Πέμπτη 3 Απριλίου 2008

ΚΩΔΙΞ ΟΔΙΚΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

Σκηνές απείρου κάλλους

Οδηγώ το αμάξι μου στη λεωφόρο Πεντέλης, στα Βριλήσσια. Έχω φορτωμένη τη μάνα και την κόρη μου και κατευθυνόμαστε προς το σπίτι μιας φίλης μου. Ψιλοβρέχει και η κίνηση είναι απίστευτη. Για μια διαδρομή ενός τετάρτου έχουμε κάνει ήδη τρία τέταρτα. Στο φανάρι έχει μια ουρά ατελείωτη η οποία ξεφεύγει από την ειδική λωρίδα που προορίζεται για να περιμένεις να στρίψεις αριστερά και προεκτείνεται στην κανονική αριστερή λωρίδα της λεωφόρου, δυσχεραίνοντας την κυκλοφορία. Για δευτερόλεπτα μπαίνω στον πειρασμό να μπω μπροστά, αμέσως όμως λειτουργεί το software της πολιτικής ορθότητας, δεν είναι σωστό, λέω μέσα μου, τι σου φταίνε οι άλλοι, άλλωστε δεν βιάζεσαι πραγματικά, επίσκεψη πάτε, τι κι αν αργήσετε λίγο; Ότι θα βαρεθεί το χαϊδεμένο σου; Γιατί, όλοι οι άλλοι στα άλλα αυτοκίνητα δεν βαριούνται, δεν κουράζονται, δεν θέλουν να φτάσουν μια ώρα αρχύτερα στον προορισμό τους;

Στέκομαι λοιπόν νομότυπα στη σειρά μου μαζί με όλους. Ανάβει ένα φανάρι, ανάβουν δύο, ανάβουν τρία. Έχω φτάσει πλέον να είμαι δεύτερη στην ουρά. Μπροστά μου μόνον ένα αυτοκίνητο και το γνωστό κενό, όπου ως συνήθως χώνονται οι διάφοροι «βιαστικοί». Προς το παρόν δεν υπάρχει κανένας, περνά αρκετή ώρα και αρχίζω να αισιοδοξώ, πλην όμως λίγο πριν ανάψει το φανάρι, εμφανίζεται ένα αυτοκίνητο και χώνεται μπροστά, ενώ ακριβώς πίσω του μπαστακώνεται ένα τζιπάκι. Σαν να μην έφτανε αυτό, με το που ανοίγει το φανάρι, οι κρετίνοι δεν το αντιλαμβάνονται με την πρώτη (τι έγινε ρε παιδιά, βιαζόμαστε;), δεν ξεκινούν αμέσως, οι πίσω κορνάρουν, εγώ κορνάρω, το σύμπαν κορνάρει, ξεκουνιούνται, φεύγουμε.

Μιλάμε τα έχω πάρει στο κρανίο.

Όσες φορές και να μου συμβεί αυτό το πράμα, δεν μπορώ να το χωνέψω.

Θέλω να τους την πω, αλλά δεν μπορώ. Ο δρόμος είναι φαρδύς αλλά διπλής κατεύθυνσης. Το να προσπεράσω και να πλασαριστώ δίπλα τους και να αρχίσω να ψέλνω είναι κάτι που θα έκανα αν ήμουν μόνη, αλλά με τη μάνα και την κόρη μέσα, λέω να μην κάνω ταρζανιές. Ακολουθώ λοιπόν και βράζω στο ζουμί μου. Πλην όμως κατά σατανική σύμπτωση, ο ένας εκ των δύο – όχι το τζιπ, ο άλλος – στρίβει στον ίδιο δρόμο που στη συνέχεια στρίβω κι εγώ, και παρκάρει λίγο πίσω από το σημείο που παρκάρω τελικά εγώ. Κατεβαίνω, τον πλησιάζω. Άρρεν, κάτω των τριάντα, αψηλός μελαχρινός και ευειδής. Τον προσεγγίζω ευγενικά και συγκρατημένα.

- Καλησπέρα. Να σε ρωτήσω κάτι; Γιατί χώθηκες μπροστά στο φανάρι;

Αιφνιδιάζεται, αλλά αμέσως ανασυντάσσεται. Λέει κάποιες άσχετες ατάκες για να κερδίσει χρόνο να ανασυγκροτηθεί.

- Ποιο φανάρι;

- Στην Πεντέλης.

- Με είδατε στο φανάρι;

- Ήμουν πίσω σου, το δεύτερο αυτοκίνητο.

- Περιμένατε στη σειρά;

(θα μου κάνεις και ανάκριση μαλάκα;)

- Ναι. Μπορείς να μου πεις για ποιο λόγο χώθηκες μπροστά;

- Βιαζόμουν πολύ, είχα ένα ραντεβού και είχα αργήσει.

(αν το παραμύθι του Πινόκιο ήταν αληθινό, η μύτη του τύπου θα με είχε σουβλίσει).

- Και πού ξέρεις ότι δεν βιαζόμασταν και όλοι εμείς οι άλλοι; Εγώ ας πούμε βιαζόμουν.

- Δεν το ξέρω.

- Και τότε πώς πας και χώνεσαι μπροστά;

- Να σας πω κάτι; Φταίει η κατάσταση στην Πεντέλης. Έτσι που τα έχουν κάνει με τα έργα, δεν χωράει κανείς να σταθεί στην ουρά. Η κατάσταση είναι απαράδεκτη, δεν μπορεί κανείς να κυκλοφορήσει.

- Για να καταλάβω: επειδή τα έχεις πάρει με το δήμαρχο, ή με το υπουργείο, ή με όποιον κάνει τα έργα, καταπατάς τα δικά μου δικαιώματα;

- Δεν καταπάτησα τα δικαιώματά σας. Μπορείτε να πάτε κι εσείς μπροστά.

- Τι λογική είναι αυτή; Δηλαδή άμα δεν χωράμε πίσω, να έρθουμε να χωθούμε όλοι μπροστά; Και δηλαδή μπροστά θα χωρέσουμε;

- Δεν ξέρω τι να κάνετε εσείς, εγώ για τον εαυτό μου έκανα την προσωπική μου επιλογή.

- Προσωπική επιλογή; Προσωπική επιλογή;! Μα τι λες; Και αν εγώ κάνω τώρα την προσωπική επιλογή να σου σκίσω τα λάστιχα, τι θα μου πεις;

- Θα σας καταγγείλω, αυτό είναι παράνομο.

- Κι αυτό που έκανες εσύ, παράνομο είναι.

- Ποιος το λέει αυτό;

- Ο κώδικας οδικής κυκλοφορίας.

- Ο κώδικας; Κοιτάξτε, δεν πέρασα με κόκκινο. Στάθηκα πίσω από το φανάρι.

- Ναι, αλλά μπροστά από τη λευκή γραμμή.

- Α όχι, όχι, δεν έχετε δίκιο. Υπάρχει το δεύτερο φανάρι απέναντι, στη νησίδα.

- Μα τι λες; Έκλεινες τη διασταύρωση!

- Να σας πω κάτι; Δεν είμαι και ο πρώτος που στέκεται μπροστά στο φανάρι.

- Τι επιχείρημα είναι αυτό; Αν κάποιος μου βουτήξει το πορτοφόλι, δεν θα είναι ο πρώτος που έκλεψε ποτέ του. Αλλά δεν παύει να είναι κλοπή.

- Δεν σας έκλεψα.

- Δεν λέω αυτό! Λέω ότι το γεγονός ότι δεν είσαι ο πρώτος που το κάνει δεν δικαιολογεί αυτό που έκανες.

- Σας είπα, εγώ κάνω τις προσωπικές μου επιλογές. Το τι θα κάνουν οι άλλοι είναι δικό τους ζήτημα.

- Δεν είμαστε καλά. Εγώ τι είμαι δηλαδή που περιμένω στην ουρά, μαλάκας; Εσύ είσαι ο έξυπνος που κάνει τη σωστή επιλογή;

- Μόνη σας χαρακτηρίζετε τον εαυτό σας.

- Εσύ με χαρακτηρίζεις, με τη συμπεριφορά σου απέναντί μου. Δεν το λες, αλλά το δείχνεις με τη στάση σου.

- Λέτε ότι θέλετε, δεν ακούω άλλο.

Έχω φορτώσει. Έχω φορτώσει απίστευτα.

- Ώστε δεν ακούς! Κοντολογίς, μου λες ότι με έχεις γραμμένη.

- Δεν το λέω εγώ, εσείς το λέτε.

- Είσαι με τα καλά σου; Μόλις μου είπες ότι δεν με ακούς. Τουλάχιστον να ακούς τι λες.

Πάνω εκεί μου τη σβουρίζει. Λέω, τι κάθομαι και συζητώ. Ο τύπος τοποθετήθηκε ξεκάθαρα: δεν με νοιάζει, δεν ακούω, δεν λογαριάζω κανέναν.

Γυρνώ και φεύγω, αλλά εξακολουθώ να φωνάζω:

- Άκου τι λες τουλάχιστον. Βάλε το μυαλό σου να δουλέψει. Έχεις έναν εγκέφαλο εκεί μέσα, βάλ’ τον να πάρει καμμιά στροφή.

Τρέμω από τα νεύρα μου. Στο σπίτι της φίλης κουβεντιάζουμε το περιστατικό. Η τοποθέτησή της με αφήνει κατάπληκτη: τι τα θες και μιλάς, μπορεί να φας και καμμιά, δώσε τόπο στην οργή. Μου περιγράφει ένα περιστατικό με τον άντρα της όπου κάποιος έκανε μια παρανομία στο δρόμο, ο άντρας της φίλης μου του έπαιξε τα φώτα και του κορνάρισε, και ο άλλος φρενάρισε απότομα, με αποτέλεσμα παραλίγο να τρακάρουνε.

Όχι, της λέω, δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό. Δεν μπορώ να δεχτώ τη νοοτροπία αυτή. Να μου τη βγαίνουνε, να καταπατούν τα δικαιώματά μου, και να μην τολμώ ούτε να μιλήσω γιατί θα με δείρουνε; Και αυτήν την κατάσταση να τη θεωρώ δεδομένη; Όχι, με σοκάρει αυτή η αντιμετώπιση. Αυτή η στάση που είναι τόσο διαδεδομένη στη ζωή μας, στη χώρα μας, στην κοινωνία που ζούμε. Εγώ θα συνεχίσω να μιλάω όπου και όπως και όσο μπορώ. Με την ελπίδα κάπου, κάποτε, κάποιος να ακούσει.

14 σχόλια:

Noname είπε...

Διάβασε κι αυτό.Ήμουν 6 μηνών έγκυος και πηγαίναμε με το άντρα μου στην γυναικολόγο.Στην διαδρομή συναντήσαμε γραμμές τραίνου με ηλεκτρονικά φυλασσόμενη διάβαση.Η μπάρα ήταν ανοιχτή και λογικά περνάγαμε ελεύθερα...εκεί σταματάει η λογική γιατί το τραίνο βρισκόταν περίπου 30 μέτρα από εμάς (FULL SPEED),δεν κόρναρε και οι μπάρες δεν κατέβηκαν ποτέ.Εμείς είχαμε ανεβασμένα τα τζάμια, μουσική και παρεπιπτόντως είχε μποτιλιάρισμα ακόμα και στις γραμμές του τραίνου και εμέις ήμασταν πάνω σε αυτές.Ευτυχώς που ο άντρας μου το είδε εγκαίρως και με ελλειγμό και λίγη τύχη αφού υπήρχε μικρό κενό μεταξύ του μπροστινού και του αυτοκινήτου μας ,χωθήκαμε μπροστα και πίσω μας πέρασε το τραίνο.
Ακόμα κάνω το σταυρό μου που είμαι εδώ και το διηγούμαι και δεν βλέπουμε τα ραδικια ανάποδα οικογενειακώς.Τι να πω επίσης για τις γραμμές του τρόλεϋ?(μάλλον κάτι τέτοιο ήταν) στην Αθήνα που περνάνε μεσα από τους δρόμους μαζί με τα αυτοκίνητα και αν δεν είσαι Αθηναίος την έχεις πατήσει γιατί δεν έχεις συνηθήσει να διασταυρώνεσαι με τρόλεϋ στα καλά καθούμενα και να περνάς ξυστά.

Τατιάνα Ραπακούλια είπε...

Κάνατε κάτι γι' αυτό; Καταγγελία ας πούμε;

Η φίλη μου μού περιέγραψε και το εξής περιστατικό: κάποια φορά είδαν σταματημένο σε φανάρι έναν άντρα πάνω σε μηχανάκι, χωρίς κράνος, που κρατούσε αγκαλιά (ή μάλλον παραμάσχαλα) με το αριστερό χέρι ένα βρέφος (επίσης χωρίς κράνος) ενώ με το δεξί κρατούσε το τιμόνι. Κάποιος διερχόμενος σταμάτησε και άρχισε να του φωνάζει, να του λέει ότι είναι δολοφόνος, ότι αυτό που κάνει είναι απαράδεκτο, ο άλλος απάντησε και τι σε νοιάζει εσένα, δικό μου είναι το παιδί.
Τη σκηνή παρακολουθούσε αστυνομικός ο οποίος στεκόταν έξω από κοντινό κτίριο σαν φύλακας (δεν θυμάμαι τι κτίριο ήταν, κάποιο υπουργείο ίσως). Ο άντρας της φίλης μου πλησίασε και του είπε να συλλάβει τον άντρα με το μηχανάκι, διότι αυτό που εκανε ήταν παράνομο. Ο αστυνομικός απάντησε ότι δουλειά του ήταν να φυλάει το κτίριο, όχι να συλλαμβάνει κόσμο.

Εκεί, όρεξη να έχεις, παίρνεις τον αριθμό της μοτοσυκλέτας για να κάνεις καταγγελία, ζητάς από τον περαστικό που ενιδαφέρθηκε να σου δώσει τα στοιχάι του για μάρτυρας, και ζητάς από τον αστυνομικό την ταυτότητά του, και του ρίχνεις κι αυτουνού μια καταγγελία. Όρεξη να έχεις να τρέχεις σε δίκες - και οι περισσότεροι δεν έχουμε (ούτε κι εγώ, το ομολογώ).

Noname είπε...

Βεβαίως και κάναμε.Πήγαμε αμέσως και με άλλους οδηγούς που ήταν εκεί στα κεντρικά γραφεία του ΟΣΕ και το αναφέραμε...η απάντηση...υπήρχε βλάβη στη μπάρα και θα έστελναν σταθμάρχη μεχρι να απόκατασταθεί.πότε?μα μεχρι να γίνουν καμιά δεκαριά κηδείες φυσικά να έχει και μια δημοσίοτητα το θέμα...πως θα ζήσουν και τα τοπικά τηλεοπτικά κανάλια.Κάναμε και μια καταγγελία και όπως σωστα το μάντεψες εδώ και δυο χρόνια τρώμε στη μάπα τις αναβολές της αρκούδας,ακόμα τρέχουμε...όχι ότι θα δικαιωθούμε.Το αντίθετο μάλιστα,το κρατος ισχυρίστηκε ότι ήταν και παράβασή μας που στεκόμασταν πάνω στις γραμμές.Ρε μ.....ς έλεος....είχε μποτιλιάρισμα!!!

Zijay είπε...

Τα κατάφερες πάλι να με "πατήσεις" στον κάλο...!!!

Το τι μπινελίκι ρίχνω κάθε μέρα μόνο από αυτά που βλέπω στο δρόμο "δεν το 'χεις"...

Φυσικά και δεν έχω την δική σου θυληκή ψυχραιμία και δεν μπορώ να το δω χαλαρά.

Μπράβο πάντως που τα καταφέρνεις!

Το "καλύτερό" μου είναι οι ράμπες για τα Α.Μ.Ε.Α. που πάντα θα βρεθεί ένα ζώο να παρκάρει ακριβώς μπροστά-(και ύστερα μου λες...)

Τέλος πάντων για να μην ξεφεύγω...τα πάντα είναι θέμα παιδείας. Διότι όσους χωροφύλακες και να βάλουν, αν δεν καταλάβουμε από μόνοι μας ότι ο δρόμος δεν είναι τα χωράφια του πατέρα μας και ότι αυτό που οδηγούμε ΔΕΝ είναι τρακτέρ ίσως μάθουμε να ζούμε στο ίδιο περιβάλλον με κανονικούς-δίποδους-ανθρώπους!!!

Zijay είπε...

Van! που σαι...στο τελωνείο μπροστά η μπάρα κατεβασμένη μόνιμα. Απόγευμα καλοκαίρι με πολύ κίνηση. Υπήρχε μια πιθανότητα - σοβαρή - να σου ξύσει τον "ουρανό"-γιατι ο τοπικός οσε κάτι άλλο έξυνε εκείνη την ώρα...
Αν ήσουν με δίκυκλο δεν το συζητάμε...

Τατιάνα Ραπακούλια είπε...

Όσον αφορά τη "θηλυκή ψυχραιμία"... Μην ξεχνάς ότι είχα τη μάνα και το μωρό στο αμάξι. Δεν με έπαιρνε να παίξω ξύλο.
Όταν είμαι μόνη μου και φωνάζω, και χειρονομώ, και γαμοσταυρίδια ρίχνω. Αγαπημένη μου ατάκα, να φωνάζω σε ταξιτζήδες "άντε μωρέ να μαντάρεις καμμιά κάλτσα!" Αγαπημένο μου σπορ, να μου τύχει να είμαι πρώτη (νόμιμα) στην ουρά στο φανάρι, και να γκαζώσω μόλις ανάψει, εμποδίζοντας τους εξυπνάκηδες βιαστικούς που μου έχουν χωθεί μπροστά να περάσουν.
Έχω κατέβει τουλάχιστον τρεις φορές από το αμάξι κι έχω στήσει καυγά - πάντα με άντρες (τυχαίο άραγε;). Και τις τρεις φορές κωλώσανε και φύγανε (μάλλον είδανε το αίμα να στάζει στο βλέμμα μου...).
Αλλά τι τα θες, κάτι η ηλικία, κάτι η μητρότητα, κάτι που θέλω να το παίζω ανώτερο άτομο, έχω βαλει μετριασμό στις αντιδράσεις μου! Ομολογώ ότι κάπου ελπίζω και να με ακούσει κάποιος από αυτούς, μήπως ξεκουνηθεί ο εγκέφαλός του και αλλάξει συμπεριφορά. Προσπαθώ να βρω τρόπο προσέγγισης, και οι χριστοπαναγίες σίγουρα δεν δημιουργούν κλίμα ευνοϊκό για διάλογο.

Ανώνυμος είπε...

ναι αλλά αν πετύχαινες εμένα στο δρόμο και μου ζητούσες το λόγο με αυτόν τον τρόπο θα σου πατούσα ένα σφάλιαρο και θα ησύχαζες και θα έβγαζες το σκασμό όμορφα κι ωραία και δε θα μου έπρηζες τα αρχίδια στα καλά καθούμενα για ένα κωλοφάναρο.

με λίγα λόγια ΗΤΑΝ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΕΥΓΕΝΙΚΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΕΚΑΤΣΕ ΚΑΙ ΣΟΥ ΜΙΛΗΣΕ.

άντε στην κουζίνα για κανα πιάτο που θα βγάλεις και γλώσσα.

Ανώνυμος είπε...

και για να μην παίρνουν τα αγάμητα μυαλουδάκια σου αέρα μάθε και τούτο:

όλοι αυτοί που εσύ νομίζεις οτι κατατρόπωσες απλά σηκώθηκαν και φύγανε γιατί είναι ντροπή για έναν άντρα να κάθεται να μαλώνει με την κάθε τσιρίχτρω κατίνα που βρίσκει μπροστά του.

αυτά για να σου χαλάσει το ροζ υπερφύαλο παραμυθάκι που έχεις φτιάξει στο μυαλό σου.

Τατιάνα Ραπακούλια είπε...

Ω, ω, ένας έξαλλος αρσενικός! Τι καλά! Επιτέλους, νόμιζα ότι το είδος εξέλειπε!
Καλωσήλθες φίλε μου! Παίρνω το θάρρος να σου μιλώ στον ενικό, μια που έσπασες εσύ πρώτος τον πάγο.

Πρώτα απ' όλα να πω ότι συμφωνώ μαζί σου. Θεωρώ πάρα πολύ πιθανό να είναι όντως έτσι, δηλαδή πάρα πολλοί άντρες (ιδίως άντρες που θεωρούν ότι η άσφαλτος είναι τσιφλίκι τους και οδηγούν αναλόγως, ή/και άντρες που θεωρούν τις γυναίκες όντα υποδεέστερα και ακατάλληλα για οδηγούς) να νομίζουν ότι είναι υποτιμητικό να καθήσουν να τσακωθούν με γυναίκα. Και μια που αν τη σπάσουν στο ξύλο θα έχουν ποινικές κυρώσεις, συγκρατούνται.

Θα διαφωνήσω μαζί σου ότι το παιδί ήταν ευγενικό. Μίλησε συγκρατημένα και χωρίς χυδαιολογίες, αλλά η πράξη του να χωθεί μπροστά στο φανάρι ήταν αγενής, προπέτης, εγωιστική και προκλητική.

Έχω μια απορία: εσύ οδηγείς με αυτόν τον τρόπο; Καταστρατηγώντας τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, τους γραπτούς και άγραφους νόμους της σωστής οδήγησης; Από τον τρόπο που εκφράζεσαι υποθέτω πως ναι (λες ότι "αν σε πετύχαινα εσένα... δεν θα μου έπρηζες τα αρχίδια για ένα κωλοφάναρο", πράγμα που σημαίνει ότι μάλλον χώνεσαι κι εσύ μπροστά στα φανάρια - αν κάνω λάθος διόρθωσέ με). Αν όντως ισχύει αυτό, μπορείς να μου πεις για ποιο λόγο το κάνεις; Είναι πολύ σημαντικό για μένα να μάθω, σε ακούω με μεγάλη προσοχή. Άλλωστε, γι' αυτό ρώτησα και το παλικάρι, για να μάθω (αλλά απάντηση δεν πήρα).

Παρατήρηση: η λέξη υπερφίαλος γράφεται με γιώτα μετά το φι (συχνό το λάθος, απόλυτα κατανοητό).

Διευκρίνιση: το μυαλουδάκι μου είναι αγάμητο διότι όταν γαμιέμαι δεν το κάνω με το μυαλουδάκι μου, αλλά με το μουνί μου. Είναι πραγματικά κρίμα που πολλοί, άντρες και γυναίκες, γαμάνε τα μυαλουδάκια τους (ή επιτρέπουν να τους τα γαμάνε άλλοι) και τα καταντάνε να μην μπορούνε να σκεφτούν.

Άντε σας αφήνω, πάω να πλύνω κάνα πιάτο! (τα δικά σου να υποθέσω είναι όλα άπλυτα).

Noname είπε...

Ανώνυμε:
Όταν σκέφτεσαι και μιλάς με το κάτω μυαλό τότε τα νέα είναι μάλλον δυσάρεστα...guess what...you are a dickhead.Εξάλλου είσαι φιλοξενούμενος στη σελίδα αυτή και δεν σε ανάγκασε κανείς να γράψεις τις παπαριές που έγραψες.Εσύ όταν έρχεται κάποιος σπίτι σου, τη βρίσκεις να σε βρίζει? Αλλά αυτά είναι ψηλά γράμματα.Έτσι λοιπόν θα σου δώσω μια φιλική? συμβουλή.Ασε ήσυχο το πληκτρολόγιο και πιάσε κάτι άλλο μπας και ηρεμήσεις.

Noname είπε...

Αόρατη μελάνη:
Είχα δίκιο λοιπόν για τον HOMO ERECTUS...και αναρωτιόσουν αν υπάρχει.

Zijay είπε...

Εγώ πάλι μια κουβέντα θα πω, αν και δεν με πολυσμφέρει...

Στατιστικά τα περισσότερα ατυχήματα τα προκαλούν άντρες οδηγοί.

Μαγκιά κλανιά κι εξάτμιση. Ή αλλιώς ο κουραδόμαγκας ελληνάρας οδηγός! Ο άρχοντας του κ..., συγνώμη του δρόμου ήθελα να πω!
Ο gamao!

O "δεν ξέρω να ζω ανάμεσα σε ανθρώπους, στο σταύλο κάναμε ότι θέλαμε..."

υ.γ. Δεν πάει πίσω βέβαια και η βλαχάρα που τσακώνεται με τον κουραδόμαγκα στο κινητό και ξαφνικά παθαίνει αχρωματοψία στα φανάρια...

Τατιάνα Ραπακούλια είπε...

Φίλε μου έξαλλε ανώνυμε, πού είσαι; Περιμένω απάντηση. Και όταν ξανάρθεις, έχω και κάποιες άλλες απορίες: Τι αντιδράσεις φαντάζεσαι ότι προκαλείς στους άλλους οδηγούς (άντρες και γυναίκες); Σου έχει τύχει να σου φερθούν εσένα έτσι στο δρόμο, και αν ναι, πώς αισθάνθηκες;
Εγώ νομίζω ότι η επιθετική συμπεριφορά στο δρόμο προκαλεί θυμό και επιθετικότητα και στους άλλους. Νομίζω επίσης ότι μπορεί προς στιγμή να νιώθεις τσαμπουκάς και ωραίος και τσιριμπιτός, που τους τη βγήκες ολωνών, αλλά ότι όπου πας, θα το βρεις μπροστά σου: λόγου χάρη στη δημόσια υπηρεσία που θα θέλεις να εξυπηρετηθείς και ο υπάλληλος θα είναι εκνευρισμένος επειδή κάποιος του τη βγήκε μπροστά στο φανάρι, ή μέσα στο ίδιο σου το σπίτι που η γυναίκα σου θα έχει μούτρα και νεύρα επειδή κάποιος της φέρθηκε ελεεινά στο δρόμο.
Μου φαίνεται ότι είναι προς όφελός μας να φερόμαστε ευγενικά παντού, όχι μόνο στο δρόμο.

Βανέσσα, δεν έχω λόγο να πιστεύω ότι οι Χόμο ερέκτους θα γίνονταν κακοί οδηγοί! Όσο για το φίλο μας τον ανώνυμο, είμαι σίγουρη ότι αν ήθελε, θα μπορούσε να το συζητήσει πολύ λογικά το θέμα.

Μελικράτη, το σκεφτόμουν αυτό το θέμα. Δεν ξέρω πού οφείλεται αυτό. Πιο πιθανό μου φαίνεται να είναι θέμα φυσιολογίας: οι άντρες έχουν περισσότερη τεστοστερόνη, και όσο περισσότερη τεστροστερόνη έχεις, τόσο πιο επιθετικός και απερίσκεπτος γίνεσαι. Σίγουρα θα υπάρχουν και άλλοι λόγοι για να εκδηλώσει κανείς προκλητική και επιθετική συμπεριφορά, λόγοι που αφορούν τόσο άντρες όσο και γυναίκες, και υποθέτω ότι αθροίζονται.

Κάτι άλλο που με απασχολεί, είναι το γιατί όταν η συμπεριφορά κάποιου μας ενοχλεί, το αποδίδουμε σε έλλειψη σεξ. Ο ανώνυμος ας πούμε, θεώρησε ότι με πρόσβαλε πολύ λέγοντάς μου ότι είμαι αγάμητη (και μου το έχουν ξαναπεί στο δρόμο άντρες οδηγοί αυτής της κατηγορίας). Και η Βανέσσα τον συμβούλεψε να πιάσει το πουλί του μπας και ηρεμήσει.
Μήπως υποτίθεται ότι η έλλειψη σεξ μας κάνει επιθετικούς; Αυτό μοιάζει να έχει κάποια βάση αυτό. Όταν έχει κανείς πολύ καιρό να κάνει σεξ, είναι πιο νευρικός, πιο ευερέθιστος. Ή μήπως υποτίθεται ότι είναι προσβλητικό να σου πουν ότι δεν έχεις σεξουαλικές σχέσεις, επειδή θίγει τη γοητεία σου, την ικανότητά σου να βρίσκεις ερωτικούς συντρόφους;
Εμένα ομολογώ δεν μου περνάει ποτέ από το μυαλό να πω κάτι τέτοιο. Αν μου περνούσε απ' το μυαλό ότι ο συνομιλητής μου όντως έχει στερηθεί το σεξ, δεν θα του το πετούσα κατάμουτρα. Σίγουρα, αν είναι έτσι, αρκετά του στοιχίζει η έλλειψη από μόνη της, δεν βοηθάει να του το τρίβουμε και στα μούτρα. Ενώ φυσικά αν δεν είναι έτσι, η ατάκα μου θα ακουστεί απλώς αστεία.

Ανώνυμος είπε...

γεια σου 'αόρατη μελάνη'!
θα απαντήσω μόλις βρω χρόνο κάποια στιγμή.