Περί κυνηγιού ανεμόμυλων, στο μπλογκ των Shraosa & Rakasha
Το βρήκα πολύ καλό.
Μετάφραση για περίπτωση ανάγκης:
1. Όταν αντιμετωπίζεις κάτι που μπορεί να είναι είτε ανεμόμυλος είτε γίγαντας, τι θα έπρεπε να αναρωτηθείς;
Κάποιοι αναρωτιούνται, "αν δεν κάνουμε τίποτα, και είναι όντως ένας κακός γίγαντας, μας συμφέρει να κάνουμε τέτοιο λάθος;"
Αυτοί οι άνθρωποι θεωρούν ότι είναι προνοητικοί και θαρρετοί.
2. Κάποιοι αναρωτιούνται, "αν του επιτεθούμε από λάθος, μας συμφέρει να αντικαταστήσουμε έναν ανεμόμυλο;"
Αυτοί οι άνθρωποι θεωρούν ότι είναι προσεκτικοί και πραγματιστές.
Άλλοι πάλι αναρωτιούνται, "με το κόστος του σφάλματος τόσο μεγάλο και στις δύο περιπτώσεις, μήπως θα έπρεπε πάντοτε να απαντάμε την ερώτηση αν πρόκειται για ανεμόμυλο ή για γίγαντα πριν δράσουμε;"
Αυτοί οι άνθρωποι θεωρούν ότι είναι αντικειμενικοί και σοφοί.
3. Ελάχιστοι αναρωτιούνται, "μήπως το γεγονός ότι δίνουμε ίση σημασία στην ύπαρξη κακών γιγάντων και στην ύπαρξη ανεμόμυλων είναι σημάδι παράνοιας;"
Δύσκολα διαπιστώνει κανείς τι θεωρούν αυτοί οι άνθρωποι τους εαυτούς τους, γιατί ποτέ δεν τους καλούνε στα πάρτυ.
Σκεφτείτε λοιπόν... πόσο σοβαρό είναι να αναρωτιόμαστε μήπως οι ανεμόμυλοι είναι γίγαντες;
18 σχόλια:
τέλειο -- το κλέβω.
you're welcome.
lol! Άψογο!!!
(Οπτική επαλήθευση: sancho.... τίρου ρίρου τίρου ρίρου αλά ζώνη του λυκόφωτος)
Κυρία Αόρατη Μελάνη,
ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια και για το πολιτισμένο μπλογκ σας.
Λασκ.
Εκπληκτικό! Στο λεξικό που θα γράψω, στο λήμμα ανάλυση θα έχω μια παραπομπή εδώ.
Χωρίς ανάλυση, αλλά με συνοπτική απόδοση, είναι αυτό το αντίθετο από το: Ask a stupid question, get a stupid answer
Κύριε Λασκαράτε μου,
αυτό το "κυρία" με σκλάβωσε.
Πολύ εύστοχο κομμάτι.
Κυρία Αόρατη Μελάνη,
εμένα πάλι με σκλάβωσε το "μου", μετά την κλητική μου.
Να είστε πάντα καλά και να αγορεύετε.
Λασκ.
Noblesse oblige. :-)
Καταλαβαίνω το πνεύμα τού κόμικς.
Σωστή η δηκτικότητά του απέναντι στους φορείς Λαιστρηγόνων και Κυκλωπων.
Θα έλεγα όμως ότι καλό είναι κατά καιρούς να θέτουμε σε επανεξέταση τις ερωτήσεις και απαντήσεις μας για τον Κόσμο, για τα μικρότερα συμβάντα, για την ηθική μας, για όλα τέλος πάντων. ΚΑΙ την ερώτηση αν είναι γίγαντες οι ανεμόμυλοι.
ΔΕΝ είναι καλές οι βεβαιότητες.
A healthy mix, παρακαλώ.
Μάλιστα, θα 'λεγα σε όσους άμεσα απέρριψαν την περίπτωση τού γίγαντα, να ρίξουν μια ματιά μην στο αναμεταξύ έχουν τσιμπήσει πολύ μεγαλύτερα δολώματα.
Idom
αγκχμμ... γίγαντες οι ανεμόμυλοι βρε Ίδομ;
Να επανεξετάζουμε τις αρχές μας, να μην είμαστε άκαμπτοι, συμφωνώ. Αλλά να μην φτάνουμε σε βλακώδεις ακρότητες. Οι ανεμόμυλοι είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα. Εμείς οι ίδιοι τους χτίσαμε. Το να τους βλέπουμε τώρα εκ των υστέρων ως γίγαντες είναι καθαρή παράνοια.
Πρόσεξε ότι το ερώτημα δεν είναι "εκείνη η μαύρη σκιά πίσω απ' το βράχο είναι γίγαντας ή ανεμόμυλος;" Αλλά "εκείνο το ασβεστωμένο πέτρινο κτίσμα με την φτερωτή και τη μυλόπετρα είναι γίγαντας ή ανεμόμυλος;".
Έχει μία διαφορά.
Άσε που και στο πρώτο ερώτημα ακόμη, σε έναν κόσμο όπου ποτέ μα ποτέ κανείς μα κανείς δεν έχει δει γίγαντα ενώ πάρα πολλοί έχουνε δει και χτίσει ανεμόμυλους, το να εξετάζεις εξίσου σοβαρά την υπόθεση του γίγαντα με την υπόθεση του ανεμόμυλου δεν δείχνει αυτό που λέμε αντικειμενικότητα. Καθένας θα μπορούσε να πει από εκεί και μετά ό,τι του κατέβει: ότι η σκιά είναι δράκος, φάντασμα, άγγελος εξ ουρανού, και θα έπρεπε να τον πάρουμε εξίσου στα σοβαρά, για να φανούμε αντικειμενικοί. Το να κατεβάζεις εξωφρενικές ιδέες για να εξηγήσεις τα προφανή δεν δείχνει ανοιχτό πνεύμα, δείχνει φαντασιοπληξία.
Μελάνη μου,
μού θυμίζεις τώρα την στιχομυθία στις "Ψευδαισθήσεις" τού Richard Bach. Στο περίπου:
Ο μάθητής ρωτάει: "Μπορώ να περάσω 'μέσα' από τον αδιαπέραστο τοίχο;"
Ο γκουρού απαντάει: "ΟΧΙ. Αφού ο ίδιος χαρακτηρίζεις τον τοίχο αδιαπέραστο, δεν μπορείς (δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου) να τον διαπεράσεις".
Κατ' εμέ, όταν ο Κιχώτης είδε "αυτά τα πράγματα" είδε κάποιους όγκους. Από εκεί και πέρα ήταν θέμα τής δικής του νόησης αν θα τα μετέφραζε ως ανεμόμυλους ή γίγαντες. Το πιθανότερο είναι ότι, γενικά, μια χαρά ήξερε τι σημαίνει ανεμόλμυλος. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση έβλεπε άλλο πράμα.
(ή "ήθελε να βλέπει" ή "επέλεξε να βλέπει" ότι θες βάλε)
Και φυσικά υπάρχει και η συμβολική παράμετρος, όπου ένας ανεμόμυλος μπορεί να "είναι" ταυτόχρονα ένας γίγαντας (όπως για κάποιον που χρωστάει τής Μιχαλούς, μία τράπεζα είναι ένα "τέρας").
ΒΕΒΑΙΑ, το συγκεκριμένο παράδειγμα είναι πολύ ξεκάθαρο και γκροτέσκο και ακόμα και ο Θερβάντες είναι μαζί σου.
Αλλά ξαναλέω: το πολύ σιγουριλίκι και τα θέσφατα είναι κακά πράγματα.
Idom
Ο δον Κιχώτης είδε αυτό που είχε μέσα στο κεφάλι του, δεν είδε αυτό που βλέπουν όλοι. Ο κοινός νους τον ονομάζει τρελό.
Περπατάς στο δάσος και βλέπεις μια σκιά να κινείται με την άκρη του ματιού σου. Σκέφτεσαι "μήπως είναι κακός γίγαντας;" ή "μήπως είναι αρκούδα;". Κατά τη γνώμη σου ο άνθρωπος που σκέφτεται "μήπως είναι κακός γίγαντας" είναι ένας άνθρωπος με ανοικτό πνεύμα που εξετάζει όλα τα ενδεχομενα, ή ένας φαντασιόπληκτος; (για να μην πω τρελός, παρόλο που νομίζω ότι καθένας θα τον θεωρούσε τρελό).
Να σου πω και κάτι ακόμη. Αν τελικά η σκιά με την άκρη του ματιού σου εμφανιστεί μπροστά σου και είναι ΟΝΤΩΣ ένας κακός γίγαντας, πού θα απευθυνθείς για να ανακοινώσεις ότι τον είδες; Στη ζωολογική εταιρεία ή στον πλησιέστερο ψυχίατρο;
"το πολύ σιγουριλίκι και τα θέσφατα είναι κακά πράγματα"
Σε αυτό τουλάχιστον συμφωνούμε απολύτως (Θέσφατο=ο λόγος που προέρχεται από τον θεό. Από το θεός + φημί=λέγω).
Χε, χε!
Τώρα το χειροτέρεψες.
Μού λες τι κάνουμε σε περίπτωση ανάγκης (κινδύνου) με βάση τα ορμέμφυτα.
Έμμεσα υποδεικνύεις ως σωστό, τoν primitive τρόπο αντίδρασης που αντιστοιχεί στις primitive περιστάσεις, για ΟΛΕΣ τις περιστάσεις.
Αυτό όμως δεν είναι "καλό". Είναι σαν να λες ότι ΔΕΝ σε ενδιαφέρει ο πολιτισμός (by any means), οι επεξεργασμένες αντιδράσεις και ο στοχασμός.
Επίσης, αν γενικά αποδεχτούμε να ζούμε έτσι, ΠΟΛΥ σύντομα θα το κλείσουμε το μαγαζί: ούτε καν θα προλάβει κάποιος από τους δύο σούπερ μαλάκες να πατήσει το κόκκινο κουμπί "launch". Θα έχουμε αλληλοσφαχτεί όλοι πολύ πριν στους δρόμους.
Ήδη το ότι ζούμε σε υπερμεγέθεις αφύσικες κοινότητες έχει κάνει ΑΝΑΓΚΑΙΟ το κτίσμο απίστευτου αριθμού κανόνων και νόμων.
Επίσης κατά πάσα πιθανότητα θα πιστεύαμε ακόμα, ότι τα άστρα γυρίζουν γύρω από τη Γη, ως το φαινομενικά πιο προφανές*.
Άσε που, έτσι και αλλιώς, αν είσαι νύχτα σκοτεινή σε δάσος και δεις μία σκιά, αυτό που θα σκεφτείς (και θα "δεις") είναι ΦΟΒΟΣ και ΑΓΝΩΣΤΟ, όχι αρκούδα. Μάλιστα, από όσο λένε οι ανθρωπολόγοι κ.λπ., από τέτοιες λαχτάρες οι άνθρωποι έπλασαν τους μύθους για τους γίγαντες και τα λογής τέρατα.
Idom
* Για να μην αυτοακυρωθώ, να πω ότι σήμερα, καλό είναι πότε πότε να ξανακοιτάμε τις παρατηρήσεις και τις εξισώσεις που μας δείχνουν ότι τα άστρα δεν κινούνται γύρω από την Γη. ϊσως να μην είναι τόσ σωστές.
I.
Ίδομ, έχεις δίκιο, δεν ήταν καλό το παράδειγμα.
Να επιστρέψουμε λίγο στην ΟΥΣΙΑ της ανάρτησης;
Αυτό που λέει δεν είναι να ΜΗΝ εξετάζουμε ΚΑΘΟΛΟΥ το ενδεχόμενο να υπάρχουν κακοί γίγαντες (=μεταφυσικό) αλλά να μην δίνουμε στο ενδεχόμενο αυτό την ΙΔΙΑ σημασία και τις ΙΔΙΕΣ πιθανότητες να αληθεύει με το ενδεχόμενο να υπάρχουν ανεμόμυλοι.
Ανεμόμυλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν, τους βλέπουν όλοι και τους βλέπουν λίγο πολύ ίδιους, η παρουσία τους μπορεί να εξακριβωθεί και με άλλα μέσα (βγάζοντας φωτογραφίες, κατασκευάζοντας εκμαγεία, πετώντας πέτες να δούμε αν και πώς θα αντιδράσουν). Περί κακών γιγάντων δεν έχουμε καμμία ένδειξη ότι υπάρχουν, όσες μαρτυρίες βρίσκονται είναι σποραδικές, αναξιόπιστες και μη επαληθεύσιμες. Οπότε το να διέπει κανείς τη ζωή του με βάση την υπόθεση ότι όντως υπάρχουν κακοί γίγαντες, ή να σκέφτεται ως πρώτη πιθανή ερμηνεία ενός ακατανόητου φαινομένου ότι το έκανε ο κακός γίγαντας, δείχνει έλειψη πραγματισμού και ορθολογισμού.
Ξαναλέω: να εξετάσουμε το ενδεχόμενο να υπάρχουν κακοί γίγαντες. Αλλά να μην του δίνουμε την ΙΔΙΑ αξία που δίνουμε σε ΕΞΑΚΡΙΒΩΜΕΝΑ και ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΑ γεγονότα. Να αναζητήσουμε τεκμήρια για την ύπαρξη κακών γιγάντων. Αλλά να μην αναλώσουμε και τη ζωή μας σ' αυτό, αν η μια προσπάθεια με τά την άλλη αποτυγχάνει. Σπαταλάμε ενέργεια με αυτόν τον τρόπο.
Ναι, να ξανακοιτάμε τις παρατηρήσεις μας πότε-πότε. Αλλά όχι συνέχεια, και όχι με βάση παράλογες φαντασιώσεις αλλά με βάση εύλογες εικασίες. Όλοι εκείνοι που διαπίστωσαν ότι είναι η γη που γυρίζει και όχι τα άστρα, παρατήρησαν τα δεδομένα και διατύπωσαν λογικές υποθέσεις. Δεν έβγαλαν παραμύθια από το μυαλό τους.
Ε, ναι, συμφωνούμε έτσι.
Έπρεπε όμως κάποιος να καλύψει και την άλλη, την μικρή διάσταση τού θέματος. :-))
Για να μπορούμε όλοι να αλληλοπροσκαλούμαστε σε όλων τα πάρτυ.
Idom
Αλήθεια συμφωνείς ή το λες για να μου κάνεις το χατίρι;-D
Όχι για. Δηλαδή, ναι, όντως συμφωνώ σε μία μετριοπάθεια στην κρίση και με την αμφισβήτηση με μέτρο και ιεράρχηση.
Όπως είπα από το δεύτερο (;) σχόλιό μου, η περίπτωση των ανεμόμυλων που αυτοκλίθηκα να υπερασπιστώ την άλλη φύση τους (την γιγαντική!) είναι πολύ γκροτέσκα.
Αλλά είδα έναν μεγάλο ενθουσιασμό και σε εσένα και στους άλλους σχολιογράφους να εκθειάσουν την την άμεση και "σίγουρη" παρατήρηση / γνώση, οπότε θέλησα να πω "Παιδιά, το νου σας. Η σιγουρίλα κάνει κακό στον πολιτισμό".
Idom
Δημοσίευση σχολίου