Εχτές κατέφθασε το βλαστάρι μου στο σπίτι κρατώντας μια μεγάλη πλαστική σακούλα. Περιείχε τις φωτογραφίες της τάξης που είχε τραβήξει προ ενός μηνός περίπου ένας φωτογράφος στον χώρο του σχολείου. Κοίταξα μέσα και είδα έκπληκτη όχι μόνο την κλασσική φωτογραφία των παιδιών με τη δασκάλα στο προαύλιο (σε μέγεθος Α4 με ωραίο φαρδύ περιθώριο), αλλά και ένα τεράστιο χάρτινο ημερολόγιο τοίχου με την φωτογραφία κολλημένη επάνω, και μια φωτογραφία της κόρης μου μέγεθος 10 επί 15, και τέσσερις φωτογραφίες μέγεθος διαβατηρίου, και μια μεγέθυνση γύρω στα 20 επί 30 σε τεράστια γυάλινη κορνίζα. Ένα χαρτάκι τοποθετημένο στην τσάντα του παιδιού μας πληροφορούσε ότι η τιμή του "πακέτου" ήταν 16 ευρώ, ότι δεν ήταν υποχρεωτικό να το κρατήσουμε, και ότι σε περίπτωση που το κρατούσαμε έπρεπε να καταβάλουμε το αντίτιμο την επόμενη κιόλας μέρα.
Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Αναρωτήθηκα με ποια λογική, για να έχω ένα ενθύμιο της σχολικής τάξης του παιδιού μου, πρέπει να φορτωθώ κι ένα σωρό άλλα πράγματα που κανείς δεν με ρώτησε αν θέλω, και να πληρώσω 16 ευρώ; Γιατί δεν μου δίνεται η δυνατότητα να αγοράσω μόνο μία αναμνηστική φωτογραφία της τάξης; Γιατί δίνουν το πακέτο στο παιδί να το φέρει στο σπίτι, με αποτέλεσμα να δει τις φωτογραφίες, να ενθουσιαστεί, και να μου είναι από δύσκολο έως αδύνατον να αρνηθώ να τις κρατήσω χωρίς μεγάλο συναισθηματικό κόστος; Και γιατί πρέπει να αποφασίσω μέσα σε μία μόνο μέρα;
Η περίφημη κορνίζα που θα ήθελα να φορέσω κολάρο στον φωτογράφο
Τηλεφώνησα αμέσω στο σχολείο και ζήτησα να μιλήσω με τον υπεύθυνο διοργάνωσης της φωτογράφισης. Πληροφορήθηκα ότι την οργάνωσε ο σύλλογος γονέων. Την ώρα εκείνη δεν υπήρχε κανείς στα γραφεία του συλλόγου, ευτυχώς όμως μου είχε κόψει από την προηγούμενη (και μοναδική) συνέλευση του συλλόγου να ζητήσω τα κινητά ορισμένων μελών του προεδρείου. Τηλεφώνησα λοιπόν στην αντιπρόεδρο και της εξέθεσα τα παράπονά μου.
Η κοπέλα ήταν πολύ ευγενική. Μου έδωσε δίκιο και προσπάθησε να μου εξηγήσει το σκεπτικό με το οποίο ο σύλλογος επέλεξε την λύση αυτή. Μου είπε ότι πήραν προσφορές από πολλούς φωτογράφους και αυτή ήταν η πλέον συμφέρουσα. Ότι σε άλλα σχολεία χρεώνουν ένα επιπλέον ποσό που πηγαίνει υπέρ του συλλόγου, ενώ εδώ τουλάχιστον δεν το κάνουν. Ότι τουλάχιστον έχουμε την δνατότητα να επιστρέψουμε τα πακέτα, ενώ άλλοι φωτογράφοι δεν το δέχονται. Ότι οι φωτογράφοι τους προσφέρουν, εκτός από τα πακέτα, και διάφορα δώρα, όπως βιντεοκάμερες και φωτογραφικές μηχανές, που τις βάζουν στη λαχειοφόρο αγορά των χριστουγέννων και κερδίζουν χρήματα για τον σύλλογο. Ότι στην έκτη τάξη εκτός από τις φωτογραφίες τυπώνουν κι ένα άλμπουμ που έχει μεγάλο κόστος, και οι φωτογράφοι τους κάνουν καλύτερη τιμή αν είναι πελάτες. Ότι αν πάρουν μικρότερο και άρα φτηνότερο πακέτο, χωρίς την κορνίζα και τις έξτρα φωτογραφίες, τους δίνουν λιγότερα δώρα και λιγότερες προσφορές. Ότι μια χρονιά επιχείρησαν να τον κάνουν διαφορετικά, τράβηξε τις φωτογραφίες ένας πατέρας και τις τύπωσαν μόνοι τους, έφτιαξαν μόνοι τους το άλμπουμ της έκτης και πήραν δώρα για τη λαχειοφόρο με τη γνωστή μέθοδο του πόρτα-πόρτα-ζήτα από διάφορα καταστήματα, αλλά τους ήρθε τελικά πιο ακριβά, η ποιότητα ήταν χειρότερη, τα δώρα του λαχείου πιο ευτελή, πουλήθηκαν λιγότεροι λαχνοί, και βγήκαν ζημιωμένοι. Και ότι την προθεσμία της μιας μέρας την βάζουνε για να μην το παρακάνουν στις καθυστερήσεις οι γονείς, κοντολογίς λένε μια μέρα για να είναι δύο ή τρεις, γιατί αν πούνε τρεις θα γίνουν πέντε ή έξι.
Δηλαδή, της είπα, στην ουσία μας ζητάτε να κάνουμε μια έξτρα εισφορά υπέρ του συλλόγου, και μας δίνετε πέντε φωτογραφίες και μια κορνίζα δώρο. Δες το κι έτσι, μου είπε. Κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Μακάρι να βρεθεί κάτι καλύτερο.
Έκλεισα το τηλέφωνο σκεφτική. Μου φαίνεται άδικο να αναγκάζεται ο κάθε γονιός να πληρώνει ντε και σώνει 16 ευρώ για τη φωτογραφία, και αν δεν τα πληρώσει να μην έχει τίποτα, ούτε καν μια απλή αναμνηστική 10 επί 15 βρε αδελφέ. Από την άλλη, αν τους δώσουν τη δυνατότητα να πάρουν την απλή αναμνηστική, πάρα πολλοί θα αρκεστούν σ' αυτήν και δεν θα πάρουν το πακέτο, και ο σύλλογος θα βγει χαμένος.
Κάπου εκεί αναρωτιέται ίσως κανείς, τι τα θέλει τα λεφτά ο σύλλογος γονέων; Η απάντηση είναι, για το σχολείο των παιδιών. Όπως πληροφορηθήκαμε οι "καινούριοι" γονείς της πρώτης τάξης στην πρώτη συνέλευση της χρονιάς, ο σύλλογος καλύπτει τις ανάγκες του σχολείου όταν δεν μπορούν να καλυφθούν με άλλον τρόπο. Αγοράζει φωτοαντιγραφικά μηχανήματα, ντουλάπες, γραφεία, διαμορφώνει αίθουσες, τοποθετεί κάγκελα, κάνει γενικώς δηλαδή έργα υποδομής, διοργανώνει εκδηλώσεις και διευκολύνει με κάθε τρόπο το έργο των διδασκόντων και τη λειτουργία του σχολείου.
Το σωστό, φυσικά, μοίαζει να είναι να μην χρεώσει κανείς τις φωτογραφίες με το ζόρι, αλλά να δώσει τη δυνατότητα στον καθένα να αγοράσει όποιες και όσες θέλει βάσει ενός τιμοκαταλόγου, αποσυνδέοντας τη φωτογράφιση από τα έσοδα του συλλόγου, και να ζητήσει ο σύλλογος μεγαλύτερη συνδρομή από τους γονείς προκειμένου να καλύψει τα έξοδά του, ή να ζητήσει έκτακτες εισφορές.
Έλα όμως που κανείς δεν βάζει το χέρι στην τσέπη όταν του πουν ότι χρειάζεται καινούριο φωτοαντιγραφικό, ενώ πολλοί το βάζουν ευχαρίστως για να αγοράσουν τα πορτρέτα των βλαστών τους! Στην αρχή της χρονιάς μάς ζητήθηκε να καταβάλουμε το ποσό των 20 ευρώ ως εισφορά για τον σύλλογο. Ο διευθυντής στην ομιλία του μας παρακάλεσε να τα πληρώσουμε, όχι όπως πέρυσι που οι περισσότεροι δεν πλήρωναν. Αν δεν πληρώνουν την κανονική συνδρομή, ένα ποσό τόσο ευτελές όσο 20 ευρώ τον χρόνο, τι θα γινόταν αν το ποσό ήταν μεγαλύτερο ή αν υπήρχαν έκτακτες εισφορές;
Το σωστό, θα μου πείτε, θα ήταν να αγόραζε το φωτοαντιγραφικό το ίδιο το σχολείο με λεφτά του κράτους, και όχι να το αγοράζουν οι γονείς. Τι θα γινόταν όμως αν το σχολείο το ζητούσε και δνε το εγκρίνανε, ή καθυστερούσε η έγκριση επί μήνες; Τι θα γινότανε αν το ζητούμενο ήταν τα κάγκελα του δευτέρου ορόφου για την ασφάλεια των παιδιών (περσινό έργο του συλλόγου) ή η διαμόρφωση της αίθουσας εκδηλώσεων; Θέλουμε να περιμένουμε το κράτος να κάνει σωστά τη δουλειά του ή θέλουμε να έχουν τα παιδιά μας ένα σωστό σχολείο;
Κι εκεί είναι τελικά η ουσία: οι ευθύνες μετακυλίονται, όποιος μπορεί να λουφάρει το κάνει, ο μόνος τρόπος να λειτουργήσει κάτι είναι με ιδιωτική πρωτοβουλία και προσωπική εργασία λίγων ανθρώπων, ο μόνος τρόπος να αποσπάσεις συμμετοχή είναι με εκβιασμό, κι αν δεν έχεις τον τρόπο να εκβιάσεις απλώς την πάτησες.
Σήκωσα τους ώμους μου και είπα στην κόρη μου, πάμε στο δωμάτιό σου να κρεμάσουμε το ημερολόγιο.
Ως του χρόνου που θα ξαναγίνει φωτογράφιση, έχω καιρό να οργανωθώ.
Η περίφημη κορνίζα που θα ήθελα να φορέσω κολάρο στον φωτογράφο
Τηλεφώνησα αμέσω στο σχολείο και ζήτησα να μιλήσω με τον υπεύθυνο διοργάνωσης της φωτογράφισης. Πληροφορήθηκα ότι την οργάνωσε ο σύλλογος γονέων. Την ώρα εκείνη δεν υπήρχε κανείς στα γραφεία του συλλόγου, ευτυχώς όμως μου είχε κόψει από την προηγούμενη (και μοναδική) συνέλευση του συλλόγου να ζητήσω τα κινητά ορισμένων μελών του προεδρείου. Τηλεφώνησα λοιπόν στην αντιπρόεδρο και της εξέθεσα τα παράπονά μου.
Η κοπέλα ήταν πολύ ευγενική. Μου έδωσε δίκιο και προσπάθησε να μου εξηγήσει το σκεπτικό με το οποίο ο σύλλογος επέλεξε την λύση αυτή. Μου είπε ότι πήραν προσφορές από πολλούς φωτογράφους και αυτή ήταν η πλέον συμφέρουσα. Ότι σε άλλα σχολεία χρεώνουν ένα επιπλέον ποσό που πηγαίνει υπέρ του συλλόγου, ενώ εδώ τουλάχιστον δεν το κάνουν. Ότι τουλάχιστον έχουμε την δνατότητα να επιστρέψουμε τα πακέτα, ενώ άλλοι φωτογράφοι δεν το δέχονται. Ότι οι φωτογράφοι τους προσφέρουν, εκτός από τα πακέτα, και διάφορα δώρα, όπως βιντεοκάμερες και φωτογραφικές μηχανές, που τις βάζουν στη λαχειοφόρο αγορά των χριστουγέννων και κερδίζουν χρήματα για τον σύλλογο. Ότι στην έκτη τάξη εκτός από τις φωτογραφίες τυπώνουν κι ένα άλμπουμ που έχει μεγάλο κόστος, και οι φωτογράφοι τους κάνουν καλύτερη τιμή αν είναι πελάτες. Ότι αν πάρουν μικρότερο και άρα φτηνότερο πακέτο, χωρίς την κορνίζα και τις έξτρα φωτογραφίες, τους δίνουν λιγότερα δώρα και λιγότερες προσφορές. Ότι μια χρονιά επιχείρησαν να τον κάνουν διαφορετικά, τράβηξε τις φωτογραφίες ένας πατέρας και τις τύπωσαν μόνοι τους, έφτιαξαν μόνοι τους το άλμπουμ της έκτης και πήραν δώρα για τη λαχειοφόρο με τη γνωστή μέθοδο του πόρτα-πόρτα-ζήτα από διάφορα καταστήματα, αλλά τους ήρθε τελικά πιο ακριβά, η ποιότητα ήταν χειρότερη, τα δώρα του λαχείου πιο ευτελή, πουλήθηκαν λιγότεροι λαχνοί, και βγήκαν ζημιωμένοι. Και ότι την προθεσμία της μιας μέρας την βάζουνε για να μην το παρακάνουν στις καθυστερήσεις οι γονείς, κοντολογίς λένε μια μέρα για να είναι δύο ή τρεις, γιατί αν πούνε τρεις θα γίνουν πέντε ή έξι.
Δηλαδή, της είπα, στην ουσία μας ζητάτε να κάνουμε μια έξτρα εισφορά υπέρ του συλλόγου, και μας δίνετε πέντε φωτογραφίες και μια κορνίζα δώρο. Δες το κι έτσι, μου είπε. Κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Μακάρι να βρεθεί κάτι καλύτερο.
Έκλεισα το τηλέφωνο σκεφτική. Μου φαίνεται άδικο να αναγκάζεται ο κάθε γονιός να πληρώνει ντε και σώνει 16 ευρώ για τη φωτογραφία, και αν δεν τα πληρώσει να μην έχει τίποτα, ούτε καν μια απλή αναμνηστική 10 επί 15 βρε αδελφέ. Από την άλλη, αν τους δώσουν τη δυνατότητα να πάρουν την απλή αναμνηστική, πάρα πολλοί θα αρκεστούν σ' αυτήν και δεν θα πάρουν το πακέτο, και ο σύλλογος θα βγει χαμένος.
Κάπου εκεί αναρωτιέται ίσως κανείς, τι τα θέλει τα λεφτά ο σύλλογος γονέων; Η απάντηση είναι, για το σχολείο των παιδιών. Όπως πληροφορηθήκαμε οι "καινούριοι" γονείς της πρώτης τάξης στην πρώτη συνέλευση της χρονιάς, ο σύλλογος καλύπτει τις ανάγκες του σχολείου όταν δεν μπορούν να καλυφθούν με άλλον τρόπο. Αγοράζει φωτοαντιγραφικά μηχανήματα, ντουλάπες, γραφεία, διαμορφώνει αίθουσες, τοποθετεί κάγκελα, κάνει γενικώς δηλαδή έργα υποδομής, διοργανώνει εκδηλώσεις και διευκολύνει με κάθε τρόπο το έργο των διδασκόντων και τη λειτουργία του σχολείου.
Το σωστό, φυσικά, μοίαζει να είναι να μην χρεώσει κανείς τις φωτογραφίες με το ζόρι, αλλά να δώσει τη δυνατότητα στον καθένα να αγοράσει όποιες και όσες θέλει βάσει ενός τιμοκαταλόγου, αποσυνδέοντας τη φωτογράφιση από τα έσοδα του συλλόγου, και να ζητήσει ο σύλλογος μεγαλύτερη συνδρομή από τους γονείς προκειμένου να καλύψει τα έξοδά του, ή να ζητήσει έκτακτες εισφορές.
Έλα όμως που κανείς δεν βάζει το χέρι στην τσέπη όταν του πουν ότι χρειάζεται καινούριο φωτοαντιγραφικό, ενώ πολλοί το βάζουν ευχαρίστως για να αγοράσουν τα πορτρέτα των βλαστών τους! Στην αρχή της χρονιάς μάς ζητήθηκε να καταβάλουμε το ποσό των 20 ευρώ ως εισφορά για τον σύλλογο. Ο διευθυντής στην ομιλία του μας παρακάλεσε να τα πληρώσουμε, όχι όπως πέρυσι που οι περισσότεροι δεν πλήρωναν. Αν δεν πληρώνουν την κανονική συνδρομή, ένα ποσό τόσο ευτελές όσο 20 ευρώ τον χρόνο, τι θα γινόταν αν το ποσό ήταν μεγαλύτερο ή αν υπήρχαν έκτακτες εισφορές;
Το σωστό, θα μου πείτε, θα ήταν να αγόραζε το φωτοαντιγραφικό το ίδιο το σχολείο με λεφτά του κράτους, και όχι να το αγοράζουν οι γονείς. Τι θα γινόταν όμως αν το σχολείο το ζητούσε και δνε το εγκρίνανε, ή καθυστερούσε η έγκριση επί μήνες; Τι θα γινότανε αν το ζητούμενο ήταν τα κάγκελα του δευτέρου ορόφου για την ασφάλεια των παιδιών (περσινό έργο του συλλόγου) ή η διαμόρφωση της αίθουσας εκδηλώσεων; Θέλουμε να περιμένουμε το κράτος να κάνει σωστά τη δουλειά του ή θέλουμε να έχουν τα παιδιά μας ένα σωστό σχολείο;
Κι εκεί είναι τελικά η ουσία: οι ευθύνες μετακυλίονται, όποιος μπορεί να λουφάρει το κάνει, ο μόνος τρόπος να λειτουργήσει κάτι είναι με ιδιωτική πρωτοβουλία και προσωπική εργασία λίγων ανθρώπων, ο μόνος τρόπος να αποσπάσεις συμμετοχή είναι με εκβιασμό, κι αν δεν έχεις τον τρόπο να εκβιάσεις απλώς την πάτησες.
Σήκωσα τους ώμους μου και είπα στην κόρη μου, πάμε στο δωμάτιό σου να κρεμάσουμε το ημερολόγιο.
Ως του χρόνου που θα ξαναγίνει φωτογράφιση, έχω καιρό να οργανωθώ.
8 σχόλια:
Επικροτώ αφ'ής στιγμής ο σύλλογος κάνει τέτοιο έργο που όπως πολύ σωστά επισημαίνεις θα έπρεπε να το κάνει το κράτος.
Όχι ότι δεν πρέπει να έχουμε απαιτήσεις από το κράτος, και μάλιστα μεγάλες, από τη στιγμή που πληρώνουμε τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές και αυτοί ρημάζουν τα ταμεία.
Αλλά εκτιμώ ότι η προσωπική μας συμμετοχή σε επίπεδο πολυκατοικίας, γειτονιάς, σχολείου πρέπει να είναι ίση, αν όχι μεγαλύτερη, με το βαθμό απαιτήσεων που έχουμε από το κράτος.
Δεν κατάλαβα αν πρόκειται για δημόσιο ή ιδιωτικό σχολείο...
Δημόσιο.
Από τη μια μπορεί κανείς να πει ότι στο ιδιωτικό θα είχε απαίτηση να του δώσουν όλο το πακέτο τσάμπα, με έξοδα του σχολείου, μια που ήδη πλρώνει ένα σωρό λεφτά.
Από την άλλη όμως στο δημόσιο δεν μπορεί να έχει κανείς μεγάλες οικονομικές απαιτήσεις από τους γονείς και να τους χρεώνει ερήμην τους αυτό το ποσό.
Ταυτοχρόνος βέβαια, στο δημόσιο υπάρχουν μεγαλύτερες ανάγκες να καλυφθούν στα σχολεία, κι αν δεν βοηθήσουν οι γονείς δεν θα καλυφθούν.
Είναι περίπλοκο πάντως το θέμα και δεν μπορώ να πω ότι έχω να προτείνω κάποια ικανοποιητική λύση.
Εξαιρετικο ποστ Μελανη! Βαζει σε σωστη βαση τις πτυχες του προβληματος και δειχνει οτι τα πραγματα δεν ειναι απλα. Παραλληλα ανοιγει τοσα πολλα θεματα (προσωπικη ευθυνη, λειτουργια κρατους, αποφασεις για δραση βραχυπροθεσμα και μακροπροθεσμα), που το κανει εξαιρετικο θεμα για διδαχη της κοινωνικης ευθυνης και δρασης του πολιτη. Ξερω... εσυ καιγεσαι και εγω σχολιαζω θεωρητικα κανοντας το θεμα σου "μαθημα".
Δεν θελω να σχολιασω επι της ουσιας των προβληματων που βαζεις. Δεν εχω κατι να πω αλλωστε. Απλως να εκφρασω και παλι το θαυμασμο μου για την σφαιρικοτητα της καλυψης και τα σπουδαιοτητα των θεματων που θιγεις.
Βρε Μελάνη, γιατί βραχυκυκλώνεσαι; Αν το κράτος (που εμείς το συγκροτούμε, εμείς είμαστε αυτό) έπρεπε να λύνη όλα αυτά και άλλα προβλήματα του σχολείου, οι διαχειριστές του θα ήσαν υποχρεωμένοι να επιβάλλουν και άλλους φόρους (π.χ. φόρος «για να κλείνουν τα παράθυρα», φόρος «για να μη πέφτουν σοβάδες» κ.λπ.). Διότι πώς φαντάζεσαι ότι θα περίσσευαν χρήματα και για «δευτερεύουσας σημασίας» ανάγκες όπως Παιδεία, Υγεία κ.ά. μετά το «μεγάλο φαγοπότι»;
Εγώ νομίζω ότι το πρόβλημα έγκειται στο ημερολόγιο & στις φωτογραφίτσες παραφερνάλια, τα οποία είναι ουσιαστικά άχρηστα.
Θα ήταν πολύ χρησιμότερο, καλύτερο και αποδεκτό από τους γονείς αν τα παραφερνάλια ήταν σαμπουάν για τα μαλλιά, ένα σακούλι προτηγανισμένες πατάτες και άλλα είδη σούπερ μάρκετ.
ΠΡΟΣΟΧΗ: όταν δεν μπορούμε να πάμε αντίθετα με το ρεύμα, να γινόμαστε το ρεύμα!
Χρησιμοποίησε δημιουργικά την πρότασή μου, κάνε τα κονέ μεταξύ συλλόγου, φωτογράφων και λοιπών καταστημάτων και θα βγεις κερδισμένη και επιχειρηματίας!
Idom
Το κράτος που τσιγκουνεύεται ό,τι έχει να κάνει με την εκπαίδευση σπαταλά αλόγιστα σε άλλες περιπτώσεις. Διάβασα ότι στη σύνοδο της Κοπεγχάγης για το περιβάλλον θα λάβουν μέρος 30 απεσταλμένοι από την Ελλάδα που θα μείνουν εκεί κάμποσες μέρες. 'Ηταν ανάγκη να είναι τόσο πολλοί οι εκπρόσωποί μας; Φαντάζεστε τα έξοδα; Αμ ο βουλευτές; Είναι ανάγκη να είναι 300; (Το Σύνταγμα προβλέπει ελάχιστο αριθμό 200. Γιατί 300;). Οι σπατάλες για τη φιγούρα δίνουν και παίρνουν, όταν η παιδεία αναστενάζει μέσα σε ετοιμόροπες τάξεις-σταύλους, χωρίς θέρμανση!
Εμείς θέρμανση ευτυχώς έχουμε! (ζούμε σε προνομιούχο προάστιο, αλλού δεν ξέρω τι γίνεται). Δυστυχώς όμως έτσι είναι: για την παιδεία τα τσιγκουνεύονται, για άλλα έχουνε (για κάτι δημόσια έργα με μεγάλες μίζες, λόγου χάρη).
Δημοσίευση σχολίου