Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009

ΞΕΜΠΛΟΓΚΑΡΕΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ!

Προχτές το απόγευμα χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ο Trip και με ενημέρωσε ότι την Πέμπτη 16 Ιουλίου η ομάδα Ξεμπλογκάρισμα θα επισκεπτόταν τις φυλακές της Θήβας για να παραδώσει τα πράγματα που είχαν συγκεντρωθεί για τις γυναίκες και τα παιδιά που ζουν εκεί. Επικοινώνησα με τον Πανόπτη για να κανονίσουμε να τους παραδώσω τις κούτες που είχα ετοιμάσει. Πάνω στην κουβέντα χωρίς να το πολυσκεφτώ προσφέρθηκα να λάβω μέρος στην αποστολή. Το αμάξι μου είναι αρκετά μεγάλο κι όταν πέφτουν τα πίσω καθίσματα έχει άφθονο χώρο για φόρτωμα.

Σήμερα το πρωί λοιπόν βρέθηκα να οδηγώ ένα αυτοκίνητο γεμάτο ως απάνω με ρούχα, παιχνίδια, βιβλία, πάνες, σαμπουάν, κουβέρτες, παπλώματα, και πάνω στις μπάρες μια πτυσσόμενη κούνια κι ένα πλαστικό σπιτάκι (σαν εκείνο στη διαφήμιση με τη Χιονάτη και τους επτά νάνους, αν θυμάστε).

Είχα προετοιμαστεί για να αντικρίσω τα χειρότερα, και με μεγάλη μου χαρά ομολογώ ότι διαψεύστηκα. Πέρα από τους πανύψηλους τοίχους με τα συρματοπλέγματα και τα πανταχού παρόντα αγκαθωτά σύρματα που σου σφίγγουν την ψυχή, τα κτίρια αυτά καθαυτά ήταν άνετα, ευρύχωρα, καθαρά και αρκετά εμφανίσιμα. Έχω δει δημόσια νοσοκομεία σε πολύ χειρότερη κατάσταση (ακόμη και κάτι ξενοδοχεία, εδώ που τα λέμε). Δεν ξέρω πώς είναι η ζωή εκεί μέσα, δεν είδα τα κελιά ούτε συνομίλησα με τις κρατούμενες. Ίσως η εικόνα να είναι διαφορετική πιο μέσα. Πάντως ήταν ασύγκριτα καλύτερα από τις φυλακές τις Αμυγδαλέζας που είχε τύχει να επισκεφτώ κάποια άλλη φορά.

Μιλήσαμε με μία φύλακα, την υπεύθυνη για την παραλαβή των προσφορών μας. Μας ενημέρωσε για τις ανάγκες που υπάρχουν, συζήτησε μαζί μας αρκετή ώρα, ακόμη και για θέματα άσχετα με αυτά της αποστολής, απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις. Ο τρόπος που μιλούσε για τις κρατούμενες ήταν αυστηρός, πραγματιστικός, ώρες-ώρες συγκαταβατικός, συχνά απαξιωτικός. Ωστόσο μου έδωσε την εντύπωση ότι προσπαθούσε να φέρει σε πέρας όσο καλύτερα μπορούσε μια δουλειά δύσκολη, όχι ευχάριστη, αλλά αναγκαία. Έμοιαζε περήφανη για το γεγονός ότι η φυλακή αυτή θεωρείται ιδιαίτερα "σκληρή", με την έννοια ότι δεν είναι εύκολο να περάσεις μέσα ναρκωτικά, όπως μας είπε.

Συχνά έχω αναρωτηθεί πώς μπορεί ένας άνθρωπος να ασκεί ένα τέτοιο επάγγελμα. Τι είδους ψυχοσύνθεση θα πρέπει να έχει. Πώς θα τον επηρεάζει η δουλειά του στην καθημερινότητά του. Και τελικά, τι σημασία έχει αν είσαι φύλακας ή κρατούμενος, αφού και ο ένας και ο άλλος ζουν μέσα στη φυλακή.

Πέρα από τις φιλοσοφικές αυτές ανησυχίες, από την επίσκεψη μου έμεινε η τεράστια χαρά της προσφοράς, η χαρά που δίνει η γνώση ότι τα τα όσα μπορώ να δώσω πιάνουν τόπο, ότι όλα όσα εκείνα τα αντικείμενα που συσσωρεύουμε και μας είναι βάρος και όχληση γιατί μας πιάνουν τον τόπο σε ντουλάπες κι αποθήκες μπορούν να αξιοποιηθούν από ανθρώπους που τα έχουν πραγματικά ανάγκη.

Ας είναι καλά τα παιδιά που οργανώνουν αυτές τις αποστολές.

Η επόμενη συνάντηση για Ξεμπλογκάρισμα θα γίνει τον Σεπτέμβριο, οπότε και θα οργανωθεί και η επόμενη αποστολή. Όποιος θέλει να συμμετέχει ή έχει πράγματα να προσφέρει, θα βρει σχετικές πληροφορίες στην ιστοσελίδα της οργάνωσης.

13 σχόλια:

Ιοκάστη είπε...

Δεν πετάω τίποτα πια, μα τίποτα γιατί τελικά όλα μπορεί να είναι χρήσιμα σε κάποιον άλλον.. Αλλά ακόμα δεν έχω ψάξει αρκετά ως προς το που μπορώ να δίνω το κάθε τι, υπάρχουν ένα σωρό ωραίες πρωτοβουλίες πάντως...

Αntidrasex είπε...

"Και τελικά, τι σημασία έχει αν είσαι φύλακας ή κρατούμενος, αφού και ο ένας και ο άλλος ζουν μέσα στη φυλακή"

Θεωρητικά έτσι είναι, αλλά η ανθρώπινη φύση είναι άλλο πράμα.
Αν δεν έχεις δει, δες αυτή την ταινία που βασίζεται σε αληθινό πείραμα:
http://www.provoles.gr/movie%27s_02-03/030404.htm

Μαύρος Πητ είπε...

Νομίζω ότι και οι μέν (φύλακες) και οι δέ (κρατούμενοι) θα δικαιολογήσαν την συναισθηματική τους "σκληρότητα" με τον ίδιο τρόπο. Είναι (λέει) θέμα επιβίωσης...

Τώρα άν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα, απτεται, όπως λές και εσύ, της φιλοσοφίας (Πιασ' το αυγό και κουρευτο! :))

Πολύ "μεστή" (και χρήσιμη!) επάνοδος στις ιστολογικές "επάλξεις"!

Despoina Chatzipavlidou είπε...

η χαρά σε πείσμα όλων μένει.
θα ξαναβρεθούμε ελπίζω

Αόρατη Μελάνη είπε...

κι εγώ το ελπίζω :-)

panoptis είπε...

από εμάς όλους εξαρτάται να ξαναβρεθούμε και να συνεχίσουμε.

σε ευχαριστώ εκ μερους όλων για την βοήθειά σου.

αν δέν ήμουν τής ομάδας, η ανάρτηση σου θα με έκανε να ασχοληθώ, να μάθω, να ψάξω.

έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας.

:)

Squeaky είπε...

Τη μία φορά που είχα την δυνατότητα να ακολουθήσω αποστολή στη Θήβα, αισθάνθηκα κι εγώ λίγο-πολύ όπως το περιγράφεις. Σχεδόν ανακουφισμένος, γιατί περίμενα να δω μια πολύ χειρότερη κατάσταση.
Γυρνώντας βέβαια σπίτι μου, ξανασκεφτόμουν τους χώρους, τα πρόσωπα, την ατμόσφαιρα.
Αυτό που μας επιτρέπεται να δούμε ως επισκέπτες, είναι μόνο ένας καθαρός και λιτός προθάλαμος. Δεν έχουμε ιδέα για το πώς είναι στ΄αλήθεια οι χώροι και τα κελιά των κρατουμένων. Πώς είναι το ιατρείο (ανέκδοτο), τα μαγειρεία, ο προαυλισμός, οι τουαλέτες, η απομόνωση...Πώς είναι τα κελιά των απόρων, που δεν έχουν ούτε ένα ευρώ για να αγοράσουν μια οδοντόπαστα ή μια χλωρίνη για να καθαρίσουν. Πώς ζήσαν τον χειμώνα, χωρίς θέρμανση (γιατί καθυστέρησαν να εγκρίνουν το κονδύλι για το πετρέλαιο), τριάντα μωρά μέσα στο ψοφόκρυο ενός τσιμεντένιου κελιού.
Αυτά σκεφτόμουνα, κι άλλα πολλά, και φρίκαρα...
Γι αυτούς τους λόγους, θέλω να συνεχίσει να υφίσταται το Ξε-μπλογκάρισμα, γιατί η άμεση και πρακτική βοήθεια που προσφέρει, είναι πολύτιμη.

Όσον αφορά το προσωπικό των φυλακών, πιστεύω πως όπως σε όλα τα επαγγέλματα, υπάρχουν κι εκεί πολλοί διαφορετικοί τύποι εργαζομένων.
Αυτοί που συμπονούν και φροντίζουν τις κρατούμενες, οι αδιάφοροι, οι κομπλεξικοί εξουσιομανείς, υπάρχουν άλλοι που κάνουν την καριέρα τους στη φυλακή, αυτοί που δουλεύουν εκεί για την εμπειρία, κ.ο.κ Δεν υπάρχει μόνο ένα ψυχολογικό προφίλ.
Έχει ωστόσο τεράστια διαφορά το να είσαι ο φύλακας κι όχι ο φυλακισμένος...

ΥΓ: Μελάνη, σε ευχαριστώ και πάλι γιατί αγκάλιασες τόσο θερμά αυτήν την προσπάθεια. Ελπίζω να μη σε απογοητεύσουν οι Ξε-μπλογκίστες...

Αόρατη Μελάνη είπε...

Σίγουρα είναι τεράστια η διαφορά φύλακα-φυλακισμένου. Νομίζω ότι η μεγαλύτερη διαφορά βρίσκεται στην ψυχολογία τους.

Οι "ξεμπλογκιστές" δεν μπορούν να με απογοητεύσουν διότι από τη στιγμή που συμμετείχα έστω και μια φορά, έγινα κι εγώ "ξεμπλογκίστρια". Είναι τουλάχιστον γελοίο να κάθεται κανείς απ' έξω και να κάνει κριτική. Καλές οι προτάσεις και οι παρατηρήσεις, καλύτερη όμως η πράξη.

Θυμάμαι όταν είχα πάει κάποια παιχνίδια και βιβλία στο Κέντρο Συμπαράστασης Παιδιού και Οικογένειας στο Μεταξουργείο, η κυρία που τα παρέλαβε με έπνιξε στις ευχαριστίες. Τι με ευχαριστείς; της λέω. Δεν το έκανα για σένα. Δεν έχεις εσύ κάποιο ιδιοτελές συμφέρον από αυτήν την ιστορία - το ίδιο συμφέρον έχουμε εγώ κι εσύ. Ούτε καν για τα παιδιά δεν το έκανα. Το έκανα για ΜΕΝΑ. Γιατί η προσφορά και η συμμετοχή μου δίνει χαρά. Γιατί η βελτίωση του κοινωνικού συνόλου είναι κέρδος για όλους μας.

Μουσικόφιλος είπε...

Η ελπίδα πιστεύω είναι όλων μας.

Theogr ο κηπουρός είπε...

Καλώς όρισες στην παρέα και σε ευχαριστούμε για την βοήθεια. Κάλο Π/Σ/Κ

Άθεος είπε...

Μπράβο σε όλους σας!

AMANTA είπε...

Δεν ήξερα γι αυτήν την προσπάθεια, θα φροντίσω να μάθω. Βεβαια μενω πολύ μακριά απ την Αθηνα, αλλά πστευω οτι ολοι μπορούμε να προσφέρουμε. Σας ευχαριστώ.

akrat είπε...

καλημέρα καλό μήνα
έβαλες ερωτήματα πλείστα όσα...
το το είναι εις ανθρωποφύλαξ εισίν μια ακόμα έκφρασις μιας ασθενούς διεστραμένης εκδοχής του ανθρώπινου πολιτισμού...
οψώμεθα δια καλυτέρον ιστορικόν μέλλον...