Μικρό αντιρατσιστικό
Με απερίγραπτη έκπληξη διάβασα προ ολίγου στην εφημερίδα El País ότι ο James Watson, ο γνωστός επιστήμονας που μοιράστηκε το βραβείο Νόμπελ το 1962 με τον Francis Crick και τον Maurice Wilkins για την ανακάλυψη της δομής της διπλής έλικας του DNA, ο επιφανής αυτός γενετιστής, δήλωσε πρόσφατα ότι οι νέγροι έχουν χαμηλότερη ευφυΐα από τους λευκούς.
Αδυνατώντας να πιστέψω αυτό που διάβαζα, έκανα μια σύντομη έρευνα στο διαδίκτυο και διαπίστωσα ότι ο 80χρονος πλέον Γουώτσον όντως έκανε τη δήλωση αυτή στην εφημερίδα Sunday Times. Συγκεκριμένα δήλωσε ότι «ανησυχεί πολύ για τις προοπτικές της Αφρικής» επειδή «όλες οι πολιτικές μας βασίζονται στο γεγονός ότι είναι τόσο ευφυείς όσο εμείς, ενώ όλα τα τεστ δείχνουν ότι δεν είναι έτσι.» Συνέχισε λέγοντας ότι ελπίζει ειλικρινά να είμαστε όλοι ίσοι, αλλά παρατήρησε ότι «όσοι χρειάζεται να εργαστούν με μαύρους υπαλλήλους διαπιστώνουν ότι δεν είναι αλήθεια.»
Σκάλισα στο αρχείο μου και βρήκα ένα παλιό τεύχος της ελληνικής έκδοσης του Scientific American, το τεύχος Μαρτίου 2004, όπου δημοσιεύεται ένα ωραίο άρθρο στο οποίο αναφέρεται ότι μετά από πειράματα διαπιστώθηκε ότι η έννοια της φυλής είναι ανύπαρκτη και αυθαίρετη. Κοντολογίς, δεν υπάρχουν φυλές. Καθόλου. Δεν υπάρχουν μαύροι και άσπροι, ούτε καν αφρικανοί και ευρωπαίοι (το περίφημο «καυκάσιος» που χρησιμοποιούν κατά κόρον στις ΗΠΑ είναι ούτως ή άλλως σφάλμα). Το να λέμε ότι όλοι όσοι έχουν μελαψό δέρμα ανήκουν σε μια «φυλή» είναι εξίσου άτοπο με το να μιλάμε για τη φυλή των ξανθών ή τη φυλή των μακρυπόδαρων ή τη φυλή των χορευταράδων.
Το άρθρο είναι ξεκάθαρο. Θέτει το ερώτημα «Υπάρχουν φυλές;» και απαντά σαφώς: «αν ως φυλή ορίζουμε μια γενετικά διακριτή ομάδα, η απάντηση είναι αρνητική». Οι ερευνητές κατέταξαν τα υπό μελέτη άτομα σε ομάδες χρησιμοποιώντας μόνο τη γενετική πληροφορία και κατέληξαν στο παραπάνω συμπέρασμα. Αναφέρουν ότι «ομάδες με παρόμοια σωματικά χαρακτηριστικά μπορεί να διαφέρουν γενετικά σε μεγάλο βαθμό». Το χρώμα του δέρματος είναι ένα πολύ εμφανές σωματικό χαρακτηριστικό που επηρεάζεται από την ηλιοφάνεια, από τον τόπο διαβίωσης δηλαδή. Τίποτε δεν δείχνει ότι το χρώμα του δέρματος συνδέεται με την ευφυΐα, καμμία έρευνα δεν το έχει αποδείξει και δεν έχουμε κανένα λόγο να το υποθέσουμε. Μια ομάδα ανθρώπων μπορεί να έχει σκούρο χρώμα δέρματος επειδή ζει σε περιοχή με μεγάλη ηλιοφάνεια, αλλά τα υπόλοιπα γενετικά καθοριζόμενα χαρακτηριστικά της μπορεί να είναι (και συνήθως είναι) πολύ ετερόκλητα.
Πολύχρωμη βινιέτα
Πριν δυο εβδομάδες είχα πάει στα Χελιδονίσματα, μια εκδήλωση της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας στον πύργο βασιλίσσης (ας με συγχωρήσουν που δεν μου έρχεται να το πω «πάρκο Τρίτσης»). Εκεί συνάντησα τη φίλη μου τη Φωτεινή, μια κατάξανθη κοπέλα με ανοιχτόχρωμο δέρμα, πράσινα μάτια και λεπτά χαρακτηριστικά, και την κορούλα της τη Βεατρίκη, με μελαχρινό σγουρό μαλλί, κατάμαυρα ματάκια, μελαψό δέρμα, σαρκώδη χείλη και φαρδιά μύτη (αυτό που όλοι μας, ακόμη και όσοι δηλώνουμε μη-ρατσιστές, λέμε «μαύρη»). Υπήρχαν άλλα δύο «μαύρα» παιδάκια στην παρέα, η εφτάχρονη Ανίκα και ένα μωρό αγνώστου ονόματος. Τo γεγονός ότι είχα μαζί και τη σκύλα μου (επίσης μαύρη, χωρίς εισαγωγικά όμως αυτή) τράβηξε την προσοχή και το ενδιαφέρον των παιδιών που μαζεύτηκαν γύρω μου. Έκανε πολλή ζέστη. Κάποια στιγμή η Ανίκα έβγαλε τη μπλούζα της για να δροσιστεί και μου είπε «Κοίτα! Έχω κοιλιά!» δείχνοντας την κοιλίτσα της. Σε απάντηση σήκωσα τη μπλούζα μου ως εκεί που μου επέτρεπε η δημοσία αιδώς και της είπα «Κι εγώ έχω κοιλιά!» Η Ανίκα τότε, μάλλον για να μου τη βγει, μου είπε «Εγώ είμαι μαύρη». Την κοίταξα με ειλικρινή έκπληξη και της είπα «μαύρη; μα υπάρχουν άνθρωποι μαύροι;» Η Ανίκα μπερδεύτηκε. Έγειρε λίγο το κεφάλι στο πλάι και με κοίταξε, ζυγίζοντάς με. Εγώ συνέχισα: «Εγώ δεν έχω δει ποτέ μου άνθρωπο μαύρο. Έχω δει καφέ σκούρο, καφέ ανοιχτό, μπεζ, μαύρο όμως δεν έχω δει ποτέ μου. Ούτε άσπρο. Για φαντάσου έναν άνθρωπο κάτασπρο!» και γέλασα. Η Ανίκα επέμεινε: «Ο μπαμπάς μου είναι μαύρος». «Μαύρος;» τη ρώτησα. «Σιγά μην είναι μαύρος! Μαύρος σαν κάρβουνο;» «Ναι!» έβαλε τα γέλια. «Σαν κατράμι;» «Ναι!» με κοίταξε κοροϊδευτικά. «Σαν το σκύλο μου;» «Ναι!» την έβλεπες ότι το διασκέδαζε.
Η Ανίκα δεν μπορεί να διανοηθεί ότι ο μπαμπάς της δεν είναι «μαύρος», όπως δεν μπορούμε και εμείς οι μεγαλύτεροι, παρά τη μόρφωση και την ενημέρωση. Όταν λεώ εμείς εννοώ όλοι, όχι μόνο όσοι δηλώνουν ρατσιστές αλλά και όσοι δηλώνουν μη ρατσιστές. Μαύρος όχι βέβαια στο χρώμα, αλλά σαν ιδιότητα, σαν ταυτότητα. Και η λέξη μαύρος και κατώτερος πάνε χέρι-χέρι στο μυαλό μας.
Θέλω να ελπίζω ότι έβαλα ένα μικρό σποράκι στο μυαλουδάκι της, ένα σποράκι που θα μεγαλώσει και θα την κάνει να σκεφτεί λιγάκι πέρα από μαύρο και άσπρο. Να σκεφτεί άνθρωπο.
Για εσάς, αγαπητοί αναγνώστες, έχω μια ερώτηση και μια άσκηση.
Ερώτηση: βλέπετε στο δρόμο έναν άνθρωπο με ανοιχτόχρωμο δέρμα. Όταν τον περιγράφετε λέτε «λευκός»; Μάλλον όχι. Βλέπετε στο δρόμο έναν άνθρωπο με πολύ σκούρο δέρμα. Όταν τον περιγράφετε λέτε «μαύρος»; Μάλλον ναι.
Την επόμενη φορά που θα δείτε έναν άνθρωπο στο δρόμο, προσπαθήστε να τον περιγράψετε στον εαυτό σας χωρίς να χρησιμοποιήσετε το χαρακτηρισμό «λευκός» ή «μαύρος», ούτε κανένα άλλο δηλωτικό φυλής. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Μπορεί να αποφύγετε το «λευκός» ως αυτονόητο στη χώρα που ζούμε, αλλά πολύ δύσκολα θα παρακάμψετε το «μαύρος».
Οι άνθρωποι με μελαψό δέρμα δεν είναι ίσοι με τους υπόλοιπους «παρόλο που είναι μαύροι». Δεν τίθεται καν θέμα ισότητας, γιατί δεν τίθεται καν θέμα διάκρισης. Δεν υπάρχουν μαύροι και άσπροι.
Όταν φτάσουμε στο σημείο να βλέπουμε έναν άνθρωπο και να σκεφτόμαστε μόνον «άνθρωπος», τότε μπορούμε να ξεχάσουμε το ρατσισμό.
Ως τότε…
Σύνδεσμοι:
Για τη συνέντευξη του Γουώτσον:
http://www.timesonline.co.uk/tol/news/uk/article2677098.ece
Για το άρθρο του Scientific American:
http://www.sciam.com/article.cfm?id=00055DC8-3BAA-1FA8-BBAA83414B7F0000
21 σχόλια:
Σκέφτομαι (μερικές φορές το κάνω αυτό)… Η λέξη «μαύρος» είναι «αρνητικά φορτισμένη», σε αντίθεση με τη λέξη «λευκός».
Συνήθως βάζουμε ταμπέλα στο διαφορετικό, δηλαδή αν δούμε κάποιον ιδιαίτερα ψηλό θα πούμε «Ο ψηλός» (το θεωρώ φυσιολογικό).
Σε μια χώρα με το μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων ανοιχτόχρωμους, όταν παρουσιάζεται ένας σκουρόχρωμος ίσως και να είναι φυσιολογικό να τον πει κάποιος «μαύρο», η ουσία όμως είναι τη σημαίνει αυτή η ταμπέλα, αυτή η λέξη.
Κάνω κάπου λάθος;
Εχθές με τη μικρή μου ήμασταν σε κάποιο goodies, όπου στο διπλανό τραπέζι κάθονταν κάποιος «έγχρωμος» κύριος με τα δυο «έγχρωμα» παιδάκια του, στην ηλικία περίπου τις δικιά μου. Η δικιά μου πήγε συστήθηκε και παίξανε ευχάριστα μέχρι που ήρθε η ώρα που έπρεπε να φύγουμε.
Αυτό που πρόσεξα ήταν ότι για το κοριτσάκι μου το χρώμα των παιδιών με τα οποία έπαιζε ήταν απλά και μόνο το χρώμα τους, δε σήμαινε τίποτα "αρνητικό" ούτε και τίποτα "θετικό". Υποθέτω ότι θα μπορούσε και πει «μαύρο παιδάκι» όπως θα έλεγε «πολύ ψηλό παιδάκι» ή «πολύ δε ξέρω τι…» αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι "ιδιαίτερο".
Θα ενδιαφερόμουν να δω και τη γνώμη κάποιου που έχει ζήσει στο πετσί του αυτή την διάκριση.
Φυσικά αυτό που λες Αόρατη μελάνη, ότι δεν είναι κανένας μαύρος όπως δεν ήμαστε εμείς λευκοί, ότι υπάρχει μια μεγάλη γκάμα ενδιάμμεσων χρωμάτων, είναι σωστό και βοηθάει στην αποκαθήλωση ενός μεγάλου διαχωρισμού στα δύο των ανθρώπων.
Τι θα γίνει μ έσας παιδιά? κάθε που μπαίνω θα με τσιτώνετε και θα με κάνετε να γράφω...?
Η κοινωνία των στερεοτύπων, έχει ξεχωρίσει:το καλό από το κακό, το δεξί από το αριστερό και το άσπρο από το μαύρο.Μερικά από αυτά - τεχνιέντως - τα έχει ταυτίσει κι όλας. Εκτός από την επίσημη γνώση και διδασκαλεία, γνωρίζετε φαντάζομαι και τις σύγχρονες τεχνικές παραπλάνησης η εμφύτευσης πληροφορίας στο υποσυνείδητο- ασυνήδητο. Κατά συνέπεια και λειτουργόντας ο μηχανισμός αυτός με την λογική της επανάληψης παγιώνει καταστάσεις και αντιληψεις με έναν τρόπο βιωματικής άσκησης.
υ.γ.1 Λευτεριά στη Τζαμαϊκα!!!
υ.γ.2 Ο Κ(ώ)φι Αναν τι χρώμμα είναι?
Παιδιά, ωραία τα λέτε, δεν αφήνετε τίποτε να πω!
Δρακατώρ, φυσικά ισχύει αυτό που λες, ότι χαρακτηρίζουμε κάποιον από τη διαφορετικότητά του, όχι αναγκαστικά αρνητικά, μόνο που η λέξη "μαύρος" έχει πάρει αρνητική χροιά.
Ισχύει και το άλλο, ότι τα παιδιά δεν κρεμούν από μόνα τους τέτοιες ταμπέλες, εμείς τα διδάσκουμε να το κάνουν. Ποτέ μου δεν είπα στην κόρη μου για τη φίλη της τη Βεατρίκη ότι είναι "μαύρη". Κάποια φορά σχολίασε για την εικόνα ενός παιδιού σε ένα βιβλίο "πω,πω, τι μαύρο που είναι!" πράγματι είχε πολύ σκούρο δέρμα. Εγώ της είπα "ναι, είδες; κοίτα κι αυτό εδώ, έχει κατακόκκινα μαλλιά! ωραίο δεν είναι;" και της τράβηξα την προσοχή στη διαφορετικότητα όλων μας, και στην ομορφιά της διαφορετικότητας.
Μελικράτη, πολύ σωστά αυτά που λες. Θέλει μεγάλη προσοχή και εγρήγορση για να μην ρουφάς όλη την παραπλανητική πληροφορία που απευθύνεται στο ασυνείδητό σου.
Όσο για τον Κόφι Ανάν: το χρώμα του καφέ, φυσικά! Όνομα και πράμα!
Στις Η.Π.Α., όταν ο ρατσισμός ήταν ακόμη θεσμοθετημένος, δεν επιτρεπόταν η συμμετοχή μαύρων αθλητών (για την ακρίβεια, καταγομένων από την Αφρική, απογόνων των σκλάβων) στον επαγγελματικό αθλητισμό, είχαν τους δικούς τους ομίλους, τα δικά τους πρωταθλήματα (τα λεγόμενα Negro Leagues). Ωστόσο, υπήρχαν κάποιοι ταλαντούχοι παίκτες από τα νησιά της Καραϊβικής (ισπανόφωνοι), στους οποίους επιτρεπόταν η συμμετοχή. Ξέρετε πώς τους αποκαλούσαν; "Olive-skinned Castillians"!
Άβερελ, η επίσκεψή σας με τιμά!
Πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία!
Η ανθρώπινη επινοητικότητα, όπως και η ανθρώπινη ηλιθιότητα, μοιάζουν να μην γνωρίζουν όρια.
Όλα αυτά είναι φοβίες που από τη φύση μας κουβαλάμε.Φόβος για το διαφορετικό, που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε, να χαλιναγωγήσουμε και που αρνούμαστε να γνωρίσουμε βγάζοντας μας μια διάθεση απόρριψης και υπεροψίας,υπέρμετρου εγωϊσμού.Πιστεύουμε πως οι (λευκοί),οι (straight),οι (άψογοι εμφανισιακά),οι (πλούσιοι), οι (χριστιανοί),οι (κουλτουριάρηδες)και πάει λέγοντας είναι τα μοναδικά όντα που έχουν το δικαίωμα να ζουν σε αυτόν τον πλανήτη καιόλοι οι υπόλοιποι είναι ενοχλητικοί επισκέπτες από τον ΑΡΗ.Με λίγα λόγια ο Ναζισμός ποτέ δεν πεθαίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά
@vanessa
συμφωνώ απόλυτα με την άποψή σου.
Μόνο που ίσως είμαι λίγο πιο αισιόδοξος από εσένα ως προς την πορεία του ναζισμού, γιατί ταυτόχρονα βλέπω και άλλες δυνάμεις στην κοινωνία ανταγωνιστικές του, δυνάμεις με ευρύτερη οπτική (σαν αυτό που σε έκανε να γράψεις το προηγούμενο κείμενο).
Συγνώμη αν σου πάτησα τον κάλλο,αλλά φορούσες την ΒΈΡΜΑΧΤ αρβιλίτσα σου και δεν τον είδα.Μήπως ξεχνάμε τι έγινε με τους Εβραίους που ξεπερνά τα όρια κάθε μορφής ρατσισμού και κτηνωδίας, τα αποτελέσματα της παράνοιας του Χίτλερ σε όλο τον κόσμο,όπου πέρασε?Έφερα ως παράδειγμα τον ναζισμό μάλλον παρασυρόμενη από οργή και μάλλον άδικα αφού υπάρχουν παρόμοια κινήματα, με διαφορετικές ταμπέλες,θύματα,φιλοσοφία και με έδρα διαφορετικές Ηπείρους.Αλλά...πάλι αυτή την γενοκτονία δεν θα την κρίνω εγώ μα η ιστορία που μετρά θύματα αυτής της κτηνωδίας.ΠΑΡΕΠΙΠΤΌΝΤΩΣ δεν χωράει αισιοδοξία ως προς την εξέλιξη όλω αυτών των αηδιαστκών κινημάτων...εξελίσονται και προσαρμόζονται σε κάθε εποχή δημιουργώντας πάντα τα ίδια προβλήματα ακολουθώντας βέβαια διαφορετικές μεθόδους.Οι κουκουλες υελικά πάντα θα είναι στην μόδα.
@vanessa
Να υποθέσω από την πρώτη φράση που έγραψες ότι ότι με πέρασες για “ναζί”;
Θα σου πω ένα ρητό που είναι θεμελιώδες για δικό μου κόσμο:
“Να κοιτάς εκεί που θέλεις να πας.
Διαφορετικά θα πας εκεί που κοιτάς.”
Όσο αφορά τη θέμα μας:
Εννοείς ότι δεν υπάρχουν δυνάμεις, “καλύτερες” από αυτές στις οποίες αναφέρεσαι και οι οποίες παίζουν ρόλο στην κοινωνία;
dracator:
Μπορείς να το υποθέσεις.Αν έκανα λάθος... κι εγώ μπορώ να ζητήσω συγνώμη για το παρορμητικό γράψιμό μου και την ταμπελίτσα που σου κόλλησα.Όσο για τις καλές δυνάμεις...μήπως τις πήρε το μάτι σου πουθενά?
@vanessa
Θα με ενδιέφερε να μου πεις τι ήταν αυτό που σου σχημάτισε εκείνη την εντύπωση.
Όσον αφορά το θέμα μας (συνέχεια...)
Είδα το προ-προηγούμενο γράμμα σου ας πούμε (μη μου πεις ότι δε το έγραψες ποτέ!).
Δεν ξέρω ακριβώς τι ήταν αυτό,μάλλον όλο το ύφος του σχολίου περί αισιοδοξίας για την πορεία του ναζισμού...ίσως να μην το διάβασα σωστά, εξού και το προ -προηγούμενο κεμενο που βεβαίως και έγραψα...ξέχνα το οκ?δεν ήθελα να προσβάλλω κανέναν.
Φϊλε μου Δρακατώρ, να σε δω με μπότες Βέρμαχτ κι ας πεθάνω! Χα χα!
Καταλαβαίνω τη Βανέσσα. Διάβασε, λίγο βιαστικά ίσως, "είμαι (πιο) αισιόδοξος (από σένα) ως προς την πορεία του ναζισμού", κράτησε τις λέξεις "είμαι-αισιόδοξος-ναζισμός", έβγαλε ενδόμυχα το συμπέρασμα ότι είσαι ΥΠΕΡ του ναζισμού και αισιοδοξείς για το μέλλον του, τσίτωσε, και από εκεί και μετά δεν διάβασε ουσιαστικά το υπόλοιπο σχόλιο.
Είδες πόσο μπορούν να μας επηρεάσουν οι "λέξεις κλειδιά", και πως το μυαλό μας αποκωδικοποιεί ορισμένα πράγματα; Το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον.
Φυσικά διαβάζοντας προσεκτικά αυτό που έγραψες καταλαβαίνει κανείς τι εννοείς: η Βανέσσα έχει πει ότι πιστεύει πως ο ναζισμός ποτέ δεν πεθαίνει - έχει αφήσει να εννοηθεί ότι είναι κατά του ναζισμού/φασισμού - άρα είναι "απαισιόδοξη". Εσύ με τη σειρά σου λέγοντας ότι είσαι "αισιόδοξος" εννοείς ότι, σε αντίθεση με τη Βανέσσα, πιστεύεις πως ο ναζισμός φθίνει.
Αν το καλοδείς, μοιάζει με περίπλοκη μαθηματική διατύπωση. Πρέπει να διαβαστεί με μεγάλη προσοχή για να καταλήξει κανείς στο σωστό πόρισμα.
Περιττεύει νομίζω να πω ότι είμαι και εγώ αισιόδοξη - πιστεύω ότι διανύουμε μια σχετικά φωτισμένη περίοδο, όπου τα μυαλά των ανθρώπων ανοίγουν, η πληροφόρηση βρίσκεται στη διάθεση όλων, υπάρχει μια προοδευτική τάση σε πολλά θέματα.
Σκεφτείτε μόνο πώς ήταν η νοοτροπία στο θέμα του ρατσισμού και του σεξισμού πριν από λίγες δεκαετίες, για να μην πω ένα ή δύο αιώνες, και πώς είναι τώρα. Πολύ καλύτερα νομίζω.
Δεν μπορώ να πω αν ο ναζισμός θα εξαφανιστεί κάποια στιγμή τελείως, μπορώ όμως να πω ότι το θεωρώ πολύ πιθανό. Ο ρατσισμός τουλάχιστον είναι θέμα χρόνου να καταστεί παρωχημένος, τα επιστημονικά δεδομένα τον καταρρίπτουν και είναι όλο και πιο δύσκολο στους ρατσιστές να στηρίξουν τις θέσεις τους.
Dracator:
Δεν διάβασα προσεκτικά το σχόλιό σου, ήμουν στη δουλειά και η αλήθεια είναι ότι όταν τσιτώνω ο εγκέφαλος κατεβάζει ρολά...και...sorry!
@vanessa
Καλά δε πειράζει, κατάλαβα ότι κάπου δε συνεννοηθήκαμε, αλλά δεν είχα καταλάβει που δημιουργήθηκε η παρεξήγηση.
Αυτό που με εντυπωσιάζει γενικά, είναι το πώς οι άνθρωποι μεταφέρουν μηνύματα ο ένας στον άλλον και το πόσο εύκολα γίνονται παρεξηγήσεις (Ειδικά όταν υπάρχει μόνο κείμενο και δε μπορούμε να δούμε την έκφραση του άλλου, τις κινήσεις του, τις παύσεις στη φωνή ή την αλλαγή της έντασης κτλ.)
drakator:
Το γοργόν εδώ δεν είχε καθόλου χάρη..όπως αποδείχθηκε.Εδώ μάλλον πάει το...όποιος βιάζεται σκοντάφτει.Όταν έχουμε δουλειά λοιπόν κομμένο το blogging.Δεν είναι εξάλλου καθόλου ευγενικό να εκφράζει κάποιος την γνώμη του και εσύ λόγο βιαστικής ανάγωσης να κακοποιείς έτσι το νόημά της.οκ το πήρα το μάθημα μου.
Θα μου πεις πού το ξέθαψες τώρα, αλλά διάβασα αυτό το post σου και είναι εξαιρετικό.
Ακριβώς έτσι είναι τα πράγματα.
Θυμάμαι κάποτε ο Dawkins σε μία διάλεξη είχε πει (δεν είναι τα ακριβή του λόγια) ότι σχεδόν όλη η γονιδιακή ποικιλότητα του ανθρωπίνου γένους ενυπάρχει στα άτομα μίας μόνο "φυλής" (πχ στους λευκούς). Αυτό σημαίνει ότι γενετικά μπορείς ενδεχομένως να βρεις πολύ μεγαλύτερες διαφορές μεταξύ δυο λευκών ανθρώπων απ' ότι μεταξύ ενός λευκού και ενός μαύρου.
Ο ρατσισμός είναι στην ουσία ο φόβος του διαφορετικού. Και δυστυχώς αυτή η ελάχιστη διαφορά στο χρώμα του δέρματος προκάλεσε για αιώνες φοβερή δυστυχία...
Αυτά τα φαινόμενα βέβαια θα έπρεπε να έχουν εκλείψει προ πολλού. Τελικά όπως και τα περισσότερα πράγματα είναι ζήτημα παιδείας κι ενημέρωσης.
Άστρον, σε ευχαριστώ πάρα πολύ! Χαίρομαι ιδιαίτερα που κάποιος ανακάλυψε αυτήν την ανάρτηση τώρα και που δεν σκέφτηκε ότι είναι περσινά ξινά σταφύλια και πού να αφήνει τώρα σχόλιο.
Μου κάνει γενικά μεγάλη εντύπωση το πόσο γρήγορα ξεπερνάμε τις αναρτήσεις και τις θεωρούμε παλιές. Εντάξει, το μπλογκ είναι ημερολόγιο, αλλά ένα ημερολόγιο μπορεί να διαβαστεί με ενδιαφέρον οποιαδήποτε στιγμή. Ακόμη και αν αναφέρεται στην επικαιρότητα.
Κι εγώ περιφέρομαι και διαβάζω πολλά, παλιά και καινούρια αδιακρίτως. Κάτσε να ρίξω μια ματιά και στο δικό σου!
Ενδιαφέρον άρθρο.
Η κατηγοριοποίηση, το να βάζουμε τα πράγματα σε κουτάκια με ταμπέλες έχει σχέση με τον τρόπο που λειτουργεί ο εγκέφαλός μας. Η αντίληψή μας απλοποιεί την πραγματικότητα, λειτουργεί αφαιρετικά. Γιαυτό και ιδέες ή ιδεολογίες που κολακεύουν αυτή την έμφυτη τάση μας, είναι ευκολοχώνευτες και διαδεδομένες. Συχνά είναι χονδροειδείς απλοποιήσεις της πραγματικότητας που πολλές φορές φτάνουν στο να είναι πρακτικά διαστρέβλωση.
Μια τέτοια "αλήθεια" είναι και η κατηγοριοποίηση των ανθρώπων σε φυλές, υποτίθεται γενετικά διακριτές. Απίστευτα διαδεδομένη και μάλιστα σε ανθρώπους κάθε μορφωτικού επιπέδου...
Καλώς τον ρομποψυχολόγο! Χαίρομαι που το βρήκες ενδιαφέρον. Έχει πλάκα το πόσο παράλογα σκέφτεται το κατεξοχήν "έλλογο" ον του πλανήτη.
Δημοσίευση σχολίου