Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2008

ΔΩΣΤΕ ΚΑΙ ΣΩΣΤΕ

Η κοινωνική αλληλεγγύη είναι παράξενο πράμα: φαίνεται ότι υπόκειται και αυτή, όπως τόσα άλλα, σε διαφημιστικούς χειρισμούς.

Κάθε τόσο λαμβάνω κάποια από αυτά τα μηνύματα που κυκλοφορούν ευρέως ζητώντας να δώσουμε αίμα επειγόντως (συνήθως ομάδας μηδέν ρέζους αρνητικό, αλλά και τα άλλα ευπρόσδεκτα είναι), για τον Τάδε που τραυματίστηκε βαριά σε τροχαίο και διάφορα παρόμοια.

Και έρχομαι εγώ τώρα και αναρωτιέμαι: καλά ο Τάδε, ανάγκη έχει, επείγεται, συνάνθρωπος είναι, να δώσουμε αίμα. Γιατί όμως μόνο για τον Τάδε; Τι γίνεται με τον Δείνα, που νοσηλεύεται μετά από τρεις απανωτές εγχειρίσεις και μεταγγίσεις, που έχει επείγουσα ανάγκη αίματος, αλλά που δεν έτυχε να διαθέτει κονέξια με πρόσβαση στο δίκτυο; Τι γίνεται με όλους εκείνους που χρειάζονται αίμα καθημερινά, περισσότερο ή λιγότερο;

Αυτό που χρειάζεται δεν είναι να κινητοποιηθεί ο κόσμος υπέρ του Τάδε ή του Δείνα και να δώσει μια φορά αίμα με συγκεκριμένο προορισμό. Αυτό που χρειάζεται είναι τακτικοί εθελοντές αιμοδότες, αρκετοί για να καλύπτονται οι μονίμως ακάλυπτες ανάγκες των νοσοκομείων σε αίμα. Αν ο καθένας δίνει μόνον όταν το χρειάζεται η μάνα του ή το παιδί του ή ο κολλητός του, ή έστω ο Τάδε και ο Δείνα για τους οποίους κινητοποιήθηκε το διαδίκτυο επιλεκτικά, δεν κάνουμε τίποτα.

Δώστε αίμα. Δώστε εθελοντικά. Όχι ονομαστικά. Το αίμα σας θα πιάσει τόπο, όπου και να το δώσετε. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη έκκληση για συγκεκριμένους ανθρώπους. Δεν χρειάζεται ταμπελίτσα. Η ανάγκη δεν έχει όνομα. Κάντε έναν κόπο όλοι, δυο φορές το χρόνο ή έστω μία, και αφιερώστε ένα απόγευμα στο σκοπό αυτό.

Για να μη χρειάζεται να κυκλοφορούν εκκλήσεις συμπαράστασης για τον Τάδε και τον Δείνα.


[Κάτι άλλο που ποτέ δεν κατάλαβα, είναι γιατί πρέπει να προωθηθούν τα τρισχαριτωμένα κουταβάκια και γατάκια που μπήκανε οι φωτογραφίες τους στο Έψιλον ή στον Ταχυδρόμο, και όχι τα αμέτρητα αδέσποτα που βρίσκει κανείς γύρω από τους κάδους χωρίς καμμία διαφήμιση. Φαίνεται ότι η φιλοζωία, όπως και η κοινωνική αλληλεγγύη, ακολουθεί κι αυτή τους κανόνες του μάρκετινγκ].

8 σχόλια:

Elias είπε...

Φαίνεται ότι η φιλοζωία, όπως και η κοινωνική αλληλεγγύη, ακολουθεί κι αυτή τους κανόνες του μάρκετινγκ

Μία ερμηνεία δίνει αυτό το φιλμάκι. Δεν είναι ακριβώς μάρκετινγκ, απλώς λέει ότι το μήνυμά σου μόνο δεν αρκεί• πρέπει και να το εκφράσεις με τον σωστό τρόπο, με το σωστό κανάλι κ.λπ. Το μέσον γίνεται μέρος του μηνύματος (και δε λέω ότι αυτό είναι καλό ή κακό, απλώς έτσι συμβαίνει)

Noname είπε...

Το marketing τα πάντα εν σοφία εποίησε...τα ΠΑΝΤΑ!!!

Ανορθόδοξος είπε...

Δυστυχώς οι Έλληνες είμαστε άνθρωποι της τελευταίας στιγμής... Περιμένουμε να φτάσει ο κόμπος στο χτένι, για παράδειγμα να πεθαίνει ένας δικός μας άνθρωπος, για να κινητοποιηθούμε.

Ανώνυμος είπε...

Πόσο δίκιο έχεις Μελάνη μου..
Η κοινωνική ευαισθησία μας πλέον έχει κριτική σκέψη : "σε αυτόν θα δώσω αίμα .. σε αυτόν όχι" άρα δεν είμαστε φιλάνθρωποι πια αλλά βοηθάμε μόνο τους γνωστούς /φίλους (ή τους γνωστούς των γνωστών μας) που έχουν το e-mail μας ή το τηλέφωνό μας και μας παρακινούν να βοηθήσουμε (έτσι ώστε αύριο μεθαύριο να κερδίσουμε κάτι ως αντάλλαγμα).
Μήπως τελικά πρέπει να κάνουμε "μνημόσυνο" στην κοινωνική ευαισθησία μας;
Όσο για τα ζωάκια έχουν καταντήσει γενικώς ένα χόμπυ που όταν το βαρεθείς (ιδίως όταν φεύγουν για διακοπές και δεν ξέρουν τί να το κάνουν) το πετάς σαν να είναι σκουπίδι ...

Διαγόρας ο Μήλιος είπε...

Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα απ'οτι τα περιγράφετε. Υποτίθεται ότι σε ζητήματα τέτοια όπου κάτι χρειάζεται να γίνει για το κοινό όφελος και για την καλυτέρευση της κοινωνίας, αλλά οι νόμοι της αγοράς δεν έχουν εφαρμογή επειδή δεν υπάρχει αγορά, το κράτος καλείται να παρέμβει και να λάβει διορθωτικά μέτρα. Το κράτος όμως δεν ενδιαφέρεται καν να κουνήσει το δαχτυλάκι του, γιατί τόσο σημαντικά τα θεωρεί αυτά τα ζητήματα! Σκεφτείτε: η διευθέτηση τέτοιων ζητημάτων είναι δουλειά του κράτους και λόγος ύπαρξής του, αλλά αυτό προτιμά να ασχολείται με υποδοχή αερομεταφερόμενων καντηλιών με τιμές αρχηγού κράτους.

Αόρατη Μελάνη είπε...

Ηλία συμφωνώ μαζί σου. Έτσι είναι, δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό, είναι ένα γεγονός.

Χαριτωμένο το φιλμάκι, αν και επί της ουσίας πολύ αμφιβάλλω ότι θα ρίχανε περισσότερα φράγκα στο κουτάκι επειδή θα έγραφε αυτό και όχι το άλλο!

Φυσικά αυτό δεν αλλάζει αυτά που λες για το μάρκετινγκ, για τις τεχνικές παρουσίασης και προώθησης δηλαδή.

Καραμέλα, σωστά μιλάς!

Ανορθόδοξε, δεν ξέρω αν είναι μόνο των ελλήνων το θέμα... οπωσδήποτε πάντως εδώ ευδοκιμεί το φαινόμενο. Γι' αυτό και ζητάνε υποχρεωτικά τόσες φιάλες αίμα όταν έχεις δικό σου σε νοσοκομείο. Για να μας αναγκάσουν να δώσουμε.

Αστρόσκονη, το πρόβλημα είναι ότι δίνοντας αίμα σε αυτόν για τον οποίον μας ενημέρωσαν με email, νομίζουμε ότι δείχνουμε κοινωνική αλληλεγγύη (επειδή δίνουμε αίμα για κάποιον που δεν γνωρίζουμε), ενώ στην πραγματικότητα το κάνουμε επιλεκτικά, μεροληπτούμε υπέρ αυτού για τον οποίον μας ειδοποίησαν. Αν όντως θέλουμε να δείξουμε αλληλεγγύη πρέπει να δώσουμε αίμα εθελοντικά χωρίς συγκεκριμένο παραλήπτη, αυτό ήθελα να πω.

Διαγόρα, και εγώ το σκεφτόμουν αυτό που είπες. Τι περιμένεις από τέτοιο κράτος που έχουμε!

Αntidrasex είπε...

Καλά, οι περισσότερες φορές που σου έρχεται e-mail για να δώσεις αίμα είναι ή ανύπαρκτες ή προπολεμικές. Προσωπικά μου έχει έρθει μία μόνο φορά e-mail για αίμα που να είναι για πραγματική ανάγκη, αλλά ήμουν άμεσα γνωστός με τον αποστολέα. Και άλλη μία που έκανα εγώ e-mail για μια φίλη που χρειαζόταν 100 φιάλες. Βάζοντας όμως το όνομα μου και τηλέφωνο, για να μπορεί να επιβεβαιωθεί. Στις μαϊμού περιπτώσεις απαντάω σε όλους τους αποδέκτες ότι είναι ψεύτικη η έκκληση αλλά να πάνε να δώσουν έτσι και αλλιώς. Δες όμως και αυτό: Γίνετε Εθελοντές Αιμοδότες (αν σας αφήσουν) http://antidrasiandsex.blogspot.com/2008/09/blog-post_13.html
Την καλησπέα μου.

Αόρατη Μελάνη είπε...

Αντίδραση+Σεξ, καλά τα λες και συμφωνώ μαζί σου.