Πιστή στη δεύτερη ιδιότητα που ευαγγελίζομαι στον υπότιτλο του ιστολογίου και άπιστη στην τρίτη, λέω να καταπιαστώ πάλι με ένα θέμα (ψιλο)επίκαιρο. Μπορώ βέβαια να το παίξω υπεράνω και να δηλώσω ότι τα θέματά μου είναι διαχρονικά – όπως και είναι άλλωστε!
Το σημερινό θέμα μας είναι οι δύο γοητευτικοί πολιτικοί άνδρες που αναστατώνουν τον μεν παγκόσμιο γυναικείο πληθυσμό ο ένας, τον δε πανελλήνιο ο άλλος: ο Μπάρακ Ομπάμα και ο Αλέξης Τσίπρας. Πολλά λέγονται και ακούγονται για το πρόσωπο τόσο του ενός όσο και του άλλου. Για τον Ομπάμα λέγεται, μεταξύ άλλων, ότι η στρατηγική προώθησής του θυμίζει διαφημιστική εκστρατεία, ότι το marketing πλέον έχει διεισδύσει ως το μεδούλι στην πολιτική, ότι τον προβάλλουν σαν να είναι φωτομοντέλο, ότι η εμφάνιση και η προσωπική γοητεία δεν έχουν καμμία σχέση με την πολιτική ικανότητα και δεν μπορεί να συνιστούν προσόν πολιτικού ανδρός. Κάτι παρόμοια λέγονται και ακούγονται και για τον Τσίπρα, με τη διαφορά ότι εδώ του προσάπτουν συν τοις άλλοις και τα νιάτα του, ως προσόν που αθροίζεται στα άλλα στοιχεία της υποτιθέμενης γοητείας του.
Τι λέτε καλέ παιδιά; Από πότε η ομορφιά και η προσωπική γοητεία δεν συνιστούν προσόν πολιτικού ανδρός; Βεβαίως και συνιστούν!
Πρώτον, ο πολιτικός που μας εκπροσωπεί είναι καθρέφτης μας. Είναι το δημόσιο πρόσωπό μας. Φτιάχνει την εικόνα μας, ανεβάζει το πρεστίζ μας. Φυσικά και θέλουμε να είναι εμφανίσιμος, φυσικά και μας αρέσει να είναι ελκυστικός. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αγνοούμε ή υποτιμούμε τις λοιπές ικανότητές του, ομολογουμένως κατά πολύ σημαντικότερες, όπως η πολιτική βούληση, η ευθυκρισία, η διορατικότητα, η ευελιξία, η αυτοπεποίθηση, η εντιμότητα (αν είναι ποτέ δυνατόν πολιτικός να είναι έντιμος, αλλά λέμε τώρα) και τόσα άλλα. Αν μπορεί να τα έχει όλα αυτά κι από πάνω να είναι και όμορφος, φυσικά και θα τον προτιμήσουμε!
Δεύτερον, ένας άντρας (ή μία γυναίκα) με ελκυστική εμφάνιση, κατά πάσα πιθανότητα θα έχει μια υγιή και δραστήρια σεξουαλική ζωή. Αυτό από μόνο του είναι μεγάλο προσόν. Αν μη τι άλλο, δεν θα έχει απωθημένα, δεν θα έχει κόμπλεξ, δεν θα βγάλει στους δικούς μας ώμους όλη την καταπιεσμένη στέρηση και απόρριψη που έφαγε ως έφηβος, υπέστη καρτερικά ως νέος και κατάπιε στωικά ως ώριμος άντρας. Σκεφτείτε τους μεγάλους πολιτικούς άνδρες (και γυναίκες), σκεφτείτε τους πολιτικούς που μας κυβερνούν τις τελευταίες δεκαετίες. Με τη λαμπρή εξαίρεση του Ανδρέα Παπανδρέου (τον οποίο θεωρώ τυχοδιώκτη και επικίνδυνο, στο θέμα όμως της ερωτικής ζωής τού βγάζω το καπέλο), όλοι τους δίνουν την εντύπωση ότι έχουν μια σεξουαλική ζωή πληκτική, αν όχι θλιβερή ή ανύπαρκτη. Ειλικρινά προτιμώ να βλέπω στο πολιτικό προσκήνιο ανθρώπους όχι αναγκαστικά όμορφους με κριτήρια φωτομοντέλου, αλλά ωστόσο ελκυστικούς και με ερωτικές επιτυχίες, παρά ανθρώπους ανέραστους, στεγνούς και απολιθωμένους.
Δεν βλέπω κανένα λόγο η προσωπική γοητεία και η ερωτική επιτυχία να μην συμβαδίζει με την πολιτική ικανότητα. Ας σκεφτούμε λίγο τον Κέννεντυ (όλοι ξέρουμε ποιον Κέννεντυ εννοώ, ελπίζω), ή το Μεγαλέξαντρο, αν προτιμάτε, επί το εθνικιστικότερον. Όταν κάποιοι λένε ότι ο Ομπάμα είναι ο νέος Κέννεντυ, είμαι σίγουρη ότι στα στοιχεία της ομοιότητας συγκαταλέγουν (συνειδητά ή ασυναίσθητα) και την προσωπική τους γοητεία.
Εν κατακλείδι, εμένα μ’ αρέσει και ο Τσίπρας και ο Ομπάμα, όχι επειδή είναι όμορφοι, αλλά ΚΑΙ επειδή είναι όμορφοι. Αν ήταν δυο όμορφοι ανεγκέφαλοι, δεν θα μου έλεγαν τίποτα. Με το μικρό μυαλό μου όμως βλέπω – ίσαμε εκεί που μπορώ να δω – ότι μοιάζουν να διαθέτουν και άλλα προσόντα, και η ομορφιά, ή καλύτερα η προσωπική γοητεία και η ελκυστικότητα, απλώς προσθέτουν ένα κερασάκι στην τούρτα της συνολικής θετικής εικόνας. Και όλοι εσείς που τους κατηγορείτε, απ’ τη ζήλια σας τα λέτε! ;-)
Ενδιαφέρον σύνδεσμος στο Συνιστολόγιο (για να ακούγονται όλες οι πλευρές).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου