Αόρατη Μελάνη: ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ: Η "ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ"

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2008

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ: Η "ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ"

Και μια πολύ σωστή τοποθέτηση της "άλλης πλευράς" επί του θέματος της διδασκαλίας θρησκευτικών στα σχολεία, εδώ.

11 σχόλια:

Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...: Διάβασα το κείμενο της "άλλης πλευράς". Καλογραμμένο και αξιοπρεπές. Ιδίως το τέλος που αφορά κάθε διδασκαλία. Είναι δυνατόν να διδάσκεται η αναζήτηση χωρίς να υπάρχει η εμπειρική γεύση της ίδιας της αναζήτησης;; 9 Οκτωβρίου 2008 στις 3:25 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: μα τι λετε? δεν εχετε δει μου φαινεται το νεο -ουαου- σποτακι του Υπουργειου Παιδειας. Τη διαφημιση και μονο να δειτε, θα απορεισετε που τα φυντανια μας δεν ειναι ΗΔΗ διανοιες!!!; 9 Οκτωβρίου 2008 στις 5:33 μ.μ.
Αόρατη Μελάνη είπε...: "Είναι δυνατόν να διδάσκεται η αναζήτηση χωρίς να υπάρχει η εμπειρική γεύση της ίδιας της αναζήτησης;"

Μεγάλο ερώτημα...
Νομίζω πως στην ουσία όχι, δεν μπορεί.

Μακάρι να διδάσκονταν τα παιδιά πνευματική αναζήτηση, αντί για την παπαγαλία αρχαίων μύθων, την επιβολή παρωχημένων ηθικών κανόνων και την άνευ όρων αποδοχή της εξουσίας του ιερατείου.

Εξώφθαλμη, με πιάνεις αδιάβαστη: δεν ξέρω το σποτάκι που λες. Δεν έχω τηλεόραση. Αν έχεις την καλοσύνη κάνε έναν κόπο και περίγραψέ μου το, ή δώσε μου κάποιο λινκ όπου μπορώ να το δω.; 9 Οκτωβρίου 2008 στις 8:49 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: Καλησπέρα καλή μου φίλη, και χαίρομαι που τα λέμε πάλι. Σ΄ευχαριστώ γιά τα καλά σου λόγια. Τώρα μετά από τόση αποστασιοποίηση,θα ανασυνταχθώ και θα επανέλθω. Οσο για τα θρησκευτικά στο σχολείο, όταν ο γιός μου πήγαινε γυμνάσιο, ο καθηγητής του είπε πως το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού ήταν χασισόδεντρο!!!!!!; 9 Οκτωβρίου 2008 στις 11:14 μ.μ.
Heliotypon είπε...: Από την πλευρά των θρήσκων πολύ σωστή τοποθέτηση. Στους ειδικούς χώρους ας γίνεται η διαδσκαλία θρησκευτικών όσων θέλουν και όχι στα σχολεία που είναι τόποι μετάδοσης γνώσης και όχι δογματικών θέσεων.; 10 Οκτωβρίου 2008 στις 6:23 π.μ.
Πόλυ Χατζημανωλάκη είπε...: Ο άνθρωπος δεν είπε ακριβώς αυτό. Με πρόσχημα τη διδασκαλία των θρησκευτικών - που θεώρησε ότι το σύστημα έχει αναξίους δασκάλους για να το διδάξουν - και την "υποκριτική" κατά τη γνώμη του εισαγωγή της θρησκειολογίας και της σύγκρισης των θρησκειών, σε κάνει να προβληματιστείς για το σε ποιον τομέα υπάρχουν άξιοι δάσκαλοι.Είναι δηλαδή επαρκείς αυτοί που διδάσκουν αρχαία, ή μαθηματικά ή φυσική ή ιστορία;
Πέραν μερικών εξαιρέσεων, εμπνευσμένων εκπαιδευτικών είναι "εξόφθαλμα" φανερό - όχι μόνο από τα προϊόντα του συστήματος αλλά από την αίσθηση βαρεμάρας και σιχτιρίσματος που προκαλεί το σχολείο ότι αυτό δεν συμβαίνει.
Μια ακόμα παρατήρηση. Δεν συμφωνώ απόλυτα με το σχολείο σαν χώρο μετάδοσης γνώσεων μόνο. Νομίζω - αυτό άλλωστε είναι που μου άρεσε στο κείμενο για το οποίο συζητάμε - είναι το "αναζήτησης" γνώσεων.
Και πώς να το δείξεις αυτό στα παιδιά αν ο ίδιος δεν ψάχνεις και δεν ψάχνεσαι. Αν έχεις βγει από ένα σύστημα από όπου αποστήθιζες μαθαίνεις και τους άλλους να αποστηθίζουν.
Τα θρησκευτικά και η διδασκαλία τους δεν με απασχολούν. Όσο μάλιστα εντός συστήματος είναι - όσο δηλαδή πιο αποκρουστικά διδάσκονται (όπως όλα τα μαθήματα) από την πολιτεία - τόσο πιο ανώδυνα είναι. Μπαινάκις - βγαινάκις δηλαδή.
Αυτό λέει ο συντάκτης του άρθρου, από τη μεριά του έχει δίκιο.; 10 Οκτωβρίου 2008 στις 11:02 π.μ.
Noname είπε...: Εγώ πάλι δεν βλέπω κάτι μεμπτό στην διδασκαλία των θρησκευτικών στα σχολεία με τον ανώδυνο τρόπο που γίνεται - και θα συμφωνήσω με την κ. Χατζημανωλάκη σε αυτό το σημείο, αντιμετωπίζεται καθαρά σαν ένα μάθημα όπως όλα τα άλλα.Αλλωστε η επίσημη θρησκεία του κράτους είναι το Χ δόγμα και οφείλουν οι νέοι να γνωρίζουν έστω και εντελώς ακαδημαϊκα δυο πράγματα για την θρησκεία της οικογένειας τους (όσοι ανήκουν σε αυτήν την θρησκεία), ασχέτως αν θέλουν να την ακολουθήσουν ή όχι μετέπειτα.Οι μαθητές που δεν ανήκουν εκεί μπορούν να απέχουν από το μάθημα διακριτικά,νομίζω ότι αυτό είναι σεβαστό από το σχολείο ή να διαβάζουν το μάθημα π.χ όπως την χημεία.
Ο γονιός πια καλείται να παίξει τον ρόλο του παιδαγωγού μιας και ο δεύτερος είναι απλά δημόσιος υπάλληλος και στην νοοτροπία.; 10 Οκτωβρίου 2008 στις 6:05 μ.μ.
Αόρατη Μελάνη είπε...: Παιδιά σας ευχαριστώ όλους για την επίσκεψη και τα σχόλια.

Πόλυ μου, σωστά τα βρίσκω αυτά που λες. Εγώ είχα την τύχη να έχω αρκετούς καθηγητές στο γυμνάσιο που όντως αναζητούσαν και που μας καλλιεργούσαν το πνεύμα της αναζήτησης. Είχαμε έναν εξαιρετικό θεολόγο, που παρέκαμπτε τελείως το πρόγραμμα του υπουργείου, μας σύστηνε βιβλία για ανάγνωση και κάναμε φιλοσοφική συζήτηση στην τάξη - καμμία σχέση με κατήχηση. Όμως αυτά επαφίενται δυστυχώς στην καλή πρόθεση του διδάσκοντος, ενώ θα έπρεπε να προβλέπονται και να ευνοούνται από το εκπαιδευτικό σύστημα.; 13 Οκτωβρίου 2008 στις 9:43 π.μ.
Διαγόρας ο Μήλιος είπε...: Διαφωνώ με την Καραμέλα.

Πρώτον: σε αντίθεση με όλα τα άλλα μαθήματα που διδάσκονται στα σχολεία, τα θρησκευτικά δεν είναι για όλους τους μαθητές, παρά μόνο για τους χριστιανορθόδοξους. Οι μη-χριστιανορθόδοξοι μαθητές μπορούν, υποτίθεται, να πάρουν απαλλαγή, αλλά αυτό α) δημιουργεί διάφορα προβλήματα αποξένωσης και δημιουργίας διακρίσεων, β) δημιουργεί πρόβλημα χαμένων διδακτικών ωρών για τους εξαιρούμενους, και γ) αναγκάζει τους εξαιρούμενους να επιχορηγούν (διά της φορολόγησής τους) σχολικές αίθουσες, διδακτικό υλικό, και μισθούς δασκάλων, δηλαδή δραστηριότητες που είναι γι'αυτούς ανώφελες κι αθέμιτες.

Δεύτερον: Αν το μάθημα των θρησκευτικών ήταν να γνωστοποιεί απλώς, "έστω και εντελώς ακαδημαϊκά", στους μαθητές τα της θρησκείας των οικογενειών τους, "ασχέτως αν θέλουν να την ακολουθήσουν ή όχι μετέπειτα", τότε σε όλη τη διδακτική ύλη όλων των τάξεων του δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου δεν θα έπρεπε να υπάρχει ούτε μία τόση δα προτασούλα διατυπωμένη με οριστικό τρόπο, και όλη η διδασκαλία θα έπρεπε να γίνεται με υποθετικές εκφράσεις: "Ο χριστός υποτίθεται ότι ήταν..." αντί για "ο χριστός ήταν...". Από τη στιγμή όμως που οι διατυπώσεις που χρησιμοποιούνται σε όλα αυτά τα σχολικά έτη είναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΟΡΙΣΤΙΚΕΣ, δηλαδή οι αρλούμπες της θρησκείας σερβίρονται ως γεγονότα και θέσφατα, το μάθημα αυτομάτως αποκτά χαρακτήρα προσηλυτισμού που οι γονείς αναθέτουν ως υπεργολαβία στο κράτος επειδή δεν προλαβαίνουν να το κάνουν οι ίδιοι.

Όποιος θέλει να προσηλυτίζει τα παιδιά του σε δεισιδαιμονίες έχει (δυστυχώς) το δικαίωμα να το κάνει, αλλά στο σπίτι του ή στην εκκλησία του. Δεν είναι δουλειά της πολιτείας να το κάνει αυτό για λογαριασμό του.; 13 Οκτωβρίου 2008 στις 6:54 μ.μ.
Αόρατη Μελάνη είπε...: Διαγόρα, συμφωνώ μαζί σου.

Ιδίως με την τελευταία παράγραφο.; 13 Οκτωβρίου 2008 στις 10:08 μ.μ.
Ανώνυμος είπε...: λυπαμαι αλλα ειμαι ελαφρως ασχετη και δε γνωριζω πως θα μπορουσα να σου βρω λινκ. Το σποτακι παρουσιαζει μια ''εικονικη'' πραγματικοτα κατα τη γνωμη μου, στην οποια το σχολειο ειναι τοπος συγχωνευσης διαφορων (μουσουλμανοι και χριστιανοι στην ιδια ταξη), τα παιδια χαιρονται και οι διδασκαλοι ειναι τα ιδανικα ανθρωπινα οντα....χα χα και χα; 21 Οκτωβρίου 2008 στις 3:33 μ.μ.