Διάβασα πρόσφατα ένας άρθρο για τους Μεννονίτες, την κυριότερη ομάδα Αναβαπτιστών, και συγκεκριμένα για την κοινότητα Πινόντι της Βολιβίας. Πρόκειται για μία από τις πλέον συντηρητικές κοινότητες Μεννονιτών. Διατηρούν αναλλοίωτη τη γλώσσα τους και τα έθιμά τους. Αποποιούνται τη χρήση τεχνολογίας. Ζουν σε μια απομονωμένη περιοχή, σε απόσταση πολλών ωρών με το αμάξι (το μόνο τους μεταφορικό μέσο) από την πλησιέστερη πόλη, την οποία επισκέπτονται σποραδικά, μόνο για να πουλήσουν τα προϊόντα τους και να αγοράσουν ορισμένα αναγκαία είδη. Αποφεύγουν την επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο, τον θεωρούν πηγή πειρασμών και κινδύνων. Ντύνονται πανομοιότυπα σε όλες τις ηλικίες: άντρες και αγόρια με μακρυμάνικο πουκάμισο, εργατική φόρμα και κασκέτο, γυναίκες και κορίτσια με μακρυμάνικα φορέματα ως κάτω από το γόνατο και πλατύγυρα καπέλα με φαρδιά κορδέλα. Μόνο το χρώμα διαφοροποιείται, αλλά κι αυτό ελάχιστα: συνήθως είναι σκούρο ή με κάποιο διακριτικό σχεδιάκι, κάποιο μουντό καρώ ή κάποιο ψιλό λουλουδάκι. Εννοείται ότι δεν χρησιμοποιούν αντισύλληψη: η οικογένεια της φωτογραφίας δεν θεωρείται από τις πλέον πολυμελείς.
Η φωτογραφία είναι από το άρθρο της εφημερίδας El País για τους Μεννονίτες, όπου θα βρείτε πολλές ακόμη εικόνες από τη ζωή της κοινότητας.
Τα τρακτέρ δεν έχουν ελαστικά αλλά σιδερένιες ρόδες, ώστε να μην μπορούν οι νέοι να πηγαίνουν στην πόλη για διασκέδαση. Απαγορεύεται η κατανάλωση οινοπνεύματος αλλά και η μουσική. Η τεχνολογία θεωρείται επικίνδυνη και περιορίζονται σε αυτά που οι πρεσβύτεροι κρίνουν απαραίτητα. Τα αγόρια στο σχολείο κάθονται σε μία πλευρά της αίθουσας και τα κορίτσια σε άλλη. Η μόρφωση συνίσταται σε βασικές γνώσεις αριθμητικής και στη μελέτη της Καινής Διαθήκης. Για την αγροτική ζωή θεωρούνται υπεραρκετά αυτά.
Θα μπορούσα να σχολιάσω τις διακρίσεις ανάμεσα στα δύο φύλα, να αναρωτηθώ αν είναι δίκαιο για τους νέους της κοινότητας να περιορίζονται κατ' αυτόν τον τρόπο, αν δεν είναι σκληρό να απειλείται με εξοστρακισμό από την κοινότητα καθένας που δεν δέχεται να ζήσει σύμφωνα με το αυστηρό της δόγμα, αν οι τόσοι περιορισμοί εν τέλει επιτυγχάνουν το ζητούμενο. Υπάρχουν επιχειρήματα υπέρ της μίας και υπέρ της άλλης θέσης. Υπάρχουν άνθρωποι που επιζητούν να πάνε στις κοινότητες αυτές ακριβώς για την αυστηρότητά τους, ενώ άλλοι επιθυμούν να φύγουν αλλά διστάζουν γιατί τους τρομάζει η δυσκολία ανεύρεσης εργασίας και προσαρμογής στον έξω κόσμο και τους πληγώνει η απώλεια των οικείων προσώπων τους. Επίσης, η προσπάθεια διατήρησης αυστηρών ηθών δεν αποδίδει πάντα. Πρόσφατα σημειώθηκαν κρούσματα δεκάδων βιασμών: οι γυναίκες ναρκώνονταν με σπρέι και βιάζονταν ενώ κοιμούνταν, και την επόμενη μέρα βλέποντας ότι τους έλειπε το εσώρουχο, νόμιζαν ότι ασέλγησε πάνω τους ο σατανάς. Αυτό το γεγονός είναι βέβαια θλιβερό (όχι μόνο ο καθαυτό βιασμός, αλλά και το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι καταπιέστηκαν τόσο ώστε έφτασαν στο σημείο αυτό για να ικανοποιήσουν τις σεξουαλικές ανάγκες τους, και η τραγικά γελοία αφέλεια των γυναικών που θεωρούν ότι ο σατανάς είναι υλικό πλάσμα με σεξουαλικές επιδόσεις), από την άλλη όμως η εγκληματικότητα στον "έξω κόσμο" είναι πολύ πιο διαδεδομένη και πολύ πιο κτηνώδης: άλλωστε "εκεί έξω" υπάρχουν και πολύ περισσότεροι πειρασμοί, λόγω της αφθονίας των αγαθών και τις τεράστιας ανισότητας στην κατανομή πλούτου. Όλα αυτά αποτελούν τροφή για ατελείωτες συζητήσεις.
Εν προκειμένω όμως θέλω να εστιάσω σε κάτι άλλο: στον τρόπο που βιώνουν οι άνθρωποι αυτοί τη θρησκεία.
Είμαι άθεη και βρίσκω τη θρησκεία περιττή, περιοριστική και δυνάμει επικίνδυνη. Ωστόσο κάνω διάκριση ανάμεσα στις διάφορες θεολογίες, στις διάφορες θρησκείες, στις διάφορες θρησκευτικές κοινότητες, στους διάφορους πιστούς. Μπορεί να απορρίπτω τη θρησκεία, αλλά σέβομαι τη γνήσια πνευματική αναζήτηση και σέβομαι τους ανθρώπους που είναι συνεπείς στις αρχές και τις πεποιθήσεις τους.
Οι Μεννονίτες βασίζουν τον τρόπο ζωής τους στην Καινή Διαθήκη και ιδιαίτερα στην επί του όρους ομιλία. Όπως όλοι οι Αναβαπτιστές, αρνούνται τον νηπιοβαπτισμό: βαπτίζουν μόνον ενήλικες. Δεν κάνουν προσηλυτισμό. Πιστεύουν ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να είναι ελεύθερος να επιλέξει το θρήσκευμά του. Υποστηρίζουν τον διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας. Οι ιερείς τους δεν αμείβονται με χρήματα ούτε με άλλα υλικά αγαθά. Το υψηλότερο αξίωμα στην ιεραρχία είναι εκείνο του επισκόπου. Κάθε κοινότητα έχει έναν επίσκοπο. Για να γίνει κανείς επίσκοπος πρέπει να είναι άντρας, βαπτισμένος, παντρεμένος, με παιδιά, και να έχει διακριθεί ως πατέρας και οικογενειάρχης. Οι επίσκοποι ντύνονται όπως όλοι και εργάζονται εξίσου σκληρά.
Βλέπω αυτούς τους απλούς και συνεπείς ανθρώπους, βλέπω και την τοπική μας εκδοχή του χριστιανισμού, τη γνωστή μας ορθοδοξία. Οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι βαπτίζουν τα νήπια, εντάσσοντάς τα στους κόλπους της πριν να είναι σε θέση να αντιληφθούν τι σημαίνει αυτό και να αποφασίσουν μόνα τους. Διατείνονται ότι οφείλουμε όλοι να ενταχθούμε στο θρήσκευμά τους και ενοχλούνται τρομερά όταν αυτό δεν συμβαίνει. Παρεμβαίνουν στην κρατική πολιτική και χρησιμοποιούν τους κρατικούς μηχανισμούς προς όφελός τους. Οι ιερείς αμείβονται για να ασκήσουν το λειτούργημά τους. Η εκκλησία διαθέτει τεράστιο πλούτο, διαχειρίζεται περιουσίες, κερδοσκοπεί με κάθε τρόπο. Υπάρχει ιεραρχία τύπου πυραμίδας, με τον πατριάρχη στην κορυφή, και τα αξιώματα τονίζονται με χρυσοποίκιλτα άμφια. Οι εκκλησίες είναι φορτωμένες με φανταχτερά στολίδια και πολύτιμα κτερίσματα.
Βλέπω τους μεν, βλέπω και τους δε, και αναρωτιέμαι:
Ποιοι άραγε είναι αληθινοί χριστιανοί;
Αν βέβαια υποθέσουμε ότι χριστιανός είναι κάποιος που ζει σύμφωνα με το πνεύμα των διδαχών του Ιησού. Φαίνεται όμως ότι δεν είναι αυτό: χριστιανός είναι απλώς όποιος το δηλώσει. Και στην Ελλάδα, ως γνωστόν, είσαι ό,τι δηλώσεις...
EDIT 23-9-09: Βλέπω ότι με το άρθρο μου δημιούργησα την εντύπωση πως θέλω να εκθειάσω τους Μεννονίτες και τον τρόπο ζωής τους, ενώ δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Θέλησα απλώς να καταδείξω την ασυνέπεια και την υποκρισία πολλώ χριστιανών ορθόδοξων, τόσο κληρικών όσο και υποτιθέμενων πιστών, μέσα από την αντίθεσή τους με την συνέπεια των Μενοννιτών. Αυτό δεν σημαίνει ότι επικροτώ τα πιστεύω των Μεννονιτών, κάθε άλλο. Αλλά με τον τρόπο που εκφράστηκα έδωσα λαβή για παρεξηγήσεις.
Διευκρινίζω λοιπόν τώρα ότι δεν ήταν πρόθεσή μου να πλέξω το εγκώμιο των Μεννονιτών. Ο απομονωμένος τρόπος ζωής τους μου φαίνεται τρομερά καταπιεστικός και απάνθρωπα περιοριστικός. Τα μέλη της κοινότητας στην ουσία δεν έχουν εναλλακτικές δυνατότητες στη ζωή τους, ούτε ενημερώνονται για την ύπαρξη τέτοιων δυνατοτήτων. Το μόνο που βρίσκω σωστό είναι η συνέπειά τους ως προς τα πιστεύω τους.
Η φωτογραφία είναι από το άρθρο της εφημερίδας El País για τους Μεννονίτες, όπου θα βρείτε πολλές ακόμη εικόνες από τη ζωή της κοινότητας.
Τα τρακτέρ δεν έχουν ελαστικά αλλά σιδερένιες ρόδες, ώστε να μην μπορούν οι νέοι να πηγαίνουν στην πόλη για διασκέδαση. Απαγορεύεται η κατανάλωση οινοπνεύματος αλλά και η μουσική. Η τεχνολογία θεωρείται επικίνδυνη και περιορίζονται σε αυτά που οι πρεσβύτεροι κρίνουν απαραίτητα. Τα αγόρια στο σχολείο κάθονται σε μία πλευρά της αίθουσας και τα κορίτσια σε άλλη. Η μόρφωση συνίσταται σε βασικές γνώσεις αριθμητικής και στη μελέτη της Καινής Διαθήκης. Για την αγροτική ζωή θεωρούνται υπεραρκετά αυτά.
Θα μπορούσα να σχολιάσω τις διακρίσεις ανάμεσα στα δύο φύλα, να αναρωτηθώ αν είναι δίκαιο για τους νέους της κοινότητας να περιορίζονται κατ' αυτόν τον τρόπο, αν δεν είναι σκληρό να απειλείται με εξοστρακισμό από την κοινότητα καθένας που δεν δέχεται να ζήσει σύμφωνα με το αυστηρό της δόγμα, αν οι τόσοι περιορισμοί εν τέλει επιτυγχάνουν το ζητούμενο. Υπάρχουν επιχειρήματα υπέρ της μίας και υπέρ της άλλης θέσης. Υπάρχουν άνθρωποι που επιζητούν να πάνε στις κοινότητες αυτές ακριβώς για την αυστηρότητά τους, ενώ άλλοι επιθυμούν να φύγουν αλλά διστάζουν γιατί τους τρομάζει η δυσκολία ανεύρεσης εργασίας και προσαρμογής στον έξω κόσμο και τους πληγώνει η απώλεια των οικείων προσώπων τους. Επίσης, η προσπάθεια διατήρησης αυστηρών ηθών δεν αποδίδει πάντα. Πρόσφατα σημειώθηκαν κρούσματα δεκάδων βιασμών: οι γυναίκες ναρκώνονταν με σπρέι και βιάζονταν ενώ κοιμούνταν, και την επόμενη μέρα βλέποντας ότι τους έλειπε το εσώρουχο, νόμιζαν ότι ασέλγησε πάνω τους ο σατανάς. Αυτό το γεγονός είναι βέβαια θλιβερό (όχι μόνο ο καθαυτό βιασμός, αλλά και το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι καταπιέστηκαν τόσο ώστε έφτασαν στο σημείο αυτό για να ικανοποιήσουν τις σεξουαλικές ανάγκες τους, και η τραγικά γελοία αφέλεια των γυναικών που θεωρούν ότι ο σατανάς είναι υλικό πλάσμα με σεξουαλικές επιδόσεις), από την άλλη όμως η εγκληματικότητα στον "έξω κόσμο" είναι πολύ πιο διαδεδομένη και πολύ πιο κτηνώδης: άλλωστε "εκεί έξω" υπάρχουν και πολύ περισσότεροι πειρασμοί, λόγω της αφθονίας των αγαθών και τις τεράστιας ανισότητας στην κατανομή πλούτου. Όλα αυτά αποτελούν τροφή για ατελείωτες συζητήσεις.
Εν προκειμένω όμως θέλω να εστιάσω σε κάτι άλλο: στον τρόπο που βιώνουν οι άνθρωποι αυτοί τη θρησκεία.
Είμαι άθεη και βρίσκω τη θρησκεία περιττή, περιοριστική και δυνάμει επικίνδυνη. Ωστόσο κάνω διάκριση ανάμεσα στις διάφορες θεολογίες, στις διάφορες θρησκείες, στις διάφορες θρησκευτικές κοινότητες, στους διάφορους πιστούς. Μπορεί να απορρίπτω τη θρησκεία, αλλά σέβομαι τη γνήσια πνευματική αναζήτηση και σέβομαι τους ανθρώπους που είναι συνεπείς στις αρχές και τις πεποιθήσεις τους.
Οι Μεννονίτες βασίζουν τον τρόπο ζωής τους στην Καινή Διαθήκη και ιδιαίτερα στην επί του όρους ομιλία. Όπως όλοι οι Αναβαπτιστές, αρνούνται τον νηπιοβαπτισμό: βαπτίζουν μόνον ενήλικες. Δεν κάνουν προσηλυτισμό. Πιστεύουν ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να είναι ελεύθερος να επιλέξει το θρήσκευμά του. Υποστηρίζουν τον διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας. Οι ιερείς τους δεν αμείβονται με χρήματα ούτε με άλλα υλικά αγαθά. Το υψηλότερο αξίωμα στην ιεραρχία είναι εκείνο του επισκόπου. Κάθε κοινότητα έχει έναν επίσκοπο. Για να γίνει κανείς επίσκοπος πρέπει να είναι άντρας, βαπτισμένος, παντρεμένος, με παιδιά, και να έχει διακριθεί ως πατέρας και οικογενειάρχης. Οι επίσκοποι ντύνονται όπως όλοι και εργάζονται εξίσου σκληρά.
Βλέπω αυτούς τους απλούς και συνεπείς ανθρώπους, βλέπω και την τοπική μας εκδοχή του χριστιανισμού, τη γνωστή μας ορθοδοξία. Οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι βαπτίζουν τα νήπια, εντάσσοντάς τα στους κόλπους της πριν να είναι σε θέση να αντιληφθούν τι σημαίνει αυτό και να αποφασίσουν μόνα τους. Διατείνονται ότι οφείλουμε όλοι να ενταχθούμε στο θρήσκευμά τους και ενοχλούνται τρομερά όταν αυτό δεν συμβαίνει. Παρεμβαίνουν στην κρατική πολιτική και χρησιμοποιούν τους κρατικούς μηχανισμούς προς όφελός τους. Οι ιερείς αμείβονται για να ασκήσουν το λειτούργημά τους. Η εκκλησία διαθέτει τεράστιο πλούτο, διαχειρίζεται περιουσίες, κερδοσκοπεί με κάθε τρόπο. Υπάρχει ιεραρχία τύπου πυραμίδας, με τον πατριάρχη στην κορυφή, και τα αξιώματα τονίζονται με χρυσοποίκιλτα άμφια. Οι εκκλησίες είναι φορτωμένες με φανταχτερά στολίδια και πολύτιμα κτερίσματα.
Βλέπω τους μεν, βλέπω και τους δε, και αναρωτιέμαι:
Ποιοι άραγε είναι αληθινοί χριστιανοί;
Αν βέβαια υποθέσουμε ότι χριστιανός είναι κάποιος που ζει σύμφωνα με το πνεύμα των διδαχών του Ιησού. Φαίνεται όμως ότι δεν είναι αυτό: χριστιανός είναι απλώς όποιος το δηλώσει. Και στην Ελλάδα, ως γνωστόν, είσαι ό,τι δηλώσεις...
EDIT 23-9-09: Βλέπω ότι με το άρθρο μου δημιούργησα την εντύπωση πως θέλω να εκθειάσω τους Μεννονίτες και τον τρόπο ζωής τους, ενώ δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Θέλησα απλώς να καταδείξω την ασυνέπεια και την υποκρισία πολλώ χριστιανών ορθόδοξων, τόσο κληρικών όσο και υποτιθέμενων πιστών, μέσα από την αντίθεσή τους με την συνέπεια των Μενοννιτών. Αυτό δεν σημαίνει ότι επικροτώ τα πιστεύω των Μεννονιτών, κάθε άλλο. Αλλά με τον τρόπο που εκφράστηκα έδωσα λαβή για παρεξηγήσεις.
Διευκρινίζω λοιπόν τώρα ότι δεν ήταν πρόθεσή μου να πλέξω το εγκώμιο των Μεννονιτών. Ο απομονωμένος τρόπος ζωής τους μου φαίνεται τρομερά καταπιεστικός και απάνθρωπα περιοριστικός. Τα μέλη της κοινότητας στην ουσία δεν έχουν εναλλακτικές δυνατότητες στη ζωή τους, ούτε ενημερώνονται για την ύπαρξη τέτοιων δυνατοτήτων. Το μόνο που βρίσκω σωστό είναι η συνέπειά τους ως προς τα πιστεύω τους.
20 σχόλια:
Έχουν χάρη αυτοί οι γραφικοί, που βρίσκονται στην άλλη άκρη της Γης. Αν ζούσαν εδώ και χαλούσαν την πιάτσα, θα τους είχε εξαφανίσει η ... αγάπη του Χριστού.
Φαντάσου αγησία να είμαστε εξίσου γραφικοί, στην άλλη άκρη της γης όπως λες, με διαφορετικά μάλλον ανάποδα ή αόρατα χαρακτηριστικά.
συνδιασμός πουριτανισμού και σκέψης του Μάο...
λυπάμαι δε θα πάρω...
Απαράδεκτο. Μπορεί να υποστηρίζουν την θρησκευτική ελευθερία, αλλά το μέσο παιδί που μεγαλώνει έτσι και πιθανότατα θα ζήσει για όλη του τη ζωή έτσι, τι θα κάνει; Όλοι αυτοί οι σκληροί κανόνες για να τηρούνται θα έχουν κάποια αντίποινα (σωματικά [ή] και ψυχικά). Πολύ ωραία τακτική, να μεγαλώνεις τα παιδιά σου ξυλοκοπώντας τα και κάνοντας τους πλύση εγκεφάλου και μετά να υποστηρίζεις ιδέες για να δικαιολογηθεί το αδικαιολόγητο. Τέτοιες πεποιθήσεις ανήκουν στη σφαίρα του θρησκευτικού παραλήρισμού, και εκεί πρέπει να παραμείνουν.
Πραγματικά, κι εγώ βρίσκω τρομερά ακραίο και περιοριστικό τον τρόπο ζωής τους. Λυπάμαι τα παιδιά που μεγαλώνουν με τόσο περιορισμένες επιλογές.
Εκτιμώ τη στάση τους σε ορισμένα θέματα, συνολικά όμως μπορώ να πω πω ούτε κι εγώ θα πάρω.
Ο βασικός λόγος που θέλησα να αναφερθώ στους Μεννονίτες δεν ήταν για να τους πλέξω το εγκώμιο (διαφωνώ ριζικά με τον τρόπο ζωής τους), αλλά για να τονίσω με την αντίθεση ορισμένα κουσούρια του "ημέτερου" ιερατείου.
Τι να προτιμήσει κανείς; Τους αμόρφωτους κάφρους ή τους αμόρφωτους υποκριτές κάφρους; Το δίλημμα δεν διαφέρει και πολύ από το Ή φίδι να σε τσιμπήσει ή γάιδαρος να σε λαγγέψει! Ή ακόμα πιο αφαιρετικά:
Ύπαρξη Ανύπαρκτων Θεών = Ύπαρξη Ανύπαρκτων Διλημμάτων.
Batcic, κατά βάθος έχεις δίκιο: πάρε τον ένα και χτύπα τον άλλον. Μόνο που η υποκρισία με ενοχλεί πάρα πολύ.
Αν σε λαγγέψει γάιδαρος τουλάχιστον μπορεί να επιβιώσεις, ενώ αν σε τσιμπήσει φίδι...
Αόρατη Μελάνη η υποκρισία με ενοχλεί και εμένα ιδιαιτέρως! Μόνο που καμιά φορά, επειδή ακριβώς επιβάλλεται από τον περίγυρο, ενδέχεται να κάνει καλό!
Και εξηγούμαι: Π.χ. αν ο προϊστάμενος είναι κακός απέναντι στους υφιστάμενους, θεωρώ ότι είναι προτιμότερος ένας κακός προϊστάμενος ο οποίος το παίζει καλός κρατώντας τα προσχήματα, επειδή προσπαθεί να είναι αρεστός για ίδιον όφελος. Η έννοια "κρατάω τα προσχήματα" εμπεριέχει σίγουρα υποκρισία!
Στο ερώτημα σου τώρα, ΟΧΙ, δεν υπάρχουν πραγματικοί χριστιανοί στην Ελλάδα! Sorry για τη γενικότητα που θα ξεστομίσω τώρα, αλλά όσο πιο χριστιανός είσαι, τόσο και πιο μισαλλόδοξος θα γίνεσαι (βάσει του εγχειριδίου της Αγίας Γραφής). Τι προτιμάω εγώ από τα δύο; Τους υποκριτές χριστιανούς. Ή για να ακριβολογήσω, τους ξεθυμασμένους χριστιανούς! Όσο πιο ξεθυμασμένοι και αδιάφοροι για τα μισαλλόδοξα μηνύματα του βιβλίου τους, τόσο το καλύτερο!!!
Τέλος, μην υποτιμάς τα προσόντα του γαϊδάρου!!! :-p
Έχεις κάποιο δίκιο - και όχι μόνο για τον γάιδαρο! :-D
Κοίτα, δεν γνωρίζω από κοντά τους Μεννονίτες. Υποθέτω ότι θα έχει λογής-λογής κοινότητες, περισσότερο ή λιγότερο μισαλλόδοξες. Ωστόσο το γεγονός ότι δεν ανακατεύουν κράτος με εκκλησία, δεν κάνουν προσηλυτισμό και δεν βαπτίζουν νήπια το βρίσκω πολύ θετικό. Live and let live - σε αντίθεση με τους ΧΟ που δεν αφήνουν να υπάρξει άλλος στα χωράφια τους.
Οι εντόπιοι καραγιόζηδες πουλάνε πνευματικά φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Ίσως να μην είναι στ' αλήθεια μισαλλόδοξοι (μια που δεν πιστεύουν καν αυτά που λένε) αλλά ωθούν το ποίμνιό τους στη μισαλλοδοξία και προβάλουν έναν τάχα δήθεν ασκητικό τρόπο ζωής - ενώ οι ίδιοι κοιτάνε να γεμίσουν όσο προλαβαίνουν την κοιλιά τους.
το οτι δε βαφτίζουν νήπια είναι τελείως άστοχο σαν επιχείρημα υπέρ τους. αφού τα παιδιά ζουν εκεί αποκομμένα και δε μπορούν να διαλέξουν (αφού είτε δεν έχουν δει το διαφορετικό είτε αυτό τους παρουσιάζεται ως λάθος/σατανικό/κλπ - βλέπε πλύση εγκεφάλου), ε συγνώμη, τι να το κάνω που δε τα βαφτίζουν στα 3 αλλά στα 23 ξερωγω; το ίδιο πράμα είναι, μη σου πω οτι προτιμώ μια τυπικη βάφτιση αλλά το παιδί να μένει στον πραγματικό κόσμο (και όχι στην θρησκόληπτη-χριστιανοταλιμπάν 18ου αιώνα αποκομμένη κοινότητα στη μέση του πουθενά). άσε που για να φύγει κάποιος από τέτοιες κοινότητες, συνήθως πρέπει να αποκοπεί από όλους τους συγγενείς και φίλους που μέχρι τότε είχε. είναι πολύ σκληρό αυτό, πολύ οριστικό και σε καμία περίπτωση δε συγκρίνεται με κάποιον πχ έλληνα που μπορεί να ζει τη ζωή του χωρίς να έχει ταυτόχρονα να δει τη μάνα του είκοσι χρόνια γιατί δεν παει στην εκκλησία.
lisp, συμφωνώ ουσιαστικά με όλα όσα λες. Δεν υποστηρίζω τον τρόπο ζωής των Μεννονιτών.
Απλώς σιχαίνομαι την υποκρισία των "δικών μας" υποτιθέμενων χριστιανών, που κάνουν εμπόριο και πολιτική στο όνομα του πνεύματος, και βρήκα αυτόν τον τρόπο να το εκφράσω.
Αξιοποιούν την τεχνολογία επιλεκτικά, μηχανοκίνητα οχήματα έχουν αλλά όχι με λάστιχα... Μηχανικά ρολόγια θα έχουν αλλά όχι ψηφιακά (του διαβόλου!) Θα παίρνουν και κανένα χάπι για την ελονοσία, θα ενεσάρουν και κανένα αντιβιοτικά για μολύνσεις κτλ. Η ιδανική περιγραφή μιας οπισθοδρομικής κοινωνίας, για να μπορούν κάποιοι να την ελέγχουν...
Υπάρχουν και οι Amish στις ΗΠΑ, έχουν μεν αμάξια, αλλά δεν τα οδηγούν οι ίδιοι, προσλαμβάνουν άπιστους ως σοφέρ :-)
Όντως δεν είναι πρότυπο ανάπτυξης και προόδου! Δεν είναι το ιδανικό μου οι Μεννονίτες (ο θεός να μας φυλάει:-), απλά τους βρήκα τουλάχιστον συνεπής με τα πιστεύω τους, σε αντίθεση με τους εντόπιους καραγκιόζηδες. Αν και τα επιχειρήματα ορισμένων σχολιαστών σχεδόν με έπεισαν να αλλάξω γνώμη. Τουλάχιστον οι δικοί μας, με τις μπίζνες που κάνουν, προωθούν την οικονομία του τόπου!
Αυτό με τους άπιστους σωφέρ δεν το ήξερα, καλό! Αυτό κι αν είναι υποκρισία!
Πολύ καλό το άρθρο και τα σχόλια, έτσι απομονωμένοι σαν τους Μεννονίτες ζουν και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Κηρύττουν την πίστη τους σε όλους αλλά παρέα κάνουν μόνο μεταξύ τους, για ν’αποφύγουν τους πειρασμούς και την αμαρτία.
Στο θέμα του προσηλυτισμού, πάντως, οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν διαμετρικά αντίθετη προσέγγιση από τους Μεννονίτες! Και όσο για την απομόνωση, δεν νομίζω ότι ζουν τόσο απομονωμένα. Μπορεί να περιορίζουν τις κοινωνικές συναναστροφές εν γένει στον δικό τους κύκλο, αλλά ζουν ενταγμένοι σε ευρύτερες κοινωνικές ομάδες, μέσα σε πόλεις, συγχρωτίζονται με ανθρώπους άλλων θρησκευμάτων και ιδεολογιών.
Βλέπω ότι με το άρθρο μου δημιούργησα την εντύπωση πως θέλω να εκθειάσω τους Μεννονίτες και τον τρόπο ζωής τους, ενώ δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Θέλησα απλώς να καταδείξω την ασυνέπεια και την υποκρισία πολλώ χριστιανών ορθόδοξων, τόσο κληρικών όσο και υποτιθέμενων πιστών, μέσα από την αντίθεσή τους με την συνέπεια των Μενοννιτών. Αυτό δεν σημαίνει ότι επικροτώ τα πιστεύω των Μεννονιτών, κάθε άλλο. Αλλά με τον τρόπο που εκφράστηκα έδωσα λαβή για παρεξηγήσεις.
Διευκρινίζω λοιπόν τώρα ότι δεν ήταν πρόθεσή μου να πλέξω το εγκώμιο των Μεννονιτών. Ο απομονωμένος τρόπος ζωής τους μου φαίνεται τρομερά καταπιεστικός και απάνθρωπα περιοριστικός. Τα μέλη της κοινότητας στην ουσία δεν έχουν εναλλακτικές δυνατότητες στη ζωή τους, ούτε ενημερώνονται για την ύπαρξη τέτοιων δυνατοτήτων. Το μόνο που βρίσκω σωστό είναι η συνέπειά τους ως προς τα πιστεύω τους.
Η συνέπεια ως προς τα πιστεύω κάποιου και ως προς κάποια συστήματα αξιών του είναι καλό πράγμα.
Αλλά δεν θα πρέπει να καταπιέζεις άλλους ή να καταπιέζεσαι από άλλους.
Και στην προκειμένη δεν νομίζω ότι μπορώ να δω κάτι καλό.
Ναι ,όπως είπα,ωραία η συνέπεια,όμως ο άνθρωπος που θα φέρεις στον κόσμο,και τυχαίνει να είναι παιδί σου,ο άντρας ή γυναίκα με τι δικαίωμα θα τον κλείσεις μέσα στα πλαίσια κάποιου συγκεκριμένου τρόπου ζωής;Στερώντας του ,την δυνατότητα επιλογής μιας ζωής του 21 αιώνα;
Ναι ίσως κάποιος θα ήθελε τέτοια ζωή,μίας κοινότητας τύπου αγρότη 18 αιώνα πχ,παρόλα αυτά κάποιος μπορεί να θέλει και να έχει και τις δυνατότητες να σταδιοδρομήσει σε κλάδους και χώρους του 21 αιώνα.Με ότι συνεπάγεται.
Οπότε λοιπόν,δεν υπάρχει κάποιο κομμάτι του εαυτού μου που να βλέπει κάτι καλό σε αυτό,ακόμη και ως προς το θέμα των συνεπειών.
Ούτε εγώ βλέπω τίποτε καλό στους Μενονίτες. Προτιμώ τους ασυνεπείς Χριστιανούς.
Δεν είναι ότι θέλω οι Χριστιανοί να αρχίσουν να ζουν με συνέπεια προς την πίστη που δηλώνουν. Θέλω να συνειδητοποιήσουν την ασυνέπειά τους, να συνειδητοποιήσουν ότι επί της ουσίας ΔΕΝ είναι Χριστιανοί, και να πάψουν να δηλώνουν Χριστιανοί, αφού ουσιαστικά ήδη δεν είναι.
Εμένα μου φάινεται περίεργο που δεν βλέπει κανείς τίποτε καλό !
Δημοσίευση σχολίου