http://atheofobos.blogspot.com/2008/03/25.html
Χαριτωμένη λεπτομέρεια:
Έλληνες και Τούρκοι είναι μάλλον οι μόνοι λαοί στον κόσμο των οποίων οι εθνικές εορτές είναι οι επέτειοι της απελευθέρωσης του ενός από τον άλλον!
Εμείς μεν γιορτάζουμε την υποτιθέμενη κήρυξη της επανάστασης για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού στις 25 Μαρτίου του 1821, εκείνοι δε τη νίκη του τουρκικού στρατού κατά των ελληνικών δυνάμεων στο Αφιόν Καραχισάρ στις 30 Αυγούστου του 1922, με την οποία εκδιώχθηκαν οι Έλληνες εισβολείς από τα εδάφη τους.
Για του λόγου το αληθές:
http://en.wikipedia.org/wiki/Victory_Day#Victory_Day_on_August_30_in_Turkey
8 σχόλια:
Καταπληκτικος! Από το πρωί σήμερα, έκανα βόλτα το διαδίκτυο για να βρω ακριβώς αυτά...gracias!
Πολύ ενδιαφέρον!
Ή μου παίζει άσχημα παιχνίδια ο υπολογιστής, ή το link σας δίνει σε λάθος διεύθυνση για τον αθεόφοβο.
Για να κάνω το συνήγορο του διαβόλου πάντως, δείτε και την άποψη του κ. Σταματόπουλου στην Ελευθεροτυπία του Σαββάτου (http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/dt=22.03.2008,id=81930656) που σας βεβαιώνω δεν είναι καθόλου της εκκλησίας άνθρωπος.
Δεν ξέρω τι γίνεται με το σύνδεσμο. Στην αρχή δεν δούλευε καθόλου. Μετά νόμισα ότι τον έφτιαξα, βλέπω όμως ότι βγάζει αλλού. Τώρα πάλι δεν δουλεύει. Δεν ξέρω να τον φτιάξω, αλλά η διεύθυνση είναι σωστή, αν τη βάλεις με copy paste στο browser σου θα σε οδηγήσει εκεί.
Βρε καλέ μου Β., αυτά που λέει ο Σταματόπουλος δεν αντικρούουν αυτά που λέει ο Αθεόφοβος. Αλήθεια είναι και τα μεν και τα δε.
Αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι όσοι υποστηρίζουν την επίσημη εκδοχή των γεγονότων δεν στέκονται σε τεκμήρια ούτε αναφέρονται στα ίδια τα γεγονότα (εν προκειμένω το γεγονός υπό αμφισβήτηση είναι το ότι ο Π.Π.Γερμανός ύψωσε το λάβαρο στην Αγία Λαύρα και ευλόγησε τα όπλα), παρά αναλώνονται μιλώντας για το "τυφλό μίσος" όσων τολμούν απλώς να καταγγείλουν την παραχάραξη των γεγονότων. Εγώ στο κείμενο του Αθεόφοβου και σε άλλα αντίστοιχα δεν βλέπω διόλου τυφλό μίσος ούτε εμπάθεια, βλέπω αγάπη για την ιστορική αλήθεια και νηφάλια παράθεση τεκμηρίων. Εμπάθεια βλέπω στο κείμενο του Σταματόπουλου, που καταφέρεται κατά αυτών που ο ίδιος χρίζει εχθρούς του έθνους, χωρίς να παραθέτει κανένα απολύτως τεκμήριο, απαριθμώντας ένα κατάλογο γεγονότων που ενδεχομένως να έχουν ενδιαφέρον, αλλά που είναι άσχετα με το προκείμενο.
Αν θέλει κάποιος να αντικρούσει τη δήλωση ότι η επανάσταση δεν ξεκίνησε στην Αγία Λαύρα με την ύψωση του λαβάρου από τον Π.Π.Γερμανό, θα πρέπει να αναφέρει πηγές που θα βεβαιώνουν ότι ο Π.Π.Γερμανός ύψωσε όντως το λάβαρο, όχι άσχετα πράματα όπως ότι η ημερομηνία αυτή είχε ήδη επιλεγεί εκ των προτέρων για έναρξη της επανάστασης (το ξέραμε αυτό, το λέει και ο Αθεόφοβος, αλλά τελικά δεν έγινε αυτό που προγραμμάτιζαν) ή ότι ήταν ο Πουκεβίλ που την ανέφερε πρώτος το 1824 ως ημερομηνία έναρξης της επανάστασης (αυτό ΔΕΝ αλλάζει το γεγονός ότι ΔΕΝ ήταν ημερομηνία έναρξης της επανάστασης).
Εκτός από τα διάφορα χαριτωμένα πλην άσχετα, ο Σταματόπουλος αναλώνεται σε απαράδεκτα υποτιμητικές εκφράσεις για τους ιστορικούς που αμφισβητούν την επίσημη εκδοχή της ιστορίας, χωρίς ωστόσο να τεκμηριώνει τη θέση του.
Και καταλήγει με το αμίμητο:
"Και, επιτέλους, ο μύθος είναι αφήγηση, συμβολισμός, έχει ευεργετικό, παιδαγωγικό χαρακτήρα, είναι προοίμιο της γνώσης, ένας μαγευτικός τρόπος για να αγαπήσει κάποιος την όντως γνώση."
Μα για όνομα! Ιστορία λέγεται το μάθημα, δεν λέγεται μυθολογία! Την παιδευτική αξία του μύθου τη γνωρίζουμε όλοι. Όταν όμως λένε στα παιδάκια τους μύθους με τους άθλους του Ηρακλέους και του Ιάσονος, τους λένε ότι είναι μύθος, δεν τους λένε ότι όντως υπήρξε Λερναία Ύδρα και Χρυσόμαλλο Δέρας. Να ξεχωρίζουμε λίγο το μύθο από την ιστορία και τη φαντασία από την πραγματικότητα παρακαλώ! Επιστήμονες (λέμε ότι) είμαστε!
Καλά, δε θα τον υπερασπιστώ (έχει στήλη σε εφημερίδα, μπορεί και μόνος του). Νομίζω όμως ότι αναφέρεται στους συγκεκριμένους ιστορικούς (που, ειρήσθω εν παρόδω, δεν "αμφισβητούν" αλλά εν πολλοίς "διαμορφώνουν" την επίσημη ιστορία - αυτή που διδάσκεται στα σχολεία) στα πλαίσια της γνωστής αντιπαράθεσης για το βιβλίο της ΣΤ' Δημοτικού.
Φυσικά ο καθένας ό,τι νομίζει γράφει, φοβούμαι όμως ότι πάνω στη μίρλα να απομυθοποιήσουμε τους μύθους και να αποϊεροποιήσουμε τα τοτέμ της φυλής, παίρνει η μπάλα χλωρά και ξερά αντάμα. Αυτό που πιο πολύ με ενοχλεί είνι ότι κάνουμε αναγωγές προ δύο αιώνων με κριτήρια εντελώς σημερινά (Ήταν εθνοκάθαρση η άλωση της Τριπολιτσάς; Ήταν πολυπολιτισμική κοινωνία η Οθωμανική αυτοκρατορία; Ήταν ιμπεριαλιστική επέμβαση η ναυμαχία στο Ναυαρίνο;).
Ενίοτε μάλιστα το ελλάσον ανάγεται σε μείζον ("το γεγονός υπό αμφισβήτηση είναι το ότι ο Π.Π.Γερμανός ύψωσε το λάβαρο στην Αγία Λαύρα και ευλόγησε τα όπλα" Μελάνη μου; Μα ΔΕΝ αμφισβητείται στα σοβαρά ότι δεν συνέβη αυτό (και ο ίδιος ο Παλαιών Πατρών Γερμανός συμφωνεί...). Το μείζον είναι οι ιδεολογικές χρήσεις της ιστορίας τόσο από την πάλαι ποτέ κατεστημένη εθνικοφροσύνη όσο και από τη νυν κατεστημένη στους ακαδημαϊκούς θεσμούς "νεωτερικότητα" και οι αναγνώσεις στις οποίες το συμπέρασμα προηγείται της ανάλυσης.
Καμιά φορά ανακαλύπτουμε ξανά τον τροχό και νομίζουμε ότι δεν τον έχει ματαανακαλύψει κανένας άλλος. Έχω φάει κάμποσο χρόνο από χτες να τσακώνομαι άδοξα από Blog σε Βlog (μέχρι και copy-paste comments έχω κάνει ο άθλιος) και άκρη δε βγαίνει, βέβαια. Δε βαριέσαι, στο γενικό πολτό του διαδικτύου ας αφήσουμε σε μια ακρούλα τη μαρτυρία μας κι όποιος τη δει με γεια του με χαρά του. Αν δε γουστάρει, πάλι καλά.
Λοιπόν, λέω να την κόψω εδώ την κουβέντα και να κρατήσω κανένα επιχείρημα για την 28η Οκτωβρίου. Συγγνώμη για την κατάχρηση της φιλοξενίας - να 'μαστε καλά να τσακωνόμαστε.
Αγαπητέ Β., θα συμφωνήσω μαζί σου στις παρατηρήσεις σου. Σωστά τοποθετείσαι.
Πράγματι, δεν αμφισβητείται στ ασοβαρά ότι δεν υψώθηκε το λάβαρο στην Αγία Λαύρα από τον Π.Π.Γερμανό. Στην οποία περίπτωση δεν καταλαβαίνω γιατί γίνεται τόση φασαρία όταν κάποιοι βγαίνουν και το λένε. Το συγκεκριμένο ελάσσον έχει νόημα να αναχθεί σε μείζον, στην πραγματικότητα έχει ήδη αναχθεί σε μείζον από τη στιγμή που παρουσιάστηκε ως αληθές χωρίς να είναι, διότι δείχνει μια συγκεκριμένη νοοτροπία. Μια προσπάθεια να φανεί ότι εκκλησία και έθνος πάνε χέρι-χέρι. Και εκεί είναι που διαφωνούμε ορισμένοι.
Αν αυτό το ελάσσον είναι πράγματι ελάσσον, τότε γιατί του έχουν δοθεί τέτοιες διαστάσεις από την επίσημη εκδοχή της ιστορίας; Γιατί ακόμη και σήμερα, με τις σύγχρονες οπτικές μας, εξακολουθούμε να το διδάσκουμε στα σχολεία;
Δεν θέλω να επιμείνω πολύ, γιατί ομολογουμένως δεν έχω διαβάσει αρκετά ιστορία ώστε να μπορώ να επιχειρηματολογώ και να αναφέρομαι και σε πηγές. Μια απλή ματιά όμως στα πολιτικά δρώμενα μου δείχνει ότι η εκκλησία θέλει να φαίνεται παντόυ και πάντα στυλοβάτης του ελληνικού έθνους. Θέλει να παρεμβαίνει (και παρεμβαίνει) στο πολιτικό γίγνεσθαι του ελληνικού κράτους. Και θέλει αυτό να θεωρείται δεδομένο από όλους.
Οι μύθοι τύπου Αγίας Λαύρας δημιουργούν ακριβώς το απαραίτητο κλίμα για να καταξιώνεται ο ρόλος της εκκλησίας ως πολιτική εξουσία.
Κι εγώ δε γουστάρω την εκκλησία ως πολιτική εξουσία. Έτσι απλά.
Δημοσίευση σχολίου