Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΡΙΖΕΣ

Στο προηγούμενο ποστ, ένας σχολιαστής με ψέχθηκε διότι δεν έχω γράψει τίποτε, λέει, για την οικονομική κρίση που μαστίζει τον τόπο.

Εν πρώτοις βεβαίως κολακεύτηκα. Δεν είναι και λίγο να σε θεωρούν τόσο σημαντικό άτομο ώστε να κρίνουν ότι οφείλεις να σχολιάζεις άπαντα τα της επικαιρότητας θέματα. Εν δευτέροις μου πέρασε από το μυαλό να τον παραπέμψω στον υπότιτλο του μπλογκ μου, και θυμήθηκα για άλλη μια φορά ότι ξέχασα να θυμηθώ να προσθέσω στο sidebar εκείνο το εικονίδιο που λέει "μη ενημερωτικό μπλογκ - δε συμμετέχουν δημοσιογράφοι". Να θυμηθώ να το κάνω.

Εν τέλει όμως υπέκυψα στον πειρασμό της δόξας και αποφάσισα να γράψω κάτι κι εγώ, βρε αδελφέ, για την οικονομική κρίση: στο τέλος-τέλος όλοι γράφουν, γιατί όχι κι εγώ;

Λοιπόν συζήτησα το θέμα διεξοδικά πρώτα με μια φίλη μου άνεργη και στη συνέχεια με την κομμώτριά μου. Όσοι εξ υμών ανθυπομειδιούν παρακαλούται να αναλογισθούν ότι τα άτομα ήταν από τα πλεον κατάλληλα: μία άνεργη και μία επιχειρηματίας, ακριβώς αυτοί που περιμένουμε ότι θα ζουν την κρίση στο πετσί τους - και πράγματι. Είχαν πολλά να μου μεταφέρουν από συζητήσεις με δικούς. Είμαι σε θέση να βεβαιώσω, φερ' ειπείν, ότι ο συμπαθής κλάδος των φορτηγατζήδων επλήγη σοβαρά. Μια που δεν κινείται το εμπόριο, δεν γίνονται πολλές μεταφορές και δεν υπάρχουν δουλειές για οδηγούς. Η πληροφορία από προφορικές επικοινωνίες με άτομα του χώρου. Στο δε κομμωτήριο, η δουλειά έχει σπάσει. Ενώ παλιότερα οι κυρίες χτενίζονταν δύο φορές την εβδομάδα, τώρα χτενίζονται μία. Ενώ άλλοτε ανανέωναν τη βαφή τους στις δύο εβδομάδες, τώρα το κάνουν στις τρεις. Αλλά δε σταμάτησαν να πηγαίνουν κι ολότελα. Πράμα που σημαίνει ότι μάλλον έχουν να φάνε, ακόμη και να πληρώσουν τη ΔΕΗ, διαφορετικά μάλλον δε θα δίνανε τα λεφτά τους σε μες και περμανάντ, ούτε καν μια φορά το μήνα.

Κατόπιν ωρίμου σκέψεως και αναλύσεως λοιπόν, καταλήξαμε αμφότερες και οι τρεις στο κάτωθι συμπέρασμα: ο πλέον αξιόπιστος δείκτης της εθνικής οικονομίας είναι το μήκος της λευκής ρίζας που φαίνεται κάτω από τα βαμμένα μαλλιά.

Όσο οι ρίζες είναι ίδιο χρώμα με το υπόλοιπο μαλλί, όλα παν καλά.

Όταν αρχίζουν και δείχνουν ελεύθερες το φυσικό τους χρώμα, υπάρχει κρίση.

EDIT: Παρέλειψα να πω ότι μια γνωστή μου αρχιτέκτων έχει κάνει στροφή καριέρας και έγινε δασκάλα χορού. Έχει πολλούς μαθητές, και στις αίθουσες χορού κάθε μέρα γίνεται χαμός από κόσμο. Προφανώς λοιπόν ο κόσμος δεν έχει να χτίσει σπίτια, και βγαίνει να χορέψει για να ξεδώσει και να ξεχάσει την πίκρα του.

Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι η φτώχεια θέλει καλοπέραση.

9 σχόλια:

aerostatik είπε...

να ερευνήσετε και τη συχνότητα της ονυχοπλαστικής παρακαλώ...

Idom είπε...

Αγαπητή Αόρατη!

Σε ψέγω γιατί δεν έχεις ασχοληθεί με τις κράμβες.
Ξέρεις πόσο σοβαρό θέμα είναι οι κράμβες;
Πότε θα σχοληθείς με τις κράμβες, ε;

Idom

Idom είπε...

Λαμβάνοντας υπ' όψη ότι έχουμε σοσιαλισμό, δεν έχουμε λεφτά, χορεύουμε ελλείψει άλλης διασκέδασης και ότι εξαγριώνουμε τους δυτικούς καπιταλιστές,
νομίζω ότι μπορούμε να πούμε ότι

Κούβα γίναμε!

Idom

george είπε...

"Πουλάω νεφρό πληρ.69......." αγγελλία απο επαρχιακή εφημερίδα,αν σας λέει κάτι...!!

Αόρατη Μελάνη είπε...

Αεροστάτικ, του χρόνου που θα ξαναπάω στο κομμωτήριο!

Ίδομ, μην παίρνεις πολύ θάρρος! Άλλο κρίση, άλλο κράμβη! Hasta siempre!

Γιώργο, χαίρομαι που σε βλέπω κι από εδώ! Η αγγελία σου θυμίζει τριτοκοσμικό θρίλερ, είναι αυθεντική? Αν έχεις φωτοαντίγραφο του αποκόμματος στείλτο να το ποστάρω.

Ασυγχώρητη είπε...

Χαχαχα! Τέλειο!

Εγώ σκέφτηκα άλλες..τρίχες.

Θα πω στην αισθητικό μου να κάνει τσαρτς με τις αποτριχώσεις το 2009-2010 σε σχέση με αυτές του 2008-2009. :P

Αόρατη Μελάνη είπε...

Ιδού ο σύνδεσμος για την είδηση που αφορά τον πατέρα που πουλά νεφρό και μάτι: http://www.zougla.gr/news.php?id=46788

Η είδηση προβλήθηκε και σε τοπικό κανάλι του Κιλκίς και μοιάζει να είναι αληθινή.

Άθεος είπε...

Τις μέρες αυτές διάβασα ένα σωρό αναλύσεις.
Με ζάλισαν. Υπάρχει κρίση, όχι δεν υπάρχει, όχι όλα είναι φτιαχτά!
Ειλικρινά, το μέτρο της άσπρης ρίζας, ούτε που μου πέρασε από το μυαλό!
Υπέροχος ο σαρκασμός σου Μελάνη!

Squeaky είπε...

Ωχ! Κι εγώ που έχω να πάω έξι μήνες στον κουρέα μου, μάλλον πρέπει να ανησυχήσω...

Πτωχός, πλήν όμως τίμιος.
(Κι ακούρευτος)