Η εικόνα αλιεύθηκε από την ιστοσελίδα
http://ancienthistory.about.com/b/2006/11/20/another-hunting-accident-recalls-ancient-mythology.htm
Οργισμένα θηλυκά
Έγραψα αυτό το κείμενο ορμώμενη από το σχόλιο ενός ανώνυμου αναγνώστη στην ανάρτησή μου «κώδιξ οδικής κυκλοφορίας».
Σε κάποιο σημείο του σχολίου του γράφει ο ανώνυμος: «είναι ντροπή για έναν άντρα να κάθεται να μαλώνει με την κάθε τσιρίχτρω κατίνα που βρίσκει μπροστά του».
Αν και δεν είναι αυτό που ήθελε να πει ο ποιητής, η φράση αυτή μου έφερε στο νου ένα βιβλίο που διάβασα κάποτε, με τίτλο «Γυναίκες και θυμός» (εκδόσεις Plaza). Μου το είχε συστήσει μια φίλη και πραγματικά το είχα βρει πολύ ενδιαφέρον. Είναι ένα βιβλίο εκλαϊκευμένης ψυχολογίας, υπερβολικά εκλαϊκευμένης ίσως, γραμμένο με στόχο να γίνει εύκολα αποδεκτό και κατανοητό από το πλατύ κοινό.
Η συγγραφέας είναι ψυχολόγος και κάνει τακτικά σεμινάρια με θέμα το θυμό, και ιδιαίτερα το γυναικείο θυμό. Έλεγε λοιπόν στο βιβλίο της ότι στην κοινωνία μας θεωρούμε ότι ο θυμός «δεν ταιριάζει» στις γυναίκες. Οι γυναίκες είναι εξ ορισμού πλάσματα ήμερα, γλυκά, υποχωρητικά. Πλάσματα που κοιτάζουν να αποσοβούν τις εντάσεις και όχι να τις κορυφώνουν. Μια γυναίκα που ωρύεται εξαγριωμένη δεν είναι απλώς προσβλητική, ενοχλητική ή τρομακτική: είναι «λιγότερο γυναίκα». Ο θυμός θεωρείται ασύμβατος με τη θηλυκότητα. Έχουμε κατακτήσει το αυτονόητο, να μπορεί μια γυναίκα να διεκδικήσει τα δικαιώματά της, να μπορεί να ορθώσει το ανάστημά της, να μπορεί να υψώσει τη φωνή της, όλα αυτά όμως περιμένουμε να τα κάνει μετρημένα, ήρεμα και γλυκά.
Η συγγραφέας του βιβλίου δίνει ένα παράδειγμα: σε κάποιο συνέδριο, δεν θυμάμαι τώρα με ποιο θέμα, μίλησαν διάφοροι και τοποθετήθηκαν, και μεταξύ άλλων μίλησε και μια γυναίκα. Αφού τελείωσε την τοποθέτησή της, στη συζήτηση που ακολούθησε, οι σύνεδροι τοποθετήθηκαν αρνητικά απέναντί της και αμφισβήτησαν τα λόγια της επειδή, όπως είπαν ορισμένοι, «μιλούσε πολύ θυμωμένα». Δεν εξέτασαν καν τις θέσεις της και το αν είχαν αξία ή όχι, αλλά τις απέρριψαν μόνο και μόνο επειδή «ακουγόταν θυμωμένη».
Τι πιο φυσικό να θυμώσει κανείς, είτε άντρας είναι είτε γυναίκα, αν του καταπατήσουν τα δικαιώματά του; Αν τον προσβάλουν, τον παραγκωνίσουν, τον υποσκελίσουν; Καθένας μας θυμώνει κάποιες φορές, ορισμένοι είμαστε πιο οξύθυμοι από άλλους, ωστόσο ο θυμός είναι ένα συναίσθημα απόλυτα φυσικό και θεμιτό, και πρέπει να μπορεί να εκφράζεται στα πλαίσια των κοινωνικών συναλλαγών. Ποιος από μας δεν έχει εξοργιστεί και δεν έχει φωνάξει κάποιες φορές όταν καταστάσεις και άνθρωποι τον έχουν φέρει εκτός εαυτού; Οφείλουμε να εκφράζουμε το θυμό μας, οφείλουμε να διεκδικούμε το δίκιο μας, και αυτό δεν μπορεί παρά να είναι αποδεκτό από όλους.
Δεν θέλω φυσικά να πω ότι πρέπει να αρχίσουμε να τσιροκοπάμε με το παραμικρό και ότι ο μόνος τρόπος διεκδίκησης είναι τα ξεσπάσματα οργής. Χρειάζεται μέτρο και έλεγχος στο θυμό, όπως σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις μας. Εφόσον υπάρχει η δυνατότητα ειρηνικής διεκδίκησης εννοείται ότι είναι προτιμότερη. Εννοείται ότι πριν καταλήξει κανείς να ουρλιάζει, να χειρονομεί ή ακόμη και να χειροδικεί σε ακραίες καταστάσεις, θα πρέπει να έχει προηγουμένως εξαντλήσει όλα τα ήπια μέσα πειθούς και επικοινωνίας που διαθέτει.
Υπάρχουν όμως και καταστάσεις που η οργή όχι μόνο επιτρέπεται αλλά και επιβάλλεται. Όταν κάποιος με προκαλέσει και με προσβάλλει με τον τρόπο που οδηγεί, είναι μάλλον δύσκολο να μπω σε κουβέντα μαζί του, διότι ο τόπος και ο χρόνος δεν το επιτρέπουν. Παρ’ όλα αυτά το κάνω, στο βαθμό που μπορώ, όπως το έκανα και στο επεισόδιο που περιγράφω στην ανάρτησή μου. Αν βρω ευκαιρία, προσεγγίζω τον άλλο οδηγό ήρεμα και συγκρατημένα και ανοίγω συζήτηση. Κάποιες φορές βρίσκω ανταπόκριση, κάποιες άλλες όχι. Έχει τύχει να ακούσω και συγγνώμη, έχει τύχει να διαπιστώσω και ότι έκανα εγώ λάθος και να ζητήσω εγώ συγγνώμη. Όταν όμως δεν έχω την ευκαιρία να προσεγγίσω τον άλλον, ή όταν ο άλλος δείχνει με τη στάση του ότι δεν παίρνει από λόγια, τότε και φωνάζω, και χειρονομώ, και δεν θεωρώ ότι υπερβάλω, ούτε ότι χάνω τη θηλυκότητά μου. Από τη στιγμή που ο άλλος με προσβάλει κατάφωρα, μου συμπεριφέρεται επιθετικά και προκλητικά χωρίς αφορμή, θα αντιδράσω ανάλογα
Η εικόνα αλιεύθηκε από την ιστοσελίδα http://www.perseus.tufts.edu
9 σχόλια:
Δεν υπάρχει ομορφότερο θέαμα από μια γυναίκα που θυμώνει.Κι αυτό γιατί αν έχεις ασχοληθεί λίγο, είναι πολλύ ενδιαφέρουσα πρόκληση να απιστρατεύσεις το ταλέντο σου για την ηρεμήσεις.
Η απαντησή μου είναι όχι! Δεν μου δίνει καμία αρνητική εικόνα μια θυμωμένη γυναίκα-εκτός άν κρατάει όπλο...
Μια γυναίκα θυμωμένη είναι μάλλον γοητευτική!!!
Αντιθέτως, χάλια εικόνα μου δίνει μια μόνιμα "στραβωμένη" γυναίκα που της έχει γίνει τρόπος ζωής το στράβωμα με τα πάντα.
***Καλά έκανες με την επαλήθευση γιατί σε έχαν βάλει στο μάτι μάλλον διάφοροι υιοί...
Μελικράτη:
Πολύ φοβάμαι,ότι τα μέσα που χρησιμοποιεί ένας αντρας για να ηρεμήσει μια γυναίκα ωχριούν μπροστά στα μέσα που χρησιμοποιεί μια γυναίκα για να εκφράσει το θυμό της.Οπότε μην επαναπαύεσαι ότι έχεις ξεμπερδέψει γιατί κάπου παρακάτω στην έχει φυλαγμένη...
Έχεις δίκιο με τους μόνιμα στραβωμένους ανθρώπους (ασχέτως φύλου).ΑΡΝΗΤΙΚΉ ΕΝΕΡΓΕΙΑ χωρίς λόγο.Μακριά από εμάς!!!!
Ειρήνη.
Αμήν.
Μελικράτη παλικάρι μου, κάτι τέτοια λες και με κάνεις λιώμα!
Μου αρέσει κι εμένα αυτή η πρόκληση (ανεξαρτήτως φύλου), να κερδίσεις έναν θυμωμένο άνθρωπο και να εξανεμίσεις το θυμό του.
Για το στράβωμα (ανεξαρτήτως φύλου) θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες.
Ωστόσο μπορεί κανείς να το δει σαν μια ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση!
(αρκεί να έχει άφθονο ελεύθερο χρόνο να ασχολήται...)
Με έχουν ευλογήσει οι άνεμοι να μπορώ να ζω αυτό τον καιρό ακολουθώντας την πορεία τους...τον χρόνο μου τον κάνω ότι θέλω. Και αυτό που πάντα θέλω είναι να να καταλάβω τι σημαίνουν οι εκφράσεις των ανθρώπων γύρω μου.
:-) :-( ;-) :-P :-o :-\
:-)) :-D
Αόρατη μελάνη:
Τι το γοητευτικό έχει ένας άνθρωπος ο οποίος από το πρωϊ ως το βράδυ του φταίει ακόμα και ο αέρας που αναπνέει και δίπλα του νιώθεις συνεχώς σαν κινούμενος στόχος? Γιατί να καταναλώσω το πολύτιμο χρόνο μου σε καλοπιάσματα και μαλαγανιές όταν ξέρω πως χτυπάω στου κουφού την πόρτα αφού έτσι έχει μάθει να φέρεται?Και τέλος γιατί θα πρέπει να αποδεικνείω καθημερινά σε αυτό το άτομο ότι δεν είμαι ελέφαντας?Για ένα καυγά συνηθισμένο θα προσπαθούσα,όχι όμως σε μόνιμη βάση...από εκεί και πέρα δεν θα φέρω την ευθύνη των πράξεών μου αφού θα με έχει φέρει εκτός εαυτού.Γιατί να κάνω τέτοιο δωράκι στον φανταστικό εαυτό μου?
Γοητευτικό? Δεν ξέρω. Μπορεί και τίποτα. Ωστόσο είναι πρόκληση να βγάλεις τον άλλον από τη μιζέρια του.
Δεν θα καθόμουν να αναλώσω πολλή ενέργεια, για λόγους οικονομίας και ψυχικής υγείας. Αν όμως μπορούσα να το κάνω χωρίς μεγάλο προσωπικό κόστος, θα το έκανα. Μου αρέσει να βλέπω τη θετική όψη των πραγμάτων.
Γενικώς μου αρέσει πάντα να βλέπω και την άλλη όψη των πραγμάτων, χωρίς πρόσημο.
Δημοσίευση σχολίου