ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΜΠΟΥΡΚΑΣ

Ρώτησα σήμερα την κόρη μου τη γνώμη της. 

Άραγε η μπούρκα, το νικάμπ και όλα αυτά τα πέπλα που καλύπτουν το πρόσωπο, είναι παρόμοια κατά κάποιον τρόπο με τα ρούχα που φοράμε ή με τα εσώρουχα; Στο κάτω-κάτω κι αυτά αναγκαζόμαστε να τα φοράμε για λόγους κοινωνικούς, κι αυτά αν δεν τα φορέσουμε θα υποστούμε ως έναν βαθμό χλεύη και στιγματισμό, κι αυτά διδασκόμαστε να τα φοράμε γιατί η γύμνια είναι «ντροπή», κι αυτά σε κάποιες χώρες επιβάλλονται από νόμους. Άραγε η διαφορά με την μπούρκα μήπως είναι μονάχα ποσοτική και όχι ποιοτική; 

Ρώτησα σήμερα την κόρη μου τη γνώμη της και μου είπε όχι!

Η διαφορά δεν είναι μόνο ποσοτική, αλλά ποιοτική. Γιατί η μπούρκα καλύπτει το ΠΡΟΣΩΠΟ. Το πρόσωπο, όπου εδρεύουν σχεδόν όλες οι αισθήσεις μας και μάλιστα οι βασικές, όραση και ακοή. Το πρόσωπο, όπου εκφράζονται με χίλες λεπτές αποχρώσεις όλα μας τα συναισθήματα. Το πρόσωπο, που είναι το βασικό μέσον αμφίδρομης επικοινωνίας μας με τον κόσμο. Το πρόσωπο, που δίνει το στίγμα της προσωπικότητάς μας. Το πρόσωπο, το κατεξοχήν αναγνωριστικό στοιχείο μας. Το πρόσωπο, που συμβολίζει την ανθρώπινη υπόστασή μας.

Το πρόσωπο φιλοξενεί θεμελιώδεις λειτουργίες και εκδηλώσεις της ανθρώπινης υπόστασης. Εκτός από αυτό, αλλά ακριβώς γι’ αυτό, ενέχει πολύ βαθιά και ισχυρή συμβολική σημασία. Το πρόσωπο ενός ανθρώπου ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Όταν θέλουμε να αναπαραστήσουμε έναν άνθρωπο, ζωγραφίζουμε πρώτα το πρόσωπό του. Όταν θέλουμε να τον περιγράψουμε, πάλι το πρόσωπο θα περιγράψουμε πρώτο. Καλύπτοντας το πρόσωπο ενός ανθρώπου, του ακυρώνουμε τη δυνατότητα να φανεί, να εκδηλωθεί, να εκφραστεί, να δείξει την παρουσία του, τα συναισθήματά του. Καλύπτοντας το πρόσωπο ενός ανθρώπου, τον ακυρώνουμε ως άνθρωπο.

Τόσο πολύ σημαντικό είναι το πρόσωπο, ώστε αν είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε, είναι το τελευταίο που καλύπτουμε. Θα πρέπει να κάνει πραγματικά πολικό ψύχος, να έχει τρομερή αμμοθύελλα, να έχει γεμίσει η ατμόσφαιρα με τοξικά αέρια για να αποφασίσουμε να καλύψουμε το πρόσωπο. Θα πρέπει να κινδυνεύει σοβαρά η υγεία μας, όπως τώρα με τον κορονοϊό, αλλά και τότε ακόμη δυσφορούμε, δυσανασχετούμε και δεν βλέπουμε την ώρα να πετάξουμε τις μάσκες μας.

Αν δυσανασχετούμε εμείς, όταν καλύπτουμε το πρόσωπό μας όλοι, ασχέτως φύλου, πόσο μάλλον εκείνες, που αναγκάζονται να καλυφθούν μόνο λόγω του φύλου τους; Αν δυσφορούμε εμείς, καλύπτοντας το πρόσωπό μας για δική μας προστασία, πόσο μάλλον εκείνες, που αναγκάζονται να καλυφθούν γιατί θεωρείται ντροπή να δείξουν το πρόσωπό τους;

Το πρόσωπο είναι το σύμβολο της προσωπικότητας. Το πρόσωπο είναι συνώνυμο του ατόμου. Λέμε «ένα πρόσωπο» και εννοούμε «ένας άνθρωπος». Η κάλυψη του προσώπου είναι ακύρωση της προσωπικότητας, ακύρωση της ατομικότητας, ακύρωση της ανθρώπινης υπόστασης.

Ένας άνθρωπος δίχως τα μέλη του, και πάλι είναι άνθρωπος, ο ίδιος άνθρωπος. Αν του κόψεις ένα χέρι, ένα πόδι, δεν παύει να είναι άνθρωπος, ο ίδιος άνθρωπος. Αν του κόψεις όμως το κεφάλι, τελείωσε. Δεν υπάρχει πια. 

Και αν του καλύψεις το κεφάλι, δεν είναι πια άνθρωπος.