Πέμπτη 19 Ιουνίου 2008

ΟΙ ΤΟΙΧΟΙ

Να κι άλλο παιχνιδάκι για να ξαλαφρώσουμε λίγο, γιατί μας έχουν πάρει από κάτω τα βάσανα!

Αυτό εδώ το είδα στο ιστολόγιο του Τριπ και στο ιστολόγιο της Ελληνίδας.

Συνίσταται στο να φωτογραφίσεις τους τοίχους που σε περιβάλλουν και να τους κοτσάρεις στο δίκτυο.

Λοιπόν, φάτσα κάρτα απέναντι από το γραφείο όπου περνώ τη μισή μέρα μου, βρίσκεται το τζάκι μου, το οποίο κοσμούν τρία αντικείμενα κατασκευασμένα από εμένα την ίδια:


Επειδής στην πρώτη εικόνα δεν διακρίνονται καλά, τα εξετάζουμε αναλυτικά ένα-ένα.

Τα υφαντά είναι καμωμένα εξ ολοκλήρου από φυσικά υλικά. Νήματα μάλλινα, λινά, κανναβένια στο υφάδι και μπαμπακερά στο στημόνι, βαμμένα με φυσικές βαφές (φύκια, φλοιούς δέντρων, ριζάρι, κρεμέζι, βαφόρριζα - ίσως και τίποτε άλλο που δεν θυμάμαι τώρα). Ενσωματωμένα υπάρχουν κλαδιά δέντρων, κογχύλια και βότσαλα θαλασσινά.

Το πρώτο υφαντό το έφτιαξα κατά το μεγαλύτερο μέρος του στο ξενοδοχείο "Στενή", στη Στενή Ευβοίας, αποκάτω από τη Δίρφυ, καθισμένη σε ένα μπαλκόνι με φάτσα την καταπράσινη βουνοπλαγιά. Το αγαπώ γιατί μου δίνει μια αίσθηση θάλασσας, σαν βυθός με φύκια ιδωμένος από πάνω, μέσα από το νερό.


Το δεύτερο υφαντό κατασκευάστηκε στην παραλία Νερό στο Κάτω Κουφονήσι, κάτω από ένα αρμυρίκι, με την Κέρο απέναντι φάτσα κάρτα. Το αγαπώ για τους κυματιστούς του λόφους και τα χρώματα του σούρουπου.


Αποκάτω έχω κρεμάσει το αγαπημένο μου ποίημα του Γκιμπράν, το οποίο παρουσίασα σε αυτήν την ανάρτηση. Όταν γεννήθηκε η κόρη μου το έγραψα με τα χεράκια μου σε χειροποιητο χαρτί, το καδράρισα και το κρέμασα στον τοίχο, για να μην το ξεχνώ ποτέ.


Τέλος στον άλλον τοίχο, εκ δεξιών του γραφείου μου, βρίσκεται ανηρτημένο εξαιρετικόν έργον τέχνης διά χειρών της (τρίχρονης τότε) θυγατρός μου, το οποίο παριστά εμένα την ίδια να εργάζομαι στον υπολογιστή. Είναι η πιστότερη προσωπογραφία μου που έχω δει ποτέ - ιδίως το μαλλί, το πέτυχε στην τρίχα!

Στο πίσω μέρος της σελίδας είναι ζωγραφισμένοι πολλοί χρωματιστοί ήλιοι, οι οποίο διαφαίνονται και στην αποδώ μεριά του, διότι ο μαρκαδόρος πότισε το χαρτί. Το βρίσκω τόσο όμορφο να κάθομαι και να δουλεύω ανάμεσα σε πολλούς χρωματιστούς ήλιους, ώστε αποφάσισα ότι ήταν επιλογή του καλλιτέχνη και όχι τυχαίο γεγονός.



Αυτά τα ολίγα.

Απευθύνω ανοιχτή πρόσκληση σε όποιον δεν έπαιξε ήδη (μια που το παιχνίδι είναι παλιό) να παίξει τώρα!

13 σχόλια:

BioLogos είπε...

Αν εξαιρέσω το αριστούργημα της κόρης που η αξία του είναι πολύ σημαντική, τα υφαντά είναι άψογα...Σαν να πήρες λίγο από τον τόπο που επισκέφθηκες βάζοντας και ένα κομμάτι από το μεράκι σου...Πραγματικά πολύ όμορφα.

Να ρωτήσω άγνωστες λέξεις?
Το κρεμέζι τί είναι?

Αόρατη Μελάνη είπε...

Βιολόγε με εντυπωσίασες... εννοείς ότι όλα τα άλλα τα γνωρίζεις;

Το κρεμέζι (από το τουρκικό kermes) είναι κόκκινη βαφή που προέρχεται από το έντομο Kermes ilicis (πρώην Coccus ilicis), ελληνιστί "κόκκος", εξ ου και η λέξη "κόκκινο" χρώμα.

Το έντομο αυτό, ο κόκκος, έδωσε τον ορισμό του κόκκινου χρώματος. Think about it! Πραγματικά μπορεί να δώσει ένα βαθύ, έντονο κόκκινο - το γνωστό μας "κρεμεζί".

Πρόκειται για ένα παράσιτο που κάνει τα αυγά του στα πουρνάρια (Quercus coccifera, όπως παρατηρείς το όνομα του είδους προέρχεται ακριβώς από το εν λόγω παράσιτο - φαντάσου πόσο σημαντικό ήταν αυτό το ζουζούνι και αυτή η βαφή στο παρελθόν). Η κόκκινη βαφή προέρχεται από τις προνύμφες του εντόμου, οι οποίες συλλέγονται και αποξηραίνονται για μελλοντική χρήση.

Είναι πανάκριβο πλέον και κάπως δυσεύρετο, γιατί έχει αντικατασταθεί από τις βαφές ανιλίνης, όπως όλες οι φυσικές βαφές. Αλλά στην κεντρική αγορά της Αθήνας στην Ευριπίδου μπορεί κανείς να βρει μερικές φορές.

Ένα άλλο έντομο με ίδια χρήση είναι η κογχινέλλη (Dactylopius coccus) η οποία παρασιτεί στη φραγκοσυκιά (Opuntia sp.). Αυτή μου έχουν πει ότι τη χρησιμοποιούν στη Ρόδο για την χρώση ενός παραδοσιακού λικέρ που κερνάνε στους γάμους.

σορολόπ είπε...

Χαίρετε και καλώς σας βρήκα!

..τα υφαντά σου καταπληκτικά, ειδικά το πρώτο με τα "φύκια"..

..να γιατί μου αρέσουν τα μπλογκοπαίχνιδα.. αποκαλύπτουν υπέροχα πράγματα.. και οι εκπλήξεις δεν τελειώνουν ποτέ..

Αόρατη Μελάνη είπε...

Σορολόπ, συμφωνώ απολύτως μαζί σου για τα μπλογκ!

Χαίρομαι που σου άρεσαν τα υφαντά μου!

Το σκίτσο του προφίλ σου το έχεις κάνει εσύ;

σορολόπ είπε...

Όχι, είναι ετοιματζίδικο :)

..αλλά μου έβαλες ιδέες.........

Καλημέρα και Καλό ΣΚ!

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο χρυσοχέρα μου!

Noname είπε...

Καλώς σας βρήκα και πάλι!!
Φιλενάδα, χτύπησες ευαίσθητο σημείο.Βλέποντας τις δημιουργίες σου μελαγχόλησα σκεπτόμενη ότι κάποια χρόνια πριν ζωγράφιζα (νομίζω αρκετά καλά από ότι μου έχουν πει τουλάχιστον)και τώρα δεν έχω το χρόνο ούτε μια μουτζούρα να κάνω σε ένα χαρτάκι...(βέβαια ο καμβάς πάντα περιμένει ,μάλλον για αρκετό ακόμα διαστημα. Είναι σημαντικό κάτι αγαπημένο να είναι φτιαγμένο από τα χεράκια μας...δίνει άλλο νόημα.
Καλησπέρα, glad to be back!!

Nomad είπε...

Αχ, σου μοιάζει το σκίτσο της κοράκλας!!!!

Αόρατη Μελάνη είπε...

Κύριέ Μου,
η καλή νοικοκυρά
είναι δούλα και κυρά!

Βανέσσα,
κάποτε θα τα ξαναπιάσεις. Αυτά που βλέπεις εδώ κι εγώ τα έκανα εδώ και πολλά χρόνια, τώρα είμαι σε άλλη φάση. Αλλά ξέρω ότι κάποτε θα τα ξαναπιάσω.

Νομάδα μου,
ίδια με πέτυχε η άτιμη!

Squeaky είπε...

Μελάνη μου, δεν ξέρω τί είναι πιό όμορφο! Τα καταπληκτικά υφαντά σου, ή το υπέροχο σχέδιο της κορούλας σου??!!

(Καλά! Μετά απ΄ αυτό σε φαντάζομαι με άφρο μαλλί αλά σέβεντις! Disco time!)

Αόρατη Μελάνη είπε...

Τριπ, άσε τη φαντασία σου να οργιάσει!

(η αλήθεια είναι ότι το μαλλί μου τείνει να πηγαίνει μάλλον προς το πάτωμα παρά προς το ταβάνι - ο νόμος της βαρύτητας βλέπεις...)

athinovio είπε...

καλην εσπέραν

πανέμορφα τα υφαντά σου
πού έμαθες την τέχνη?

και πόσο χρόνο σου πήρε να τα φτιάξεις?
καταπληκτικό!

Αόρατη Μελάνη είπε...

Την τέχνη (υφαντική και φυσικές βαφές) την έμαθα στο εργαστήρι της Σοφίας Τσουρινάκη (αν ενδιαφέρεσαι να σου δώσω τηλέφωνό της).

Μαθήματα υφαντικής σε τελάρο γίνονται επίσης στο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης, στην Πλάκα (και μάλιστα δωρεάν), και μαθήματα αργαλειού γίνονται στη ΧΑΝ.

Αυτά τα δυο είναι σε τελάρο σχετικά μικρό, μου πήραν περίπου 3 εβδομάδες το καθένα, πολύ χαλαρά όμως (όσο κράτησαν οι διακοπές μου δηλαδή).