Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

ΔΙΑΠΛΑΣΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ

Στις πολλές συζητήσεις που γίνονται κατά καιρούς για το θέμα της διδασκαλίας των θρησκευτικών στα σχολεία, μου κάνει εντύπωση ένα πράγμα: πάρα πολλοί άνθρωποι, ακόμη και μη θρήσκοι, θεωρούν δεδομένο ότι το μάθημα χρειάζεται να διατηρηθεί, αλλά με άλλη μορφή. Υποστηρίζουν, πολύ λογικά, ότι η κατήχηση δεν έχει θέση στα σχολεία, πιστεύουν όμως ότι το μάθημα των θρησκευτικών δεν θα πρέπει να καταργηθεί πλήρως, αλλά να αντικατασταθεί από ένα μάθημα "θρησκειολογίας".

Και έρχομαι εγώ η παράξενη τώρα και αναρωτιέμαι:

Τι τη χρειάζονται τη θρησκειολογία τα παιδιά;

Ποιος ο λόγος να υφίσταται χωριστό μάθημα, και μάλιστα από τις πρώτες ήδη τάξεις του δημοτικού, όπου να παρουσιάζεται στα παιδιά το φαινόμενο της θρησκείας, να διδάσκεται η ιστορία του, να αναπτύσσεται ο ρόλος του;

Για να ξέρουν τα παιδιά την παράδοση του τόπου τους, λένε ορισμένοι. Κατ' εμέ, την παράδοση του τόπου τους μπορούν να τη διδαχτούν στα πλαίσια του μαθήματος της ιστορίας, αλλά και έμμεσα σε άλλα μαθήματα, όπως της λογοτεχνίας, ή ενδεχομένως και ενός μαθήματος λαογραφίας και εθνογραφίας, όπου θα παρουσιάζονται οι παραδόσεις του τόπου μας αλλά και οι παραδόσεις άλλων λαών της γης. Σε ένα τέτοιο μάθημα, όπως το φαντάζομαι, τα παιδιά θα μάθαιναν να εκτιμούν την αξία όλων των παραδόσεων όλων των λαών, θα μάθαιναν να είναι περήφανοι που είναι άνθρωποι και πολίτες του κόσμου, θα διδάσκονταν να έχουν ανοιχτό πνεύμα και αντλούν από όλους τους πολιτισμούς του κόσμου, γιατί όλες οι παραδόσεις του πλανήτη μας είναι κληρονομιά όλων μας.

Για να ξέρουν τα παιδιά την ιστορία της θρησκείας και το ρόλο της, λένε άλλοι. Μα αυτό, λέω εγώ, θα το διδαχτούν στο μάθημα της ιστορίας, μαζί με όλα τα υπόλοιπα ιστορικά γεγονότα. Δεν χρήζει ειδικής μνείας σε ειδικό μάθημα.

Για να αναπτύξουν τα παιδιά μας ηθικές αρχές και αξίες, ισχυρίζονται πολλοί.

Εδώ, ομολογουμένως, το πράγμα σηκώνει κουβέντα.

Είναι γεγονός ότι η παιδεία, έτσι όπως είναι αυτή τη στιγμή διαμορφωμένη, μεριμνά κυρίως - αν όχι αποκλειστικά - για την παροχή τεχνικών γνώσεων και πληροφοριών, καθώς επίσης και για την πλύση εγκεφάλου υπέρ πατρίδος-θρησκείας-οικογένειας μέσω απλών προπαγανδιστικών μεθόδων. Μεριμνά ελάχιστα έως καθόλου για την διάπλαση του χαρακτήρα των παιδιών, για την ουσιαστική τους (δια)μόρφωση, για την ψυχολογική τους ανάπτυξη.

Πώς όμως θα καλυφθεί το κενό αυτό;

Όχι βέβαια με μαθήματα θρησκευτικών, ούτε - πολύ λιγότερο - με μαθήματα θρησκειολογίας, αλλά με μαθήματα - ή πιο σωστά με δραστηριότητες - ψυχολογίας και κοινωνιολογίας, σχεδιασμένα ειδικά για το σκοπό αυτό. Το ιδανικό θα ήταν να συγκροτηθεί ομάδα επιστημόνων από όλες τις αρμόδιες ειδικότητες - ψυχολόγοι, ψυχίατροι, παιδαγωγοί, κοινωνικοί λειτουργοί κλπ - που να προτείνει ένα σωστό πρόγραμμα σπουδών. Μιλάμε βεβαίως για όνειρα φθινοπωρινής νυκτός.

Ελλείψει τέτοιας πρωτοβουλίας και εν αναμονή των εξελίξεων (αμήν), εγώ ως μη ειδική θα πρότεινα να προσληφθούν παιδοψυχολόγοι στα δημοτικά σχολεία και να γίνονται κάθε εβδομάδα θεραπευτικές ομάδες σχεδιασμένες ειδικά για παιδιά. Μέσα από τη διαδικασία αυτή τα παιδιά θα μαθαίνουν να σχετίζονται, θα κοινωνικοποιούνται με ομαλό τρόπο, θα παρακολουθείται η ψυχολογική τους ανάπτυξη, τυχόν προβλήματα θα εντοπίζονται και θα αντιμετωπίζονται εν τη γενέση τους με προσωπικςέ συνεδρίες, και θα γίνονται συναντήσεις με τους γονείς σε τακτά χρονικά διαστήματα για ενημέρωση ή/και συμμετοχή στις ομάδες. Τα παιδιά θα αφομοιώνουν τις ηθικές αξίες με βιωματικό τρόπο και όχι ως τσιτάτα προς παπαγαλισμό και προς τυφλή υπακοή.

Στο γυμνάσιο θα έπρεπε να υπάρχει οπωσδήποτε μάθημα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης (ενδεχομένως στα πλαίσια του μαθήματος "κοινωνικοποίησης"), σωστά οργανωμένο και αυτό από ειδικούς, όχι κάποιο γελοίο εγχειρίδιο με οδηγίες χρήσης του ανθρώπινου σώματος που θα διδάσκεται από άνεργους φιλόλογους. Επίσης στο γυμνάσιο τα παιδιά θα μπορούσαν και θα έπρεπε να αρχίσουν να προσφέρουν έργο, να γνωρίζουν τι σημάινει εργασία. Θα μπορούσαν να προσφέρουν εθελοντική εργασία σε διάφορους φορείς, σε φιλανθρωπικές οργανώσεις λόγου χάρη, ενώ στο λύκειο θα μπορούσαν να προβλέπονται σε διάφορες επιχειρήσεις ή σε δημόσιους φορείς θέσεις εργασίας μειωμένης απασχόλησης ειδικά για τα παιδιά, ώστε να έρχονται σε επαφή με τον "αληθινό" κόσμο, να σχηματίζουν μια εικόνα του τι σημαίνει εργασία, μια εικόνα από τη φύση διαφόρων επαγγελμάτων (παρεμπιπτόντως να βγάζουν και κανένα χαρτζηλίκι).

Αυτά εκ του προχείρου ως προς την εκπαιδευτική μου μεταρρύθμιση.

Για μεταρρυθμίσεις στους λοιπούς τομείς του δημόσιου βίου θα επανέλθω εν ευθέτω.

18 σχόλια:

Ανορθόδοξος είπε...

Φίλη Αόρατη Μελάνη
Ένα από τα μεγαλύτερα κακά που κατάφερε να κάνει η θρησκεία είναι να ταυτισει, στο συλλογικό υποσυνείδητο, τον εαυτό της με την ηθική.

Πάντως, πιστεύω οτι στη σημερινή ελληνική κοινωνία είναι λίγο επίφοβο να ζητήσεις για το παιδί σου απαλλαγή από τα θρησκευτικά, όσο είναι ακόμα στο δημοτικό. Αν δεν υπάρχουν άλλοι μαθητές που να έχουν απαλλαγή ή είναι ελάχιστοι, το παιδί θα νιώθει σα στιγματισμένο και ίσως αυτό το οδηγήσει στην «άλλη πλευρά» όταν ενηλικιωθεί.

Σου θυμίζω το παράδειγμα του γιού του φιλοσόφου Ράσσελ, ο οποίος έλαβε τελείως άθεη παιδεία και δεν βαπτίστηκε από τον πατέρα του. Όταν μεγάλωσε, ίσως από αντίδραση, έγινε φανατικός Χριστιανός...

Idom είπε...

Πω, πω!...
Βρε, Αόρατη (Μελάνη) μήπως είσαι συνταξιούχος τής Κομιντέρν; Τόση επιστημονική / χρησιμοθηρική διαχείρηση τής νεολαίας!...
Πα, πα, πα... :-))

Στα σοβαρά τώρα:
Νομίζω ότι το γενικότερο σχέδιό σου δίνει υπερβολικά πολλές ευθύνες στο σχολείο και αυτό είναι δυνάμει επικίνδυνο.
Πολύ απλά θα καταλήξει σε συγκεντρωτική εκπαίδευση επί παντός επιστητού και θα "περνάει" μία "γραμμή", κατάσταση που υποτίθεται ότι ήθελε να αντιπαλέψει.

Μάθημα σεξουαλικής αγωγής; Αυτό το ακούω από την δεκαετία τού '80. Και μού είναι πια πασιφανές ότι η η σεξουαλική ενασχόληση των νέων (όπως και η ηθική που ακολουθούν) καθορίζεται από τις κοινωνικές επιταγές. Και εν πολλοίς αυτό μού φαίνεται το ταιριαχτό.
Εντάξει, κάποιες γνώσεις, μέσα σε σε ένα γενικότερο μάθημα οικιακής οικονομίας και υγιεινής, θα ήταν χρήσιμες - κυρίως για όσα παιδιά δεν έχουν προσλαμβάνουσες από τον περίγυρό τους.

Στο κάτω κάτω ΠΟΙΟΣ θα αποφασίσει την "γραμμή" που θα δίνεται για τόσο σημαντικά θέματα; Εσύ που είσαι μαχητική και υποκειμενή (στο προφίλ το λες), τι θα κάνεις αν δεν σού αρέσει κάτι από αυτά που θα γράφει το βιβλίο τής σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης;

Για να το πω σαν τσιτάτο: το σχολείο είναι για να διδάξει (πέρα από τα τεχνικάλιτηζ) κάποια θέματα γύρω από την ζωή, όχι την ζωή την ίδια.

Μετά:
"... θεραπευτικές ομάδες... ";
"... θα εντοπίζονται και θα αντιμετωπίζονται εν τη γενέση τους με προσωπικςέ συνεδρίες";;

ΙΣΩΣ είναι απλά τεχνική ορολογία, αλλά ακούγεται πάααρα πολύ σαν να πρόκειται να αντιμετωπιστούν τα παιδάκια ως άρρωστα. Και καλά, άιντε να το δεκτώ ότι όλοι στην ηλικία των τεσσάρων φέρουν τις πρώτες ψυχοπαθολογίες. Έχουμε τόσους καλούς ψυχολογοκοινωνικούς λειτουργούς για να στελεχώσουν όλα τα σχολεία τής χώρας;
Ταπεινή μου γνώμη: σε τέτοια θέματα καλύτερα καθόλου μάθημα, παρά κακό μάθημα.

Και το ΜΕΓΑΛΟ, ΤΕΡΑΣΤΙΟ πρόβλημα στην θεραπευτική ψυχανάλυση είναι η ηθική: Με βαση ΠΟΙΑ ηθική θα διορθώνεται το άρρωστο παιδάκι;
Λες να συμφωνήσουν οι 5000001 Έλληνες τής πλειοψηφίας;
Γιατί βέβαια, στο παιδάκι δεν μπορείς να λες τα κλισέ, "ΕΣΥ, τι νομίζεις ότι σού συμβαίνει;", "το θέμα είναι αν ΕΣΥ θέλεις να αλλάξεις!" κ.λπ. ...

Επιμένω ότι σε μερικά πράγματα πρέπει να αφήνουμε την φύση να κάνει την δουλειά της. Δεν πρέπει να την υποκαθιστούμε με εκλογικευμένη, "κλινική" επιστήμη.
Δες λίγο δυτικούς συνανθρώπους μας από χώρες που εφάρμοσαν τέτοια προγράμματα εκπαίδευσης. Είναι τόσο πιο καλοί, ισορροπημένοι, ολοκληρωμένοι etc από τους άλλους "ενστικτώδεις" λαούς; Μάλλον όχι.

Με αυτά και με αυτά ξέχασα να γράψω για το μάθημα τής θρησκειολογίας. Δεν πειράζει, θα γράψουν οι επόμενοι σχολιογράφοι!

Idom

Αόρατη Μελάνη είπε...

Ανορθόδοξε, το έχω σκεφτεί κι εγώ αυτό που λες. Σίγουρα δεν θέλω να νιώθει στιγματισμένο το παιδί. Ούτε θέλω να κάνει επιλογές στη ζωή του από αντίδραση (αν και αυτό, δύσκολα θα το αποφύγω...).

Θυμάμαι όμως ότι είχα στο σχολείο ένα συμμαθητή καθολικό, που δεν έκανε μάθημα θρησκευτικών, και όλοι τον ζηλεύαμε που χαζολογούσε ενώ εμείς έπρεπε να κάνουμε μάθημα. Μόνο στιγματισμένος δεν ήταν.

Την αντίδραση ελπίζω να την αποφύγω με το να είμαι ήπια εγώ ως προς τις τοποθετήσεις μου, να μην την εξαναγκάζω σε τίποτα, ώστε να μην της προκαλέσω αντίδραση.

Ίδομ, εντοπίζεις πολλά σημεία που και εμένα την ίδια με αφήνουν ανικανοποίητη. Δεν έχω υπόψη μου να "διορθώνονται" τα "άρρωστα" παιδάκια στο σχολείο, αλλά να διδάσκεται βιωματικά η τέχνη του σχετίζεσθαι, να διδάσκεται η επικοινωνία, η αλληλεγγύη, ο σεβασμός, η διεκδίκηση, όλα όσα χρειάζεται κανείς για να λειρτουργήσει μέσα σε μια ομάδα.

Η λέξη "θεραπευτικές" ομάδες δεν μου αρέσει, αλλά δεν ξέρω από ορολογία ψυχολογίας και δεν ξέρω πώς ονομάζονται οι ομάδες αυτές όταν δεν στοχεύουν σε "θεραπεία" αλλά απλώς σε προσωπική ανάπτυξη.

Ίσως θα μπορούσε να επιτευχθεί καλό αποτέλεσμα όχι μέσω τέτοιων ομάδων, αλλά "απλώς" με μια τελείως διαφορετική αντιμετώπιση της έννοιας της διδασκαλίας. Παράδειγμα:

Μια φίλη μου στέλνει την κόρη της στις Ουρσουλίνες (λέγεται ότι είναι πολύ καλό σχολείο και τείνω να το πιστέψω από αυτά που ακούω). Μου είπε ότι πήγαν τα παιδιά επίσκεψη στο μουσειό συναισθημάτων και στη συνέχεια επί μία εβδομάδα αφιέρωσαν από μια μέρα σε κάθε συναίσθημα. Το ζωγράφισαν, το χόρεψαν, έπαιξαν θέατρο, επεξεργάστηκαν αυτά που είδαν και έκαναν.

Αυτό για μένα είναι διδασκαλία. Βιωματική διδασκαλία. Όχι να του διαβάσει τους μύθους του Αισώπου, ας πούμε, ή να το βάλει να γράψει έκθεση για την αποταμίευση. Μιλάμε πάντα για το κομμάτι της προσωπικής ανάπτυξης, όχι για τα "τεχνικά" μαθήματα.

Έχω κατά νου το βιβλίο του Άλντους Χάξλεϋ "Το νησί" όπου ο συγγραφέας περιγράφει την ιδανική για εκείνον κοινωνία (τον αντίποδα του "θαυμαστού καινούριου κόσμου"). Εκεί η διδασκαλία γίνεται με τέτοιον τρόπο, βιωματικό. Γίνεται και σεξουαλική διαπαιδαγώγηση (σε καταλαβαίνω που το νιώθεις "αταίριαστο", κι εμένα μου φαίνεται αταίριαστο, αλλά νομίζω ότι απλώς δεν το έχουμε συνηθίσει και δεν μπορούμε να το φανταστούμε). Κάποια στιγμή με περισσότερο χρόνο θα κάνω μια σύντομη παρουσίαση του βιβλίου.

Ανώνυμος είπε...

Idom είπε:
"Επιμένω ότι σε μερικά πράγματα πρέπει να αφήνουμε την φύση να κάνει την δουλειά της. Δεν πρέπει να την υποκαθιστούμε με εκλογικευμένη, "κλινική" επιστήμη.
Δες λίγο δυτικούς συνανθρώπους μας από χώρες που εφάρμοσαν τέτοια προγράμματα εκπαίδευσης. Είναι τόσο πιο καλοί, ισορροπημένοι, ολοκληρωμένοι etc από τους άλλους "ενστικτώδεις" λαούς; Μάλλον όχι."
_____________________________
Η επιστήμη φίλε μου είναι μια χαρά.Τί θα πει "να αφήσουμε τη φύση να κάνει τη δουλειά της"; Να πάμε σε μια πρωτόγονη κοινωνία όπου οι ρόλοι μοιράζονται με βάση τη σωματική ρώμη; Ποιός σου είπε πως η φύση είναι "δίκαιη" και "σωστή" ή "ηθική"; Η φύση ΔΕΝ έχει τέτοιες ιδιότητες. Στη φύση υπερισχύει το "δίκαιο" του ισχυρού. Εάν θες να ζεις σε μια ζούγκλα οκέυ αλλά αν θες να λέγεσαι "πολιτισμένος" τότε πρέπει να μορφωθείς και το σχολείο είναι μια απαραίτητη στάση.
"Δες λίγο δυτικούς συνανθρώπους μας από χώρες που εφάρμοσαν τέτοια προγράμματα εκπαίδευσης." - δεν νομίζω να μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα βάσει στατιστικών μιας και δεν γνωρίζουμε καν αρκετά καλά τα προγράμματα εκπαίδευσης που υπάρχουν σε άλλες χώρες. Αλήθεια τί θα πει "καλοί, ισορροπημένοι, ολοκληρωμένοι"; Έχεις καμία καλή ερμηνεία για αυτούς τους 3 όρους γιατί σαν πολύ γενικά να μιλάμε..
Πάντως αν θες να κάνουμε μια σύγκριση: είναι το ίδιο ο βρωμιάρης νεοέλληνας που δεν ξέρει να συμπεριφέρεται, κλέβει από όπου βρει, χυδαιολογεί, δέρνει τη γυναίκα και το παιδί του, οδηγεί σαν βλάχος στη στάνη με τον Άγγλο, τον Γάλλο ή τον Ολλανδό; Από που κι ως που;
Επίσης συμφωνώ με την Αόρατη για τις ομάδες (ασχέτως αν ξυνίζει σε μερικούς) γιατί υπάρχουν πολλά παιδάκια που βιάζονται και κακοποιούνται απ' τους γονείς τους και αυτά δεν μιλούν σε κανέναν οπότε μεγαλώνουν με χίλια δυο ψυχολογικά τραύματα. Για αυτά ποιός θα ενδιαφερθεί;
Επίσης τρανό παράδειγμα ψυχολογικής διαταραχής στα παιδιά είναι όταν μιμούνται τη συμπεριφορά των γονιών τους- βρίζουν χτυπούν και γενικά κάνουν ό,τι κάνουν οι δικοί τους στους συμμαθητές τους. Αυτό δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί; Όταν ένα παιδάκι μαθαίνει ως "φυσιολογικό" να χτυπάς και να βρίζεις όταν θα γίνει γονιός τί θα κάνει στα παιδιά του; Μήπως είναι φαύλος κύκλος όλο αυτό;
Μου είναι εξαιρετικά εύκολο να αρχίσω να απαριθμώ περιπτώσεις που παιδιά που κακοποιούνταν από τους γονείς τους κάποια στιγμή ήρθαν στο φως της δημοσιότητας (κακώς βέβαια έπρεπε να πηγαίνουν μόνον στην δικαιοσύνη τέτοιες περιπτώσεις).
Το σχολείο σήμερα είναι ένας μηχανισμός ατελείωτης προπαγάνδας. Εφόσον αλλάξει με τον τρόπο που περιγράφει η αόρατη θα πάψει να είναι τέτοιος μιας και θα αρχίσει να εκπαιδεύει ελεύθερα σκεπτόμενα άτομα κι όχι δογματικούς ρατσιστές.

Διαγόρας ο Μήλιος είπε...

Νομίζω πως το μάθημα της θρησκειολογίας, αν υποθέσουμε ότι χρειάζεται, μπορεί να εξαντληθεί σε ένα μάθημα δύο ωρών την εβδομάδα στην πρώτη λυκείου. Και πολλά λέω.

Η σεξουαλική αγωγή είναι απολύτως απαραίτητη, και το ζητούμενο είναι να γίνει, όχι να γίνει και να συμφωνεί και ο τελευταίος γονιός με τον τρόπο που γίνεται. Αν αντιγράψουμε τον τρόπο με τον οποίο την κάνει ένας οποιοσδήποτε ευρωπαίος εταίρος μας, (1) νομίζω πως δεν μπορεί να πέσουμε έξω. Έτσι απλά.

Τώρα, τις αντιρρήσεις στα περί ψυχολόγων τις έχω κι εγώ, έτσι όπως τις κατέθεσαν οι προλαλήσαντες, προσθέτοντας ότι ο μέσος Έλληνας θα απέρριπτε κάτι τέτοιο ως Αμερικανιά. Ως ενδεικτική της νοοτροπίας του μέσου Έλληνα γονέα σας θυμίζω επίσης την ατάκα του Χάρυ Κλύν "άντε να μην πάθει το παιδί μας καμία ψυχολογία"...

Νομίζω πως πολύ καλύτερα αποτελέσματα και πολύ πιό εφικτό θα ήταν απλά να εκπαιδεύονται οι δάσκαλοι σε ζητήματα ψυχολογίας.

(1) Χωρίς την παραδοσιακή "προσαρμογή στην ελληνική πραγματικότητα", η οποία είναι το άλοθι του μπουνταλά για να κάνει την μπουντα-λαδιά του!

orck είπε...

εχω και εγω μνημη απο εναν συμμαθητη μου στο δημοτικο ο οποιος ηταν μαρτυρας του Ιεχωβα και δεν παρακολουθουσε καθολου το μαθημα των θρησκευτικων, θυμαμαι οτι εγω τον ζηλευα που καθοταν εξω και περιμενε, δεν θυμαμαι ποτε να τον περιθωριοποιησαμε η να τον πειραξουμε ποτε σχετικα με αυτο το θεμα

ας παψουμε επιτελους να φοβομαστε την κοινωνια και ας κανουμε το σωστο για τα παιδια μας

Idom είπε...

@ Stardust

Πολύ με αποπήρες βρε Αστρόσκονη και νομίζω ότι με αδικείς.
Πάντως ανοίγεις τόσα θέματα ;vste ότι η φίλτατη οικοδέσποινα μπορεί να τα πιάσει τα 100 comments αυτή τη φορά.
Προσπαθώ να παντήσω:

Θεωρώ ότι η επιστήμη από μόνη της είναι ένα πολύ ισχυρό εργαλείο. Είναι η χρήση της από τον άνθρωπο που την κάνει "μία χαρά" ή "έναν εφιάλτη".
Η φύση, όντως είναι αήθης (ούτε καλή ούτε κακή, ούτε έχει τέτοιες απορίες), προχωράει από την αναγκαιότητα. Ωστόσο ΕΙΜΑΣΤΕ φύση, με μία φλούδα πολιτισμού επάνω μας. (Λεπτή νομίζω.) Δεν έχουμε την δυνατότητα και δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό. Φρονώ ότι όποτε το ξεχνάμε, αυτό κοχλάζει από κάτω και σκάει!
ΔΕΝ θέλω να ζω σε ζούγκλα αλλά έχει σημασία σε ποιο σημείο θα βάλω το όριο μεταξύ τού (τεχνητού) πολιτισμού και των φυσικών (μου) ορμών.

Βρωμιάρηδες οι Έλληνες και "high civilized" οι Άγγλοι, Ολλανδοί και Γάλλοι; Νομίζω ότι λαμβάνεις υπ' όψη μόνο αντίθετα, ακραία παραδείγματα από κάθε ομάδα.
Οι Άγγλοι μαθητές είναι πρωταθλητές στο bullying (βίαια μεταχείρηση). Έχουμε δει πώς ξεδίνουν τα νεαρά Αγγλόπουλα (σε σημαντικά ποσοστά!) όταν βρίσκονται εκτός τής πατρίδας τους. Πόσα απωθημένα κουβαλάνε;
Η γαλλική ύπαιθρος δεν είναι και τόσο αγνή και ο σωβινισμός δίνει και παίρνει. (Κάνω λάθος;)
Στην Ολλανδία υπάρχουν τα υψηλότερα ποσοστά παιδοφιλίας - κάτι που γενικά δείχνει καταπίεση τής libido και (στα μεγέθη που συμβαίνει) ανισορροπία.
Στις κάτω χώρες και στη Γαλλία εμφανίζονται συχνά υπερβίαια κρούσματα με θύματα παιδιά.

[ Ίσως πεις ότι τουλάχιστον εκεί βγαίνουν στο φως, ενώ εδώ όχι. Θα το δεχτώ για το παρελθόν, αλλά για το παρόν αμφιβάλλω. Ένα κορίτσι που ζει σήμερα σε ένα κλειστό επαρχιακό μέρος, μπορεί να ασφυκτιά, αλλά σπάνια θα δεκτεί σεξουαλική επίθεση από τον θείο, τον ξάδερφο, την νονά, τον οικογενειακό φίλο (και άλλα πιο κοντινά άτομα) όπως συνέβαινε κάποτε "πατροπαράδοτα" (sic). ]

Στη Γερμανία υπάρχει (μάλλον) το υψηλότερο ποσοστό νεοναζιστών. Και είναι μεγάλο. Να πω και για τους σκίνχεντς, Άγγλους και Γερμανούς;

Οι ενήλικες που ασκούν τις παραπάνω μη αποδεκτές συμπεριφορές ήταν οι νέοι τού '60 και μετά, όταν ήδη υπήρχαν "επιστημονικά σχεδιασμένα" συστήματα εκπαίδευσης σε αυτές τις χώρες. Εμένα μού φαίνεται ότι οι δυτικές, επιστημονοκρατούμενες κοινωνίες δείχνουν ισχυρά δείγματα ψυχοπαθολογίας.

Κρατάω και συμφωνώ με το δικό σου
"δεν νομίζω να μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα βάσει στατιστικών μιας και δεν γνωρίζουμε καν αρκετά καλά τα προγράμματα εκπαίδευσης που υπάρχουν σε άλλες χώρες"
Και συμπληρώνω: δεν γνωρίζουμε καν αρκετά τι συμβαίνει στο επίπεδο τής συνειδητότητας, τού ανθρωπισμού και τού πολιτισμού (by any means) των διαφόρων χωρών. Είναι αντικειμενικά πολύ δύσκολο (και για τον πιο καλόπιστο) να βασιστεί σε "ότι παρατηρεί σε άλλες χώρες".

Κάνεις εκτενείς αναφορές σε κρούσματα βίας. Η βία είναι προφανώς σοβαρότατο θέμα αλλά ΚΑΙ ακραίο ΚΑΙ (συνήθως) εμφανές. Προφανώς ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχουν δίαυλοι μέσα από το σχολείο ώστε να επέμβει, κατά το δυνατόν αποτελεσματικά, αρχικά κάποιο πρόσωπο μέσα από το σχολείο (πχ, ένας συμβουλευτικός παιδοψυχολόγος) και μετά εξωτερικοί φορείς (πχ, κοινωνικοί λειτουργοί). (Όπως και ο εισαγγελέας αυταπάγγελτα, αν υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ενδοοικογενειακής βίας.)

[ Γενικά είμαι τής γνώμης, ότι όταν ένα παιδάκι χρειάζεται θεραπευτικά παιδοψυχολόγο, κυρίως χρειάζονται χοντρά ψυχολόγο οι γονείς του. Είχε γράψει ο Elias σε προηγούμενο post " Προστατέψτε τα παιδιά από τους γονείς τους! ".
Ενίοτε αυτό είναι οδυνηρά, κυριολεκτικά αληθινό. ]

Ωστόσο: είναι χρήσιμο να υπάρχει ειδικό προληπτικό μάθημα και προληπτικός έλεγχος από ψυχολόγους ή κοινωνικούς λειτουργούς; Υπάρχει τέτοια αντίστοιχη διαδικασία από την Πολιτεία για τους ενήλικες; (Όχι.)
Τέτοια θέματα δεν πρέπει να "ελέχονται" συνεχώς (μέσα από ολόκληρη την φιλοσοφία τού σχολείου) από τους δασκάλους που είναι οι πιο κοντινοί στα παιδιά;
Εγώ έτσι νομίζω.

" Εφόσον [το σχολείο] αλλάξει με τον τρόπο που περιγράφει η αόρατη θα πάψει να είναι τέτοιος μιας και θα αρχίσει να εκπαιδεύει ελεύθερα σκεπτόμενα άτομα κι όχι δογματικούς ρατσιστές. "

Σε αυτό διαφωνώ πολύ. Εννοώ ότι δεν θα πετύχει στην πράξη. Εννοώ ότι θα έχει τελικά το αντίθετο ακριβως αποτέλεσμα.
Φοβάμαι ότι το μοντέλο αυτό προάγει τον συγκεντρωτισμό (ντιρεκτίβες ηθικής και συμπεριφοράς που θα εκδίδονται από ένα υπουργείο παιδείας). Πάλι δόγματα θα προάγει, απλά θα είναι άλλου είδους.

Και για να κλείσω όπως άρχισα, νομίζω ότι ο πολύς ορθολογισμός αφαιρεί εξαιρετικά σημαντικές παραμέτρους από τους ανθρώπους: ένστικτο, συναισθήματα, παρορμήσεις κ.λπ.. Τα οποία χρειάζονται μαζί με τον ορθολογισμό σε μία υγιή αναλογία.

Idom

Ανώνυμος είπε...

@Ιdom είπε:
"Είναι χρήσιμο να υπάρχει ειδικό προληπτικό μάθημα και προληπτικός έλεγχος από ψυχολόγους ή κοινωνικούς λειτουργούς; Υπάρχει τέτοια αντίστοιχη διαδικασία από την Πολιτεία για τους ενήλικες; (Όχι.)"
-Εδώ θα συμπληρώσω: ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να υπάρχει κάτι τέτοιο ΚΑΙ για ενήλικες ΚΑΙ για ανήλικους.
___________________________
idom είπε:
"Τέτοια θέματα δεν πρέπει να "ελέχονται" συνεχώς (μέσα από ολόκληρη την φιλοσοφία τού σχολείου) από τους δασκάλους που είναι οι πιο κοντινοί στα παιδιά;
Εγώ έτσι νομίζω."
Σωστά το νομίζεις αλλά δυστυχώς οι δάσκαλοι δεν κάνουν καλά καλά τη δουλειά τους θα ασχοληθούν με τα προβλήματα των παιδιών στο σπίτι; Μπαααα.. Δεν νομίζω..
___________________________
Όταν μορφώνεις το πνεύμα δεν "τιθασεύεις" το ένστικτό σου-απλά το χρησιμοποιείς προς όφελος τόσο δικό σου όσο και του υπόλοιπου κοινωνικού συνόλου.
Το πνεύμα μας χρειάζεται παιδεία (αλλά σε αυτό το κράτος που να τη βρει..)
________________________________
Ναι συμβαίνουν αυτά που λες στις χώρες που αναφέρεις όμως σκέψου τί επίπεδο ζωής έχουν εκεί και τί εδώ- και πριν απαντήσεις θα πρέπει να συμπληρώσω πως δεν υποστηρίζω πως το "ξένο εκπαιδευτικό σύστημα είναι πρότυπο" αλλά πως "το δικό τους είναι λίγο ΚΑΛΥΤΕΡΟ από το δικό μας".
_______________________________
Ξέχασα να πω πως και γω διαφωνώ με το μάθημα των θρησκευτικών στο σχολείο-είναι ανούσιο και άχρηστο. Και μαζί με το μάθημα πρέπει να κατεβάσουν αυτά τα είδωλα-εικονίσματα που έχουν μέσα στις σχολικές αίθουσες (διαφορετικά να σεβαστούν τις άλλες θρησκείες και να κρεμάσουν και εικονίσματα του Μωάμεθ, αγάλματα του Βούδα, πεντάλφες του Διαόλου κλπ).
________________________________
Idom, συγνώμη αν ήμουν λιιιιιιγο απότομος. Είμαι λίιιιιιιιγο ευαίσθητος με το θέμα της
παιδείας.
___________________
Idom είπε:
"Ωστόσο ΕΙΜΑΣΤΕ φύση, με μία φλούδα πολιτισμού επάνω μας. (Λεπτή νομίζω)"
Ακριβώς επειδή είμαστε φύση πρέπει να εκπαιδεύσουμε την φλούδα μας να γίνουμε "χοντρόπετσοι". Και πίστεψέ με η φύση δεν περιορίζεται απ' την μόρφωση.
Ελπίζω να μη σας κούρασα με τη φλυαρία μου..

Idom είπε...

@ Διαγόρα Μήλιο

Διαγόρα γεια χαρά.

" Η σεξουαλική αγωγή είναι απολύτως απαραίτητη, ... "

Θα επικεντρωθώ σε αυτή την φράση σου, που ΜΑΛΛΟΝ δεν με βρίσκει σύμφωνο.
Πρώτον να πω ότι το θέμα γενικά καίει και είναι λεπτό, οπότε ξεκαθαρίζω πως ότι γράφω είναι καλοπροαίρετο και χωρίς υπονοούμενα.

Αληθινά, δεν ξέρω ΤΙ περιέχει το μάθημα τής σεξουαλική αγωγή (ΣΑ) όπως διδάσκεται στο εξωτερικό. Γνωρίζεις; Μπορείς να με παραπέμψεις σε κάποια πηγή (ελληνόφωνη ή αγγλόφωνη) ή απλά να μού γράψεις; Θα μπορούσα ίσως να βρω γαλλικά, σχολικά βιβλία ΣΑ και ΙΣΩΣ θα μπορούσε η κα Αόρατη να μάς πει τι λένε... (Ε, κα Αόρατη;)

Εσύ τι (περίπου) θεωρείς σωστό να διδάσκεται σε ένα τέτοιο μάθημα;
Εγώ όπως έγραψα στο 1ο μου σχόλιο συμφωνώ για κάποια βασικά θέματα υγιεινής, οικογενειακού προγραμματισμού και - να συμπληρώσω εδώ - ανθρωπολογίας.

Για τα πιο "σεξουαλικά" (δηλαδή για τόν έρωτα, την ερωτική επιθυμία, την ερωτική πράξη κ.λπ.) έτσι και αλλιώς, υπάρχουν πλείστες ευκαιρίες να γίνει αναφορά (σύντομη αλλά όχι τρομαγμένη) σε άλλα μαθήματα. Πχ, όταν στα Ομηρικά έπη φτάσουν στα σημεία που υπάρχει σεξ, να μην προσπερνάνε τις σελίδες. Να τις διαβάζουν και να γίνονται σχόλια.

Αυτό που με "ανησυχεί" είναι ότι οι "ορθολογιστές" έχετε στο μυαλό σας, ένα μάθημα που θα αναλύει ορθολογιστικά και μηχανιστικά τον "έρωτα" και όλα τα σχετιζόμενα.
Ερωτώ:
Μπορεί να αντέξει (να διαχειριστεί) ένα δεκατετράχρονο αγόρι ή κορίτσι, τη γνώση ότι όλη η ορμή, η έξαψη, η προσμονή (κ.λπ.) που ΝΙΩΘΕΙ είναι απλώς λίγες ορμόνες που γαργαλούν την υπόφυσή του; Μπορεί να διαχειριστεί τη γνώση ότι δεν είμαστε τίποτε άλλο παρά ένα μάτσο καλώδια (νεύρα) και νευροδιαβιβαστές; Τού αρκεί, και μπορεί να σταθμίσει, το παρηγορητικό "το σύνολο είναι περισσότερο από τα μέλη του";
Είναι "καλό", σκόπιμο, χρήσιμο να το προσγειώσεις, έτσι;

Θα μού πεις ότι ναι, πρέπει να τα μάθει όλα αυτά για να μην παραμυθιαστεί με τον Λευκό Πρίγκηπα και την Νεράιδα ή τον Αδάμ και την Εύα κ.λπ..
ΟΚ. Αποδέχομαι ότι για χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος (σε επίπεδο μαζών / λαών) ακολουθούσε το θυμικό του και εξ αιτίας αυτού τού γεγονότος φύτρωσαν πολλά κακά πράγματα.

[ Για να μην κρύβομαι πάντως, σού λέω ότι δεν απορρίπτω την έννοια τού Θεού.]

Αλλά (μπορείς να) είσαι σίγουρος ότι αν τώρα περάσουμε σε μία ορθολογιστική προσέγγιση, δεν θα έχουμε στρεβλώσεις προς άλλη κατεύθυνση; Μήπως θα αρχίσουν όλοι να νιώθουν ΠΟΛΥ οικεία με το να λειτουργούν σαν μηχανές; Σαν κομπιούτερς; Και ναι μεν, πιθανόν, έτσι λειτουργούμε έτσι και αλλιώς, αλλά με μία εξαιρετικά μεγαλύτερη πολυπλοκότητα, "λεπτοφυία" και επίπεδα υπερδομών.
Αν παραδειγματιστούμε από τις σημερινές μηχανές (γιατί, ειδικά τα παιδιά κάπου στρέφονται για να βρουν πρότυπα), μήπως πετάξουμε όλα τα ανώτερα επίπεδα που διαθέτουμε, δηλαδή συναίσθημα, ένστικτο, ενόραση, διορατικότητα κ.λπ.;

Τα ζώα, ΜΑΛΛΟΝ, δεν έχουν απορίες για το τι (ακριβώς) τους συμβαίνει όταν εισέρχονται στην εφηβεία. Όμως ΕΙΝΑΙ ανήσυχα όταν φτάνουν στην εφηβεία - βιώνουν την αλλαγή.
Εμείς οι άνθρωποι χρειαζόμαστε και εξηγήσεις. Φαντάζομαι ότι υπάρχουν ο δρόμος τού θυμικού και
ο δρόμος τού ορθολογισμού. Λέω ότι πρέπει να μείνουμε στο ανάμεσο.

Θα το πω και με παράδειγμα:
Το να πει μία μητέρα στο κοριτσάκι της "κόρη μου μία μέρα θα έρθει για σένα ο γαλάζιος πρίγκηπας, θα σε παντρευτεί και θα γίνεις βασίλισσα τής Μποκολάνδης", προφανώς θα τού δημιουργήσει λάθος προσμονές.
Ωστόσο μέσα σε αυτό το στρεβλό πρότυπο, αντηχεί ακόμα, το σωστό: "κόρη μου, κάποιες στιγμές στη ζωή σου θα σε παρασύρει ο έρωτας και τότε θα νιώθεις πολύ όμορφα και θα είναι σαν να σού ανήκει ο κόσμος όλος"
Δεν είναι αυτό καλύτερο από το "κόρη μου, σε λίγο καιρό τα επίπεδα οιστρογόνων σου θα οδηγήσουν τα επινεφρίδιά σου να εκκρίνουν... "
(Θα βάλει τα κλάματα το κοριτσάκι! :-) )

Σε κούρασα...
Θα χαρώ πάντως για παραπέρα κουβέντα

Idom

Idom είπε...

@ Stardust

Εννοείται ότι no hard feelings!
Για όνομα τού... Πώς λέγεται ο Άγιος τού διαδίκτυου; :-))
Όντως το θέμα τής παιδείας είναι εξαιρετικά σημαντικό!

Σχετικά με το προληπτικό μάθημα κοινωνικής συμπεριφοράς για ανήλικες και ενήλικες:
Ανησυχώ, πολύ ανησυχώ για το πώς θα κατέληγε ένα τέτοιο μάθημα στην πράξη. Ψυχιατρικός ολοκληρωτισμός μού μυρίζει, από την πίσω πόρτα.

Για να δούμε τι θα πει και η οικοδέσποινά μας!...

Idom

Άθεος είπε...

Εγώ θα συμφωνήσω με όλους σας. Γιατί όλοι μιλάτε για μια ιδανική εκπαίδευση, για μία ιδανική κοινωνία! Πρακτικά αυτό δε γίνεται. Κι ούτε πρόκειται να γίνει! Το σύστημα αυτό υπάρχει γιατί, διάχυτα μέσα σε αυτό, κυριαρχεί η αλλοτρίωση! Η ηθική του σήψη ανάγεται στην αλλοτρίωση των μελών της κοινωνίας! Το οικονομικό σύστημα, η ηθική του, η εκπαίδευση και κυρίως η θρησκεία, μέσα από την οποία καθοδηγούνται τα πάντα εδώ και αιώνες, κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους!
Το σύστημα κατάφερε να υποτάξει το λαό, μεταβάλλοντας τη δύναμή του σε δίκαιο και την υποταγή σε καθήκον! (αναφέρομαι σε γενικές γραμμές στο τελευταίο μου post).
Αν ποτέ ήταν δυνατόν, μία ιδανική εκπαίδευση να γίνει πραγματικότητα, το σύστημα αυτό θα κατέρρεε. Συνεπώς οι ιθύνοντες του συστήματος είναι αντίθετοι με μια τέτοια πρακτική. Γι αυτό μη ψάχνετε λύση στο εκπαιδευτικό σύστημα! Η εκπαίδευση αυτή πρέπει να γίνει εξωσχολικά. Από τους γονείς. Θα μου πείτε ποιους γονείς… Τώρα θα φανώ πεσιμιστής χωρίς να το θέλω, γιατί αυτό το γαμημένο σύστημα αλληλοτροφοδοτείται. Τα πρώτα θύματα είναι τα παιδιά, λόγω μιμιδικής μόλυνσης που έρχεται από το παρελθόν! Αυτό το σύστημα λοιπόν, είναι πολύ δύσκολο να το πολεμήσεις. Αν εστιαστείς όμως στο πρόβλημα, είναι εφικτό. Όμως όχι μέσα από τη εκπαίδευση και μαζικά. Γι αυτό η διάρκειά του θα είναι μεγάλη και η συμφορά αφόρητη!
Έκανα μια σχετική έρευνα και θα μπορούσα να κάνω και μια σχετική ανάρτηση, όμως δεσμεύομαι από μια μελλοντική έκδοση, που θα γίνει στο τέλος του 2009.
Μέσες άκρες όμως, το μήνυμα το έδωσα!

Αόρατη Μελάνη είπε...

Πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση! Σας ευχαριστώ όλους για τη συμετοχή σας.

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να σχολιάσω παραπάνω. Θα σταθώ μόνο σε μια παρατήρηση του Άθεου:

"Αν ποτέ ήταν δυνατόν, μία ιδανική εκπαίδευση να γίνει πραγματικότητα, το σύστημα αυτό θα κατέρρεε."

ΑΚΡΙΒΩΣ.

Και αυτό είναι τελικά το ζητούμενο.

Ότι δεν πρόκειται να αλλάξει άρδην η παιδεία μέσα στο υπάρχον σύστημα είναι σαφές. Ελπίζω και εύχομαι με τη διασπορά ιδεών όπως αυτές που κατατίθενται εδώ να αλλάξει σταδιακά και αναίμακτα το σύστημα και μαζί του και η παιδεία, συν τω χρόνω.

Ευσεβείς πόθοι...

Ανώνυμος είπε...

Άθεος είπε:
"Πρακτικά αυτό δε γίνεται. Κι ούτε πρόκειται να γίνει!"

Εδώ θα μου επιτραπεί να διαφωνήσω. Ξέρετε πόσες πιθανότητες είχαν οι Έλληνες το '21 να επιτύχουν την ανεξαρτησία τους; Μηδαμινές...
Ξέρετε πόσες πιθανότητες είχαν οι εργάτες να πετύχουν μείωση των ωρών εργασίας τους από τις 14 (και λίγες λέω) στις 8 την ημέρα; Επίσης μηδαμινές.
Ξέρετε πόσες ελπίδες είχαν οι γυναίκες να αποκτήσουν τα δικαιώματα που θεωρούν σήμερα δεδομένα (τουλάχιστον στην Ευρώπη και την Αμερική γιατί σε πολλές αραβικές χώρες ακόμη καταπιέζονται) ; Μηδαμινές επίσης.
Μην είστε τόσο πεσιμιστές. Η επανάσταση αρχίζει από τον καθένα ατομικά και εν συνεχεία γίνεται συλλογική.
Μάθετε στα παιδιά σας το ρητό "νήφε και μέμνησο απιστείν" (να είσαι νηφάλιος και να θυμάσαι να αμφιβάλεις" και αυτά θα βρουν τον δρόμο τους.

Ο φίλος σου είπε...

Γίνεται να μη διαφωνήσεις εσύ; Υπερβολή έκανε ο… Άθεος! (μη γελάτε εσείς)
Κάποτε θα γίνει… αλλά πότε…

Διαγόρας ο Μήλιος είπε...

Αγαπητέ Idom, πολύ καλά κάνεις και θέλεις να μάθεις περί τίνος πρόκειται πριν κρίνεις. Πρόσεξε όμως γιατί το σχόλιό σου έτσι όπως το έγραψες δείχνει σα να έχεις ήδη εξάγει τις κρίσεις σου.

Όχι, δεν ξέρω τι περιλαμβάνει το μάθημα ΣΑ σε ξένες χώρες, και δεν έχω κάπου να σε παραπέμψω, αλλά μπορώ να σου πω τα εξής:
1. Το μάθημα είναι απαραίτητο, αν μη τι άλλο, από την ηλικία των 14 για να αποφεύγονται τα γκαστρώματα στην ηλικία των 15, ή ίσως από την ηλικία των 12 για να αποφεύγονται τα γκαστρώματα στην ηλικία των 13, δεν ξέρω, εξαρτάται από το τι λένε οι στατιστικές σχετικά με την ηλικία που τείνουν τα ελληνόπουλα να αρχίζουν να γκαστρώνονται, πράγμα βέβαια που εγείρει το πολύ εύλογο ερώτημα "ποιές στατιστικές;"
2. Στην ελλάδα επικρατεί μία σεξουαλική συντηρητικότητα σε σχέση με τη βόρειο Ευρώπη, (αυτό είναι επιεικώς δοσμένο, εναλλακτικά λέγεται και σεξουαλική μιζέρια,) και φοβάμαι πως ίσως να έχει κάποια σχέση με την άγνοια που επικρατεί επί του αντικειμένου. Ίσως ένα μάθημα να βοηθήσει, δεν ξέρω.
3. Η απουσία του μαθήματος από το Ελληνικό Δημόσιο Σχολείο οφείλεται σε ηθικούς φραγμούς που υπαγορεύονται από την επικρατούσα θρησκεία, δηλαδή συνιστά μεροληψία υπέρ των θρησκόληπτων. Ας εισαχθεί το μάθημα και ας πάρουν εξαίρεση όλοι οι θρησκόληπτοι μαζικά, να δουν τη γλύκα. (Λέμε τώρα. Ο Διαγόρας στη χώρα των θαυμάτων.)
4. Το μάθημα ΣΑ σε χώρες της Ευρώπης έχει σχεδιαστεί από εκπαιδευτικούς οι οποίοι είναι κατά τεκμήριο καλύτερα μορφωμένοι από τους δικούς μας, έχουν προσληφθεί με κριτήρια κατά τεκμήριο αξιοκρατικά αντίθετα με το τι συμβαίνει εδώ, και έχουν κάνει τη δουλειά τους κατά τεκμήριο ανεμπόδιστοι από μικροπολιτικές σκοπιμότητες και ετσιθελικές παρεμβάσεις ανωτέρων-ξερόλων, αντίθετα με το τι συμβαίνει εδώ. Το μάθημα αυτό δε, όπως το έχουν σχεδιάσει, έχει γίνει αποδεκτό από τους γονείς των μαθητών, οι οποίοι είναι επίσης κατά τεκμήριο πιό μορφωμένοι από τους δικούς μας, και λόγω του επάρατου/ξενέρωτου αγγλοσαξωνικού τρόπου σκέψης τείνουν α) να νοιάζονται, β) να συμμετέχουν, και γ) να είναι περισσότερο πρακτικοί και λιγότερο συναισθηματικοί στις κρίσεις τους.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, όσα μειονεκτήματα και να έχει η όποια σχεδίαση αυτού του μαθήματος στην όποια χώρα της Ευρώπης, η επιλογή μίας χώρας στα τυφλά και η πιστή αντιγραφή του μαθήματός τους στα σχολεία μας μόνο να καλυτερεύσει την κατάστασή μας μπορεί.

Από εκεί και πέρα εγώ δεν θεωρώ πως το μάθημα θα έπρεπε να διδάσκεται με τον Α' ή Β' τρόπο, δεν εκφέρω γνώμη, και είμαι πολύ σκεπτικός προς όποιον νομίζει πως έχει άποψη επί του θέματος χωρίς ο ίδιος να είναι εκπαιδευτικός ή ψυχολόγος ή και τα δύο, και να έχει ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτό το ζήτημα. Αυτά τα πράγματα είναι καλύτερο να τα αφήνουμε στους ειδικούς.

Idom είπε...

Γεια σου Διαγόρα!

Με αδικείς λίγο. Πράγματι είπα ΤΙ δεν θα ήθελα να διδάσκεται ή σωστότερα τι με βάζει σε ανησυχία (ο τεχνοκρατισμός επί τού προκείμενου). Ωστόσο καλόπιστα ρωτάω τι θα μπορούσε να διδάσκεται και βέβαια ΠΩΣ.

Εδώ τώρα προκύπτει έστι και αλλιώς μία αντίφαση (δεν λέω ότι ευθύνεσαι εσύ για αυτήν).
Λες στην τελευταία παράγραφο ότι προέχει να μιλήσουν οι ειδικοί ψυχολόγοι και παιδαγωγοί.

[Σε πρώτη ανάγνωση σωστό ακούγεται. Ωστόσο υπήρξαν χρονικές περίοδοι που ΚΑΙ οι επσιστήμονες υποστήριξαν μαλακίες με ζέση. Πχ.: Επιστήμονες αυθεντίες στους τομείς τους υποστήριξαν ένα κάρο ρατσιστικές ασυναρτησίες τού Χίτλερ.
Δεν ισχύει το "παν επιστημονικό, τέλειο".]

Όμως για το τρέχον σύστημα, το οποίο επίσης κάποιοι "ειδικοί" το σχεδίασαν, τους περνάς γενεές δεκατέσσερεις. Και συμφωνώ με το συγκεκριμένο.
Διευκρινίζεις βέβαια ότι είναι ειδικοί "γιαλαντζί" -καρεκλοκένταυροι. ΟΚ.
Ακριβώς για τέτοιου είδους νοσηρές καταστάσεις, δικαιούται το κοινό να εκφέρει άποψη. ΑΝ μη τι άλλο δικαιούται να δίνει κατυθηντήριες γραμμές. Άλλωστε για αυτό συζητάμε και όλοι εμείς οι ιντερνετούχοι και θα θέλαμε να ακουστούν οι απόψεις μας.
[ΟΚ, λίγο κοινότυπα τα προηγούμενα.]

Σχετικά με τον συντηρητισμό ως θρησκευτικά κατευθυνόμενο φαινόμενο.
Εδώ και χιλιάδες χρόνια υπάρχει σφικταγκάλιασμα των συντηρητικών φορέων των εθνών και των θρησκειών, οπότε δεν είναι εύκολο να πούμε πού αρχίζει και πού τελειώνει καθ' ενός η βούληση.
Π.χ.: ο γάμος και η γυναίκα σε πολλές κοινωνίες ήταν θέμα ουσιαστικά ιδιοκτησιακό και οικονομικό. Σε αυτό το context, η θρησκεία προσαρμόστηκε και είπε ότι ήταν θέλημα Θεού το "ου μοιχεύσεις". Αν η κοινωνία είχε θεσμούς κοινόβιων, η θρησκεία θα έλεγε ότι ο Θεός είπε "συνουσιάζου με όλες".
Εννοώ ότι σε πολλές περιπτώσεις, ο συντηριστισμός είναι κυρίως κοινωνικό φαινόμενο.
Αν σήμερα, με κάποιο τρόπο, όλοι οι ιερείς παραιτούνταν, νομίζεις ότι η κοινωνία θα έκανε μεγάλη στροφή στις συνήθειές της; Αμφιβάλλω.

Σχετικά με τα γκαστρώματα (να προσθέσω και τα αφροδίσια νοσήματα) είπα ότι μπορεί (ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ) να καλυφθεί το θέμα από μαθήματα όπως η υγιεινή και η οικιακή οικονομία (ή κάτι ανάλογο).

Σχετικά με το 2 και 3.
ΟΚ, σχετικά με την μιζέρια. Εν πολλοίς βέβαια είναι και κοινωνικό φαινόμενο.
Ισχύει αυτό που έγραψα πρωτύτερα.

Σχετικά με το 4.
Για τον αγγλοσαξωνικό τρόπο σκέψης: δεν λέω ότι είναι επάρατος αλλά σίγουρα έχω πολλές αντιρρήσεις για πάρτη του. Λίγο έχω βρεθεί στην Αγγλία, οπότε οι αναφορές μου είναι έμμεσες.
Νομίζω ότι δεν είναι ψηλά ο μέσος μορφωτικός / πολιτιστικός δείκτης.

Αλλά φυσικά υπάρχουν και τόσες άλλες δυτικοευρωπαϊκές χώρες που έχουν εισάγει μάθημα ΣΑ.
Ωστόσο διαφωνώ πολύ με το copy - paste των δικών τους μαθημάτων σε εμάς. Άλλες νοοτροπίες, άλλες ανάγκες, άλλες προτεραιότητες. Και στο φινάλε αν δεν το προσεγγίσεις με βάση τον "κάλο" των Ελλήνων, θα χάσεις το παιχνίδι. Το χειρότερο είναι ότι όπως σε πολλά άλλα, τα Ελληνόπουλα θα εφαρμόσουν την κακή όψη τής διδαχής.

Τελικά για επί της ουσίας συζήτηση κολάμε πάντα στο συγκεκριμένο περιεχόμενο τού μαθήματος. Πιθανότατα αν έβλεπα την ύλη ενός ξένου εγχειρίδιου να συμφωνούσα.
Θα κοιτάξω να βρω υλικό και θα επανέρθω. Η κουβέντα έτσι και αλλιώς ανεξάντλητη!

Idom

Διαγόρας ο Μήλιος είπε...

Ναι, αν βρεις κάτι θα με ενδιέφερε κι εμένα να το δω. Όσο για την τελευταία πρόταση που έγραψα, ήταν μεγάλη κουβέντα και αν δω κάποιο υλικό υπάρχει περίπτωση να εκφέρω γνώμη και έτσι να πέσω σε αντίφαση.

Ανώνυμος είπε...

Θυμάμαι κάτι που διάβασα σαν τσιτάτο σε διδακτορική διατριβή

"Η απόσταση μεταξύ θεωρίας και πράξης είναι μικρή στη θεωρία αλλά μεγάλη στην πράξη"

Θέλω να πώ ότι η ανάρτηση μοιάζει κάπως σαν να προτείνει λύσεις για κάθε τι.

Υπό αυτό το πρίσμα, είμαι σκεπτικός για το ΤΙ σημαίνει σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και ΠΩΣ θα διδάξουμε ΤΙ στα παιδια. Αλλά αυτό νομίζω το έχουν εξαντλήσει οι υπόλοιποι...

Για τα υπόλοιπα νομίζω ότι είναι αντιεπιστημόνικό να παραγνωρίζεται η "δύναμη" του βιώματος στην διαδικασία προσωπικών ή και κοινωνικών επιλογών. Δεν έχω πχ καμία αντίρρηση να διδαχθούν όλες οι ηθικές, αλλά άν για ιστορικούς λόγους σε μια χώρα έχουμε πχ χριστιανισμό και σε μια άλλη μωαμεθανισμό, αυτόματα η εφαρμογή της θεωρίας τροποποιειται και προσαρμόζεται σε τρόπους ζωής πολύ διαφορετικούς (συναισθηματική "αδράνεια" καλοπροαίρετη)
Από την άλλη, πολλοί(είτε σε ατομικό είτε σε κοινωνικό επίπεδο) σου λένε "Ναι, ναι συμφωνώ" και μετά βάζουν ο καθένας "νερό στο κρασί του" εκεί που τον βολεύει, ώστε να μήν αλλάξει τίποτε στον τρόπο ζωής του(ς). (συναισθηματική "αδράνεια" κακοπροαίρετη)

Το κακό είναι ότι η κακοπροαιρετη "αδράνεια" χρησιμοποιεί ώς άλλοθι την "καλοπροαίρετη" και άν κάποιος θέλει να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του ή να στρουθοκαμηλίζει προκύπτει ένας φαύλος κύκλος "ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος"...

Υπό αυτό το πρίσμα, το δίλημμα άν θα κάνουμε μάθημα Θρησκευτικών, Θρησκειολογίας (ή Εξέλιξης για να κλείσω τον "κύκλο") είναι επουσιώδες. Αυτός που βάζει "νερό" στην θρησκευτική "ηθική" του (όντας άσχετος με το θέμα) θα βάζει και στην εξελικτική και στην θρησκειολογική (όντας επίσης άσχετος). Το να αντικαταστήσουμε στη συνείδηση του λαού το "God saves America" με το "Comparative Religion saves America" ή "Science saves America" δεν αλλάζει το ότι ο άλλος πάλι θα μεταφράζει ό,τι θέλει ό,πως τον συμφέρει.

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, δεν έχω κάτι εναντίον των Αμερικανών, απλά το αναφέρω ώς παράδειγμα νοοτροπίας. Πχ στην Αγγλία τραγουδάνε στον εθνικό ύμνο:
"...God saves the Queen" ουκ ολίγες φορές (καθ' ότι ρεφραίν!). Αλλά και εμείς ως Βυζαντινή Αυτοκρατορία θεσπίσαμε μέσα στη Θ. Λειτουργία το: "Κύριε σώσον τους βασιλείς" για το οποίο πολύς ντόρος έγινε (δεν συμφωνώ κατ' ανάγκη με τον ντόρο αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).

"Λεμόνι"