Η άλλη πλευρά
Φέτος στις 6 Ιανουαρίου έκανα κάτι που ποτέ πριν δεν μου είχε περάσει από το μυαλό να κάνω.
Το πρωί χτύπησε το κουδούνι, άνοιξα και βρέθηκα φάτσα κάρτα με έναν παπά που κρατούσε αγιαστούρα. Μου πήρε λίγα λεπτά να καταλάβω περί τίνος επρόκειτο. Ο άνθρωπος με καλημέρισε ευγενέστατα και με ρώτησε, να μπούμε να αγιάσουμε; Μου πήρε ένα ή δύο δευτερόλεπτα να συγκροτηθώ και να του απαντήσω, επίσης ευγενέστατα, όχι, ευχαριστώ, δεν είμαστε χριστιανοί.
Μόλις έκλεισε η πόρτα είχα μια παράδοξη αίσθηση. Μια αίσθηση ελαφράδας, μια αίσθηση του εξωπραγματικού. Συνειδητοποίησα μονομιάς πόσο πολύ είχε διαποτίσει τα κύτταρά μου η ιδέα της ορθοδοξίας, η ιδέα όχι τόσο ότι τον παπά τον σεβόμαστε (και τον σεβάστηκα, ήμουν ευγενέστατη, όπως θα ήμουν και με κάθε άνθρωπο που θα μου φερόταν ευγενικά) όσο ότι έχει εξουσία, ότι έχω υποχρέωση να συμμορφωθώ με όσα μου πει, να μην του φέρω αντίρρηση, να του αποδώσω μια αξία και ένα κύρος μεγαλύτερα από εκείνα που αποδίδω στους άλλους ανθρώπους. Και μια πιο σκοτεινή και συνήθως αόρατη πτυχή αυτής της ιστορίας, ότι αν διαχωρίσω έστω και ειρηνικά τη θέση μου από την ορθοδοξία θα μου συμβεί κάτι κακό, κάτι δυσάρεστο, κάτι ασαφές μεν αλλά καταστροφικό, μια αίσθηση απειλής.
Ναι, μόλις έκλεισε η πόρτα είχα μια καινούρια αίσθηση, τελείως διαφορετική.
Μια αίσθηση ελευθερίας.
8 σχόλια:
Η αντιμετώπιση του παπά σα κάτι σημαντικότερο από οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο έχει διαποτίσει την κοινωνία μας, διδάσκεται στα σχολεία μας. Οι παπάδες απλά κατάφεραν αυτό που πολλά άλλα λόμπι θα ήθελαν να κάνουν. Οι άνθρωποι κατάφεραν το απίστευτο να διδάσκουν την άποψή τους στα κρατικά σχολεία (από το νηπιαγωγείο) και να απειλούν όποιον πάει να ξεστρατίσει με αιώνια τιμωρία, να ισχυρίζονται ότι ακόμα και αν ο παπάς είναι απατεώνας, ανήθικος κτλ, το “σχήμα” του του εξακολουθεί να του δίνει τη δύναμη να φέρνει τον πιστό του σε επαφή με το θεό του (Κάτι που δε θα μπορούσε να κάνει τόσο καλά ο πιστός από μόνος του). Να πείθουν ότι κάνοντας ξόρκια με κείμενα και καπνούς διώχνουν τα κακά πνεύματα ή καλούν το άγιο πνεύμα...
Φίλη μου Αόρατη μελάνη σε καταλαβαίνω.
Στρίβει κάπως άτσαλα ο παπάς με το Fiat Panta του και πέφτει πάνω σε μια Ferrari που έρχονταν από την άλλη μεριά και γίνεται μια τρομακτική σύγκρουση από την οποία καταστρέφονται ολοσχερώς και τα δύο αυτοκίνητα.
Οι οδηγοί τους όμως δεν έχουν ούτε μια γρατσουνιά. Βγαίνει από τις λαμαρίνες ο οδηγός της Ferrari και κατεβάζει όλα τα καντήλια στον παπά:
- Μα καλά ρε ηλίθιε ποιος σου έδωσε το δίπλωμα γαμώ το ..., θα σε ....
Ατάραχος ο παπάς απεγκλωβίζεται κι αυτός από το Panta του και πράος του λέει:
- Τέκνο μου ηρέμησε. Είναι αμαρτία να βρίζεις αυτή την στιγμή που έχει επιτελεστεί ένα πραγματικό θαύμα. Τα αυτοκίνητα μας καταστράφηκαν τελείως όμως εμείς δεν πάθαμε απολύτως τίποτα! Αυτό δεν είναι θαύμα;
Ο τύπος συνειδητοποιεί πράγματι πως είναι σώος και αβλαβής και ότι επιπλέον μιλάει με έναν παπά και δαγκώνεται:
- Εεεεε; παπά μου; ναι; ίσως έχεις κάποιο δίκιο συγγνώμη...
- Κι όχι μόνο αυτό τέκνο μου, συνεχίζει ακάθεκτος ο παπάς αλλά μας δίνεται η ευκαιρία να δοξάσουμε τον Κύριο πίνοντας από αυτό το κρασί που προόριζα για την Θεία Κοινωνία και του δείχνει ένα μπουκάλι μαυροδάφνη που ήταν άθικτο από την σύγκρουση στην θέση του συνοδηγού.
Το ανοίγει ο παπάς και του το προσφέρει. Ο τύπος με ύφος αποκάλυψης το παίρνει και κατεβάζει κάμποσο για να στανιάρει:
- Πάτερ μου, δεν ξέρω τι να πω, είναι πράγματι ένα θαύμα. Πιες κι εσύ για να δοξάσεις τον Κύριο
- Α, όχι τέκνο μου! Εγώ θα περιμένω την αστυνομία.
Χε χε χε! Κάτι τέτοια ανέκδοτα εκτονώνουν, αλλά έχουν και ένα κακό: πέρα από το ότι μπορεί να προσβάλουν τους χριστιανούς, δίνουν την εντύπωση ότι το πρόβλημα βρίσκεται στη διαφθορά του κλήρου, ενώ για μένα δεν βρίσκεται διόλου εκεί. Το πρόβλημα για μένα βρίσκεται εκεί που το εντόπισες στην αρχή: ότι οφείλουμε σεβασμό στο σχήμα. Δεν είναι το ποιόν των ιερέων που με απασχολεί, είναι το γεγονός καθαυτό ότι είναι φορείς εξουσίας.
Δεν πιστεύω στο θεό, θεωρώ όμως ότι δουλειά μιας θρησκείας θα πρέπει να είναι η πνευματική καθοδήγηση σε όποιον την αναζητήσει οικειοθελώς, όχι η κατήχηση ούτε η οποιαδήποτε επιβολή τύπων συμπεριφοράς, ούτε καν εθίμων. Για την ανάμιξή της στο κράτος και την υποχρεωτική διδασκαλία της στα σχολεία περιττεύει νομίζω να πω ότι τη θεωρώ απαράδεκτη. Αν υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος στο κράτος αυτό που δεν είναι χριστιανός (και υπάρχουν πολύ περισσότεροι), είναι αδιανόητο να υποχρεώνεται να διδαχθεί το χριστιανικό δόγμα και τα χριστιανικά έθιμα, και να υποχρεώνεται να υποστεί πολιτικές επιλογές που γίνονται με γνώμονα τη γραμμή της εκκλησίας.
Ήρθα! Γειά σας!
Τα τελευταία χρόνια που μου την έχει "βαρέσει" αλλιώς δεν συμμετέχω σε καμία θρησκευτικοκοινωνική δραστηριότητα. Απλά βαριέμαι! Δεν είμαι άθεος, αλλά ούτε και φανατικά θρησκευόμενος.
Η άποψή μου για την συγκεκριμένη "οικονομική δύναμη" τη ρασοφόρα εξουσία και τον κοινωνικό ρατσισμό του στυλ "στον παπά ανοιγω την πόρτα στον τσιγγάνο οχι..." είναι ότι τα πράγματα μπορούν να έρθουν σε μια ισοροπία, γιατί και ενδιαφέροντες ιερείς έχω γνωρίσει και έχω συζητησει, και πιστεύω ότι ο διαχωρισμός κράτους - εκκλησίας μπορεί κάποια στιγμή να γίνει πραγματικότητα και τέλος η εκκλησία να "ξυπνήσει" κάποτε και διαθέσει κανένα φραγκάκι στις ασθενεστερες κοινωνικά ομάδες...
αισιοδοξία...
Κάποτε μια κυρία που σεβόμουνα πολύ είπε το εξής κωμικό:
Θα πρέπει να σηκωνόμαστε από την καρέκλα μας όταν περνάει παππάς ακόμα κι αν δεν τον έχουμε δεί!!!!!
Ε λοιπόν το είπε καί το πίστευε η καημένη!Μιλάμε για θρησκευτική λοβοτομή η περίπτωσή της!
Αγαπητέ Κύριε, ας μην είμαστε σκληροί! όΛοι είμαστε τέκνα του της Αόρατης Ροζ Μονόκερω, ή τέλος πάντων του Μεγάλου Σουβλακέα, ή εμπάσει περιπτώσει του Ιπτάμενου Μακαρονοτέρατος. Ας ευχηθούμε κάποια από τις τόσες θεότητες να την φωτίσει και αυτήν (αλλιώς ας το κάνει η ΔΕΗ, κάποιος τέλος πάντων).
Προς όλους:
δεν ξέρω για εσάς, εγώ πάντως έχω και φίλους που πιστεύουν στο θεό, και για αυτό το λόγο είμαι μετριοπαθής στις δημόσιες εκφράσεις μου.
Δεν ξέρω εσείς αν έχετε τέτοιο θέμα και πώς το διαχειρίζεστε.
Άντε τώρα, θα μου πεις, να συμβιβάσεις τα ασυμβίβαστα...
Νομίζω πως τα πράγματα άρχισαν να χαλάνε από τότε που ο χριστιασνισμός έπεσε στα χέρια ματαιόδοξων εθνικιστών με σκοπό την εξουσία.
Ο κομμουνισμός στα χέρια ματαιόδοξων "καταπιεσμένων" με αυτο-σκοπό την εξουσία,τα φιλελεύθερα συστήματα στα χέρια αγράμματων και ακούλτουρων κοτζαμπάσηδων με σκοπό-φυσικά-την εξουσία!!!
Κατά συνέπεια, ό σκοπός για τον οποίο μεθοδεύτηκε και επικράτησε το συγκεκριμένο κοινωνικό status για την εκκλησία, νομίζω ότι επετεύθη!
Μελικράτη, αυτό που λες έχει μεγάλη δόση αλήθειας - όταν ο ιδεαλισμός γίνεται πρόφαση στα χέρια φιλόδοξων ανθρώπων το αποτέλεσμα είναι άκαμπτες εξουσιαστικές δομές.
Εγώ νομίζω ότι για το χριστιανισμό το πράγμα χάλασε από τη στιγμή που ο Σαούλ (μετέπειτα Παύλος) αποφάσισε να πάρει τα κηρύγματα του Ιησού και σε αγαστή συνεργασία με τον Πέτρο να τα κάνει οργανωμένο θρήσκευμα.
Για τη θρησκεία το πράγμα χάλασε από τη στιγμή που εκείνος ο σαμάνος είπε στους συχωριανούς του ότι ήταν ο μόνος που μπορούσε να μεσολαβεί στη θεότητα για πάρτη τους, κι έπρεπε να του δώσουν όλοι από μια κότα για να τους κάνει το μεσάζοντα.
Πιστεύω ότι η έννοια της θρησκείας, και πολύ περισσότερο του μονοθεϊσμού, είναι από τη φύση της προβληματική και οδηγεί αναπόφευκτα σε τέτοιες καταστάσεις.
Δημοσίευση σχολίου