ΤΩΡΑ ΑΥΤΟ ΤΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ;;;

Φέτος η κόρη μου πήγε στο νηπιαγωγείο.

Στη συγκέντρωση που έγινε την μέρα έναρξης της σχολικής χρονιάς η δασκάλα μας είπε ότι "θα επικοινωνούμε με σημειώματα μέσα στα καλαθάκια των παιδιών". Η χρήση της λέξης "καλαθάκια" μου έφερε νοσταλγία, σε μια εποχή όπου τα σακίδια με το Μπομπ το Σφουγγαράκη και τα συναφή μόνο καλαθάκια δεν θυμίζουν. Βέβαια υπάρχουν και άλλοι τρόποι επικοινωνίας, όπως ανακοινώσεις στην είσοδο και προφορική επικοινωνία για κάθε τι έκτακτο.

Το πρώτο σημείωμα που μας ήρθε με τον τρόπο αυτό ήταν ένα έντυπο για την κατάσταση της υγείας του παιδιού, το οποίο έπρεπε να συμπληρωθεί από τους αρμόδιους γιατρούς και να παραδοθεί στο σχολείο.

Το δεύτερο ήταν ένα εθνεγερτικό ποίημα, με το όνομα της κόρης μου γραμμένο από κάτω, εμφανώς προς αποστήθιση για την επικείμενη εθνική γιορτή.



Έφαγα ένα μικρό σοκ, ομολογώ. Η μικρή δεν ξέρει τι είναι "της Αλβανίας τα βουνά" ούτε η "δόξα του σαράντα" ούτε τα άλλα συναφή που αναφέρονται στο ποίημα. Πολύ αμφιβάλλω ότι πρόλαβαν να της τα μάθουν μέσα στις δυο εβδομάδες που πηγαίνει εκεί. Η κόρη μου δεν γνωρίζει ούτε καν ανάγνωση. Υποθέτω ότι ο ποιητής εννοούσε ότι οφείλουμε εμείς, οι γονείς, να της το διαβάζουμε κάθε μέρα και να τη βάζουμε να το παπαγαλίζει μέχρι να το πει νεράκι. Επειδή όμως δεν μας δόθηκε ρητώς τέτοια οδηγία, κατόπιν εμβριθών διαβουλεύσεων με τον πατέρα της μικρής, αποφασίσαμε να κάνουμε την πάπια.

Δεν υπάρχει περίπτωση να μάθω στο παιδί μου αυτό το ανοσιούργημα. Ούτε όμως ήθελα και να έρθω σε αντιπαράθεση με τη δασκάλα και να καθήσω να συζητήσω την ιδεολογική μου τοποθέτηση. Την ημέρα της γιορτής απλώς θα "αρρωστήσει" εντελώς τυχαία. Αλλά και να πάει στη γιορτή, τι πιο φυσικό ένα παιδάκι να μη θυμάται το ποιηματάκι του ή να ντρέπεται να το πει;

Όμως το κακό δεν τελείωσε εκεί. Εχτές ανοίγοντας το "καλαθάκι" της (ροζ λούτρινο σακίδιο με τον Γουίνι το αρκουδάκι απ' έξω) βρήκα το παρακάτω φυλλάδιο που με άφησε να χάσκω από κατάπληξη.


Πολλοί ίσως να απορούν με την κατάπληξή μου. Στην Ελλάδα ζούμε. Την ορθόδοξη χριστιανική Ελλάδα. Τι το παράξενο σε ένα χριστιανικό φυλλάδιο στα καλαθάκια των παιδιών;

Αφήνω κατά μέρος το γεγονός ότι η δασκάλα γνωρίζει πως είμαστε άθεοι, διότι με την εγγραφή είχα ζητήσει απαλλαγή από τα θρησκευτικά όπως το δικαιούμαι, και ενημερώθηκα ότι στο νηπιαγωγείο δεν υπάρχει συγκεκριμένη ώρα θρησκευτικών, όπως στο δημοτικό, διότι δεν υπάρχει κανονικό πρόγραμμα, και επομένως δεν είναι δυνατόν να εντοπιστούν οι ώρες που γίνονται αναφορές στη θρησκεία ώστε να μην συμμετέχει το παιδί εκείνες τις ώρες. Εκκλησιασμός ούτως ή άλλως δεν γίνεται, όπως έμαθα. Το πρωί κάνουν μια προσευχή, όταν όμως η δασκάλα με ρώτησε αν ήθελα να βγαίνει το παιδί μου έξω από την τάξη την ώρα εκείνη, απάντησα φυσικά όχι, δεν θέλω να γίνει δακτυλοδεικτούμενο ένα πεντάχρονο κοριτσάκι την πρώτη του χρονιά στο σχολείο. Αρκετά έχει στο κεφάλι της, με καινούριες συντροφιές, καινούριο χώρο, καινούριες καταστάσεις, ας μην έχει να διαχειριστεί και αυτό. Όταν πάλι με ρώτησε αν θέλω να μην συμμετέχει στη φάτνη που στήνουν για τη γιορτή των χριστουγέννων όπου ντύνονται αγγελουδάκια, ρώτησα, συμμετέχουν όλα τα παιδιά στη γιορτή; Ναι, μου λέει η δασκάλα. Ε τότε να ντυθεί και αγγελουδάκι και μάγος και βοσκός και αγελάδα και ότι άλλο τραβά η ψυχή της, είπα. Να συμμετέχει στο παιχνίδι με τους συμμαθητές της. Όλοι όλοι αντάμα και ο ψωριάρης χώρια; Δεν βλέπω το λόγο να της το κάνω αυτό. Λέμε στο σπίτι τα δικά μας παραμύθια, της εξηγώ ότι και τα παραμύθια με το χριστούλη είναι παραμύθια και αυτά όπως όλα, μόνο που μερικοί άνθρωποι τα νομίζουν αληθινά, και καθαρίζουμε.

Αφήνω λοιπόν κατά μέρος το γεγονός ότι εμείς είμαστε άθεοι, και η δασκάλα θα μπορούσε να το λάβει υπ' όψη της και να μην χώσει το φυλλαδιάκι στο δικό μας καλαθάκι. Το αφήνω κατά μέρος και αναρωτιέμαι:

Είναι νόμιμο αυτό που έγινε;

Στο σχολείο του παιδιού, φορέα της κρατικής παιδείας, είναι νόμιμο να διανέμονται φυλλάδια που διαφημίζουν τις δραστηριότητες μιας συγκεκριμένης εξωσχολικής ομάδας; Χριστιανικής ή όχι, δεν έχει σημασία. Με πιο κριτήριο αποφασίζουν οι δάσκαλοι ή οι διευθυντές ή δεν ξέρω κι εγώ ποιος ότι θα διαθέσουν το σχολικό μηχανισμό ως φορέα για την προώθηση των δραστηριοτήτων του συγκεκριμένου σωματείου ή συλλόγου ή οτιδήποτε άλλο είναι τέλος πάντων αυτή η "νεανική συντροφιά";

Να πάω λοιπόν κι εγώ με φυλλάδια της Ελληνικής Εταιρείας Προστασίας της Φύσης, της οποίας είμαι μέλος, και να τους ζητήσω να τα μοιράσουν στα παιδιά επειδή κρίνω ότι οι δραστηριότητες της εταιρείας είναι ωφέλιμες για την μόρφωση και την διάπλαση του χαρακτήρα τους; Θα το δεχτούν και αυτό, ή μήπως όχι; Μέσω ποιου μηχανισμού παίρνονται αυτές οι αποφάσεις;

Σκέφτηκα να πάω στο σχολείο και να ρωτήσω για να λύσω την απορία μου, αλλά κώλωσα. Πολύ απλά, δεν είχα το κουράγιο ούτε τη διάθεση να έρθω σε αντιπαράθεση με τη δασκάλα και με τα όσα εκπροσωπεί. Δεν είχα το κουράγιο να μπω σε συζήτηση για το κατά πόσον είναι θεμιτό κάτι τέτοιο. Και άλλωστε τι σημασία έχει; Την προσευχή το πρωί θα συνεχίσουν να την λένε. Τη φάτνη τα χριστούγεννα θα συνεχίσουν να τη στήνουν. Και τα φυλλάδια το πιθανότερο είναι ότι θα συνεχίσουν να τα χώνουν στα καλαθάκια.

Δεν έχω το κουράγιο να τα βάλω με όλα αυτά. Το μόνο που νιώθω ότι μπορώ να κάνω, το μόνο που κάνω, είναι να φτιάχνω για την κόρη μου άλλα παραμύθια. Παραμύθια που να την μαθαίνουν να σκέφτεται ελεύθερα.

Ιδού και η πίσω όψη του φυλλαδίου, έτσι για να έχετε πλήρη εικόνα της προσφοράς της "νεανικής συντροφιάς" της ενορίας μας στα παιδιά μας!