Σάββατο 5 Απριλίου 2008

ΠΑΙΔΙΚΗ ΖΩΓΡΑΦΙΑ

Το μέλλον είναι παιδί

Η κόρη μου έφτιαξε μια ζωγραφιά.

Ζωγραφίζει συνέχεια, τα ντουλάπια μου ξεχειλίζουν από έργα τέχνης, οι τοίχοι είναι ταπετσαρισμένοι με αριστουργήματα. Σαν μαμά εγώ καμαρώνω, ακόμη και το πλέον ακατανόητο σκαρίφημα είναι φορτωμένο κρυφά νοήματα.

Η ζωγραφιά αυτή ήταν παράξενη κι εκ πρώτης όψεως έμοιαζε κακότεχνη. Απεικόνιζε ένα σπιτάκι και μέσα του ένα ανθρωπάκι ξεβλαστωμένο και ψηλοκρεμαστό, που διαπερνούσε τη σκεπή του σπιτιού και κατέληγε με το κεφάλι κάπου στα σύννεφα. Συν τοις άλλοι ήταν και στραβολόισιο, σαν τσαλακωμένο σύρμα.

Η κόρη μου, χαρούμενη, μου εξήγησε τι ήταν αυτό που έβλεπα:

- Κοίτα μαμά, το κοριτσάκι μεγάλωσε τόσο πολύ που δε χωρούσε στο σπίτι, και τρύπησε το ταβάνι, και έφτασε ως τον ουρανό.


Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου.

Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής για Ζωή.

Για τη ζωή τους είσαι το μέσον κι όχι η αρχή·

κι ας μένουν κοντά σου – δεν ανήκουν σε σένα.

Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου,

όχι όμως και τις ιδέες σου,

γιατί ιδέες έχουν δικές τους.

Μπορείς να τους δώσεις μια στέγη στο σώμα τους,

όχι όμως και στην ψυχή τους,

γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του αύριο,

που εσύ δεν μπορείς να επισκεφθής

ούτε στα όνειρά σου.

Μπορείς να προσπαθήσης να τους μοιάσης,

μην προσπαθής όμως να τα κάνεις όμοιά σου.

Γιατί η ζωή δεν πάει προς τα πίσω

και δεν σταματά στο χτες.

Είσαι το τόξο απ’ το οποίο εκτοξεύονται τα παιδιά σου

σαν ολοζώντανα βέλη.

Κάνε, τοξότη, η σαΐτα που στα χέρια κρατάς να σημαίνει χαρά.

Χαλίλ Γκιμπράν


Αδύνατον να σας περιγράψω τι αισθάνθηκα.

Συνέχισε να μεγαλώνεις, μικρή μου, να τρυπήσεις το ταβάνι, να φτάσεις στα σύννεφα, να απλώσεις τις φτερούγες σου και να πετάξεις μακριά. Με την ευχή μου.

23 σχόλια:

Noname είπε...

Αχ,χαζομανούλα!!!!Σε καταλαβαίνω απόλυτα...Δεν μπορείς να φανταστείς τι ένιωσα όταν ο γιος μου χτες,που τώρα κλεινει τα δυο, ζωγράφισε (με τον τρόπο του) ένα αυτοκίνητο για πρώτη φορά...και μετα μου είπε -μανούα μου,μπεις μέσα πάμε βότα α καφέ τι καφετέια άμα μεγαόσω-μετάφραση ,μανούλα μου να μπεις μέσα να πάμε βόλτα για καφέ στην καφετέρια άμα μεγαλώσω.Μετά από κάτι τέτοιο...λιώμα η μαμά...

drakator είπε...

Αυτό με το Kazilar μου μοιάζει για επικίνδυνο, θα συνιστούσα να σβηστεί.
Κάτι ξέρουν όσοι έχουν ενεργοποιημένο το σύστημα με τον κωδικό (όπως ο B)

drakator είπε...

Πολύ όμορφη ζωγραφιά!
Παρατηρώ ότι δε τρύπησε το ταβάνι ακριβώς, αλλά πέρασε από την καπνοδόχο. (ακόμα καλύτερα).
Μπράβο της, εκφράζεται ωραία!

Zijay είπε...

Μην το πατήσετε! sos

Τατιάνα Ραπακούλια είπε...

Οκέι, το έσβησα. Είναι η δεύτερη φορά που μου εμφανίζεται κάτι τέτοιο.
Στην αρχή είχα ενεργοποιημένο τον κωδικό επαλήθευσης, μετά όμως τον κατήργησα, γιατί μου φάνηκε μπελαλίδικος. Εγώ βαριέμαι να χρειάζεται να αλλάζω από το ελληνικό στο αγγλικό πληκτρολόγιο και να δακτυλογραφώ ακατανόητες σειρές γραμμάτων, και σκέφτηκα ότι και οι άλλοι μπορεί να βαριούνται.
Σκέφτηκα ότι όποτε εμφανίζεται κάτι ύποπτο, μπορώ απλώς να το σβήνω, όπως τώρα. Υπέθεσα ότι κανείς δεν είναι τόσο άσχετος ώστε να κάνει κλικ πάνω σε κάτι τέτοιο. Ίσως όμως θα έπρεπε να ενεργοποιήσω πάλι τον κωδικό, όχι τόσο για δική μου ασφάλεια, όσο για την ασφάλεια των άλλων (ποιος ξέρει, αυτά τα μηνύματα θα έχουν διάφορες παραπλανητικές μορφές, όλο και κάποιος μπορεί να την πατήσει).
Θα το σκεφτώ.

Βανέσσα, τι ανατροφή του δίνεις του παιδιού; Δυο χρονώ παιδί το τρέχεις για καφέ στην καφετέρια;-)

Ανώνυμος είπε...

Κι όταν έρθει η ώρα να πετάξει μακριά να σε δω ,ευτυχώς που η μελάνη είναι αόρατη και δε θα φαίνεται αν ξεβάψει απο το κλάμα!

Τατιάνα Ραπακούλια είπε...

Αγαπητέ Κύριε, δε βλέπω την ώρα να πετάξει μακριά το σκασμένο, να ησυχάσει λίγο το κεφαλάκι μου!
Δεκατρία χρονάκια μετράω ακόμη, μετά μια κλωτσιά στα πισινά κι έξω από την πόρτα!

Noname είπε...

Αόρατη μελάνη:
Δεν το έχω πάει ποτέ σε καφετέρια, αλλά το σκασμένο είναι τόσο παρατηρητικό και προσέχει ότι λες... το άκουσε και το προσάρμοσε στα μέτρα του.Έίναι παπαγαλάκι ,όσο μπορούμε προσέχουμε.

Τατιάνα Ραπακούλια είπε...

Άστο το παιδί, Βανέσσα μου... για πότε θα αρχίσει να πηγαίνει μόνο του για καφέ και δε θα σας δίνει και λογαριασμό πού πάει, ούτε που θα το πάρετε χαμπάρι!

Ανώνυμος είπε...

Θα με θυμηθείς να το θυμηθείς που λέει και το άσμα! Φαντάσου τη μέρα που αφού πρώτα έχεις κάνει τις ετοιμασίες για το δικό της σπίτι, βοηθάς και στη μετακόμιση, και γυρνώντας το βράδυ πας από συνήθεια να ανοίξεις την πόρτα για καληνύχτα και βλέπεις το δωμάτιο άδειο. Τότε να μου πείς φίλη μου τι θα κάνεις! ;-p

Noname είπε...

Κύριε μετα σου,
Αν είναι το παιδί ευτυχισμένο,θα είναι και εκείνη ήσυχη.Μπορεί λίγο μελαγχολική τον πρώτο καιρό γιατί το δωμάτιο θα αλλάξει μορφή μια για πάντα αλλά ένα τηλεφώνημα για καληνύχτα πλέον θα είναι αρκετό.Εξάλλου τέτοιοι συναισθηματισμοί αρχίζουν και γίνονται εμμονή και πρόβλημα αργότερα.Εξάλλου τα παιδιά δεν είναι κτήμα μας.Εμείς οφείλουμε να τους δώσουμε ότι μπορούμε για να συνεχίσουν τον δρόμο τους με τις δικές τους δυνάμεις.

Τατιάνα Ραπακούλια είπε...

Κύριε μετ' εμού, θα αρχίσω να χοροπηδάω και να φωνάζω "μόνη, μόνη, μόνη!" όπως σε εκείνη την ελληνική ταινία που δεν θυμάμαι τώρα πια είναι (μωραίνει γαρ ο Κύριος...).
Άσε που το πιο πιθανό είναι, αντί να φύγει εκείνη, να φύγω εγώ! Με το σαμάρι και το τσαντίρι, για το πλησιέστερο νησάκι άγονης γραμμής.

Zijay είπε...

Εμένα πάλι μου αρέσουν τα παιδιά...αλλά των άλλων! Μέχρι το παιχνίδι καλά είναι.
Τώρα βέβαια μου ήρθε στο μυαλό και η κωμική κατάσταση της ελληνίδας μάνας που δεν αφήνει τον κανακάρη της να φύγει από το σπίτι αν δεν παντρευτεί.
Η γνωστη περίπτωση των "γαμπρών" 30 ετών και βάλε που κάνουν "τα πάντα" στο αυτοκίνητο-το οποίο χρωστάνε στην τράπεζα. Το μόνο έξοδο που έχουν γιατί για τα άλλα φροντίζουν η ελληνιδα μάνα και ο έλληνας πατέρας!
Γιαυτό ένας λόγος παραπάνω-όταν έρθει η ώρα να αφήσετε τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με την πραγματική ζωή.

Ανώνυμος είπε...

@ Vanessa
Aν το παιδί ειναι ευτυχισμένο θα είναι χαρούμενη ,ήσυχη όμως ποτέ.
Και περήφανη θα είναι όταν το δει να τα καταφέρνει μόνο του αλλά ήσυχη ποτέ.Και το δωμάτιο μπορεί να το κάνει γραφείο και να βάλει εκεί τον τον υπολογιστή και να έχουν επικοινωνία, όμως ήσυχη δεν θα είναι ποτέ!!
@ Αόρατη Μελάνη.
Τα έχουν πει και άλλοι αυτά!Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά!
@melikratis
Εσύ φίλε μου μιλάς εκ του ασφαλούς,
πάντως σου εύχομαι να αποκτήσεις
παιδιά γιατί πιστεύω πως θα κάνεις
full-time job μαζί τους και θα τους δώσεις πολλά.

Τατιάνα Ραπακούλια είπε...

Καλέ μου Κύριε, να υποθέσω ότι μιλάτε εξ ιδίας πείρας; Αυτά τα "Σου" μήπως τυχόν είναι τα βλαστάρια σας; Αν είναι έτσι... συμπάσχω απολύτως!
Πείτε μου μόνο, τι θέλετε και συμβουλεύετε τους άλλους να πέσουν στην ίδια παγίδα; Σαν αλεπού με κομμένη ουρά μου ακούγεστε!

Μελικράτη, μην τον ακούς, κάνε τη ζωούλα σου παλικάρι μου!
Ανέκδοτο: ο Χριστός ήταν έλληνας. Απόδειξη: δούλευε στη δουλειά του μπαμπά του, έμενε με την οικογένεια μέχρι τα 30 του, και νόμιζε ότι η μάνα του ήταν παρθένα! (παλιό, αλλά διαχρονικό)

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή φίλη αόρατη μελάνη αν τα παιδάκια μου ήταν γλυκά δεν θα ήταν σου, το ένα σίγουρα σοκολατίνα
και το άλλο mille-feille!!
Και δε συμβουλεύω εύχομαι!!! :-p

drakator είπε...

Να συμπληρώσω για το ανέκδοτο...
Και η (Ελληνίδα) μάνα του νόμιζε ότι ο κανακάρης της ήταν θεός!

drakator είπε...

Μου φαίνεται επικίνδυνο το μήνυμα του Tygogal. θα συνιστούσα να ΜΗ το ανοίξετε.

Τατιάνα Ραπακούλια είπε...

Σ' ευχαριστώ, εγώ δεν το αντιλήφθηκα αμέσως. Πρέπει να ξανασκεφτώ το θέμα του κωδικού.

Zijay είπε...

Αγαπητέ κύριε...
Δεν έχεις άδικο, φοβάμαι πως αν μπλεξω με παιδιά θα γίνω ό κλοουν της παρέας!

Προσφάτως σε σπιτι φίλου με πιτσιρικια τους έκανα τον Μαμαλάκη.(Μέχρι μαξιλάρια έβαλα για να φτάσω το σουλούπι του Ηλία και μουστάκι με μολύβι...)
Το θέμα είναι ότι τα σκασμένα, θέλανε ντε και καλά να μαγειρέψουμε μια γοβα της μαμάς τους.Και δεν ξέρω και πως μαγειρεύονται οι γόβες!!!

Ντρακ! Άστα να πάνε...η κατάσταση δεν σώζεται με τίποτα. Γι αυτό κάνουν χρυσες δουλειές τα ταπεράκια.Από πίσω τους κυνηγάνε.Την καημένη τη μέλουσα συντροφο σκέψου μόνο τι θα περάσει. Αν και αυτές έχουν την δική τους ευθύνη για την επιλογή του μαμάκια...

Noname είπε...

Μελικράτη:
Συνταγή για γόβα δεν έχω.Εχω για νταλίκα,πετσέτα.μολύβι...σου κάνει?Ταπεράκι από μένα δεν θα δει ο γιόκας ούτε ζωγραφιστό έτσι στο ξεκάρφωτο.Θα μάθει να μαγειρεύει μόνος του να μην έχει κανέναν ανάγκη...φούφλη θα τον κάνω.ΠΟΤΕ!!!!

Unknown είπε...

Εσάς πόσο χρονών είναι η κόρη σας?

Αόρατη Μελάνη είπε...

Καλημέρα! Μόλις τώρα είδα το σχόλιο. Έχει μεγαλώσει πλέον, είναι 12 χρονών.