Αυτή τη φορά όμως ήμουν προετοιμασμένη ψυχολογικά. Δεν σοκαρίστηκα όσο είχα σοκαριστεί την πρώτη φορά που έσκασε μύτη το σχετικό φυλλαδιάκι μέσα στο καλαθάκι του πενταετούς βλαστού μου. Αυτή τη φορά το περίμενα. Και ήρθε:
Αυτή τη φορά, βλέπετε, η εορτή δεν ήταν μόνον εθνική. Ήτανε και θρησκευτική.
Διπλή γιορτή!
Ρώτησα την κόρη μου αν θέλει να μάθει το ποίημα και να το πει στη γιορτή. Μου απάντησε "δεν ξέρω" που στην προσωπική της ιδιοδιάλεκτο σημαίνει "μάλλον όχι". Το έχωσα σε μια γωνιά της βιβλιοθήκης κι εγώ και ησύχασα. Τη μέρα της γιορτής το πιθανότερο είναι να "αρρωστήσει" και να μην παρευρεθεί, όπως "αρρώστησε" και την 28η Οκτωβρίου. Όταν μεγαλώσει λίγο, με το καλό, και μπορώ να της εξηγώ κάποια πράγματα, ας αποφασίσει μόνη της αν θα συμμετάσχει στις εθνοθρησκευτικές πανηγύρεις ή όχι.
Και κάθομαι τώρα και αναρωτιέμαι, για άλλη μια φορά, τι σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Τι σχέση έχει η κρατική παιδεία με τη χριστιανική μυθολογία. Τι δουλειά έχει ο κρίνος του Γαβριήλ (με το συμπάθιο) με τη μόρφωση και τη διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών μας. Τι να τους έχει πει η δασκάλα τους για το θέμα αυτό.
Τι γίνεται άραγε όταν υπάρχει στην τάξη κάποιο αλλόθρησκο παιδάκι; Του δίνουν κι αυτουνού να πει ποιηματάκι; Το αφήνουνε να χαζεύει τα άλλα που λένε ποίημα, όλοι-όλοι αντάμα και ο ψωριάρης χώρια; Ξεδιαλέγουνε τα ποιήματα και στους αλλόθρησκους παραλείπουν τις θρησκευτικές αναφορές, αφήνοντας μόνο τις εθνικές; (να μην ανοίξω το θέμα του τι κάνουν όταν είναι και αλλόθρησκο και αλλοεθνές το παιδάκι). Και με εμάς, που είμαστε άθεοι και η δασκάλα το ξέρει, τι γίνεται; Τόσο ασήμαντο της φαίνεται αυτό, ώστε ελαφρά τη καρδία έδωσε στο παιδί μου να μάθει αυτό το ποίημα; Ή μήπως την έχει δει ιεραπόστολος και κοιτάζει να φωτίσει το μυαλό του δυστυχισμένου παραπλανημένου άθεου τέκνου;
Παρακαλώ θερμά όσους χριστιανούς διαβάζουν αυτό το άρθρο και σκέφτονται "Έλα μωρέ τώρα, σάμπως τι θα πάθει; Δεν είναι και τίποτε σπουδαίο να πει ένα ποίημα το παιδάκι", ας σκεφτούν πώς θα ένιωθαν αυτοί αν ζούσαν σε μουσουλμανική χώρα και το παιδί τους ερχόταν σπίτι με την οδηγία να αποστηθίσει ένα ποίημα που υμνεί τη δόξα του προφήτη Μωάμεθ - και σαν να μην έφτανε αυτό, να ήταν υποχρεωμένοι να το βοηθήσουν οι ίδιοι να το μάθει, μια που το παιδί δεν ξέρει ακόμη ανάγνωση.
Φυσικά το περιστατικό δεν είναι μεμονωμένο. Όλο το χρόνο δεν είχα δει μια εργασία από τα χέρια του παιδιού μου και παραμονές χριστουγέννων είδα να καταφθάνουν εν αφθονία αγγελουδάκια, αγιοβασιλάκια, καρτούλες, κηροπήγια.
Στη γιορτή των χριστουγέννων η τάξη παρουσίασε μια παράσταση με θέμα τη γέννηση του Χριστού. Η κόρη μου είχε ντυθεί αγγελουδάκι, δηλαδή κομπάρσος, όπως και όλα τα παιδιά που περίσσεψαν μετά το casting των πρώτων και δεύτερων ρόλων (Ιωσήφ, Μαρία, Μάγοι, βοσκοί). Σε περίπτωση που αναρωτιέστε γιατί της το επέτρεψα παρά το γεγονός ότι είμαστε άθεοι, σκεφτείτε πώς θα αισθανόταν αν απείχε από μια τόσο θεαματική γιορτή όπου θα συμμετείχαν όλοι οι συμμαθητές της.
Τα παιδάκια μπήκαν στην αίθουσα, ντυμένα ανάλογα με το ρόλο τους, και στάθηκαν στο κέντρο. Πριν ξεκινήσει η παράσταση, η δασκάλα τα ρώτησε:
- Τι γιορτάζουμε σήμερα παιδάκια;
- Τη γέννηση του Χριστού!
- Γιατί ήρθε ο Χριστός στον κόσμο;
- Για να μας σώσει από τις αμαρτίες μας!
Τι λογής αμαρτίες μπορεί να κουβαλά ένα πεντάχρονο; Και σε τι θα το ωφελήσει να του χώσουμε το κεφάλι την έννοια της "αμαρτίας" σε αυτήν την τρυφερή ηλικία; Στην καλύτερη περίπτωση θα το μπερδέψει, στην χειρότερη θα του προκαλέσει φοβίες, ενοχές, ανασφάλειες. Και συνεχίζει τις ερωτήσεις, εκμαιεύοντας από τα παιδιά την ιστορία με τη σφαγή των νηπίων. Τι έχει να προσφέρει στα παιδιά αυτός ο μύθος; Είναι δυνατόν να τα ωφελεί η αφήγηση της στυγνής σφαγής δεκάδων βρεφών; Είναι δυνατόν να θεωρείται χαρμόσυνο το γεγονός ότι ένα και μόνο βρέφος διέφυγε (ήταν γιος του αφεντικού βλέπεις αυτός!) ενώ όλα τα άλλα σφαγιάστηκαν; Είναι δυνατόν να λέγεται παιδεία αυτό;
Από κουβέντες με την κόρη μου, όσο το δυνατόν πιο διακριτικές, ξέρω ότι η δασκάλα τους έχει μιλήσει επίσης και για τον διάβολο. Προσπαθώ να εξηγώ στη μικρή ότι όλα αυτά είναι παραμύθια, ότι οι άνθρωποι έχουν την τάση να προσωποποιούν τους φόβους και τις ελπίδες τους, ότι ο διάβολος είναι ένα μυθικό πλάσμα σαν τους δράκους και τα τέρατα των παραμυθιών, αλλά τι να το κάνεις αυτό; Όταν η δασκάλα μιλάει με φωνή σοβαρή και κατανυκτική μέσα στην τάξη για το τρομερό αυτό πλάσμα, προειδοποιώντας τα παιδιά για τους κινδύνους που ελλοχεύουν, τι ισχύ θα έχουν τα δικά μου λόγια μέσα στο μυαλό του παιδιού; Στην ηλικία που βρίσκεται, δεν ξεχωρίζει ακόμη την αλήθεια από τη φαντασία. Μπορεί να "ξέρει", επειδή της το λέω, ότι ο διάβολος δεν υπάρχει "στ' αλήθεια". Αυτό όμως δεν θα την εμποδίσει να τρομοκρατηθεί από την περιγραφή του, με τον ίδιο τρόπο που θα την τρομοκρατούσε ένα παραμύθι με τέρατα ή με φαντάσματα, κι ας "ξέρει" ότι δεν υπάρχουν.
Αναρωτήθηκα λοιπόν κάποια στιγμή αν όλα αυτά είναι πρωτοβουλίες της δασκάλας ή προβλέπονται από το πρόγραμμα σπουδών. Τι προβλέπει λοιπόν το κράτος για τη διδασκαλία των θρησκευτικών;
Από την τρίτη δημοτικού και μετά το πρόγραμμα προβλέπει μάθημα θρησκευτικών (προαιρετικό για όλους, ακόμη και για βαπτισμένους χριστιανούς, αντίθετα με αυτό που θέλησε να μας κάνει να πιστέψουμε ο κύριος Στυλιανίδης με τις δηλώσεις του περί ετεροδόξων και μόνο). Τι γίνεται όμως στις προηγούμενες τάξεις, δηλαδή στο νηπιαγωγείο και στις δυο πρώτες τάξεις του δημοτικού; Θεωρητικά, δεν υπάρχει μάθημα θρησκευτικών, επομένως δεν υπάρχει και πρόβλημα για τους ετερόδοξους.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Οι πάμπολλες χριστιανικές αναφορές που γίνονται στο γενικότερο πλαίσιο των "ελληνικών" παραδόσεων, δεν συνιστούν διδασκαλία θρησκευτικών; Όταν η μεγαλύτερη σχολική γιορτή είναι τα χριστούγεννα, όταν τα παιδιά απαγγέλουν ποιήματα για τον ευαγγελισμό της θεοτόκου, όταν οι χριστιανικοί μύθοι διδάσκονται σε όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς σε διάφορες ώρες και σε διάφορα πλαίσια, όταν τα παιδιά ζωγραφίζουν αγγελουδάκια και πασχαλινά αυγά, πώς μπορούμε να λέμε ότι δεν γίνεται μάθημα θρησκευτικών;
Όπως μας πληροφορεί το ΦΕΚ 303 της 13ης Μαρτίου 2003:
[b]"Στο Νηπιαγωγείο και στις δύο τάξεις του Δημοτικού (Α και Β) όπου απουσιάζει από το Ωρολόγιο Πρόγραμμα το μάθημα των θρησκευτικών, στο πλαίσιο της ανάπτυξης της θρησκευτικής συνείδησης του παιδιού, μπορεί να λαμβάνονται θέματα και αφορμές από το μάθημα της "Μελέτης του Περιβάλλοντος". Το μάθημα αυτό μπορεί να συνδεθεί με τη θρησκευτική αγωγή, αφού οι σκοποί του αναφέρονται στην ανάπτυξη της προσωπικότητας, στην καλλιέργεια οικουμενικών και πανανθρώπινων αξιών και στην ανάπτυξη της ελληνικής μας ταυτότητας και συνείδησης με βάση την πολιτιστική μας κληρονομιά".[/b]
Στην ουσία δηλαδή, όλα επαφίενται στην διακριτική ευχέρεια του δασκάλου. Και τουλάχιστον στο δημοτικό κάπως οριοθετείται το πράγμα, τα θρησκευτικά θέματα στις δυο πρώτες τάξεις υποτίθεται ότι περιορίζονται στο μάθημα της μελέτης του περιβάλλοντος (αν είναι ποτέ δυνατόν, σε λίγο θα τα χώσουν και στα μαθηματικά, μήπως ο θεός δεν είναι ο μέγας γεωμέτρης του σύμπαντος;). Στο νηπιαγωγείο ανά πάσα στιγμή κάθε δάσκαλος μπορεί να μιλήσει για θρησκευτικά θέματα με όποιον τρόπο και για όση ώρα του καπνίσει.
Πλησιάζει το πάσχα, και η καρδιά μου σφίγγεται. Σίγουρα η δασκάλα θα τους μιλήσει για τα πάθη του Ιησού, για τη μαστίγωση, για τη σταύρωση, για το αγκάθινο στεφάνι. Θα ήθελα να μπορούσα να απαλλάξω το παιδί μου από την υποχρέωση να υποστεί αυτήν την τρομολάγνα αφήγηση. Θα ήθελα να μπορούσα να το απαλλάξω από την επαφή με τη φρίκη των βασανιστηρίων και την κακία των ανθρώπων. Πώς όμως να το κάνω; Να μην το στείλω στο σχολείο για ένα μήνα, ας πούμε; Μα είναι λύση αυτό; Αλλωστε, ακόμη κι έτσι, δεν μπορώ ποτέ να είμαι σίγουρη για το τι θα ακούσει στην τάξη και πότε θα το ακούσει.
Είναι φανερό ότι ο νόμος χρειάζεται να αλλάξει. Και όχι μόνο ο νόμος, αλλά και το Σύνταγμα. Και για να γίνει κάτι τέτοιο, χρειάζεται πολιτική βούληση, είδος απειλούμενο με εξαφάνιση στην Ελλαδάρα μας. Γιατί οι πολιτικοί κοιτάνε μην τυχόν δυσαρεστήσουν τους ρασοφόρους και χάσουν ψηφοφόρους, και χαϊδεύουν τα αυτιά τους όσο τους έχουν ανάγκη, και μιλούν για εθνικές παραδόσεις εννοώντας χριστιανικές, λες και το γονίδιο της χριστιανοσύνης είναι συνδεδεμένο με αυτό της ελληνοπρέπειας, το ξέρουμε το ποίημα.
Το ξέρουμε απέξω και ανακατωτά.
14 σχόλια:
Τώρα εγώ υποτίθεται ότι τις αποφεύγω αυτές τις συζητήσεις (για τους γνωστούς λόγους), αλλά δεν κρατιέμαι να μην αναφέρω ότι από θρησκευτικής πλευράς το ποιηματάκι είναι λάθος. Σε κανένα ευαγγέλιο δεν αναφέρεται κανένας κρίνος (άλλωστε η σχετική αφήγηση είναι στο Κατά Λουκάν μόνο - χωρίς κρίνο). Αντίθετα, για τυχόν μουσουλμανάκια συμμαθητές να αναφέρω ότι υπάρχει αναλυτική περιγραφή στο Κοράνιο (σούρα "Η Μαριαμ", νομίζω) που περίπου συμπίπτει με αυτή του Λουκά.
Άρα μάλλον πρέπει να προσβληθούν μάλλον αντάμα χριστιανοί και μουσουλμάνοι (που τουλάχιστον στα πρόσωπα του Ιησού και της Μαρίας τρέφουν τεράστιο σεβασμό) από την προσθήκη της μυθολογίας του κρίνου (με το συμπάθιο).
Για τους αθέους τώρα, δεν ξέρω. Φαντάζομαι μπορούν να προσβάλλονται ακόμα και από τα σταυρουδάκια στις σόλες των παπουτσιών - όπως άλλωστε και πολλοί χριστιανοί.
Φονταμενταλιστές και μουτζαχεντίν υπάρχουν πολλών ειδών άλλωστε.
(Συγχωρήστε μου την παρέμβαση, ελπίζω να μην ενοχλώ. Πάντως ο κρίνος είναι εικονογραφικό μοτίβο δυτικής μεν, χριστιανικής δε, προέλευσης - για να είμαστε δίκαιοι).
Υ.Γ. Μη φοβάστε ότι θα τρομάξουν τα παιδιά σας ούτε από αγγέλους ούτε από διαβόλους - αρκούν οι άνθρωποι.
Αγαπητέ Βήτα, τι τιμή κι αυτή!
Βλέπω ότι παρακολουθείς το ιστολόγιο "Αθεϊα" - διαφορετικά αποκλείεται να ανακάλυπτες την ετεροχρονισμένη μου ανάρτηση.
Θίγεις ένα σημαντικό θέμα: τον τρόπο διδασκαλίας και το περιεχομενο της ύλης των μαθημάτων. Το πρόβλημα δεν υφίσταται μόνο στα θρησκευτικά.
Εν προκειμένω πάντως, δεν προσβάλΛομαι. Απλά θεωρώ ότι η κατήχηση σε θρήσκευμα δεν έχει θέση στη δημόσια παιδεία. Ο κρίνος μπορεί να είναι λάθος, αλλά η δασκάλα είτε δεν το ξέρει είτε δεν την ενδιαφέρει: κοιτάζει να προωθήσει τις αξίες που υποτίθεται ότι πρέπει να προωθήσει (κατά πάσα πιθανότητα, ούτε καν κάθησε να το σκεφτεί, απλά έχει έτοιμο στοκ από ποιηματάκια που θεωρεί ταιριαστά για την περίσταση). Και εν τέλει, ο κρίνος αποτελεί πλέον τμήμα της χριστιανικής μυθολογίας, άσχετα με το τι λένε οι ευαγγελιστές.
Νομίζω ότι είναι θέμα χρόνου το να βγουν τα θρησκευτικά από τα σχολεία, ή το να αλλάξουν ριζικά μορφή. Όσο πληθαίνουν οι μετανάστες και όσο "βγαίνουν από την ντουλάπα" οι άθεοι, τόσο ο κόσμος (και το κράτος) θα συνειδητοποιεί ότι δεν είναι όλοι οι μαθητές εξ ορισμού χριστιανοί ορθόδοξοι, ούτε θέλουν κατ' ανάγκην να γίνουν.
Υ.Γ. Μωρέ τους ανθρώπους είναι που φοβάμαι κι εγώ! :-D
Αγαπητή Αόρατη Μελάνη, από καιρό σε διαβάζω και για πρώτη φορά αποφασίζω να γράψω την άποψη μου σχετικά με την ¨διαπαιδαγώγηση¨ στα σχολεία και ειδικά στους παιδικούς δημόσιους σταθμούς.
Ονομάζομαι Κώστας και έχω δύο κόρες οι οποίες η μεν μεγάλη είναι 5 ετών και η μικρή 3,5 ετών.
Σημειωτέον πως οι κόρες μου ονομάζονται Αριάδνη η μία και Ηλέκτρα η άλλη οι οποίες δεν είναι βαπτισμένες διότι εγώ και η σύζυγος μου δηλώνουμε άθεοι.
Περιττό να σου πω πως στο σχολείο μόλις το ανακοίνωσα στις δασκάλες τους σχεδόν μου έφεραν παπά να με διαβάσει, τους φάνηκε απίστευτο ειδικά για εμένα που είμαι και αστυνομικός στο επάγγελμα.
Αυτό το παρέρχομαι και συνεχίζω, από πέρυσι υπήρξε ένας συνεχής χριστιανικός¨βομβαρδισμός από τους ¨εκπαιδευτικούς¨ στις δύο μου κόρες όμως τα παιδιά και ειδικά η μεγάλη μου μου έλεγε κάθε μέρα το τι τους λένε στο σχολείο οπότε αν μη τι άλλο ήμουν έμμεσα ενήμερος.
Φέτος όμως τα πράγματα γίνανε πιο έντονα, λες και το κάνανε επίτηδες αύξησαν την κατήχηση μάλλον επειδή είδαν πως τα παιδιά δεν ¨εκχριστιανίζονται¨ με αποκορύφωμα αυτό το πάσχα, όπου στη μικρή μου κόρη έδωσαν για μελέτη στις διακοπές τα παρακάτω κείμενα με παράκληση σε εμένα να τους τα διαβάσω,
1) ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ ( μία ολόκληρη σελίδα Α4)
2) "ΣΥΜΠΟΡΕΥΘΩΜΕΝ..." Απόσπασμα μίας σελίδας από χριστιανικό περιοδικό σχετικά με την μεγάλη εμβομάδα
3) Ο ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ ( με σχέδιο επιταφίου το οποίο πρέπει να ζωγραφιστεί από το παιδί)
4) ΕΓΚΩΜΙΑ - Στάση α΄, β΄, γ΄, ( δύο σελίδες Α4)
5) ΔΙΣΕΛΙΔΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Πως σας φαίνονται τα παραπάνω ? Προσωπικά το διασκεδάζω πολύ και το ίδιο και η σύζυγος μου, τα παιδιά από την άλλη δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί πρέπει να ζούμε με ΦΟΒΟ ΘΕΟΥ όπως τα μαθαίνουν στο σχολείο, όταν εγώ τα μαθαίνω να ζουν με σεβασμό στον άνθρωπο και το ότι έχουν συνέχεια απορίες σε αυτά τα ζητήματα με κάνει να αναθαρρώ διότι ξέρω πως στο δημοτικό τα πράγματα θα δυσκολέψουν.
Ευχαριστώ για τον χρόνο και την κατάχρηση χώρου που σας έκανα, φιλικά Κώστας
Και εκεί που είχα εξηγήσει στην κόρη μου, από την ηλικία των 2χρόνων παρακαλώ, ότι το φεγγαράκι γυρνάει γύρο από την γη και κινείται όλο το βράδυ μέχρι το πρωί να εξαφανιστεί πίσω από τα βουνά και από την άλλη να βγει ο ήλιος, η νηπιαγωγός έλεγε στα παιδιά ότι ο καλός Χριστούλης έχει κάτι σχοινάκια και ανεβάζει τον ήλιο την μέρα και το φεγγαράκι την νύχτα.
Τι είναι μωρή το σύμπαν, μαριονέτες;
Αγαπητή Αόρατη Μελάνη Καλησπέρα σας,
Στη δεκαετία του 1940 ήρθανε καλόγεροι στο πατρικό μου σπίτι, και μας είπανε να προσευχόμαστε μετά δακρίων, για να μας λυπηθεί ο θεός και να μη μας βάλει στην κόλαση. Γι' αυτό κάναμε προσευχή και κλαίγαμε δυο οικογένειες μαζί, έκλεγε κι' ένα κοριτσάκι επτά ετών. Αυτό μ' έκανε να αμφιβάλω για την (αλήθεια) που μας έλεγαν, και άρχισα να ερευνώ αλλά δυστυχώς άργησα να καταλάβω ότι με είπανε ψέματα.
Το blog σου μ' άρεσε κι έβαλα σύνδεσμο στο δικό μου, αν σ' αρέσει το δικό μου blog, βάλε κι' εσύ ένα σύνδεσμο στο δικό σου. Εύχομαι να είσαι καλά και να γράφεις.
Πρώτα να διορθώσω το σχόλιό μου προς τον αγαπητό Βήτα: ενδέχεται να εντόπισε την ανάρτησή μου και από το reader του, και όχι από το "Αθεΐα".
Κώστα, δυσκολεύομαι να πιστέψω αυτά που γράφεις. Δώσανε σε ένα παιδί τρεισίμισυ χρονών να μάθει αυτά τα πράγματα; Έστω και μόνο να της τα διαβάσετε, χωρίς να τα απομνημονεύσει; Τι στην ευχή θα καταλάβει;
Δυσκολεύομαι ακόμη να πιστέψω και ότι είαι αστυνομικός και άθεος. Τα στερεότυπα δύσκολα ξεπερνιούνται!
Σε εμάς πάντως η δασκάλα, όταν της είπα ότι είμαστε άθεοι, ούτε που βλεφάρισε. Το αντιμετώπισε με μεγάλη φυσικότητα και ευγένεια. Και για να είμαι δίκαιη μαζί της, δεν νομίζω ότι έχει την πρόθεση να προσηλυτίσει, τουλάχιστον εκείνη δεν το βλεπει έτσι. Απλώς μεταχειρίζεται την κόρη μου όπως όλα τα παιδάκια, και της φαίνεται πολύ φυσικό όλα τα παιδάκια να μαθαίνουν αυτά τα πράγματα, γιατί είναι καλά και σωστά πράγματα, και γιατί έτσι τα βρήκαμε από τους παπούδες μας. Απλά δεν το ψειρίζει και πολύ. Αλλά αγαπάει τα παιδιά και τη δουλειά της, έχει καλές προθέσεις.
Τροφώνιε, σε ένα άλλο σχολείο η δασκάλα έλεγε στα παιδάκια ότι ο χριστούλης θα κλαίει άμα είναι κακά παιδιά. Τουλάχιστον το φεγγαράκι με τα σχοινάκια έχει και πλάκα!
Σωτήριε, τουλάχιστον εσύ το κατάλαβες ότι αυτά που σου λέγανε δεν ήταν αλήθεια, έστω και αργά. Άλλοι μένουν κολλημένοι εκεί.
Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλιά σας.
Φίλε Τροφώνιε, μπράβο για την εύστοχη παρέμβαση και πολύ περισσότερα γιατί είσαι αρκετά ενήμερος για το περιοδικό ΔΑΥΛΟΣ, το οποίο όμως δυστυχώς ανέστειλε την έκδοσή του.
Στο συγκεκριμένο περιοδικό είμαι συνδρομητής εδώ και 10 χρόνια και οφείλω να πω πως έμαθα πολλά, μπράβο και πάλι.
Σε σχέση με ότι έγραψα νωρίτερα στο forum, η μεγάλη μου κόρη πριν λίγο μου είπε πως θα τους είπαν στο σχολείο πως πρέπει να νηστεύουν για να κοινωνήσουνε ούτως ώστε να έχουν την αγάπη του "χριστούλη" και να φύγουν οι αμαρτίες τους. Πιστεύει κανένας σώφρων άνθρωπος με τουλάχιστον την στοιχειώδη εκπαίδευση πως ένα παιδάκι 5 ετών έχει αμαρτίες???
Εδώ υπήρξαν συνάδελφοι μου οι οποίοι πιστεύουν πως οι αλλόθρησκοι μυρίζουν ( βρωμάνε το είπαν ακριβώς) επειδή δεν έχουν βαφτιστεί, με αυτά και αυτά δεν είναι να γελάμε?
Αγαπητή φίλη Αόρατη Μελάνη ,
όντως φαίνεται πως τίποτα δεν πρέπει να το δεχόμαστε ως δεδομένο και μάλιστα στην υπηρεσία μου δεν είμαστε και λίγοι οι άθεοι, αμελητέα ποσότητα βέβαια στο σύνολο, αλλά τουλάχιστον έχουμε το θάρρος να το δηλώνουμε. Ποτέ δεν πίστευα πως η επαγγελματική μου επάρκεια οφείλεται σε κάποιον "καλό θεούλη" όπως θέλουν να μας λένε ,λες και είμαστε πρόβατα που οδεύουμε στην σφαγή παρά μόνο στην ίδια μου την παιδεία και την αγάπη για τον συνάνθρωπο. Ευτυχώς δεν είμαστε όλοι οι αστυνομικοί το ίδιο όπως άλλωστε συμβαίνει και σε όλα τα επαγγέλματα.
Και να σκεφτείς πως μεγάλωσα σε οικογένεια στρατιωτικού, θρησκευόμενου, όμως ευτυχώς χωρίς παρωπίδες.
Τελικά πιστεύω πως όλα τα πράγματα στην ζωή έχουν κάποιο σκοπό που συμβαίνουν και πως μία εσωτερική δύναμη μας ωθεί προς κάποια κατεύθυνση, δεν μπορώ να πω ποια, όπου όποιος έχει ανοικτές τις κεραίες του θα την εντοπίσει και θα τον βοηθήσει να βρει τον δρόμο που του αρμόζει. Ας σταματήσω εδώ όμως καλύτερα με τις φιλοσοφίες, το ευχάριστο είναι πως και η σύζυγος μου είναι στα ίδια πιστεύω με εμένα και αυτό βοηθάει και στα παιδιά.
Ευχαριστώ και πάλι για τον χώρο που μου διαθέσατε, σας καληνυχτίζω και εις αύριο τα ωραία
ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΟΙ ΑΘΕΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ;
ΟΠΟΙΟΣ ΣΒΗΝΕΙ ΣΧΟΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΦΑΣΙΣΤΑΣ;
Όποιος αφήνει ακατανόητα σχόλια τύπου ακροστιχίδας, τι ακριβώς είναι; Νόμιζα ότι ήταν bots ή κάτι παρόμοιο, και το έσβησα. Επίσης έσβησα το ένα από τα δύο πανομοιότυπα σχόλιά σου παραπάνω. Υποθέτω ότι το έβαλες κατά λάθος δυο φορές.
Αν έχεις να πεις κάτι επί του θέματος σε γλώσσα κατανοητή, ευχαρίστως να το ακούσω. Μόνο σε παρακαλώ από εδώ και μπρος γράφε με μικρογράμματη γραφή, όπως συνηθίζεται στην σύγχρονη ελληνική γλώσσα.
Δημοκρατία είναι η ανοχή στην διαφορετικότητα του άλλου.
[γλώσσα- άποψη-χρώμα-φυλή κ.λ.π]. Λυπάμαι που έχασα χρόνο μαζί σας.
Ουστ ρε φασιστάκια ενδεδυμένα με την μπούρκα της αθεΐας και της μα.....ς.
Υ.Γ
Αυτό σβήσ' το δικαιολογημένα. Μου αρκεί που το διάβασες εσύ.
Το προηγούμενο σχόλιο είχε αναρτηθεί με κεφαλαία και τα μετέτρεψα σε πεζά. Επίσης, μια που ήταν σύντομο, έκανα λίγες ορθογραφικές διορθώσεις και πρόσθεσα τόνους.
Ομολογουμένως δείχνει πολύ διαφορετικό έτσι!
Αγαπητέ Ανώνυμε, συμφωνώ με την πρώτη φράση του σχολίου σου. Η δημοκρατία μεταξύ αλλων είναι και αυτό. Να προσθέσω ότι είμαι υπέρ της ανεκτικότητας και κατά της μισαλλοδοξίας.
Η δεύτερη φράση ομολογώ ότι με εκπλήσσει. Θα την έσβηνα ως εκτός θέματος, αλλά υποψιάζομαι ότι με κάποιον μυστηριώδη ανεξιχνίαστο τρόπο μέσα στο μυαλό σου συνδέεται με το θέμα.
Εξήγησέ μου σε παρακαλώ σε ποιους απευθύνεσαι και γιατί θεωρείς ότι είναι φασίστες και υποκριτές. Μόνο σε παρακαλώ και πάλι, με πεζά γράμματα, και χωρίς υβρεολόγιο (διαθέτω κι εγώ πλούσιο υβρεολόγιο, αλλά το φυλάω για περιπτώσεις όπου όντως χρειάζεται, διαφορετικά αποδυναμώνεται).
Επίσης εξήγησέ μου, αν έχεις την καλωσύνη, την σημασία του προηγούμενου σχολίου σου (υποθέτω ότι ήταν δικό σου), εκείνου που έσβησα, εκείνης της ακατανόητης ακροστιχίδας (είχε μέσα Δ, Σ, και Φ, αν δεν απατώμαι).
Αγαπητέ Ανώνυμε,
Όταν γράφεις με κεφαλαία γράμματα, είναι σαν να φωνάζεις κοντά στα αυτιά μας δυνατά με το μεγάφωνο. Η αλήθεια και το δίκαιο, συνοδεύονται από το καλύτερο επιχείρημα, και όχι από την ποιό δυνατή φωνή.
Είμαι δασκάλα 26 χρονών και ευχαριστώ πολυ για το ποιηματάκι! Όντως διπλή γιορτή!
Εσεις δεν ξέρω πόσο χρονών ειστε και έχετε παιδιά, αλλά μακάρι όταν κι εγώ αποκτήσω τα δικά μου να μην πουν στα δικά σας:"Τον καιρό που εμείς γυρνούσαμε, εσείς πηγαίνατε.."
Πολυ λυπήθηκα, αλήθεια...
Δημοσίευση σχολίου