνα, βρέεεεεεεεεεεεεεεεεε!
Όσο «καλός» μπορεί να είναι, πια...
Υ.Γ.
Παλιοάπιστη...
Ξέρω πάντως κι εγώ έναν που χρόνια τώρα, πολλά χρόνια, δεν χρησιμοποιεί καθόλου την λέξη "πιστεύω", ειδικά στο Α' ενικό...
Λέει "νομίζω", "θεωρώ" τέτοια...
Όπως ακριβώς κι ο Aldebaran.
Πράγματικά…
…πραγματικές φλασιές!
Ατακαδόρ, κι εγώ αυτό ακριβώς κάνω!
Νομίζω, θεωρώ, έχω την άποψη ή τη γνώμη, απ' όσο ξέρω... Τέτοια πράματα.
Αλλά έχω φλομώσει με αυτήν την ερώτηση του "τι πιστεύεις επιτέλους", είχα πιει κι ένα κρασάκι και μου βγήκε αυτό. :-)
Πιστεύω πως το κρασάκι κάνει καλό στο μπλόγκειν -μέχρι μια ποσότητα.
Δεν το θεωρώ, νομίζω κλπ.
Το πιστεύω!
[Νά'σαι καλά Αόρατη Μελάνη}
Δεν μπορούμε άραγε να θαυμάσουμε την ομορφιά ενός κήπου, χωρίς να πιστεύουμε πως εκεί κατοικούν νεράιδες και ξωτικά? Όπως λέει και ο Dawkins...
Σχετική συζήτηση
http://anamorfosis.net/blog/?p=4186
Ανώνυμε ευχαριστώ για το σύνδεσμο.
Μελάνη, αν και Αόρατη... πολύ ορατή η τοποθέτησή σου!!!
Μεταξύ μας, εντελώς λέμε, πιστεύω στον Ανθρωπο. Περιέχει και εκπλήξεις!
Ροδιά μου, τι χαρά η επίσκεψή σου!
Μεταξύ μας, εντελώς μεταξύ μας λέμε, πιστεύω στη φιλία. :-)
Συμφωνώ και επαυξάνω, έστω και καθυστερημένα.
"Πιστεύω στα σκόρπια κομμάτια που φέρνει ο άνεμος."
Με τρέλανε, θα στο κλέψω!!!
Εδώ άλλο ένα "πιστεύω" αλλά και "ελπίζω"!
Δημοσίευση σχολίου