Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2015

ΜΙΚΡΟ ΝΕΚΡΟΣΥΛΟ



Τηλεφώνημα για μπλαμπλά, 8 Γενάρη 2015

...
- Έλα μαρή τι κάνεις; Τηγανίζεις σαρδέλες;
- Έβγαλε λιακάδα και απλώνω μπουγάδα.
- Δεν ετοιμάζεις την καραβάνα του στρατιώτη;
- Έφυγε χτες, γυρνά μεθαύριο. Έχω μια ντάνα κατσαρολικά στο νεροχύτη.
- Ωραία! Οπότε να μιλήσουμε για πολιτική.
- Μόνο μη με ρωτήσεις τι θα ψηφίσω. Γιατί αν τολμήσεις, θα σε ρωτήσω κι εγώ.
- Ναι ρε γαμώτο. Εκεί που λες, πιο δύσκολο δεν γίνεται....
- Πώς τα καταφέρνουν κάθε φορά;
- Ποτέ δεν ήμουν πιο κοντά στο ψευτοδίλημμα "να ψηφίσω αυτόν για να μη βγει ο άλλος".
- Και μάλιστα ισχύει και προς τις δύο κατευθύνσεις.
- Χέστο, άλλο θέμα.
- Όπως;
- Διεθνείς ειδήσεις;
- Θες να σχολιάσουμε τη φρίκη;
- Και τι να πούμε, τα προφανή;
- Ξέρεις τι με φρικάρει πιο πολύ; Αυτό που βγαίνει ο καθένας με της ψωλής του το χαβά.
- Ναι ξέρω, η καπήλευση. Κι εμείς αυτό κάνουμε βέβαια, καπηλευόμαστε. Σάματις τους ξέραμε τους ανθρώπους;
- Δε θρηνούμε μόνο τους ανθρώπους, θρηνούμε την ελεύθερη έκφραση, λέει, και τέτοια. Λιμπερτέ, εγκαλιτέ και δε συμμαζεύεται.
- Ξέρεις; Όταν άκουσα πυροβολισμοί, δώδεκα νεκροί σκιτσογράφοι, φανατικοί θρησκόληπτοι, εξάνεστην βεβαίως, η ελεύθερη έκφραση, πολιτισμός και τέτοια... Αλλά ήταν όλο πάνω απ' το λαιμό. Μετά διαβάζω, σκότωσαν τον Βολενσκί. Κι αρχίζω να φωνάζω, όχι ρε πούστη μου, καθίκια, κόπανοι, ξεφτίλες, ανεγκέφαλοι...
- Μου λέει κάτι το όνομα;
- Μπορεί εσύ στο μυαλό σου να τον λες Βολίνσκι. Βαβέλ δε διάβαζες εσύ; Παραπέντε;
- Παραπέντε, βέβαια.
- Ε τότε τον ξέρεις. Απλά δεν ξέρεις ότι τον ξέρεις.
- Αυτό, αυτό το έχω μονίμως με τους κομιξάδες.
- Ένας που έκανε ασπρόμαυρα, κοφτερά, σαρκαστικά. Τσάκιζε κόκαλα, δεν άφηνε τίποτα όρθιο. Ετών ογδόντα πλέον. Κάπως ψευτοπαρηγοριέσαι. Λες, έπεσεν ηρωικώς εις το καθήκον. Πλήρης ημερών και έργων, τέλος πάντων αρκετά πλήρης. Ποιος ξέρει, αν δεν τον καθάριζαν έτσι, μαύρα στερνά θα είχε με τη σύνταξη της ένωσης σκιτσογράφων, λέμε τώρα.
- Ογδόντα χρονών άνθρωπος, ναι, το σκέφτηκα όταν το άκουσα. Οι άλλοι όμως; Σαράντα, πενήντα χρονών...
- Το άλλο που με ψευτοπαρηγορεί είναι ότι και οι ίδιοι θα διασκέδαζαν με την καπήλευση του θανάτου τους. Τέτοιοι άνθρωποι ήταν.
- Ιερόσυλοι.
- Έχω κάτι παλιά τεύχη σε κούτες στην αποθήκη. Παραπέντε, Βαβέλ, κάνα δυο από την Επόμενη μέρα. Όχι πως τον ήξερα, και πάλι. Σάμπως είχαμε και καλημέρα; Αλλά να, σα να μου πήραν ένα κομμάτι της ζωής μου.

...
- Δε λέμε για τις εκλογές καλύτερα;

10 σχόλια:

Stelios Frang είπε...

Το αντιγράφω για το δικό μου blog και άνευ ευλογίας του παπά :-P

EvanT είπε...

Pas mal, pas mal! Ειδικά το "έλα μαρή" υπέροχο, αλλά περίμενα τη συζήτηση πιο βουκολική. :)

Αόρατη Μελάνη είπε...

Παραδόξως, η συζήτηση είναι αυθεντική, δεν επινόησα τίποτα. Με τη φίλη μου αυτή μιλάμε έτσι για πλάκα.

Kastor είπε...

Την ύπαρξη θεού ή την δέχεσαι είτε δεν την δέχεσαι, διότι ούτε η ύπαρξη ούτε η ανυπαρξία του, αποδεικνύεται!Όμως αυτό το θέμα δεν έχει, κατά την γνώμη μου, καμία σημασία. Σημασία και μάλιστα μεγάλη έχει το γεγονός ότι υπάρχει ο άνθρωπος. Το ερώτημα που τίθεται, λοιπόν, είναι τι κάνουμε ως άνθρωποι. Πρώτοι απ΄ όλους απάντηση έχουν δώσει οι Έλληνες. Η ελληνική φιλοσοφία, προϊόν του ορθολογισμού, της λογικής, αποτελεί την βάση του συγχρόνου πολιτισμού μας.
Οι άνθρωποι δια της λογικής προσδιορίζουν τους κώδικες ηθικής και συμπεριφοράς και δεν χρειάζονται κανέναν θεό.
Η ελληνική θεολογία δεν είναι κλασική θρησκεία. Οι Έλληνες θεοί έχουν ιδιότητες που τους έδωσαν οι δημιουργοί τους, είναι δηλαδή φορείς των ανθρωπίνων ιδιοτήτων καλών και κακών. Είναι θεοί ανήθικοι, μεροληπτούν, αδικούν και δεν είναι πηγή ηθικής. Η ηθική των Ελλήνων πηγάζει από τον πολιτισμό τους. Ο Οιδίπους όταν διαπιστώνει ότι διέπραξε πατροκτονία και αιμομηξία αυτοτιμωρείται , αν ήταν χριστιανός θα τα έλεγε με τον πνευματικό του και τέλος.
Οι πιστοί είναι ηθικοί από φόβο θεού, οι Έλληνες εκ πολιτισμού.
Για ζητήματα που δεν αποδεικνύονται κρατάνε πισινή όπως η ζωή μετά. (Άδης κ.λ.π.δίχως όμως απειλή αιωνίας τιμωρίας)
Βεβαίως υπάρχει και ο Επίκουρος που εκφράζει σαφώς άποψη.
Η ζωή μετά υπάρχει όσον οι επιζώντες αναφέρονται στους μακαρίτες, όπως εδώ που αναφέρομαι στον Επίκουρο.
Σε όσους, λοιπόν, δέχονται την ύπαρξη θεού δεν μπορώ να αποδείξω, δια της λογικής, το αντίθετο. Όταν όμως δίδουν ιδιότητες σ΄ αυτόν τον θεό τότε τον δημιουργούν όπως θα ήθελαν να είναι και τότε εκφράζω την αντίθεσή μου. Πως ξέρετε ότι είναι ελεήμων, φιλάνθρωπος, δίκαιος κ.λ.π.; Με αυτήν την έννοια ο θεός είναι δημιούργημα του ανθρώπου!!
Η επικρατούσα θρησκεία, το ελληνορθόδοξο δόγμα, τυγχάνει να μισθοδοτεί το προσωπικό της από τον κρατικό προϋπολογισμό. Μιλάμε για την φορολογία όλων των Ελλήνων, δηλαδή, και πιστών άλλων δογμάτων, θρησκειών αλλά και αθέων. Νομίζω ότι έτσι μισθοδοτούνται και οι μουσουλμάνοι ιερείς της Θράκης λόγω της συνθήκης της Λωζάνης.
Άλλα δόγματα, όπως οι παλαιοημερογίτες (γΧΟ= γνήσιοι ΧΟ, οποία αλαζονεία) , αν και ολιγότεροι, συντηρούν την εκκλησία τους από τις εισφορές των πιστών. Κατά συνέπεια, η επίσημη ορθόδοξη εκκλησία μπορεί να το κάνει ευκολότερα, αφού είναι η πολυπληθέστερη ομάδα στην χώρα μας, δίχως να επιβαρύνει και τους μη πιστούς σε αυτήν.
Η εικόνα της ορκωμοσίας της κυβέρνησης και της βουλής παρουσία της εκκλησιαστικής ηγεσίας , εξελίσσεται σε μία γραφική διαδικασία. Θα συμφωνούσα να εξακολουθεί να γίνεται αυτό αν υπήρχε αποτέλεσμα ώστε να μην έφτανε η χώρα στην σημερινή κατάσταση. Τώρα όμως προτείνω αυτό να καταργηθεί αφού δεν έφερε αποτέλεσμα.

Kastor είπε...

Τον καλύτερο διαχωρισμό κράτους από εκκλησία τον έκανε ο Χριστός “τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ”.
Βέβαια οι πιστοί τα γνωρίζουν όλα. Ότι δεν έχει αποκαλύψει η επιστήμη, μην στενοχωριέστε, τα έκανε ο Θεός. Όσον όμως η επιστήμη φθάνει στην αλήθεια λιγοστεύουν τα κενά γνώσης. Αυτά λοιπόν ανήκουν στον Θεό. Μπορούμε να μιλάμε , δηλαδή, για Θεό του κενού!!
Οι ορθολογιστές όμως, οι Έλληνες , λέμε “έν οίδα, ότι ουδέν οίδα” και “γηράσκω αεί διδασκόμενος”, ακόμα λέμε ότι ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος για όλα “ πολλά τα δεινά , ουδέν ανθρώπου δεινότερον..”.
Οι θρησκείες είναι μορφή εξουσίας που γεμίζει τον άνθρωπο, τον πιστό, με ενοχές. Ορίζει σαν ενοχές τις κοσμικές απολαύσεις, διότι ο άνθρωπος θα τις διαπράξει αλλά μετά πρέπει να νοιώθει ένοχος.
Οι θρησκείες, όπως οι περισσότερες κοσμικές εξουσίες, χρειάζονται το αντίπαλο δέος , για να έχουν να σε σώσουν από αυτό.
Ο χριστιανισμός σε σώζει από τον διάβολο (ο τον Δία βάλλων). Ποιός τον δημιούργησε όμως; Ο ποιητής ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων, αν δεν του άρεσε ας μην τον ποιούσε. Αλλά είπαμε, το αντίπαλο δέος είναι χρήσιμο.
Η ενασχόληση με τα του Θεού καθιστά τον άνθρωπο μοιρολάτρη, δηλαδή όπως τον θέλουν οι κάθε μορφής εξουσίες.
Καμία θρησκευτική εκδοχή δεν αποδέχεται τις άλλες. Η κάθε μια θεωρεί εαυτήν ορθή και τους άλλους πεπλανημένους. Αυτό διχάζει τους ανθρώπους οι οποίοι με βάση το θρησκευτικό πιστεύω φθάνουν μέχρι πολέμου, διότι οι δογματικές τους διαφορές δεν γεφυρώνονται. Όταν όμως λειτουργεί η λογική, οι λογικές διαφορές μπορούν συμβιβάζονται. Έτσι οι άνθρωποι κάνουν Ολυμπιάδες, πολιτιστικές ανταλλαγές, ΟΗΕ, ΕΕ , γάμους κ.λ.π. Η Ελληνική φιλοσοφία, η φιλοσοφία του ορθολογισμού, ενώνει τους ανθρώπους . Μία φιλοσοφία που ενώνει αυτό είναι ΑΓΑΠΗ.

Kastor είπε...

Όλα αυτά αφορούν το άθεο πρωθυπουργό μας....

Kastor είπε...

Αυτά......

Αόρατη Μελάνη είπε...

Καλημέρα Κάστορα, ευχαριστώ για τα σχόλια!

Κάποιες παρατηρήσεις:

1. Η ανυπαρξία ορισμένων θεών αποδεικνύεται. Για την ακρίβεια, μπορεί να αποδειχθεί η ανυπαρξία όλων των θεών όλων των γνωστών θρησκειών, διότι οι ιδιότητες που τους αποδίδονται αντιφάσκουν με την πραγματικότητα. Από εκεί και μετά δεν απομένουν και πολλοί θεοί για να ασχολούμεθα μαζί τους!

2. Κανείς δεν είναι ηθικός από φόβο. Ο φόβος μπορεί μόνο να καθορίσει τη συμπεριφορά μας, όχι τις αρχές μας.

3. Προσωπικά δεν νιώθω την ανάγκη να αναγάγω στους αρχαίους Έλληνες καθετί το ηθικό και το ανώτερο. Επιλέγω αξίες ζωής με κριτήριο το κατά πόσον συμβάλλουν στην ευτυχία μου και στην αρμονική μου συνύπαρξη με τους συνανθρώπους μου. Το αν είχαν και οι Έλληνες ή οι Ρωμαίοι ή οι Κινέζοι ή οι Ινδοί τέτοιες αξίες ποσώς με απασχολεί - και εν πάσει περιπτώσει αυτό μπορεί να ενδιαφέρει έναν κοινωνιολόγο / ανθρωπολόγο / ιστορικό που μελετά τους λαούς και τα ήθη τους, αλλά δεν ενδιαφέρει έναν άνθρωπο που χτίζει τα δικά του ήθη.

Παρατηρώ μια έντονη ανάγκη πολλών Νεοελλήνων να αποδώσουν ανώτερες αξίες στους Αρχαιοέλληνες, ενδεχομένως ώστε μέσω της συναισθηματικής ταύτισής τους με εκείνους (λόγω ομοιότητας στην ονομασία τους, λόγω συγγένειας των γλωσσών τους, λόγω διαβίωσης στον ίδιο γεωγραφικό χώρο και λόγω της ανατροφής μας που μας εμφυτεύει και μας καλλιεργεί την ιδέα αυτής της ταύτισης) να νιώσουν ανώτεροι και οι ίδιοι. Προσωπικά δεν συμμερίζομαι την ανάγκη αυτήν.

Kastor είπε...

Πουθενά δεν υποστηρίζω ότι οι Έλληνες είχαν ανώτερες, από άλλους λαούς, αξίες, οι Έλληνες όρισαν το εργαλείο με το οποίο γίνεται η αναζήτηση αυτών των αξιών δηλαδή την λογική, τον ορθολογισμό δίχως δογματισμούς. Οι θεοί με ιδιότητες που τους αποδίδουν οι άνθρωποι , ασφαλώς δεν υπάρχουν, ως ιδεαλιστικά ανθρώπινα δημιουργήματα. Θεός ως έννοια κάποιας δύναμης δημιουργού του σύμπαντος ή την δέχεσαι ή δεν την δέχεσαι. Όμως , όπως είπα, η ύπαρξη τέτοιας δύναμης έχει μόνον ακαδημαϊκή σημασία, σημασία έχει η ύπαρξη του ανθρώπου.

Kastor είπε...

...και βέβαια , αγαπητή Αόρατη Μελάνη, κάποιες απ΄ τις αξίες των Ελλήνων καθοδηγούν ακόμα τους πολιτισμούς, ως ισχυρές . Υπάρχουν και άλλοι λαοί που π.χ. τιμούν τους νεκρούς τους, όμως Αντιγόνη μόνον οι Έλληνες έγραψαν. Αυτό δεν μπορεί να το πετάμε στον δρόμο, με την "κατηγορία" της προγονολατρείας και ας μην συμμερίζεσαι την συναισθηματική ταύτιση ημών με την Ελληνική αρχαιότητα. Τυχαία ζούμε σ΄ αυτόν τον τόπο τυχαία ομιλούμε και γράφουμε την Ελληνική και εντελώς τυχαία πολλοί άλλοι θέλουν να αισθάνονται Έλληνες. Έχω την εντύπωση ότι εσύ το κάνεις από υπέρμετρη μετριοφροσύνη.
να είναι καλά.